Karanlık bir sokakta yürüseydik hep
Saçların başka bir renge dönüşseydi
Saçlarının kokusu değişseydi
Benim sağ avucumda yanan bir şey olsaydı
Sol avucumu bir diken kanatsaydı
Yazmasaydım o şiiri
Kalbimden artakalan boşlukta
Kimsenin sevmediği bir çiçek yetişseydi
Ellerim ellerine daha çok yetişseydi
Karanlık bir sokakta hep yürüseydik
Hep yürüseydik hep yürüseydik
Gökyüzü kadar tuhaf bir zaman boşluğunda
Yine de sever miydik?
© İbrahim Kiras 1990