E-mail,
ICQ, Pirch รวมไปถึง website
หาเพื่อนที่มีอยู่มากมายก่ายกองในโลกไซเบอร์แห่งนี้
เป็นหนทางให้เราได้เจอะเจอเพื่อนหน้าใหม่ได้ทีละเป็นร้อยๆ
เลยทีเดียว และไอ้การที่เราจะเข้าไปทักทายผูกมิตรนะมันไม่ยากหรอก
แต่สิ่งที่ยากยิ่งกว่ายากก็คือ ทำอย่างไรเราถึงจะพัฒนาจากคำว่า
"คนรู้จัก" มาเป็นคำว่า "เพื่อน"
ต่างหากหล่ะ
จริงๆ แล้ว ง๊าย ง่าย
แต่หลายคนมักมองข้ามไป เอาหล่ะๆ วันนี้หนูแนนจะมาเผยเคล็ดลับที่สะสมจากการท่องโลกไซเบอร์มาเป็นเวลา
3-4 ปีให้ฟังกันนะคะ อย่างแรกต้องเริ่มจากตัวเองก่อนนะ
อ๊ะ! ไม่ต้องคิดไปถึงขนาดว่าจะไปจิ๊กรูปเพื่อนที่สวยๆ
หล่อๆ มาติ๊ต่างว่าเป็นตัวเอง แถมด้วยการปั้นประวัติซะเลิศหรูอลังการหรอกนะ
เพราะเคล็ดลับของแนนอยู่ที่
ความจริง ต่างหาก ก็หมายถึง ตัวคุณจริงๆ
รูปคุณจริงๆ อารมณ์จริงๆ และสุดท้ายก็ ความจริงใจ
จริงๆ อีกเช่นกัน เมื่อชัวร์แล้วว่านี่แหล่ะ
ตัวชั้นแหล่ะ ต่อไปคุณก็มองมิตรใหม่ของคุณ
แต่อย่ามองเค้าเป็นแค่ตัวหนังสือที่เห็นบนจอหล่ะ
ให้มองทะลุตัวหนังสือไปให้เห็นคนที่พิมพ์ มองเข้าไปให้เห็นว่า
นั่นคือคนคนหนึ่ง มีชีวิต จิตใจ มีอารมณ์ ความรู้สึก
แล้วจะแปลกใจว่า เฮ้ย!... นั่นคนนี่นา มีคนอยู่จริงๆ
ด้วยนะเนี่ย
แน่นอนฝ่ายตรงข้ามเค้าก็เห็นเรา
และกำลังเรียนรู้เรา และพร้อมจะเป็นเพื่อนกับเราเสมอ
ต่อมาเมื่อเห็นคนอยู่ในนั้นแล้ว
ก็ต้องรู้จักใส่ใจความรู้สึกเค้าด้วย ไม่ใช่นึกจะด่าก็ด่า
นึกจะดีด้วยก็ดีด้วย นั่นนะเพื่อนนะยะ ไม่ใช่สิ่งของ
เค้าก็เสียใจเป็นนะ รู้จักจดจำรายละเอียดเค้าบ้าง
เค้าชื่ออะไร เรียนที่ไหน ชอบอะไร ที่สำคัญเมื่อได้คุยกับเค้าผ่านจอแล้วคุณและเค้าจะสามารถรับรู้อารมณ์ของกันและกันได้
เชื่อมั้ยหล่ะว่า
ทุกข้อความผ่านตัวหนังสือ มันมีอารมณ์ของคนพิมพ์แฝงอยู่
ไม่งั้นเราจะเคยได้ยินกันเหรอว่า "คนทะเลาะกันบนเน็ตหน่ะ"
เมื่อคุณใส่ใจกันมากพอ ความรู้สึกไว้ใจ
เชื่อใจจะบังเกิด แล้วความซี้ปึกแบบเพื่อนก็จะมาเยือน
นั่นแน่
.พอได้เพื่อนแล้วดีใจใหญ่เชียวนะ
ความจริงการหาเพื่อนนะ
มันไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกคะ แต่การที่เราจะรักษาเพื่อนไว้
ด้วยความรัก ความเข้าใจ
นั้นมันยากยิ่งกว่าอีกนะคะ ว่างๆ
ลองมานั่งทบทวนตัวเองบ้างนะคะว่า มัวแต่หาเพื่อนใหม่ๆ
จนลืมเพื่อนเก่าๆ ที่มีอยู่ไปบ้างรึเปล่า...
(
เพื่อนๆ อาจไม่คุ้นกับสไตล์การเขียนที่ค่อนข้างเขียนสุภาพผิดปกติของแนนในตอนนี้นะคะ
เพราะนี่เป็นบทความที่ใช้เขียนส่งอาจารย์ในเวปแห่งหนึ่งหล่ะ
)
|