ANDERE ZEVER

DAGBOEK VAN EEN ANOREXIA-PATIENT

Toen ik vanmorgen opstond, had ik er echt wel zin in. Vandaag was de anorexia-meeting in Bobbejaanland. We hadden met z'n allen afgesproken achter de verlichtingspaal nr 37 op de parking en er stonden wel degelijk een stuk of 200 mensen. Eén nadeel van anorexiapatienten; het zijn allemaal meisjes, dus ook op deze meeting heb ik weer geen seks gehad. Ik begin zo stilaan gefrustreerd te geraken. Normale jongens zien mij niet staan.

De eerste attractie waar we zijn opgeweest, was de wildwaterbaan. We kropen gezellig allemaal samen in een bootje en daar gingen we. Gelukkig was het een wilde rit, zodat achteraf meer dan de helft spontaan stond over te geven.

Na het gezamenlijk bespreken van de voor- en nadelen van kotstechnieken. De populairste was vinger in de keel, nipt gevolgd door een foto van Peter Hoogland bekijken, en denken aan seks met Storyteller op de derde plaats, wilden we snel nog wat verdienen. Bordje rond de nek hangen: "I'm from Kosovo", met blik op oneindig en een hand uitgestoken. Niets simpeler om nog snel wat geld te verdienen. Een groep uitgemergelde Kosovaren kun je toch niet negeren...

Slaapwel, liefste dagboek. Morgen wordt het weer een zware dag. Ik moet nog een artikel voor de anorexia-krant schrijven. De titel heb ik al gevonden: "Hoe maak ik mijn ouders wijs dat ik genoeg weeg?" oftewel: "Waarom zou ik tien liter water per dag drinken?"