AFFETMENIN DAYANILMAZ HAFILIGI

Bir lise ogretmeni bir gun derste ogrencilerine bir teklifte
bulunur:
- "Bir hayat deneyimine katilmak ister misiniz?" Ogrenciler cok sevdikleri hocalarinin bu teklifini tereddutsuz kabul
ederler.
- "O zaman" der ogretmen.
- "Bundan sonra ne dersem yapacaginiza da soz verin"Ogrenciler bunu da yaparlar.
- "Simdi yarinki odevinize hazir olun. Yarin hepiniz birer plastik torba ve beser kilo patates getireceksiniz!" Ogrenciler , bu isten pek birsey anlamamislardir. Ama ertesi sabah hepsinin siralarinin uzerinde patatesler ve torbalar hazirdir. Kendisine merakli gozlerle bakan ogrencilerine soyle der ogretmen:
- "Simdi, bugune dek affetmeyi reddettiginiz herkisi icin bir patates alin, o kisinin adini o patatesin uzerine yazip torbanin icine koyun." Bazi ogrenciler torbalarina ucer-beser tane patates koyarken, bazilarinin torbasi neredeyse agzina kadar dolmustur. Ogretmen, kendisine
- "Peki simdi ne olacak?" der gibi bakan ogrencilerine ikinci aciklamasini yapar:
- "Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbalari yaninizda tasiyacaksiniz. Yattiginiz yatakta, bindiginiz otobuste, okuldayken siranizin ustunde? hep yaninizda olacaklar. "Aradan bir hafta gecmistir. Hocalari sinifa girer girmez, denileni yapmis olan ogrenciler sikayete baslarlar:
- "Hocam, bu kadar agir torbayi her yere tasimak cok zor."
- "Hocam, patatesler kokmaya basladi. Vallahi, insanlar tuhaf
bakiyorlar bana artik.Hem sikildik, hem yorulduk?" Ogretmen gulumseyerek ogrencilerine su dersi verir:
- "Goruyorsunuz ki, affetmeyerek asil kendimizi cezalandiriyoruz. Kendimizi ruhumuzda agir yukler tasimaya mahkum ediyoruz Affetmeyi, karsimizdaki kisiye bir ihsan olarak dusunuyoruz, halbuki affetmek en basta kendimize yaptigimiz bir iyiliktir.