สหัสวรรษที่ 3

บันทึกประวัติต่อสู้ หัวใจที่ยิ่งใหญ่ของชาวธรรมกาย

ต้องขออภัยชาวสหัสวรรษ ที่ผมหายไปหลายวัน ตั้งแต่วันนี้ไป ผมสามารถจะส่งต้นฉบับได้เหมือนเดิม ทั้งที่ตัวอยู่ไกลนับหมื่นไมล์ ต้องขอบคุณระบบการสื่อสรสมัยใหม่ ที่ทำให้ย่อโลกได้ จากไกลก็เหมือนอยู่ใกล้นิดเดียว

ขณะที่เขียนนี้ ผมยังอยูที่ลอสแองเจอลิสนะครับ อากาศหนาวกำลังดี สบายมาก กลางคืนต้องเปิดฮีทเตอร์นิดหน่อย ทำให้อุ่นสบาย อุณหภูมิภายนอกประมาณ 60 องศาฟาเรนไฮด์ ชาวแอลเอ บอกว่า ปีนี้หนาวช้า คนขายเสื้อผ้าที่เตรียมไว้สำหรับฤดูหนาวบ่นกันใหญ่

ผมชอบเมืองนอกตรงนี้ อากาศที่นี่เย็นสบายเหมือนติดแอร์ทั้งเมือง แต่ท้องฟ้ากว้างสดใสไม่มีเมฆ แสงแดดจ้าแต่ไม่ร้อน กลางคืนแม้จะเย็นขึ้นแต่ชอบที่สุดคือ พระจันทร์ที่นี่สวยมาก ดวงใหญ่กว่าที่เมืองไทยเยอะ ดูเหมือนอยู่ใกล้นิดเดียว ทั้งที่อยู่กลางท้องฟ้า

เมื่อปีที่แล้ว ผมไปที่เมืองฟีนิกซ์อริโซน่า นั่งทานข้าวอยู่เชิงเขาในร้านอาหารอินเดียนแดง ตอนค่ำวิวสวยมาก พระจันทร์ก็ดวงใหญ่ สว่างสดใส ผมคิดว่า ผมตาฝาด เพราะใหญ่กว่า ที่เราเห็นที่เมืองไทย แต่วันนี้ผมนั่งดูพระจันทร์ที่แอลเอ ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน ฉะนั้น ไม่ได้คิดไปเองแน่

ตอนนี้ผมสนุกกับการใช้ระบบสื่อสารยุคใหม่ สามารถจะติดต่อกับเมืองไทยไม่ยาก ด้วยคอมพิวเตอร์ ทั้ง อีเมล์ ทั้งแฟกซ์ และอินเตอร์เน็ต ซึ่งขณะนี้ที่อเมริกา กลายเป็นอุปกรณ์ ในชีวิต ประจำวัน ใช้ในการซื้อสินค้า ใช้ในการอ่านหนังสือพิมพ์ ใช้ในการเช็คข่าวจากเมืองไทย

วันนี้ คนไทยทั่วอเมริกา ก็สามารถอ่านหนังสือพิมพ์ได้จากอินเทอร์เน็ต อ่านคอลัมน์ของ "โซตัส" คอลัมน์ของ "ไอ้ทิด" และแน่นอนของ "สิงห์ขาว" ด้วย

ชาวพิมพ์ไทยเองก็งง เพราะยังไม่ได้ทำโฮมเพจของพิมพ์ไทยเลย แต่ก็มีผู้หวังดีช่วยจัดการให้เรียบร้อย จากเมืองไทย และชาวธรรมกายทั่วโลก ก็สามารถอ่านพิมพ์ไทยได้ทุกวัน เพื่อเช็คข่าวจริงที่หาอ่านไม่ได้จากหนังสือพิมพ์อื่น ซึ่งล้วนแต่เป็นข่าวสร้างสถานการณ์ทั้งสิ้น

ผมนึกถึงภาพของคนที่นี่ที่หัวใจจะแตกสลาย เพราะถ้าอ่านจากหนังสือพิมพ์อื่น ก็นึกว่า หลวงพ่อและวัด สูญสลายไปนานแล้ว เพราะข่าวแต่ละข่าวเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม โหดร้าย ทำร้ายจิตใจ จนพูดกันที่นี่ว่า ขนาดคนหูหนวก ตาบอด ก็ยังต้องเชื่อในความเลวร้ายของธรรมกาย

มาคราวนี้ เห็นได้ชัดและต้องขอบคุณชาวพิมพ์ไทยทุกคน เพราะเป็นหนังสือพิมพ์ฉบับเดียวที่ลงข่าวจริง ยืนหยัดต่อสู้เพื่อความถูกต้อง เป็นขวัญและกำลังใจให้กับชาวธรรมกาย ทั่วโลก ทำให้ได้ข้อมูลที่แท้จริง เมื่อไรที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี ถ้าไม่มีใครให้รางวัลพูลลิตเซอร์ พวกเราชาวธรรมกายทั่วโลกจะให้เอง เพราะเป็นการต่อสู้ที่โดดเดี่ยว หนักหน่วง ยาวนานและยิ่งใหญ่

และนี่คือ จิตวิญญาณแท้ของสื่อมวลชนที่หาได้ยากในยุคนี้ ยุคที่เงินเป็นใหญ่ สามารถครอบงำจิตใจคนดีๆ ได้ สามารถทำให้เพี้ยนกันทั้งเมืองทั้งโลกได้ ด้วยอำนาจสื่อ สามารถปิดหูปิดตาคนทั้งโลก และทำลายมันสมอง ล้างสมอง คนที่คิดว่า ฉลาดที่สุดได้

ชาวธรรมกายทุกศูนย์ทั่วโลก ขอขอบคุณพิมพ์ไทยจริงๆ และใจก็ยังอยากอ่านฉบับจริง แต่ปรากฏว่า ก็ยังหากันไม่ได้ ผมไปที่ไหนทุกคนรู้จักสิงห์ขาว กาขาว โซตัส ไอ้ทิด เมื่อวันก่อน ผมบรรยายท่ามกลางชาววัดแน่นห้อง คำแรกที่ผมทักทายก็คือ สวัสดีครับ ผมสิงห์ขาวมาแล้วครับ ทุกคนก็ปรบมือให้สนั่นหวั่นไหว และเมื่อบรรยายจบ ทุกคนก็ลุกขึ้นยืนปรบมือ ให้ยาวนาน

วันนี้ ทุกศูนย์ในอเมริกาเรียกร้องให้ผมเดินทางไปเล่าเรื่องให้ฟัง เพราะทุกคนเต็มไปด้วยความกระหายอยากรู้ มีคำถามมากมาย นี่ผมกำลังคิดว่าอยากไปทางตะวันออกบ้าง เพราะเรามีศูนย์ปฏิบัติธรรมทั้งที่แอตแลนต้า นิวเจอร์ซีย์ หรือนิวยอร์ค ชิคาโก เพราะมีคนกระหายข่าวรออยู่มากมาย สงสัย จะต้องเดินสายเหมือนนักร้องลูกทุ่งคราวนี้

ที่ผมดีใจก็คือ เห็นหัวใจที่แข็งแกร่งของชาวธรรมกาย ในต่างแดนที่ยืนหยัดสู้อย่างไม่หวั่นไหว ทั้งที่ฟังข่าวแล้วหัวใจแทบแตกสลาย และวันนี้ทุกคนเข้าใจเรื่องราวดี กลับหันมา รักกันแน่นเหนียว ไม่แพ้เมืองไทย คนเข้าวัดมากขึ้น มาวัดบ่อยขึ้น อย่างน้อยก็มานั่งปรับทุกข์กันด้วยความเป็นห่วง

ผมเห็นแววตาสดใส รอยยิ้มและน้ำตาแห่งความปีติ เสียงปรบมือ หัวเราะเบิกบาน เมื่อได้ฟังข่าวดีๆ จากเมืองไทย เรื่องราวที่เขาไม่เคยได้ยินได้ฟัง หลายคนไม่เคยไปวัด ไม่เคยเห็น หลวงพ่อธัมมชโยตัวจริง แต่ทุกคนก็รักท่านเหมือนอยู่ใกล้ ชื่นชม เพราะได้ยินเสียงถ่ายทอดจากเมืองไทย ทุกเสาร์เย็น ซึ่งตรงกับเช้าวันอาทิตย์ของเมืองไทย ได้นั่งสมาธิพร้อมกัน กับชาวธรรมกาย

สัปดาห์ที่แล้ว ที่วัดพระธรรมกายแห่งคาลิฟอร์เนียแน่นขนัด เพราะพอรู้ว่า หลวงพ่อทัตตะมาถึง ที่วัดก็คึกคักแน่น ด้วยทุกคนที่รอมานานด้วยจิตใจที่จดจ่อ อาหารหวานคาว เต็มไป หมด เลยทำให้ผมได้พึ่งบารมีไปด้วย และงานกฐินที่ยิ่งใหญ่สวยงามมาก จะเล่ารายละเอียดให้ฟังพรุ่งนี้

ความจริงวันนี้ ผมมีข่าวสำคัญที่จะรายงานแฟนๆ คอลัมน์สหัสวรรษที่รออยู่ วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ต้นเดือน และตรงกับวันเฉลิมพระชนมพรรษา ครั้งยิ่งใหญ่พอดี ไม่เพียงแต่ที่วัดจะมีงานปฏิบัติธรรมกาย เพื่อเทิดพระเกียรติ คือ การรวมจิตถวายพระพร แด่พระองค์ท่าน

สำหรับผมก็ถือว่า เป็นวันสำคัญของคอลัมน์ สหัสวรรษ เพราะที่เมืองไทย "กาขาว" ได้ทำหน้าที่อย่างดี เร่งต้นฉบับ ทำเลย์เอ้าท์ ทำหน้าปกอย่างสวยงาม เตรียมวางตลาด หนังสือ บันทึกประวัติศาสตร์การต่อสู้ของชาวธรรมกาย ที่ลงในพิมพ์ไทยนี้ คอลัมน์นี้

ชื่อหนังสือว่า "สหัสวรรษที่ 3" ตอน "ก่อนสิ้นยุค" ที่รวมข้อเขียนของ "สิงห์ขาว" และ "กาขาว" ถือว่า เป็นเล่มที่หนึ่ง หนา 200 กว่าหน้า ปกสวยงามสุดหรู พิมพ์ทองเคอย่างดี หลังปกเป็นรูปมหาธรรมกายเจดีย์สีทอง และพระจันทร์ดวงใหญ่สวยงามมาก ตั้งราคาไว้ 185 บาท

จะวางจำหน่ายที่ทางเข้าสภาธรรมกายทุกประตู ผมขอฝากพวกเราช่วยกันซื้อไปอ่าน และซื้อไปฝากกันเก็บไว้เป็นที่ระลึกเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ เพื่อรวบรวมเป็นกองทุน "แก้วแสงเทียน" ที่ผมกับพรรคพวกตั้งขึ้น เพื่อใช้ในการต่อสู้ เพื่อปกป้องพุทธศาสนาและวิชชาธรรมกาย

ขอบคุณชาวพิมพ์ไทยทุกคนที่ให้กำลังใจ และช่วยทำให้หนังสือสวยงามนี้ สำเร็จลงได้ขอบคุณ "ไอ้ทิด" ที่ประกาศรับอาสาจะแบกเข้าวัดด้วยตัวเอง ขอบคุณทุกๆ คนเลย

"สิงห์ขาว"