| Halfjaarlijkse controle. Bij de tandarts wel te verstaan. Vandaag is het weer zover, Hansje is weer de pineut, en Reggie in dit geval ook. En hoera, aangezien onze Nina een paar weken geleden 3 is geworden, zijn we tot het wijze besluit gekomen, ook haar maar eens mee te gaan nemen naar de tandarts. Niet dat haar tanden nu al aan een controle onderhevig gesteld zouden moeten worden, maar gewoon om een beetje sfeer te proeven. Ze mag eens een kijkje in de tandartskeuken gaan nemen, dan valt het straks, als er echt iets moet gebeuren in ieder geval niet zo zwaar op de maag. En zin dat ze daar in heeft! Het is werkelijk niet te geloven. De hele dag is ze er al over bezig. “Nina moet het mondje ver open doen, hè!”, klinkt het zo ongeveer om de 3 minuten uit haar mondje. Om vervolgens haar mond zóver open te sperren dat er wel een hele hamburger van McDonalds in een keer in zou kunnen. Onze dochter ervaart het tandartsbezoek kennelijk als een leuk uitstapje. Hmmm hopelijk komt ze niet van de koude kermis thuis. En dan, eindelijk, eindelijk, na lang wachten is het zover. We mogen gaan, en met de auto koetsen we gemoedelijk naar de praktijk van onze tandarts, 3 dorpen verderop. Ook Reggie maakt zich niet al te druk. De tandarts heeft hem nog nooit iets gedaan, en bovendien, mag je nadat je de controle achter de rug hebt, als pleister op de wonde, met een muntje een kadootje draaien uit een soort kauwgomballenautomaat die de tandarts heeft. “Papa, denk je dat ik vandaag weer zo`n muntje zal krijgen?” Het is duidelijk, Reggie denkt dat het resultaat van de kijkbeurt wel weer mee zal vallen, en is de beloning al uit aan het geven, voordat hij hem heeft ontvangen. “Ik weet het niet, jongen, het ligt er maar aan of je goed gepoetst hebt”, hou ik hem voor. Stiekem moet ik wel lachen. Ik geloof niet dat de tandarts het kan maken om een kind géén muntje te geven, ook al heeft-ie een volledig rot gebit. Maar ik laat Reggie maar zo wijs. Zeker nu hij het hele ritueel aan zijn aandachtige zus uit probeert te leggen. Nina knikt begrijpend, ze heeft het gesnapt, de tandarts is gewoon leuk! Dan zijn we er eindelijk. Als we de wachtruimte inlopen worden we helaas onaangenaam verrast. Het is woensdagmiddag, en ik had het dus kunnen weten: Familiedag! In de wachtruimte zitten alles bij elkaar 4 ouders, met in totaal 8 kinderen! O jee, ik zie de bui al hangen. Dit gaat gegarandeerd een uur of wat uitlopen. Gelukkig staan er nog 2 vrije stoelen, zodat Reggie en Hansje toch nog kunnen zitten. Nina kruipt bij me op schoot, en de praatjes zijn met zoveel vreemde mensen in de nabijheid, al heel snel verdwenen. Het is muisstil op mijn schoot, en bovendien zit ze ook nog eens rustig. Reggie heeft tussen al het kindergewoel, de Donald Duck kunnen veroveren, dus ook hij houdt zijn gemak. Ruimte dus voor Hansje een boekje uit de leesmap ( dat met de blote vrouwen laten we maar achterwege met zoveel kinderen in de buurt) te bekijken. Ha, eentje over auto`s, dat is een goed alternatief voor dat blote vrouwen boekje. Ook Nina kijkt gespannen mee, maar ze blijft volharden in haar zwijgzaamheid. De Tandarts heeft echter de vaart er goed in vandaag, en de een na de ander verdwijnt spoorloos uit de wachtruimte, om niet meer terug te keren. |
 |