พระมหาโมคคัลลานเถระได้ถามเทพบุตรตนหนึ่งว่า
     	"[๕๘]วิมานของท่านนี้สูงมาก ทั้งยาวและกว้าง ๑๒ โยชน์ มียอด๗๐๐ ยอด มีเสาล้วนแล้วด้วยแก้วมณี ฯลฯ และมีรัศมีสว่างไสว
ไปทั่วทุกทิศอย่างนี้ เพราะบุญกรรมอะไร? "
	เทพบุตรนั้น อันพระมหาโมคคัลลานเถระถามแล้ว มีความปลาบปลื้มใจ จึงพยากรณ์ปัญหาแห่งผลกรรมที่ถูกถามนั้นว่า
	" บุคคลให้สิ่งใด ผลสิ่งนั้นย่อมไม่มี แต่ย่อมมีผลดีกว่าสิ่งที่ตนให้ ข้าพเจ้า ได้ถวายเข็ม ๒ เล่ม การถวายเข็มนั้นแล เป็นเหตุ
ให้ข้าพเจ้าได้ สมบัติอันประเสริฐ ข้าพเจ้ามีวรรณะงามเช่นนี้ เพราะบุญกรรมนั้นฯลฯ และมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศอย่างนี้ 
เพราะบุญกรรมนั้น."
                จบ สูจิวิมานที่ ๘.