Reisverslag
 
 
 

Zaterdag 1 juni
Anchorage - Denali
[vorige dag] [routebeschrijving vandaag] [volgende dag]
 

Alice in Talkeetna, Wonderland
 
 

  Dit wordt onze eerste echte trip. We hebben 236 mijl voor de boeg en vinden dat we het op ons gemak kunnen doen. We doen er best aan ons aan te passen aan het mijlen-gedoe, onze Chevy rekent immers ook zo en op vakantie reken ik niet graag ...

10h10
Ik geeft de sleutels van de hotelkamer af aan de desk.
"You need a drive to the airport ?", wordt er mij vriendelijk voorgesteld door de telefoniste.
"No, thanks", antwoord ik, "we've just arrived in Alaska !"
"So, were are you heading to today ?"
"Denali", zeg ik fier.
"Well, watch out for the mosquitos !"
"Already ?" vraag ik verwonderd, "At this time of the year ?"
"Look over there", en ze wijst naar een kleine rode vlek op de witte muur, "The first victim !"
Ik bedank haar voor de goeie raad. We hebben immers nog geen insect-repellent gekocht.

10h30
Het weer is weeral prachtig : zon, niet te veel wind en er wordt tot 70°F verwacht, zo'n 22°C. "Hot for this time of the year", wordt er op de radio gezegd. Wij vinden dat best meegenomen.
Voor een zaterdagvoormiddag is het niet erg druk in Anchorage. We rijden de stad uit via de Glenn Highway, ons al bekend van het mislukte moose-avontuur van gisteravond.
Bij het oversteken van de Knik River merken we dat de Alaska Railroad ons trouw volgt. Hij zal onze gast blijven tot in Fairbanks.
We passeren Matanuska en Wasilla, bijna idyllische namen, maar de dorpjes op zich stellen weinig voor.

13h30
De Mat-Su Valley, die we nu doorkruisen, is eigenlijk een samentrekking van twee valleien : de Matanuska en de Susitna vallei. Ze duiden voor ons aan dat we The Interior van Alaska zijn binnengereden.
We zijn Willow Creek voorbij en hebben al zowat 70 mijl achter de rug. In de verte duikt aan de horizon de Mt. McKinley op. Eerst dachten we dat het een pak wolken waren, maar reeds in Anchorage had men ons verwittigd dat deze berg ook daar bij helder weer te zien kan zijn. Nu, op zowat 90 mijl in vogelvlucht, rijst de berg als een witte muur voor ons op, gigantisch !
De cruise control, die ik zopas heb ontdekt, zorgt ervoor dat onze Chevy de maximum snelheid van 55 mijl per uur niet overschrijdt. Een snelheidsbekeuring zou onze pret hier wel doen verminderen.
De 3 liter V6 motor trekt ons momenteel door de vallei van de Susitna River, richting Talkeetna.

13h55
Aan Talkeetna Junction stappen we even het Denali/Talkeetna Visitor Center binnen. De dame geeft ons graag alle informatie die ze over Talkeetna kwijt kan. Ze vindt het dorpje gewoonweg "marvellous".
"And the region is really what I call Arctic Africa. The scenery is really like in Africa, only a little bit colder". Een manier van uitdrukken, vinden wij.
Talkeetna staat bekend als vertrekpunt voor Mt. McKinley expedities. Met een bushplane kan er naar het basiskamp gevlogen worden op de Kahiltna Glacier. Zelf woont ze hier al 20 jaar, maar ze heeft slechts vorig jaar voor de eerste keer de trip ondernomen. Enkel om haar dochter te plezieren die bergbeklimmer is.
"I'm afraid of heights, it's stupid but I can't help it. But you should do it, it's really amazing !"
We bedanken voor het idee maar vertellen dat we voor morgen een Wildlife Tour in het park geboekt hebben.
"Oh, that's also great, you'll see bears and wolves and caribou. Yeah, that's nice. You're gonna love it !"
Een mooi vooruitzicht dus en wij terug de wagen in. De airco heeft intussen zijn diensten al kunnen bewijzen. Het wordt er ondraaglijk warm in als die een tijdje heeft stilgestaan in de zon. Maar na enkele minuten rijden kunnen we terug fris ademhalen.

14h30
We stoppen bij een scenic viewpoint. Het zicht is gewoonweg enig. De drie hoogste pieken, Mt. McKinley (20320 ft/6194 m), Mt. Foraker (17400 ft/5304 m) en Mt. Hunter (14573 ft/4442 m) tonen zich van hun beste kant.
De reacties van de aanwezige Amerikanen zijn navenant :
"It's a beautiful day, this doesn't happen to everyone."
"Yeah, Mt. McKinley makes the weather here !"

14h55
Wij rijden Downtown Talkeetna binnen. De beschrijving op het panoramabord van daarstraks gaf ons weinig informatie : 
"Elevation 350 ft., lies 60 miles south of the summit of the Mt.McKinley,
population approx. 375 and 1 grouch."

Wat een grouch ook mag zijn, we hopen nu wel meer te weten te komen.

16h45
"Talkeetna ? It's a great little town !"
Deze reactie van iets eerder op de dag kunnen we best inkomen. Er wordt ook beweerd dat dit dorpje eigenlijk Cicely uit de TV-serie Northern Exposure zou zijn, maar dat hebben wij er niet in herkend.

We hebben zowat de 5 straten doorgewandeld en het museum bezocht. Alice, die het museum runt, vertelt ons dat ze hier 3 jaar geleden is komen wonen.
"Where are you from ?", vraagt ze.
"Belgium", zeggen wij met enige trots, wetende dat Amerikanen ons klein landje meestal niet weten liggen.
"I knew it ! These people don't look American, I said to myself when you came in. Well, I'm from Germany, Frankfurt. You don't speak German, do you?"
"No, sorry, we don't. It was our 4th language at school, you know."
"And what does bring you here to Alaska ?", vraagt ze met een glimlach.
"I suppose, the same thing that keeps you here", antwoord ik.
"Yeah, I lost my heart here in Alaska. I've been to many places in the world, but Alaska, ..."
Ze kan er geen woorden voor vinden.
Alice vertelt ons zowat haar hele "nieuwe" leven. Als student kwam ze hier voor 3 maanden rondtrekken. Ze kocht een pick-up voor 600 dollar die ze naderhand weer verkocht voor 500 dollar.
"Much cheaper than hiring a car !"
Ze reisde ongeveer alle mogelijke wegen af die er in Alaska zijn. Ze kon er niet genoeg van krijgen. Ze keerde terug na enkele maanden in Japan te hebben doorgebracht.
"A place like hell", zegt ze, "never again".
Ze werkte mee in de bouw van cabins en lodges in de bush en stond ooit oog in oog met een grizzly beer.
"I really thought this was the end ! But, eventually, after two hours shaking and playing dead in my tent, he went away".
Enige tijd geleden is ze getrouwd en bouwde ze met haar man een huis niet ver van het dorp. Ze laat ons enkele foto's zien van het houten skelet ; het wordt een prachtige villa.
In de zomer werkt ze vier maanden in het museum. Daarbuiten vult ze de vrije tijd met "hiking and backcountry-skiing. That's great in winter with a full moon. I always take my dog with me, it's a young wolf." Fier toont ze enkele foto's van haar hond.
Of ze nog naar Europa komt ?
"Well, yeah, to see my mother. And my husband wants to visit some things over there, Italy and Greece."

Na deze gezellige babbel nemen we afscheid en vergeten eigenlijk rond te kijken in het museum. 
We vervolgen onze weg via Trapper Creek naar Denali. De grouch hebben we niet gevonden. Gelukkig maar, want een knorpot kunnen we best missen.

18h00
De radio begint het moeilijk te krijgen. De enige zender die we nog op 120 mijl van Anchorage kunnen ontvangen, geeft enkel nog country muziek. We leren er mee leven.

18h20
We rijden het Denali State Park binnen. Bij een viewpoint voor de Mt.McKinley zien we dat de berg reeds meer details vertoont, terwijl hij toch nog 40 mijl van ons is verwijderd.
Inmiddels ontvangt de radio zelfs geen country muziek meer, niet op FM en niet op AM.
Zijn we nu echt uit de bewoonde wereld ?

20h00
Summit Lake, 10 mijl voor Cantwell.
Zoals de naam van het meer laat vermoeden zitten we ergens op een top. Enig zoekwerk in onze reisgidsen brengt wat meer duidelijkheid. Het gaat hier om Broad Pass, ook Caribou Pass genoemd, hoogte 701 meter. Qua hoogte zeker niet om naar huis te schrijven, maar het is hier wel merkelijk kouder. In het meer drijven nog grote plakken ijs en aan de struiken beginnen maar pas de knoppen open te komen. Het is een ruige en kale vallei met hier en daar enkele eenzame sparren. De bergen rondom zijn grotendeels bedekt met sneeuw.
Hoorngeschal klinkt door de vallei. Dit kan niet anders dan de Alaska Railroad zijn. Drie enorme locomotieven trekken met veel moeite een 80-tal goederenwagons over de pas. Als een jonge snotter zwaai ik naar de machinist en ja, de hoorn blaast opnieuw. Vriendelijke mensen toch, die Amerikanen ...

20h15
Cantwell, aan de kruising van de Parks en de Denali Highway. Wagens die van de Denali Highway komen, krijgen aan het lokale pompstation een spoelbeurt om hun oorspronkelijke kleur terug te krijgen. Een gravel highway gecombineerd met uitzonderlijk droog weer, maken het hogedrukspuiten tot een populaire sport in deze streken.

21h00
Denali National Park.
We hebben zonet de tickets van onze Wildlife Tour afgehaald aan het hotel aan de ingang van het park. Eén zaak is zeker, het wordt vroeg opstaan morgen : om 6h50 moeten we hier terug aan de ingang staan. We reppen ons naar ons hotel en weten nu al dat de nacht kort zal zijn.
 

[volgende dag]