ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΜΑΡΑΣ

• Πρόγραμμα • Η Ελληνική Καμάρα • Κριτικές • Ηχογραφήσεις •

Σημείωμα • Πορεία  συνεύρεσης  δύο  τεχνών • Συντελεστές • Ο Θρύλος • Η διασκευή

ΤΟ  ΜΥΣΤΙΚΟ  ΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΚΑΜΑΡΑΣ
(Το  σενάριο  της  χοροθεατρικής  παράστασης - Διασκευή  :  Λεωνίδας  Μανωλικάκης)

Τόπος  φτιαγμένος  με  πνοή  θεού  και  υφάδια  ανέμου . 
Το  νερό  της  ζωής  . 
Τα  δέντρα  της  σιωπής 
Τα  πουλιά  των  ονείρων . 

Σ΄ αυτή  την  απέραντη  γαλήνη  και  ηρεμία  αν  αφουγκραστείς  τον  ήχο  από  τα
γάργαρα  νερά  ,  το  θρόισμα  τον  φύλων  ,  το  γλυκό  κελάηδημα  των  πουλιών 

θα  ακούσεις  γέλια  ,  χαρές  και  λύπες  μιας  άλλης  εποχής.
θα  ακούσεις  ιαχές  πολέμου  και  κραυγές  αγωνίας  μιας  μακραίωνης  και  πολυτάραχης  ιστορίας
θα  ακούσεις  ιστορίες  μακρινές  ,  χαμένες  στα  βάθη  των  αιώνων που  δεν  ξέρουμε  αν  είναι  αληθινές  ,  είναι  όμως  χαραγμένες  βαθιά  στην  ψυχή  μας  και  στην  καρδιά  μας  και  ο  κόσμος  τις  ονομάζει  ΘΡΥΛΟΥΣ . 

Και  τούτο  το  γιοφύρι  ,  τούτη  η  Ελληνική  καμάρα  έχει  το  δικό  της  θρύλο .
Ένας  θρύλος  καλά  κρυμμένος  στα  υπερήφανα  τόξα  της  που  με  περίτεχνη  σοφία  δένουν  όχι  μόνο  τις  όχθες  του  ποταμού  αλλά  και  τις  όχθες  της  ζωής  ,  με  δεσμούς  άρρηκτους  ,  σταθερούς  και  ανέπαφους  από  τον  χρόνο  .

Στους  Ελληνορωμαϊκούς  χρόνους  οι  άνδρες  ασχολούνταν  κυρίως  με  τις  αγροτικές 

δουλειές  και  οι  κυράδες  του  χωριού  με  τις  δουλειές  του  σπιτιού  και  τα  παιδιά . 
Οι  πιο  νέες  πήγαιναν  στη  βρύση  για  νερό . Εκεί  συνάντησε  για  πρώτη  φόρα  ο  νιος 

πρωτομάστορας  την  όμορφη  κοπέλα .
Αμέσως  συμπάθησε  ο  ένας  τον  άλλο  και  το  πρώτο  κρυφό  ραντεβού  στο  ποτάμι 

δεν  άργησε  να  ΄έρθει . 
Μετά  από  λίγο  καιρό  οι  ερωτευμένοι  νέοι  έκαναν  το  δικό  τους  σπιτικό .
Ο  πρωτομάστορας  καταγίνονταν  με  δουλείες  που  του  έδιναν  οι  συγχωριανοί  του ,
και  η  όμορφη  κυρά  με  τις  δουλειές  του  σπιτιού .
Τα  γέλια  και  τα  τραγούδια  δεν  έλειπαν  από  το  σπίτι  τους . Κι  όλοι  μιλούσαν  για 

την  ευτυχία  τους . 

Η  ζωή  κυλούσε  ήρεμα  και  γαλήνια  .  Όλοι  μιλούσαν  για  την  ευτυχία  τους .
Μια  ευτυχία  που  ζήλεψε  η  μοίρα  .

Ένα  βράδυ  του  Αυγούστου  κάπου  στους  ελληνορωμαϊκούς  χρόνου  όταν  ο 

πρωτομάστορας  και  η  γυναίκα  του  απολάμβαναν  την  οικογενειακή  θαλπωρή 

ο  πρώτος  άρχοντας  του  χωριού  τον  επισκέφτηκε  στο  σπίτι  του  και  του  ζ

ήτησε  να  κατασκευάσει  γέφυρα  που θα  ένωνε  τις  όχθες  του  βρυσανού  ποταμού .

 Ένα  έργο  πολύ  σημαντικό  για  τον  τόπο .

Την  άλλη  μέρα  κιόλας  η  γέφυρα  θεμελιώθηκε .

Λίγο  πριν  η  νύχτα  απλώσει  τα  πέπλα  της  όλοι  πήραν  το  δρόμο  του  γυρισμού 

γιατί  κανείς  δεν  ήθελε  να  τον  βρει  το  σκοτάδι  στο  δάσος  .
Βλέπετε  η  νύχτα  σ΄ αυτά  τα  μέρη  είναι  μαγική .  Οι  ήχοι  από  τα  νερά , και  τα 

πουλιά  της  νύχτας  ,  οι  σκιές  των  δέντρων  από  το  λαμπερό  φεγγάρι  , ακόμα 

και  σήμερα  δημιουργούν  την  αίσθηση  της  ύπαρξης  μιας  άλλης  ,  διαφορετικής  ζωής .
Εκείνης  των  ξωτικών . 

Τα  ξωτικά  ζήλεψαν  την  ωραία  γέφυρα  αλλά  και  την  ευτυχία  του  πρωτομάστορα .
Γκρέμισαν  τη  γέφυρα  και  έστρεψαν  το  βλέμμα  τους  στην  όμορφη  κυρά .

Ο  πρωτομάστορας  ξύπνησε  από  τον  θόρυβο  και  πήγε  στη  γέφυρα  να  δει
τι  συμβαίνει  . 
Μόλις  έφτασε , είδε  τα  ξωτικά  να  χορεύουν  γύρω  από  τα  χαλάσματα 

και  να  τραγουδούν  .

" Ετούτη  η  καμάρα  δε  στέκεται  μουδέ  θεμέλιο  κάνει
όξω  αν  βάλει  ο  πρωτομάστορας  θεμέλιο  τη  γυναίκα  του " .
Σωριάστηκε  ο  άμοιρος  από  το  κακό  μαντάτο . Τρέχει  στο  δάσος  και  ρωτά 

το  γιατί  μα  απάντηση  δεν  παίρνει  .  Μονάχα  σιωπή . Λες  και  γνωρίζουν 

αλλά  το  κρατούν  μυστικό .

Εν τω  μεταξύ  η  όμορφη  κυρά  ανησυχεί . Ρωτά  τους  περαστικούς  αν  είδαν 

τον  άντρα  της  ,  αλλά  εκείνοι  γνωρίζοντας  το  μαντάτο  σκύβουν  το  κεφάλι  και
Φεύγουν  σιωπηλοί 
Τρέχει  στο  δάσος  και  τον  αναζητεί  αλλά  χωρίς  αποτέλεσμα . 
Αποκαμωμένη  επιστρέφει  στο  σπίτι .  Το  μόνο  που  μπορεί  να  κάνει   είναι 

να  στρώσει  το  τραπέζι  ,  όπως  κάθε  μέρα  ,  και  να  περιμένει .

Ο  πρωτομάστορας  επιστρέφει  στο  σπίτι  του  σιωπηλός  και  σκυθρωπός .
Η  όμορφη  Κυρά  του  το  υποδέχεται  όπως  πάντα  .

Η  κυρά  του  σπιτιού  ανησυχεί  για  τον  άντρα  της  και  τον  ρωτά  επίμονα 

να  της  πει  τι  συμβαίνει .
Εκείνος  μη  μπορώντας  να  αντισταθεί  στη  βουλή  των  ξωτικών  ξεστομίζει 

το  κακό  μαντάτο .

Η  ώρα  έφτασε  .  Οι  χωριανοί  μαζεύονται  έξω  από  το  σπίτι   του  πρωτομάστορα .
Οι  κυράδες  ετοιμάζουν  την  άμοιρη  για  το  μαρτύριο .
Εκεί  που  άλλοτε  ακούγονταν  γέλια  και  χαρές   τώρα  ακούγεται  θρήνος  και  

σπαραγμός  . Και  η  όμορφη  κυρά  μοιρολογάει  για  την  κακή  της  τύχη .

Όλοι  μαζί  συνόδευσαν  την  κυρά  στη  γέφυρα
Τα  ξωτικά  την  πήραν  μαζί  τους , μέσα  στα  θεμέλια  της  γέφυρας
Κι  απ'  έξω  ο  άμοιρος  πρωτομάστορας  θρηνεί  για  την  καλή  του .

ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ  :  Συγχώρα  με
ΓΥΝΑΙΚΑ  :  Πνίγομαι
ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ  :  Συγχώρα  με  αγαπημένη  μου
ΓΥΝΑΙΚΑ  :  Τρεις  αδελφάδες  είμαστε  κι  οι  τρεις  κακότυχες .
Η  μια  επήγε  από  φωτιά , η  άλλη  από  πηγάδι
Κι  εγώ  το  κακορίζικο  θεμέλιο  τση  καμάρας . 

Πάρε  τρυγόνι  ομορφιά  και  συ  παγώνι  κάλλη
Και  συ  το  ξενικόσταρο , πάρε  τα  μαλλιά  μου ,
Να  μην  τα  πάρει  άλλη  καμιά  να  ΄χει  τα  βάσανα  μου .

Όποιος  ακούσει  σήμερα  αυτή  την  ιστορία  θα  αναρωτηθεί  αν  πραγματικά  συνέβη .
Ποιος  ξέρει ;  Ποιος  μπορεί  να  το  βεβαιώσει ;
Βλέπετε , τα  δέντρα  σιωπούν .
Οι  πέτρες  κρατούν  το  μυστικό .
Ο  ποταμός  δεν  το  μαρτυρεί .

Και  η  Ελληνική  καμάρα  στέκει  ακόμα  εκεί .
Αγέρωχη  και  υπερήφανη , παρατηρεί  ,  υπομένει  και  αντιστέκεται  στο  χρόνο .
Κι  αν  η  ψυχή  σου  είναι  αγνή  όπως  η  ψυχή  ενός  μικρού  παιδιού  ,  ίσως  ακούσεις 

το  πονεμένο  τραγούδι  , ίσως  δεις  την  δύστυχη  κυρά  να  πλανιέται 

στους  αιθέρες  της  αιώνιας  μνήμης  .