Essentieel voor de constructie van een goede gitaar is dat er goed gedroogd en uitgewerkt hout gebruikt wordt.

Dan kan men er vanuit gaan dat de gitaar bestand is tegen verschil in temperatuur en vochtigheidsgraad.

Met voldoende zorg en onderhoud gaat een gitaar jarenlang mee.

De body van de akoestische gitaar wordt de klankkast genoemd. Hij bestaat uit een bovenblad, een doorlopende zijkant en een achterblad.

Al deze onderdelen worden onderling verbonden met behulp van steunranden.

De verbindingsnaden worden afgewerkt met sierlijsten.

Het bovenblad van de gitaar is verantwoordelijk voor de uiteindelijke klankkleur van de gitaar.

Het ideale bovenblad zou theoretisch vervaardigd moeten zijn uit hoogwaardig, knoestvrij, kwartiergezaagd, gespiegeld, goed uitgewerkt denne- of sparrehout, met een rechte draad.

In de praktijk zal een dergelijk ideaal bovenblad zelden voorkomen.

Alle bovenbladen worden versterkt door een raamwerk van steunlatten aan de binnenkant van de klankkast. De steunlatten zouden zodanig gelijmd moeten worden dat het bovenblad overal op dezelfde manier kan meetrillen.

Het rozet van de gitaar is een fraai versierde ring rondom het klankgat.

Het rozet heeft niet alleen een verfraaiende functie maar dient ook als steun. Het klankgat zorgt immers voor een zwakke plek in het bovenblad.

Voor de hals van een gitaar worden verschillende constructies toegepast. In de meeste gevallen wordt de hals samengesteld uit drie stukken hout. Het voordeel hiervan is dat de op elkaar gelijmde stukken een zeer stabiel geheel vormen.

Meestal bestaat de hals uit hardhout zoals mahonie, esdoorn, palissander of Afrikaans notenhout.

De toets van de gitaar wordt gevormd door de brede dunne lat op de voorkant van de hals.

Op deze toets zitten de frets. Traditioneel wordt hij uit ebbehout vervaardigd, maar tegenwoordig worden andere donkere hardhoutsoorten gebruikt zoals BV Palissander.

In de toets worden inkepingen gezaagd waarin de frets worden bevestigd.

In doorsnee zijn de frets T-vormig en voorzien van zaagtandjes die zich in de toets vastbijten, nadat de fret met een hamer voorzichtig op zijn plaats wordt geslagen.

De trillingen van de snaren worden via de kam en het zadel doorgegeven aan het bovenblad van de gitaar. Om die rede is het van zeer groot belang dat de kam goed bevestigd is op de gitaar en de trillingen goed ‘geleid’. Vroeger werden de zadels uit been of ivoor gesneden, tegenwoordig worden kunststoffen gebruikt.

Tenslotte zorgt de brug van de gitaar aan het einde van de toets in samenwerking met het zadel op het bovenblad voor de actie van de gitaar.

Home