Nu weet ik waarom ik de afgelopen week in bad ben geweest. Ik ga vandaag naar een kattenshow. Je weet wel, waar je de hele dag chagrijnige katten bij elkaar ziet en heel afgunstige fokkers. Dit heb ik al een keer mee gemaakt. Ik kan er dus over mee praten.

Waarom ik nu weet, dat ik naar een kattenshow ga. Gewoon. Ik heb vannacht niets te eten gekregen van Jetje. Maak ik de kattenbak niet vuil, zegt zij.

Ik word in het draagkoffer gepropt. Denk toch na Rob en koop een grotere. Deze is veel te klein voor mij. Een huis tuin en keukenkat past er wel in, maar ik als heer van standing toch niet. Koop dan ook meteen een mooie gekleurde. Die zijn veel mooier. Hij luistert niet en loopt gewoon door. Ik ben veel te groot. Ik schreeuw en nog luistert hij niet. Ik word in de auto gezet en daar gaan wij dan. Helemaal naar Geleen. Wel 15 minuten met de auto. Best ver hoor. Vorig jaar ben ik niet zo ver geweest.

Ik word uitgeladen en ergens op de grond gezet. Allemaal benen en katten. Zoveel katten heb ik nog nooit bij elkaar gezien.

Daar heb je die geur weer. Ik word gecontroleerd op vlooien en of ik een prik heb gehad. Ook knijpen ze in mijn buik en nek. Ook mijn oren worden niet overgeslagen. Waarom vinden vreemde mensen dit toch allemaal leuk? Ik heb wel in de gaten, dat het mensen zijn die een witte jas aan hebben. Die zijn het gemeenste.

Jetje gaat met mij naar binnen en doet gordijntjes in de kooi. Ook doet ze plastik voor de kooi. Ik kan er maar moeilijk door kijken. Ook kan ik geen aai aan  mensen geven.

Ik heb er ook al ge zien met piercings. Je gelooft je ogen niet. Komt er net een vrouw langs met het lijken wel schilderijtjes op haar nagels. Dat vrouwmens heeft open lucht nike's aan. Daarom zie ik haar nagels. Heeft ze er me toch gouden ringetjes door zitten. Zouden haar benen, als ze in bed ligt, vast gebonden worden? Net zo als bij koeien. Mag ze niet weglopen?

Daar komt een kind aan met een leuke ballon. Zal ik? Verdorie er zit een afscheiding tussen die rode ballon en mij. Waarom doet Jetje nu zoiets? Ik draai me om en zie Jetje nergens. Ook haar fototoestel is weg. Dan zit ik heel lang alleen, want dat gebeurt thuis ook.

Ik ga maar eens aan dat gaas liggen friemelen. Oeps, er zit beweging in. Eerst mij poot. Dan mijn andere en nu kan ik er gewoon door. Ik spring op de grond en neem een sprint. Wat wordt er ineens hard gegild. Ik krijg er pijn van in mijn oren. Ik ren naar de tribunes, want daar zit niemand. Jetje is ook al in paniek. Zij rent achter mij aan. Ik blijf even zitten en bedenk mij ineens. Waar komt Jetje zo snel vandaan. Zij was toch weg. Roef doorlopen want er komen steeds meer mensen op mij af. Er trekt er een aan mijn staart. Ik word bang van al die mensen en ren tussen die benen van die man door. Steeds hoger en verder weg.

Boem. Daar heb je een sterke hand van een man. Ik probeer nog los te komen, maar al mijn pogingen lopen uit op niets. Ik word weer netjes in de kooi gedaan en Jetje huilt niet meer. Waarom huilde zij?

Daar word ik door Jetje uit de kooi gehaald. Ze kamt en borstelt mij. Ik heb er nog nooit zo mooi uitgezien, vind ik zelf.

Weer word er gevoeld of ik wel een complete man ben. Ik zie het al. Die vrouw heeft een witte schort aan. Ik had het kunnen weten. Zij schrijft alles op wat ze zegt. Zou dit nu een dierenarts zijn? Dan zijn er hier wel heel veel dieren artsen. Ik zie er heel veel. Wel meer witschorten dan er nagels aan mijn twee voorpoten staan. Alles wil ze weten van mij. Hoe lang mijn staart is en ook alle andere dingen die ik niet meer weet. Ook ruiken die mensen raar. Niet zoals Christa, maar minder lekker dan Jetje als ze 's morgen uit de badkamer komt. Er staat daar een flesje en dàt ruikt lekker! Jammer dat het bijna op is.

Ik mag weer naar mijn kooi. Ik zie dat Jetje nu strikje aan mijn kooi heeft gemaakt, die ik niet los krijg. Bah, wat is dat jammer. 

Daar heb je Rob weer. Hij heeft mij gebracht, samen met Jetje. Jetje weet de weg niet en daarom heeft ze Rob nodig. Jetje onthoud ook niet zo veel als Rob. Rob heeft een groter hoofd en daar past veel meer in. Jetje heeft friet gekregen van Rob. Ze geeft ook wat aan mij en ook van haar frikadel krijg ik wat. Maar Jetje is dom. Ze weet toch dat ik vandaag staak. Ik eet en drink niets. Het frietje gooit ze daarom maar weg en de frikadel eet Jetje zelf maar op. Ik laat mij niet verleiden en hou er mijn poot stijf.

Ik kijk me daar toch naar een lekker stuk. Ik vraag me af hoe oud ze is? Ik zou daar wel een paar katte brokjes mee willen delen.

Jetje is het daar niet mee eens. Ik mag niet buiten de deur gaan eten. Zoiets zei zij tenminste net.

Rob ziet er niet erg fris uit, vind ik. Rob ruikt benauwd. Jetje heeft weer de kuierlatten ondergebonden en zit hier alleen met Rob. 

Oeg hè, Er komt iets roods uit Rob zijn neus. De buurman komt met een sleutel aangelopen, want dan houd het op, als je die in je nek legt wordt er beweerd. Nee in de neus knijpen zegt alweer iemand anders. Hoofd achterover zegt een oud vrouwtje die in de hoek zit. Tampons in de neus, weet weer iemand anders. Zouden dat nu allemaal mensen dokters zijn? Toch wel leuk als er zoveel mensen bezorgd zijn om Rob.

Er komt nu ook iemand aan met een gele jas. Die heeft een rol met doekjes en die maakt Rob zijn gezicht schoon. Van hem moet hij voorover gebogen gaan zitten en zijn neus lichtjes dichtknijpen. Rob is ziek en dat kan ik nog wel zien.

Daar komt Jetje weer. Zij lacht omdat ze weer mooie foto's heeft gemaakt, zegt zij.

Ik wijs Jetje er op dat Rob ziek is. Rob gaat naar buiten, want daar is het koeler.

Ik word weer in de kooi geduwd. Jetje ruimt alles op en dan belt ze met Rob dat wij weg willen. Jetje heeft een gele brief gekregen en daar is ze blij mee.

Gelukkig, ik zie mijn eigen dames weer. Ook staat hier weer mijn eigen etensbak en drinkbak. Ik zal mij er wel even te goed aan doen. Wat heb ik een honger en dorst. Ik beëindig mijn staking per direct.

Nog even laten zien dat ik de baas ben hier in huis en dan zoek ik een rustig plekje voor mijn schoonheid slaapje.