ถึง.......รอน
ฉันก็หวังจะได้เจอเธอ และแน่นอนฉันจะไปที่นั้นเจอกันตอน 10 โมงนะรอน อย่าช้าละ
รัก(เช่นกัน).........เฮอร์ไมโอนี่

+++++++++วันที่ 29 สิงหาคม(2 วันก่อนเปิดเทอม)+++++++++++
ณ ตรอกไดแอกอน เวลา 9 โมง 55 นาที
เฮอร์ไมโอนี่ เด็กสาวอายุ 15 ปี มารอเพื่อนหนุ่มที่สนิทของเธอ 2 คนคือรอนและแฮร์รี่ เธอเตรียมใจไว้แล้วคงต้องรอถึง 10 โมง 30 แน่ๆๆๆ แต่วันนี้แปลกแฮร์รี่กับรอนมาช้าแค่ 5 นาทีเท่านั้นเอง
"สวัสดีแฮร์รี่ รอน วันนี้วิเศษมากพวกเธอมาช้าแค่ 5 นาทีเอง" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างร่าเริง
"โธ่ เฮอร์ไมโอนี่เรารีบกันสุดชีวิตเลยนะ รอนตื่นช้า ตื่นตั้ง 9 โมง ครึ่ง" แฮร์รี่พูดพรางหอบพราง
"แฮร์รี่นายอย่าโทษฉันสินายอย่าลืมนะนายกินข้าวช้ากว่าฉันตั้งนาน" รอนพูดพรางหอบพรางเหมือนแฮร์รี่เปียบ
"เอาเถอะ ยังไงฉันก็ถือว่าพวกนายตรงเวลาไปซื้อของกันเถอะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดตัดบทเพราะเห็นแฮร์รี่และรอนอ้าปากจะเถียงกันอีก นั้นถือเป็นความคิดทีดีมาก ถ้าไม่งั้นเธอคงไม่ได้ซื้อของแน่ๆวันนี้
ทั้ง 3 คน เข้าไปในร้านตัวบรรจงและหยดหมึก พร้อมยื่นใบรายการหนังสือของฮอกวอตส์ให้แก่เจ้าของร้าน
"ฮอกวอตส์ปี 5 สามชุดนะครับ" เจ้าของร้านพูด "ค่ะ.. แต่เดี๋ยวฝากไว้ก่อนนะค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูด
แล้วทั้ง 3 ก็เดินออกไป เพื่อไปยังที่อื่นต่อ แอร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ไปยังร้านมาดามมักกิ้ลทั้ง 3เข้าไปในร้าน
"สวัสดีค่ะ ฮอกวอตส์หรือจ๊ะ" มาดามถามอย่างใจดี "ค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ตอบเสียงใส "งั้นก็เชิญจ๊ะ"
ทั้ง 3 ขึ้นไปยืนบนแป้น ให้มาดามวัดตัว เพื่อตัดชุดให้ "เพื่อด้วยนะค่ะ" เฮอร์ไบโอนี่บอก
"จ๊ะ แต่เราคงไม่เพื่อมากเพราะผู้หญิงจะโตช้ากว่าผู้ชายนะจ๊ะ" มาดามพูดอย่างใจดี
เมื่อวัดเสร็จแล้วมาดามก็ถามว่าเอากี่ชุด แฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ตอบว่า 3 ชุด ส่วนรอนเอาแค่ชุดเดียว
"อ้าว...รอน ทำไมนายเอาแค่ชุดเดียวล่ะ" แฮร์รี่ถาม
"ฉันไม่ค่อยมีเงินนายก็รู้ " รอนตอบ
"งั้นคราวนี้ฉันเลี้ยงนายเอง" แฮร์รี่พูด แล้วหันไปบอกมาดามว่าของทุกคนเอา 3 ชุด
"มาดามค่ะ เดี๋ยวพวกหนูฝากไว้ก่อนแล้วค่อยมาเอาได้มั้ยค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูด "ได้จ๊ะแม่สาวน้อย"
แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินตามเพี่อนชายของเธอออกไป ทั้ง 3 เดินเล่นดูของไปเรื่อยๆๆๆจนถึงเที่ยง ก็พักกินข้าว
"เดี๋ยวฉันเลี้ยงนะ" แฮร์รี่พูด "โหแฮร์รี่ วันนี้นายไม่สบายหรือป่าว จ่ายเอาๆ ไม่บ่นซักคำ"รอนถาม
"หรือนายอยากจ่ายเอง" แฮร์รี่ตอบกวนๆๆ "เปล่า......"รอนตอบ
ทั้ง 3 คน(เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ รอน) เดินเที่ยวในตรอกไดแอกอนอยู่ 2-3 ชั่วโมง แฮร์รี่และรอนต้องกลับแล้วเพราะตอนนี้มันเวลาปาเข้าไป บ่าย 2 โมงแล้ว
"เฮอร์ไมโอนี่ เรา 2 คนต้องกลับก่อนนะ" แฮร์รี่พูดขึ้น และรอนก็พยักหน้าสนันสนุนอย่างเสียใจ
"ไม่เป็นไรหรอกพวกเธอกลับไปก่อนเถอะ อย่าลืมชุดนักเรียน และหนังสือล่ะเดี๋ยวฉันเดินเที่ยวอีกซักพักก่อน" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"งั้นพวกเรากลับก่อนแล้วกันนะ"รอนพูด "จ๊ะ" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ
แล้วแฮร์รี่กับรอนก็กลับไปส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังเดินเล่นอยู่ในตรอกไดแอกอน เธอเดินไปเรื่อยๆ จนถึงร้านๆหนี่งดูคล้ายเป็นกิ๊ฟช็อปเล็กๆ เฮอร์ไมโอนี่เข้าไปดู ในร้านเป็นร้านที่น่ารักมากแต่แทบจะไม่มีคนเลย นอกจากเจ้าของร้านและเด็กผมสีบรอนด์ทองอมประกายสีน้ำตาล
"จะรับอะไรดีจ๊ะหนู"เจ้าของร้านถามอย่างคนเป็นกันเอง
"เดี๋ยวหนูขอเดินดูก่อนแล้วกันนะค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ "จ๊ะ ตามสบายเลยนะ" "ค่ะ"
เฮอร์ไมโอนี่เดินไปทางที่มีสมุดไดอารี่ ทุกเล่มเป็นงานแฮนเมกล้วนๆ เธอหยิบไดอารี่สีชมพูอ่อนขึ้นมาหนึ่งเล่ม แล้วเดินไปคุยกับเจ้าของร้านอีกครั้ง
"ไดอารี่เล่มนี่มีคุณสมบัติอะไรบ้างค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"สมุดเล่มนั้นหรอจ๊ะ มันสามารถแสดงเหตุการณ์ในวันนั้นได้ ถ้าเธอต้องการเห็นมันนะจ๊ะโดยตั้งรหัสผ่านของเธอขึ้นมาแล้วเขียนไว้ที่หน้าแรกของไดอารี่ แล้วมันก้จะมีเสียงเพลงประกอบด้วยเวลาที่เธอเปิดมันอ่านแต่มันจะขึ้นตามอารมณ์ที่เธอมีในเหตุการณ์นั้นๆ" เจ้าของร้านตอบ
"แล้วราคาเท่าไรค่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ถามซ้ำ
"5 เกลเลียนจ๊ะ" เจ้าของร้านตอบเธอ
ซื้อไว้ซักเล่มคงไม่เสียหายอะไรมั้ง เธอคิด แล้วเดินไปยังล็อคหมึกเขียนซื้อหมึกเปลี่ยนสี หมึกดำ หมึกน้ำตาล อย่างละขวด ปากกาขนนกอินทรี 2 ด้าม แล้วเดินมายังล็อคน้ำหอมและกิ๊ฟช้อปซึ่งอยู่ในสุดของร้าน เธอเห็นน้ำหอมขวดสีต่างๆ เธอเปิดแล้วดมไปเรื่อยๆ เพื่อหากลิ่นที่ถูกใจที่สุด แล้วเธอก้ได้กลิ่นที่ถูกใจ เธอหันไปเลือกผ้าเช็ดหน้า 3 ผืน แล้วเดินออกมาคิดเงิน เธอสังเกตว่าเด็กหญิงผมบรอนด์ก็ซื้อไดอารี่สีชมพู และของที่เหมือนเธอหลายๆอย่างแล้วเธอก็พึ่งสังเกตเดี๋ยวนี้เองว่าเด็กคนนั้นอยู่ฮอกวอตส์ เธอดูจากเสื้อคลุมสียังเป็นตราฮอกวอตส์ ไม่ได้จัดบ้านเหมือนเป็นเด็กใหม่แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร
"17 เกลเลียน กับ 2 ซิกเก้นจ๊ะหนู " เจ้าของร้านบอก
" นี่ค่ะ "เฮอร์ไมโอนี่ยื่นเงินให้
"นี่จ๊ะของพร้อมเงินทอน" "ขอบคุณค่ะ " แล้วเธอก็เดินออกมาจากร้าน เธอสำรวจของในถุงหมึก 3 ขวด ปากกา 3 ด้ามไดอารี่สีชมพูอ่อน 1 เล่มน้ำหอมขวดสีชมพู 1 ขวด สีเหลือง 1 ขวด ผ้าเช็ดหน้าสีครีม 1 ผืน สีชมพู 2 ผืนซึ่งมันไม่แพงเลยสำหรับราคา 17 เกลเลียน เธอกลับไปเอาชุดที่ร้านมาดาม เธอได้เจอกับคนที่เป็นไม่ชอบถึงขนาดเรียกว่าเกลียดถึง 2 คน จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเดรโก มัลฟอยและแพนซี่ พาร์กินสัน
"ต๊าย ตายแม่เสือดสีโคลนมาตัดชุดหรือย่ะ" พาร์กินสันพุด
"มันเรื่องของฉันย่ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดกระแทกเสียงพร้อมส่งแววตาอันขุ่นเคืองที่ไปให้
"อ้าวมาแล้วหรือจ๊ะแม่สาวน้อย นี่จ๊ะชุดนักเรียน แล้วถุงนี้ก็ชุดเต้นรำ ที่เธอมาสั่งไว้ตอนบ่ายตอนมาคนเดียวน่ะจ๊ะ" มาดามพูด
"ขอบคุณค่ะมาดาม"เฮอร์ไมโอนี่รีบรับแล้วเดินจากไป
แพนซี่ก็ของอนุญาตมาดามใช้ห้องน้ำ มัลฟอยเห็นแพนซี่เข้าไปด้านหลังร้านก็รีบเอาเงินไปตั้งให้มาดามแล้วรีบรับชุดที่เสร็จก่อนแพนซี่มาแล้วตามเฮอร์ไมโอนี่ไปซึ่งดูเหมือนเธอจะไปร้านตัวบรรจงและหยดหมึก
"มาเอาหนังสือค่ะ แต่รอก่อนนะค่ะ เดี๋ยวดูหนังสือเพิ่มก่อน"เฮอร์ไมโอนี่หยิบหนังสือเล่มหนาๆมา 2-3 เล่มแล้วคิดเงิน
"หนังสือเมื่อตอนเช้าจ่ายแล้วนะครับ ส่วนที่เหลือนี่ 20 เกลเลียนครับ" เจ้าของร้านพูดแต่พอเฮอร์ไมโอนี่กำลังจะจ่ายเงินมัลฟอยก็วิ่งเข้ามาแล้วโยนเงินให้เจ้าของร้าน 20 เกลเลียนพร้อมหิ้วหนังสือทั้งหมดของเฮอร์ไมโอนี่แล้วลากเธอออกมาด้วย
"มัลฟอยนายจะทำอะไร แล้วนายจ่ายค่าหนังสือให้ฉันทำไม" เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"รับไปเถอะ ไม่ต้องถามมาก ฉันไปล่ะ" มัลฟอยพูดเสร็จ ก็หันหลังกลับไปในทางตรงกันข้าม ส่วนเฮอร์ไบโอนี่ไม่ต้องผู้ถึงเธองงเป็นไก่ตาแตกทีเดียว เมื่อตั้งตัวได้เธอจึงตะโกนไล่หลังมัลฟอยไปว่า
" นี่ นายเลือดบริสุทธิ์นาย จ่ายเงินให้ผิดคนแล้ว ยัยพาร์กินสันอยู่ร้านมาดามโน่น " แต่มัลฟอยไม่ได้สนใจเลย เค้ายังคงเดินต่อไป

++++++++++++วันที่ 1 กันยายน+++++++++++
บนรถด่วนฮอกวอตส์
"แฮร์รี่ รอน" เฮอร์ไมโอนี่เรียก
"เข้าผิดห้องแล้วยายหัวฟู" มัลฟอยพูด
"อ้าวนี่ตู้นายหรอ โทษที"เฮอร์ไมโอนี่พูด
"แต่เธอคิดจะออกไปง่ายๆงั้นหรอ" มัลฟอยพูด
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม " เฮอร์ไมโอนี่พูดและพูดต่อไป "แล้วนี่ก็เป็นก้าวแรกของฉัน" เฮอร์ไมโอนี่พูดจบก็กระทืบเท้าของเธอบนรองเท้าที่ดูเหมือนจะได้รับการขัดมาอย่างดีของมัลฟอย แล้วเธอก็เดินออกไป
"แสบจริงนะยัยเลือดสีโคลน" มัลฟอยพูด
"แฮร์รี่ รอน"เฮอร์ไมโอนี่ทักอีกครั้ง
"ไง เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่กับรอนร้องทัก
"อ้าวอยู่ห้องนี้กันเอง เดี๋ยวฉันไปประชุมพรีเฟ็คก่อนนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"รอฉันด้วยสิ" รอนพูดแล้วเดินออกมา เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะถามว่าเธอได้เป็นพรีเฟ็คด้วยหรีอแต่เธอก็เห็นตราพรีเฟ็คบนหน้าอกของรอนซะก่อน
ทั้ง 2 เดินไปด้วยกันก้เจอแพนซี่กะมัลฟอยพอดี ทั้ง 7 ต่างเห็นตราพรีเฟ็คบนหน้าอกของกันและกัน
"ต๊ายตาย พรีเฟ็คของพวกกริฟฟินดอร์เขาเลือกกันยังไงเลือกคนหน้าสมเพชหรือไง"แพนซี่พูด
"แล้วพวกสลิธีรินล่ะ เลือกพรีเฟ็คกันยังไง เพราะทั้งบ้านฉันไม่เห็นมีใครใช้สมองได้ในทางที่ดีซักคน"เฮอร์ไมโอนี่พูด
"หนอย แกยัยเลือดสีโคลนโสโครกแกกล้าด่าฉัน แกตาย" แพนซี่พูด แล้วตบเฮอร์ไมโอนี่ 2 ที เฮอร์ไมโอนี่ไม่รอช้าตบกลับทันที 3 ที "แก ยัยเลือดสีโคลน" แพนซี่กัดฟันกรอด
"ถ้าไม่อยากโดนหนักกว่านี้ก็หุบปาก แล้วถ้ายังเรียกเสือดสีโคลนอีกฉันขอรับรองว่าเธอจะต้องถูกส่งไปห้องพยาบาลที่ฮอกวอตส์ในกล่องไม้ขีดอย่างแน่นอน"เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วสบัดตัวเดินไปยังตู้พรีเฟ็ค
ทั้ง 4 คนเดินเข้ามาแล้วนั่งลงยังโซฟาที่เค้าจัดไว้ให้เป็นคู่ๆ สีแดงสำหรับกริฟินดอร์ สีเขียวสำหรับสลิธีริน สีเหลืองสำหรับฮัฟเฟิลพัฟ และสุดท้ายสีฟ้าสำหรับเรเวนคลอทั้ง 8 คนรายงานตัวแล้วฟังอภิปรายฟรีเฟ็ค เมื่อไปถึงโรงเรียนอาจารย์ก็เรียกแต่ละคู่เข้าไปเพื่อฟังรหัสผ่านแล้วให้กลับไปยังห้องโถงกลาง

+++++++ผ่านพิธีคัดสรรแล้ว+++++++
ศจ.มักกอนานัล เคาะแก้วให้นร. เงียบเสียงลง ปีนี้ศจ.ดัมเบิลดอร์พูดเหมือนทุกๆปีแล้วให้นักเรียนทานอาหารให้เสร็จแล้วพูดอะไรอีกซักหน่อย
"อ้าว เอาล่ะ ทุกคนปีนี้ฉันมีนักเรียนใหม่จะแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักกัน มิสเจนนี่ แบล็ค"เมื่อดัมเบิลดอร์พุดจบทุกคนก็มองไปยังเธอซึ่งเธอยิ้มให้กับทุกคน ยิ้มของเธอช่างสวยงามจริงๆ เฮอร์ไมโอนี่สังเกตว่าเธอคือเด็กที่เธอเจอวันนั้นในร้านกิ๊ฟช้อป แต่เธอพึ่งสังเกตเดี๋ยวนี้เองว่าเด็กคนนี้น่ารักจริงๆ ผมสีบรอนด์ทองอมประกายน้ำตาลอ่อน ทอแสงราวเส้นไหมนุ่ม ตาสีฟ้าอ่อนที่เป็นประกายสุกใส ผิวที่ขาวอมชมพูเล็กน้อยชั่งดูน่ารักจริงๆ
"เอาล่ะทุกคนเธอจะมาเรียนยังชั้นปีที่3 และอยู่บ้านกริฟฟินดอร์ ซึ่งเป็นบ้านที่หมวกคัดสรรเอ่ยชื่อ ออกมา" ดัมเบิลดอร์พูด
เฮอร์ไมโอนี่หันไปทางมัลฟอยซึ่งตอนนี้รู้สึกเหมือนเค้าจะหน้าซีดลงกว่าเดิมและมองเด็กคนนั้นอย่างดีใจ แต่แฝงไปด้วยแววตาแห่งความเศร้า

++++++++เช้าวันต่อมา(วันที่ 2 )++++++++
เฮอร์ไมโอนี่รีบลงมาแต่เช้า เธอเห็นมัลฟอยมายืนที่บันไดที่พวกกริฟฟินดอร์ให้ลงมายังห้องโถงกลางแต่ทันทีที่เธอก้าวออกมามัลฟอยก็ก้าวจากไป เธอไม่รอช้าวิ่งตามไปแซวเขาทันที
"นี่ นี่ มัลฟอยมารอที่บันได ติดใจ สาวกริฟฟินดอร์คนไหนหรอ" เฮอร์ไมโอนี่พูดยียวน
"อย่ามายุ่งกับฉันได้มั้ย"มัลฟอยพูด
"บอกหน่อยดิ นะ นะ.......นะ" เฮอร์ไมโอนี่ยังตามไม่เลิก
"หักคะแนนกริฟฟินดอร์ 15 คะแนน เนื่องจากการยียวนพรีเฟ็คของเธอ"มัลฟอยพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
"หักสลิธีริน15 คะแนน เนื่องจากเธอไม่ตอบคำถามพรีเฟ็คอย่างเคารพ"เฮอร์ไมโอนี่ตอบแล้วงอนสะบัดกลับไป
พอเฮอร์ไมโอนั่หันกลับไปมัลฟอยก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอเขาเอามือจับแขนเฮอร์ไมโอนี่ เมื่อเฮอร์ไมโอนี่หันมารู้สึกว่าเธอจะหน้าแดงตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่วายเอาไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าแล้วชี้ไปยังมัลฟอย แต่รู้สึกว่าเค้าจะเร็วกว่า
"เอ็กเปลลิอาร์มัส" มัลฟอยพูดแล้วไม่กายสิทธิ์ก็ตกไปอยู่ในมือของมัลฟอย
"เอาคืนมานะ" เฮอร์ไมโอนี่พูด
มัลฟอยเก็บไม้กายสิทธิ์ใส่กระเป๋า ทั้งของเขาและของเฮอร์ไมโอนี่ มัลฟอยค่อยๆ...เดิน...ไปที่......เฮอร์ไมโอนี่ แล้วพลักเธอจนตัวเธอชิดกำแพงแล้วพูดว่า "อย่ามาอวดดีกับฉัน เพราะฉันคือสลิธีริน " แล้วเดินจากไปโดยโยนไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่ไว้ห่างจากตัวเธอประมาณ 3 ก้าวยาวๆ โดยที่ไม่หันกลับมาดูเลย
++++++++ณ ห้องโถงใหญ่++++++++++
มัลฟอยมองมายังพวกเด็กปี 3 กริฟฟินดอร์ รู้สึกว่าเขาจะมองหาใครซักคนอยู่ และเฮอร์ไมโอนี่หันไปเห็นพอดีและเธอมั่นใจว่าเขาคงไม่เห้นเพราะเขาหยิบแซนวิชกินหนึ่งชิ้นแล้วดื่มน้ำฟักทองรวดเดียวหมดจากนั้นก็วิ่งออกไปทันที มัลฟอยวิ่งมาที่ห้องสมุด เขาเห็นเด็กหญิงผมสีบรอนด์นั่งอยู่ในสุดของริมห้องสมุดเขาต้องใจจะเข้าไปหาเธอแต่มีเพื่อนของเธอวิ่งเข้ามาหาเสียก่อนแล้วรีบพาเธอออกไปจากห้องสมุดเขาเห็นไดอารี่เล่มหนึ่งสีชมพูตั้งไว้บนโต๊ะที่เด็กหญิงนั่งเมื่อสักครู่ เขากะจะเอาไปคืน แต่เสียงของหัวใจบอกให้เขาเก็บมันเอาไว้ก่อน เขาตัดสินใจกลับหอนอน
+++++++++ 1 ทุ่ม +++++++++++++++
"พรีเฟ็คทุกคนฟังฉันในปีนี้เราจะให้พรีเฟ็คเดินตรวจเป้นคู่หญิงชายเท่านั้น นั่นหมายความว่าพวกเธอต้องสลับกันตรวจ ตรวจคู่ละ 3 ชั่วโมงตั้งแต่เวลา 2 ทุ่มครึ่ง ถึง 5 ทุ่มครึ่งหวังว่าทุกคนคงเข้าใจ" ศจ. มักกอนากัลพูด
วันแรกส่วนวันอื่นต้องเวียนไปจนครบ
หญิง + ชาย
กริฟฟินดอร์ + กริฟฟินดอร์
เรเวนคลอ + เรเวนคลอ
ฮัฟเฟิลพัฟ + ฮัฟเฟิลพัฟ
สลิธีริน + สลิธีริน
"เอาล่ะ เดินตรวจได้วันนี้เลิก 4 ทุ่มครึ่ง หลังจากนั้นมาพบฉันได้ที่นี่" ศจ.มักกอนากัลพูดอีกครั้ง