-Ebubekir Kurban'a-
Hüzün aşkın yüzünden
Ya yüzün?
Bu soruyu çınlattım bir bütün günüme
Denize doğruydu rüzgâr,
Denizi göremiyordum
Saçlarını dağlara doğru tarayan arkadaşlar
Denize doğru yürüyordu
Büyüyordu hızlanarak yürüyüşleri
Büyüyordu ıslanarak saçlarındaki anlam
Bu tabloyu durdurup bir an
Oturduğum odaya asmak istedim
Kendi saçlarım engel oldu buna
Şiir yazarken önümü gösteren bana
Beni kuşatan saçlarımı
(Dünyalık ihtiyaçlarımı)
Unutmadım, olmadı; olurdu unutabilseydim
Ama şimdi insanların burnuna, çenesine
Gözlerine ve elmacık kemiklerine
Bakarak dünyayı yaşamaya çabalıyorum
Denize yürüyen arkadaşlar denize varıyorlar
Ben olduğum yerde kalıyorum.
© İbrahim Kiras 1987