พระมหาโมคคัลลานเถระถามนางเทพธิดาตนหนึ่งว่า
     	"[๔๒]ดูกรแม่เทพธิดา ท่านมีวรรณะงามยิ่งนัก รัศมีส่องสว่างไสวไปทั่วทุกทิศสถิตอยู่เหมือนดาวประกายพฤกษ์ 
เพราะบุญกรรมอะไร ท่านจึงมีวรรณะงามเช่นนี้ ฯลฯ และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ เพราะบุญกรรมอะไร?
	 นางเทพธิดานั้น อันพระมหาโมคคัลลานเถระถามแล้ว มีความปลาบ ปลื้มใจ จึงพยากรณ์ปัญหาแห่งผลกรรม
ที่ถูกถามว่า
	" เมื่อชาติก่อน ดิฉันเกิดเป็นมนุษย์อยู่ในเมืองพาราณสี มีจิตเลื่อมใส ได้ถวายขนมแห้งแด่พระพุทธเจ้า ผู้เป็นเผ่าพันธุ์
แห่งพระอาทิตย์ ด้วย มือของตน ขอพระคุณเจ้าจงดูผลแห่งก้อนขนมแห้งอันหารสเค็มมิได้ใครได้เห็นความสุขของบุคคลผู้ถวายขนม
แห้งอันหารสเค็มมิได้แล้ว ไฉน จักไม่กระทำบุญเล่า เพราะผลแห่งการถวายขนมแห้งอันหารสเค็มมิได้นั้นดิฉันจึงมีวรรณะงามเช่นนี้ ฯลฯ 
และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ เพราะบุญกรรมนั้น."
                 จบ อโลมวิมานที่ ๔.