ตอนที่
๒๔
ปัญหาที่
๖ถามเรื่องสะเก็ดศิลาถูกพระบาท
" ข้าแต่พระนาคเสน
มีคำกล่าวว่า เมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาจารย์เสด็จดำเนินไปบนพื้นปฐพีในเวลาใด
พื้นปฐพีอันไม่มีจิตวิญญาณก็ทำอาการเหมือนมีจิตวิญญาณ
คือที่ต่ำก็สูงขึ้นที่สูงก็ต่ำลงแต่มีกล่าวไว้อีกว่า
สะเก็ดศิลาได้กระเด็นมาถูกพระบาทของพระผู้มีพระภาคเจ้าเหตุใดสะเก็ดศิลาที่กระเด็นมานั้น
จึงไม่กระเด็นกลับไปให้เหมือนของที่มีจิตวิณณาณถ้าคำว่า
" เมี่อพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จไปบนแผ่นดินในที่ใด
แผ่นดินในที่นั้น ที่ตำก็สูง ที่สูงเป็นต่ำ
เหมือนมีจิตวิญญาณจริงแล้วข้อที่ว่า
" สะเก็ดศิลากระเด็นมาถูกพระบาท " ก็ผิดไปถ้าข้อว่า
" สะเก็ดศิลากระเด็นมาถูกพระบาท " นั้นถูก
ข้อว่า " แผ่นดินอันไม่มีจิตวิณณาณ
ก็แสดงอาการสูงต่ำเหมือนมีจิตวิญญาณ"
ก็ผิด ปัญหานี้เป็นอุภโตโกฏิเป็นปัญหาลึก
หยั่งรู้ได้ยาก มาถึงพระผู้เป็นเจ้าแล้ว
"พระนาคเสนเถระตอบว่า" ขอถวายพระพร
จริงทั้งสองอย่าง นั่นแหละ แต่สะเก็ดศิลานั้น
ไม่ได้กระเด็นมาตามธรรมชาติของมัน
ตกลงมาด้วยการกระทำของ พระเทวทัต
ต่างหาก พระเทวทัตได้อาฆาตต่อสมเด็จพระบรมโลกนาถมาหลายแสนชาติแล้วพระเทวทัตคิดว่าจักให้ก้อนศิลาตกลงมาทับพระพุทธเจ้า
จึงได้กลิ้งก้อนศิลาใหญ่โตเท่าเรือนยอด
ลงมาด้วยกำลังเครื่องยนต์ขณะนั้นมีก้อนศิลา
๒ ก้อน ได้