พระมหาโมคคัลลานเถระถามนางเทพธิดาตนหนึ่งว่า
	"[๔๙]ดูกรนางเทพธิดา ท่านมีวรรณะงามยิ่งนัก มีรัศมีสว่างไสว ไปทั่วทุกทิศ สถิตอยู่เหมือนดาวประกายพฤกษ์ 
เพราะบุญกรรมอะไร ท่านจึงมีวรรณะงามเช่นนี้ ฯลฯ และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ เพราะบุญกรรมอะไร? "
	นางเทพธิดานั้น อันพระมหาโมคคัลลานเถระถามแล้ว มีความปลาบปลื้มใจ จึงพยากรณ์
ปัญหาแห่งผลกรรมที่ถูกถามนั้นว่า
	" เมื่อชาติก่อน ดิฉันเกิดเป็นมนุษย์อยู่ในมนุษยโลก ได้เห็นพระสมณะทั้งหลายผู้มีศีล จึง นมัสการเท้าทั้งคู่แล้วทำใจ
ให้เลื่อมใส มีความร่าเริงบันเทิงใจ ได้ถวายนมัสการโดยเคารพ เพราะบุญกรรมนั้น ดิฉันจึงมีวรรณะงามเช่นนี้ ฯลฯและมีรัศมีสว่างไสว
ไปทั่วทุกทิศเพราะบุญกรรมนั้น." 
                 จบ วันทนวิมานที่ ๑๑