Terug naar Voorpagina





"Ik herken in die Odysseus en
Venus mijn ouders"


VERRASSEND DEBUUT
SIEGFRIED HITLER

Roman "Harry" allesomvattend


Siegfried Hitler signeert "Harry" bij
boekenwinkel Groothengel in Enschede


Siegfried Hitler heeft met zijn roman "Harry" een verrassend debuut afgeleverd. De Duitse schrijver stelt hierin de vraag hoe de Absolute Schijn bevat kan worden.

Hoofdpersoon in de roman is Faldo, een gevierd en immer getaande cineast, geschiedkundige, dobbelsteenlezer en sterrenwichelaar van hogere leeftijd.
Faldo is gefascineerd door charlatanerie. Zijn hele leven houdt hij zich al bezig met Harry Mölisch. Als niemand anders in de wereldgeschiedenis wist Harry Mölisch namelijk dit begrip een gedaante te geven, door er voordurend op te wijzen hoe briljant hij was.

Harry Mölisch, een volledig mislukt schrijver die echter zelf van mening is briljant te zijn. Door dit overal en te allen tijde luidkeels te verkondigen slaagt hij er zelfs in een groot lezerspubliek te trekken. Faldo ziet in Mölisch de verpersoonlijking van perfecte charlatanerie.

Na afloop van een televisie-interview ( “Mijn hemel, honderden televisie-interviews heb ik in mijn leven gehouden.”, laat Hitler Faldo in het boek zeggen. ), raakt de filmmaker in gesprek met het echtpaar Hadiefranz. Zij vertellen hem een lang bewaard geheim, namelijk dat Harry Mölisch uit een buitenechtelijke affaire een zoon heeft overgehouden, genaamd Harry jr.

Mölisch heeft de zoon van de moeder weggenomen en de zorg ervan aan Venus en Odysseus Hadiefranz overgelaten. Vanaf zijn sterfbed geeft Harry Mölisch het echtpaar het bevel zijn zoon te laten vermoorden. Meer krijgt Faldo niet te horen tijdens dit eerste gesprek.

Na een lezing gehouden te hebben in Dresden, ontmoet Faldo het echtpaar voor de tweede keer. Met de woorden “Mijn Hemel, honderden lezingen heb ik in mijn leven gehouden.”, begroet hij Venus en Odysseus.

Vervolgens vraagt hij hen of zij toen aan het bevel van Mölisch gehoor hebben gegeven en Harry jr. omgebracht hebben. Zij vertellen hem dat zij hun leven in eerste instantie hebben geriskeerd door dit bevel te negeren.

Na enige tijd echter, kwamen er van steeds meer kanten verzoeken Harry jr. te vermoorden. De reden hiervoor was dat de zoon wel eens net als zijn vader zou kunnen worden.

Als de roep ervoor te zorgen dat dit absoluut verhinderd dient te worden alsmaar luider wordt, besluiten Venus en Odysseus Hadiefranz Harry jr. met messteken om het leven te brengen. Vader Harry blijkt inmiddels uit zijn sterfbed gekropen en spijt te hebben van zijn beslissing zijn buitenechtelijke zoon te laten vermoorden.

Daarop vertrekt Faldo naar de inauguratie van de nieuwe president van de Verenigde Staten om die daar toe te spreken. ( “Mijn hemel, honderden presidenten heb ik toegesproken.”). Het echtpaar komt hij dan niet meer tegen.

Het Scherm belde rond om enkele schrijvers hun mening te vragen over de roman "Harry"

Léon de Winter: "Zijn fascinatie voor Mölisch is alleen maar mogelijk doordat Faldo zoveel met hem gemeen heeft."

Af.Th. van der Heyden: "Faldo denkt door Mölisch te leren kennen, hij de Absolute Charlatanerie kan begrijpen. Hij denkt dat je iemand pas echt leert kennen, als je hem in een totaal onverwachte situatie plaatst. Pas als je iemand shockeert, ontdek je iemands ware aard. Dit kan volgens Faldo bereikt worden door hem een spiegel voor te houden. Alleen door hem zijn spiegelbeeld voor te houden kan hij de ziel van Mölischs ontdekken en misschien bevatten. Maar omdat Mölisch zijn gelijke niet kent, is er ook niets in de spiegel te zien. En daarom trekt Hitler de paradoxale conclusie dat de geweldenaar Harry Mölisch in werkelijkheid niet bestaan kan hebben en dus zijn eventuele briljante zoon ook niets anders dan op een fantasie kan berusten.”

Klinkhamer: “De huichelachtige rol van die vrouw heeft Hitler op sublieme wijze weten te beschrijven.”

Connie Palmen: “In het verhaal zit dezelfde structuur als de zevende symfonie van Sjostakovich, “Leningrad”.”

Joost Zwagerman: “Zelden een protagonist gevolgd met zoveel ingehouden woede.”

Harry Mulish: “Ik herken in het echtpaar Odysseus en Venus Hadiefranz heel veel van mijn ouders terug.”

Joop Schafthuizen ( schilder en kamerheer van Gerard Reve ): “U weet toch dat de heer Reve het veel te druk heeft om zich met Het Scherm bezig te houden?”

Evelyn Brown ( half-zus van de auteur, vanuit New York ): “ich habe damit nichts zum tun.”