IN DEN BEGINNE

De Vlaamse Studentenclub Drievuldigheidskring - kortweg D.K. - is een typische studentenvereniging die de oud-leerlingen van het H.-Drievuldigheidscollege, Oude Markt 28 te Leuven, groepeert. In de statuten wordt vermeld dat deze kring tot doel heeft de solidariteit en de kameraadschap te bevorderen tussen de oud-leerlingen die verder studeren - universitair of enig ander hoger onderwijs - en voor zover deze lid zijn van de Koninklijke Oudleerlingenbond van voorgnoemd college.

Op 11 november 1935 had Pater Gabriël, de stichter en eerste proost van de Drievuldigheidskring, enkele hoogstudenten bijeen geroepen. Aldus werd de eerste D.K.-bijeenkomst gehouden. Dit betekende een keerpunt in het (franstalige) collegeleven: dankzij de welwillende hulp van E.P. Overste bezat het college "een Kring voor Vlaamsche Studenten". Toen hield men voordrachten, lezingen en speelde toneelstukken. Als eerste praeses fungeerde Ward Aerts, die later opgevolgd werd door Pol Lamey.

In maart 1940 vierde men op feestelijke wijze het eerste lustrum. Uit die periode dateert eveneens de zeer kostbare D.K.-vlag, die nu nog gebruikt wordt. De harde oorlogsjaren werden getrotseerd, en ondanks de bezetting bleef men verder bijeenkomsten organiseren, weliswaar "in alle stilte". Na 1945 werd de Drievuldigheidskring gestadig uitgebouwd.

In de jaren '50 beleefde men waarlijk een glorie- en bloeiperiode. Zoals dit bij elke studenclub wel het geval zal zijn, heeft men ook bij de V.S.K.D.K rumoerige, bruisende, bloeiende momenten meegemaakt, afgewisseld met periodes van kalmte en passiviteit.

Talloze studentikoze aktiviteiten heeft men gedurende die voorbije 50 jaren georganiseerd: cantusavonden, toneel, welsprekendheidstornooien, bals, filmvoorstellingen, reizen, caritatieve bezoeken aan zieken en bejaarden etc. Uit een archiefstuk uit 1964 blijkt dat de Thé-Dansants van D.K. in het Leuvense grote faam genoten. Een jaarlijkse carnavalstocht naar Maastricht was een ander hoogtepunt.

Honderden rasechte Leuvenaars zijn uiteraard actief of sympathiserend lid geweest van deze club, en het is derhalve haast onbegonnen werk om een lijst van al die anciens, commilitonesen en seniores op te stellen. Met fierheid kunnen we stellen dat bekende en minder bekende namen deel hebben uitgemaakt van de jouissante D.K.-corona.

H. Boxy schreef in '64: "De club heeft nog een grotere troef, nl. de band die al haar leden verbindt, nog voor ze bij de vereniging zijn aangesloten. Het is immers duidelijk dat er tussen mensen die jarenlang op dezelfde schoolbanken gezeten hebben, een gehechtheid bestaat, die zich niet snel laat uitwissen. Deze kameraadschap vinden ze terug bij de D.K.

Spijtig genoeg bleek er sinds '70 minder interesse te bestaan voor dit traditionele studentenleven, en men hoorde niets meer van de Drievuldigheidskring; totdat in maart '82 Jos Vandeven en Johan Wuyts, geholpen door E.P. Jules, daadwerkelijk overgingen tot de heroprichting van V.S.K.D.K. Het initiatief oogstte onmiddellijk succes in kringen van oud-leerlingen. De respectievelijke praesidia hebben sindsdien keihard gewerkt en hun dynamisme werd beantwoord door een steeds groeiend aantal leden.

Binnen het kader van het traditionele studentenleven te Leuven, wordt D.K. beschouwd als een grote "thuisclub". We kunnen rekenen op de steun van een groot aantal leden en anciens. De club houdt zich strikt aan de voorschriften vermeld in de "Studentencodex". Dit geeft een inhoudelijke en vormelijke meerwaarde voor de club die zich hiermee onderscheid van clubs, enkel gericht op drank- en braspartijen.