| Jeroen krijgt zijn zin, en al snel zit iedereen te smakken van de lekkere frietjes. Alleen Jonas wil niet eten. “Ik vind de mayonaise niet lekker,” en hij slaat met zijn handje midden in de bak patat, waardoor Jip, Job en het plafond onder de goudgele smurrie komt te zitten. “JONAS!!!”, voor de eerste keer deze middag word ik een beetje kwaad, “Dan eet je maar niks”, en ik pak zijn bakje friet af om het in de afvalbak te kieperen. De frietbaas heeft gelukkig niks gezien, en snel, snel probeer ik Jip en Job met een paar servetjes weer wat toonbaarder te maken. Jonas is duidelijk geschrokken, hij zit in een hoekje weggedoken en kauwt driftig op zijn frikadel. De maaltijd wordt verder ongestoord afgemaakt, en dan kunnen we allemaal voldaan huiswaarts keren. Om beurten worden de kinderen naar huis gebracht, maar niet voordat ze voorzien worden van een snoepzak. “Maar goed ook, dat we een snoepzak krijgen”, weet Jonas nog, die hebben we op mijn feestje óók gehad, dus als ik die nou niet gekregen had, dan had ik de snoepzak die ik toen aan Reggie gegeven heb, terug moeten hebben.” Ik reageer niet meer, maar lach hem slechts uit. Stommerik! Die is lekker toch al lang op! Eindelijk, eindelijk zijn we thuis, moe maar voldaan. “En Reggie, vond je het leuk?” En Reggie trakteert me op zijn liefste glimlach, ja hoor, hij heeft genoten! Tja, en dan is het goed, nietwaar! |
 |