Dark Entries about Black Easter Festival 99: “Opener was opkomend Belgisch talent Heyaeb, het electroproject van Joachim Claeys. De nieuwe nummers lieten ons een positieve evolutie horen. Hier zit zeker potentieel in. Geen verkleedpartijen of andere fratsen op het podium deze keer - zoals ten tijde van de Goth-Rally in Waregem - maar gewoon goede, dansbare electro dat vol enthousiasme aan de man respectievelijk vrouw wordt gebracht.”
Newempire about “Aperi Ventes mcd”: “Aperi Ventes, the debut mcd from Heyaeb. This four track mcd is filled with commercial but very nice electro sounds & beats. The first two tracks are rather up tempo songs, followed by a nice ballad, this guy can really sing. No fuzz with voice distortion and stuff, a very clean mcd, distributed by purple moon.”
PHOSPHOR about “Aperi Ventes mcd”: “New and megahot!!! Purple Moon is not only the most specialized Belgian independent distributor and a very active organizer of concerts (Festivals, Tours, Alternative Clubnights etc.) - after the success with Star Industry they are also planning to sign a number of promising new acts. And Heyaeb are much much more than promising - they have a huge potential! Their first 4 track single is a gentle and genius mixture of the best ingredients from Apoptygma Berzerk’s sound and Mesh. Catchy tunes, not too hard, not to soft - simply right and very melodic!!!”
Dark Entries about “Aperi Ventes mcd”: “Verwacht je op de maxi maar aan dezelfde ingrediënten als die van een live-optreden: een degelijke sound waarbij Apoptygma Berzerk - tegenwoordig één van de nog bitterweinig echt goede electro-acts - als referentiekader kan dienen, bergen humor en zelfrelativeringsvermogen en af en toe een rustig nummertje - hier: Ballade de Danse - maar dit laatste weten we bij dark-entries helaas niet echt te smaken. Hoe dan ook, alleraardigst debuut.”
Rifraf about “Aperi Ventes mcd”: “Geen macho- of vampierengedoe, wel een strandfoto op de hoes. Muzikaal: lekkere EBM in nineties-stijl.”
LUNAR about “Aperi Ventes mcd”: “dat er in ons kleine landje nog heel wat onbekend talent huist, staat als een paal boven water. Voor wie er toch nog twijfelt raden we dringend aan dit Heyaeb-kleinood in huis te halen. Het schijfje herbergt 4 uiterst genietbare electro/synthpop-tracks die de luisteraar onverwijld tot meeneuriën aanzetten. Er wordt geopend middels het aan een hels ritme door de luidsprekers knallende “Aperi Ventes”(let trouwens goed op de tekst!), waarna het tempo daarna iets teruggeschroefd wordt met “Another way to suffer”, een sterke en goed doordachte compositie waarin we hier en daar vleugjes Apoptygma Berzerk aantreffen. Mijn persoonlijke favoriet is echter “Ballade de Danse”, een track waarop Joachim Claeys de sterren van de hemel zingt (of hoe een rustige pianointro plots overgaat in een heuse danskraker). Met “The Parting” koos de band tenslotte voor de perfecte afsluiter op deze maxi-cd. Heyaeb staat duidelijk voor electro (al noemt de band het zelf liever “eurodance”) van eigen bodem om terecht trots op te zijn! Pure klasse!”
Sonic Boom about Eurorock 99: “Heyaeb was the electro-Industrial equivalent of Hanson. Three boys in their late teens with keyboards, complete with cheesy props like blow up pitchforks and blinking devil horns. They were at least a little amusing when they replaced one of the keyboard players with a giant stuffed animal, rigged to dance and mime playing the keyboard. (it’s also an opinion!)”
Interview
with sideline-magazine
(only in dutch) dated november 1999
Kunnen jullie kort samenvatten hoe Heyaeb werd opgericht? Door wie? Wat was de oorspronkelijke bedoeling en hadden jullie een bepaald genre voor ogen?
Voor ik met Heyaeb begon, speelde ik reeds gitaar in tal van rock/new-wave-groepjes waarmee we lokaal enige reputatie opbouwden. Toen we op ongelukkige manier onze drummer verloren, werd hij vervangen door synths en drumcomputers. De perfectie en het geluid die electronische muziek konden bieden, inspireerden mij om de electronische toer op te gaan. Zo vormde ik eind ’96 Heyaeb. Van bij het begin wenste ik krachtige dansmuziek te maken, maar aangezien we slechts over beperkte middelen beschikten (Roland D-10: holle, klassieke klanken, totaal niet te editen), leek het resultaat een mengelmoes van stijlen, met daarop de stem die ik reeds jaren aanwendde in de gitaargroepjes (eerste demo: Subtle Cheating). Na onze eerste release leek Heyaeb te verwateren, tot we in ’97 op mysterieuze wijze geselecteerd werden voor de Goth-rally, op initiatief van de Blackcave. We hadden ons nooit kandidaat gesteld en eigenlijk interesseerden dergelijke activiteiten ons geen zier, dus besloten we er een gekke carnavalsparty van te maken (op kwalitatief vlak hadden we toch niets te bieden, dus moesten we maar ‘shockeren’ om op te vallen tussen de andere groepen). Het humor-concept klikte en bezorgde ons de publieksprijs. Dit was een stimulans om mij terug met muziek te gaan bezighouden; er werd nieuw materiaal aangeschaft ( Roland-synth, Akai-sampler, 909, Nordlead, Quasimidi, …) en ik ging mij toeleggen op meer complexe sequences. Intussen kon ik reeds op de steun rekenen van Jo de Paepe, die de live-keyboards bespeelde en tot op heden een belangrijke rol speelt bij het uitwerken van de live-show.
Kunnen jullie nog even de keuze van de naam Heyaeb verklaren en wat motiveerde deze keuze?
“What’s in a name, that which we call a rose by any other name would smell as sweet”. Inderdaad, het kind was er, en het moest een naam krijgen. We verkozen de naam “Heyaeb” (= Russisch, uitgesproken als “Netsajev”), een Russisch terrorist, volgeling van Bakoenin. Achteraf hebben we ons deze moeilijke naamgeving (schrijfwijze verschillend van uitspraak) reeds herhaaldelijk beklaagd, doch zijn de mening toegedaan dat onze naam in sommige kringen reeds bekend is. Daarom hebben we hem nooit gewijzigd.
Enkele woorden omtrent de evolutie kwa genre van de eerste demo “Subtle Cheating” tot de huidige maxi “Aperi Ventes”? Het leek wel alsof julie eerste demo een experiment was van verschillende stijlen. Hebben jullie nu min of meer een vast genre gevonden.
Zoals reeds vermeld was het van bij het begin eigenlijk de bedoeling om dansmuziek te maken. De verschillende stijlen op “Subtle Cheating” zijn dus eerder te wijten aan de gebruikte middelen. Het aantal klanken was beperkt, dus kwam het er des te meer op aan ze creatief te structureren. Door de nieuwe apparatuur kreeg ik plots een massa mogelijkheden, wat het muziekmaken sterk vermoeilijkte (geen presets meer, steeds kiezen uit een spectrum van effecten, analoge syntheses,…), maar het resultaat verbeterde. Momenteel denken wij een origineel geluid te hebben uitgebouwd, dat zal te horen zij op onze eerste full-cd. Zelf ben ik niet echt meer geïnteresseerd in de meeste hedendaagse electro-groepen, en luister eerder naar techno, goa, synth-pop en dub. Dit heeft waarschijnlijk grote invloed op onze klank. Zo beoog ik het GEVOEL van electro en synthpop te combineren met de techniciteit en DANSBAARHEID van techno. Mijn favoriete groepen: Emperion, Portishead, Praga Khan, Kode 4, NIN, Mesh, Apoptygma Berzerk, Autechre, Locust, Sven Väth, Faithless, Elyssium, …
Hoe zouden jullie trouwens de muziek van Heyaeb omschrijven, rekening houdende met de invloeden die meegespeeld hebben?
Vandaag de dag wensen de meeste groepen niet meer in een vakje geplaatst te worden. Ze beweren allen origineel te zijn en vrij van invloeden. Dit is bij ons niet het geval: ik schaam mij niet vertrokken te zijn vanuit electro en EBM. Wij willen echter niet bij dit genre blijven stilstaan en proberen zodoende de electrobasis in een hedendaags pakje te stoppen: EBM, maar in pure nineties-stijl m.a.w. voorzien van techno, big-beat en dub. Van bij het begin werd onze muziek door Jan Dewulf bestempeld als “Eurodance”. Met deze classificatie kan ik me best verzoenen.
Hoe kwamen jullie bij Purple Moon terecht?
In 98 werden we gevraagd op het Necropolis-festival te Brugge. Alle aanwezigen waren aangenaam verrast met de metamorfose die we sedert de Goth-rally hadden ondergaan. Dit was eigenlijk het eerste optreden waarvan ik zelf echt tevreden was en het publiek leek er eveneens zo over te denken. Eén van de aanwezigen was Alain Meulebrouck, die ons meteen vroeg om zijn volgend Black-Easter-festival te openen. Eens we op de affiche geplaatst waren bezorgden we hem een CD-ROM met daarop onze dansbaarste nummers. Alain Meulebrouck ging deze nummers af en toe, bij wijze van promotie, draaien op de door hem georganiseerde evenementen. Toen hij opmerkte dat het fuif-publiek er zeer enthousiast op reageerde, bood hij mij prompt een CD-contract aan. Wij waren toen reeds in onderhandeling met enkele gereputeerde buitenlandse labels, doch stelden vast dat deze vaak op zeer onproffesionele basis functioneren. Zo waren ze meestal wel bereid ons materiaal uit te geven, maar weigerden ze in te staan voor de productiekosten. Purple Moon deed dit wel en gaf ons bovendien zeer goede voorwaarden. Achteraf bekeken hebben wij er nog geen minuut spijt van gehad: alles werd zeer proffesioneel afgehandeld en we konden een zeer goede vertrouwensrelatie opbouwen met Alain, die van bij het begin 100% vertrouwen had in wat we deden. Vooral de promotie en distributie verlopen op een gedroomde wijze, wat vanzelfsprekend weerspiegelt op onze verkoopscijfers.
Humor schijnt wel een zekere plaats binnen jullie concept in te nemen of vergis ik mij? Wat vinden jullie dan wel van de ijzige sfeer die zoveel Electro- & Gothicgroepen creëren?
Het probleem van de meeste acts is dat men een karikatuur van zichzelf gaat creëren. De persoon die op het podium wordt voorgesteld, komt niet overeen met de werkelijke persoon. Deze tendens weigeren wij te volgen: als je iets brengt op het podium, moet je er ook zelf in geloven. Wij trachten daarom onze optredens op te fleuren met een scheutje humor. Het oog wil wat, maar daarom geen legioen op hol geslagen Gothikers, die willen laten geloven vampieren of SM-ers te zijn. Wij zijn ons zeer goed bewust van onze menselijke aard en wensen met andere woorden niet mee te doen aan dergelijk publieksbedrog. Bij velen lijkt het imago zelfs een dekmantel te zijn geworden voor de ondermaatse muzikale prestaties. Het schijnt dat ik mij af en toe ook wel eens bizar gedraag op het podium, maar dat is geen show, eerder een volledig inleven in de muziek, gedreven door de kick.
Live proberen jullie blijkbaar toch ook iets anders op te zetten, of niet? Hoe speelt zich een Heyaeb optreden af?
Ik weet niet hoe het komt, maar we lijken een echte live-groep te zijn. Op het podium lijkt alles beter tot zijn recht te komen en lijken we vrij makkelijk het publiek mee te krijgen. Nochtans moet ik vaststellen dat wij slecht weinig tijd spenderen aan een gig-voorbereiding. “Repeteren” is een voor ons onbekend woord: we stappen op het podium en zien verder wel wat het wordt. Soms worden enkele grappige scenario’s uitgedacht, maar het grootste deel van de show wordt ter plaatse geimproviseerd, in interactie met het publiek. Ons grootste voordeel op artistiek vlak is dat we allen gek zijn, of althans worden van zodra we het podium bezetten. Wat betreft gadgets (bv. helms, lichteffecten,…) neemt Jo De Paepe een belangrijke verantwoordelijkheid op zich. Elk optreden maken we ook gebruik van een gastkeyboarder, die enkele livesamples en klanken toevoegt. Ten slotte is er Jan Dewulf, die ervoor zorgt dat alles perfect klinkt (PA-mixing). Hij is een zeer ervaren muzikant met een uitstekende kennis en gehoor m.a.w. de enige persoon die ik echt vertrouw op muzikaal vlak.
Reacties tot hiertoe omtrent jullie eerste Mcd?
Wat betreft de persoonlijke reacties lijkt iedereen zeer enthousiast. Ook in de media werden we vrij goed onthaald (RIFRAF, Lunar, Dark Entries, Sideline,…) maar de voorkeursnummers verschilden sterk. Zo leek het alsof sommigen de eerste twee nummers best vonden, terwijl anderen dan weer de laatste twee best vonden. De verkoop heeft ons zeker geen windeieren gelegd, aangezien de eerste persing bijna de deur uit is (op twee maanden tijd). Opmerkelijk is ook onze uitzonderlijke verkoop in Italië en Mexico (wat volgens mij eerder te maken heeft met de distributie, dan wel met de kwaliteit). Tenslotte is er mijn persoonlijke mening. Zelf sta ik niet de volle honderd procent achter de Mcd, aangezien het vier oudere nummers betreft die volgens mij eerder het niveau van een volwassen demo halen (alles is nog braafjes, maagdelijk gemixt en totaal niet gedurfd). Mijn nieuwere werk is veel krachtiger en stukken beter uitgewerkt.
De hoes van jullie maxi is niet wat je een geslaagd artistiek werk kan noemen. Enige verklaring hiervoor?
Ik apreciëer jullie mening hieromtrent, maar ik denk er anders over. We hebben bewust voor de eenvoud gekozen omdat het fotoshop-concept volgens ons al overmatig uitgemolken is. Het is zo goedkoop enkele clichéfotootjes te bewerken met de preset fotoshop filters. Geef ons dan maar een zonnige strandfoto waar alle image-freaks zich dood aan ergeren. Tenslotte moet ik er op wijzen dat ik een dergelijke reactie nooit van Side-line had verwacht, aangezien ik mij steeds erger aan jullie conventionele layout (bv. Depeche Mode als een stel koorknaapjes op de voorkant).
Jullie spelen deze zomer op Eurorock wat toch wel een zeer belangrijke afspraak zal zijn. Wat verwachten jullie van dit optreden?
Het spreekt voor zich dat Eurorock voor ons een nieuwe uitdaging is, een grote kans om ons voor een groter publiek te bewijzen. Maar in alle eerlijkheid, dat is op dit moment nog ver van mijn bed. Ik heb het voorbije halfjaar nauwelijks tijd kunnen vrijmaken voor Heyaeb en weet bijgevolg nog hoegenaamd niet hoe we het deze keer zullen aanpakken. Het belangrijkste is dat we ons kunnen vermaken, zowel op het podium als daarbuiten. Ik weet goed genoeg dat ik moet genieten van alles wat zich aanbiedt, want morgen kan alles minder gunstig verlopen. Beide beentjes op de grond!
Wat zijn de plannen voor de toekomst? Een volledige cd ????
Er is inderdaad een full-cd op komst, die toch wel anders zal klinken dan de maxi. Het geheel zal voller, krachtiger en gedurfder klinken. Toch zal het album uitgebreid voorzien zijn van zachtere nummers, waarin ik mijn persoonlijke gevoelens kan ontladen. Verder is er ook nog sprake van een Europese tournee samen met Apoptygma Berzerk, maar alles is zo broos dat ik er geen hoop op vestig vooraleer allles op papier staat.
