ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
1) Οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων παρά μόνο μέσω δικηγόρου.(μπορούν να παρίστανται, αλλά μόνον για να απαντούν σε ερωτήσεις χωρίς δικαίωμα να υποβάλλουν το οιοδήποτε αίτημα και χωρίς δικαίωμα να υποβάλλουν ερωτήσεις σε μάρτυρες.)
2) Οι οποιαδήποτε προσφυγή στη δικαιοσύνη, χρειάζεται την υπογραφή δικηγόρου και σε περιπτώσεις που ο πολίτης αδυνατεί να προσλάβει δικηγόρο η υπόθεση του απορρίπτεται από το δικαστήριο χωρίς καν να συζητηθεί. Δηλαδή έχουμε άρνηση απονομής δικαιοσύνης.
3) Η αμοιβή των δικηγορών δεν καθορίζεται ελευθέρα όπως με όλους τους επαγγελματίες αλλά υπάρχει κατώτατο όριο με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα για την ελληνική πραγματικότητα. Επίσης η αμοιβή πρέπει να καταβάλλεται πριν την ακροαματική διαδικασία κάτι που αποτελεί βάναυση προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η υποχρεωτική χρήση δικηγόρου στη διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης παραβιάζει τα έξεις άρθρα του συντάγματος.
Άρθρο 4 παρ. 1.
Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Οι Έλληνες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα αμοιβής δικηγόρου δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα ελληνικά δικαστήρια με εκείνους που έχουν αυτή τη δυνατότητα (ούτε καν συζητείται η υπόθεση τους)
Υπάρχει αντίφαση με το δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη προσωπικότητα και συμμετοχή στην κοινωνική ζωή της χώρας με την απαγόρευση υπεράσπισης από τα δικαστήρια χωρίς τη συμμετοχή δικηγόρου.
Την προστασία της ζωής, της τιμής, και της ελευθέριας, απολαμβάνει μια μικρή μειοψηφία Ελλήνων που έχει τη δυνατότητα να προσλάβει ικανό δικηγόρο εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας.
Άρθρο 7 παρ. 2.
Τα βασανιστήρια ….. καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται όπως νόμος ορίζει.
Η απαγόρευση της πολιτείας προς τους Έλληνες να υπερασπίζουν τον εαυτό τους ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή της πολιτείας ότι δεν είναι ικανοί προς τούτο, κάτι που αποτελεί βάναυση προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Σημειωτέων ότι στην αρχαία Αθήνα οι πολίτες είχαν την υποχρέωση να υπερασπίζουν τους εαυτούς τους χωρίς τη βοήθεια τρίτων.
Και ακόμη η πολιτεία χρησιμοποιεί πολίτες για ένορκους στα δικαστήρια (δηλαδή να αποφασίζουν για τρίτους ) ενώ δεν τους θεωρεί ικανούς να υπερασπίσουν τον εαυτό τους.
Άρθρο 8
Κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέληση του το δικαστή που του έχει ορίσει ο νόμος.
Δικαστές απορρίπτουν και δεν συζητούν πρόσφυγες που δεν έχουν την υπογραφή δικηγόρου.
Δηλαδή ο πολίτης χωρίς τη θέληση του στερείται το δικαστή που ο νόμος του έχει ορίσει.
Άρθρο 10 παρ. 1.
Καθένας οι πολλοί μαζί έχουν το δικαίωμα τηρώντας τους νόμους του κράτους να αναφέρονται εγγράφως στις αρχές …….
Ο πολίτης δεν έχει το δικαίωμα να υποβάλλει έγγραφη αναφορά - αίτημα στο δικαστήριο παρά μόνον μέσω δικηγόρου.
Άρθρο 20 παρ. 1 , 2
Το ανωτέρω δικαίωμα περιορίζεται μόνον στους έχοντες οικονομική ευχέρεια.
Άρθρο
Οποιασδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.
Οι πολίτες εξαναγκάζονται έμμεσα σε εργασία ώστε να καταβάλλουν αμοιβή για υπηρεσίες δικηγόρων που εξαναγκάζονται να δεχθούν.
Άρθρο 25 παρ. 1, 2
1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου, ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου, τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη άσκησή τους.
2. Η αναγνώριση και προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη
Η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί θεμελιώδες και απαράγραπτο δικαίωμα του ανθρώπου και όχι πεδίο οικονομικής δραστηριότητος των δικηγορών.
Άρθρο 25 παρ. 3.
Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
Οι δικηγόροι έχουν από το νόμο το δικαίωμα να υπερασπίζουν τους πολίτες στα δικαστήρια. Ο εξαναγκασμός όμως των πολιτών να απολαμβάνουν των υπηρεσιών των δικηγόρων και μάλιστα με αυστηρά καθορισμένο κατώτατο όριο τιμολογίου, αποτελεί καταχρηστική άσκηση δικαιώματος.
Άρθρο 87 παρ. 1
Η δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία.
Οι δικαστές και οι δικηγόροι έχουν τον ίδιο ασφαλιστικό φορέα (ΤΑΜΕΙΟ ΝΟΜΙΚΩΝ). Αυτό περιορίζει την ανεξαρτησία των δικαστών διότι τα έσοδα του ταμείου τους εξαρτώνται άμεσα από τις παραστάσεις των δικηγόρων στα δικαστήρια.
Άρθρο 106 παρ.4
Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας.
Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία των δικηγόρων, αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των πολιτών.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι έχουμε κατάφορη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών στον τομέα της απονομής της δικαιοσύνης και παραβίασης του Συντάγματος από τα Ελληνικά δικαστήρια. Διότι τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να εφαρμόσουν το άρθρο 93 παρ. 4 του συντάγματος που αναφέρει ότι:
Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα.
Ακόμη παραβιάζονται σειρά άρθρων της
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΗΕ του 1948.
ΑΡΘΡΟ 1
'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
Στη χώρα μας οι πολίτες δεν αντιμετωπίζονται σαν λογικά άτομα με αξιοπρέπεια αλλά σαν "δικηγορική ύλη" από τους προστάτες δικηγόρους.
Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
Τα δικαστήρια δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του πολίτη να υπερασπίζεται τον εαυτό του.
ΑΡΘΡΟ 3
Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
Το δικαίωμα στη ζωή την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια εξασφαλίζεται μόνο με ελεύθερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
ΑΡΘΡΟ 5
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
Η παρουσία του πολίτη στα ελληνικά δικαστήρια είναι ταπεινωτική, διότι στερείται του δικαιώματος να έχει καλύτερη υπεράσπιση, υπερασπιζόμενος μόνος του τον εαυτό του.
ΑΡΘΡΟ 6
Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
Στο δικαστήριο ο πολίτης δεν έχει το δικαίωμα να απόδειξη μόνος του τη νομική του προσωπικότητα αλλά μόνο μέσω δικηγόρου.
ΑΡΘΡΟ 7
'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
Εφ΄ όσον οι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να υπερασπίζουν μόνοι τον εαυτό τους, δεν έχουν το δικαίωμα σε ίση προστασία από το νόμο, διότι αυτό εξαρτάται από την οικονομική τους δυνατότητα να προσλάβουν ικανό δικηγόρο.
ΑΡΘΡΟ 8
Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
Το δικαίωμα είναι θεωρητικό διότι περιορίζεται μόνο σε όσους έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν ικανό δικηγόρο και όχι σε όσους δεν έχουν τα οικονομικά μέσα έστω και αν είναι ικανοί να υπερασπίσουν με τον καλύτερο τρόπο τον εαυτό τους.
ΑΡΘΡΟ 10
Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
Το αποτέλεσμα της δίκης, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα του δικηγόρου, δηλαδή από την οικονομική κατάσταση του πολίτη.
Απαραίτητη προϋπόθεση για μια δίκαιη δίκη, είναι ο κατηγορούμενος να έχει τη δυνατότητα να υπερασπίζεται μόνος του τον εαυτό του.
ΑΡΘΡΟ 12
Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
Η υποχρέωση χρήσης δικηγόρου, είναι αυθαίρετη επέμβαση στην ιδιωτική ζωή του πολίτη και προσβάλει την τιμή και την υπόληψη του.
ΑΡΘΡΟ 17
Για να αποκτήσει κάποιος η να μεταβιβάσει ιδιοκτησία, πρέπει να καταβάλει σε νομικούς (δικηγόρους , συμβολαιογράφους) αμοιβές που προσδιορίζονται σαν ποσοστό επί της ιδιοκτησίας για υπηρεσίες που υποχρεούται να δεχθεί.
Δηλαδή, ουσιαστικά έχουμε αναγκαστική μεταβίβαση μέρους της ιδιοκτησίας των πολιτών προς νομικούς, για υπηρεσίες που οι πολίτες εξαναγκάζονται να δεχθούν.
ΑΡΘΡΟ 22
Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Όχι μόνο δεν έχουμε προστασία στο δικαίωμα απονομής δικαιοσύνης αλλά ο πολίτης δεν δικαιούται να υπερασπίσει μόνος του τον εαυτό του
Ο δικηγόρος είναι εργαζόμενος, με επάγγελμα που το διάλεξε ελευθέρα, δικαιούται ικανοποιητικής αμοιβής αλλά σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιείται να υποχρεώνει τους πολίτες να δεχθούν τις υπηρεσίες του και μάλιστα με αμοιβές που δεν υπακούουν στους νόμους της ελεύθερης αγοράς.
| hrgr@hrgr.org |