| (Op)voeden is (g)een Kunst |
| Elke ochtend hetzelfde ritueel. Een boterhammetje, glaasje jus en een grote mok koffie (om wakker te worden) en Hansje is een tevreden mannetje. Het geheel completeren met de krant , vervolmaakt het begin van de dag. Zo ook nu. Ik blader rustig door het regionale nieuws, op zoek naar het sportgedeelte. Sport is toch datgene wat het leven voor een man zo aantrekkelijk maakt. Het is een waar genoegen om te volgen wat er wekelijks op de voetbalvelden gebeurt. Ik blader en blader. Binnenlands nieuws, buitenlands nieuws en de overlijdensadvertenties. Onbewust speur ik deze advertenties altijd even na. Op zoek naar….. Tja , op zoek naar wat eigenlijk? Of er een bekende tussenstaat? Ook de leeftijden worden aan een inspectie onderworpen. 69 Jaar, hmm….. da`s toch wel jong, 88, hoop dat zelf te bereiken. 92, Jammer, maar toch lang zat geleefd, mooie leeftijd. Dan valt mijn oog op een bijzondere advertentie. Een teletubbie staat er in afgebeeld. “Diepbedroefd geven wij U kennis van het overlijden na een noodlottig ongeval van onze lieve dochter en zusje ……” (ik zal jullie de naam besparen). Geboren op…. En gestorven op…… Onbewust tel ik snel het verschil uit. Jezusmina, ze was pas 2 jaar en 7 maanden! Ik sla de handen voor mijn gezicht. Mijn god, wat een ellende! Ik moet er niet aan denken. Wat zou er gebeurt zijn? Ik kijk verder en bemerk dat het meisje ook nog 2 broertjes had. De uitvaartdienst heeft vandaag plaats. Ik heb geen zin om nog door te eten. Vol ontzag staar ik naar de bewuste advertentie. Honderdduizend vragen komen bij me op. Centraal staat die ene, wat is er gebeurt? Wel 10 keer lees ik de bewuste passage: een noodlottig ongeval……..een noodlottig ongeval…….een noodlottig ongeval. Je zal het maar op je geweten hebben, een noodlottig ongeval. Een meisje van 2 jaar en 7 maanden. Ergens zo oud als tussen onze Reggie en Nina in. Zo`n peuter, midden in het leven, en dan plotseling, boem, weg. Een verschrikkelijke leegte achterlatend, vertwijfeling. Ik kan me er geen voorstelling van maken, en wil het ook niet. Ik heb ontzettend met de ouders te doen, wou dat ik hun kon helpen. “Een noodlottig ongeval….” Zou er verder nog iets in de krant staan? Ongevallen worden meestal beloond met een kleine passage. Ik blader koortsachtig door de krant. Heb ik iets gemist? Dan staat daar een klein stukje. Midden tussen het huwelijk van Maxima en de winst van Philips. Alsof dat belangrijk is. Het huis van het meisje is afgebrand, zomaar midden in de nacht. Papa en Mama en beide broertjes hebben zich kunnen redden. Oorzaak onbekend, vermoedelijk kortsluiting. Pa en Ma buiten, machteloos toekijkend hoe de brandweer te laat komt om hun spruit te redden. Ontreddering……..totaal. Verslagen lees ik het bericht 4, 5 keer. Een traan rolt over mijn wang. Zoveel vragen……Waarom??? Waarom moest dit gebeuren???? Dan hoor ik boven geluid. Nina is wakker. Ik kijk op de klok, hmm.. kwart over 7. Tijd voor de pap. Snel opschieten maar. Kan ik voor het werk nog even naar de Gamma. Rookmelders kopen. Gr. hansje |
| Berichtje in de krant |
 |
 |