Gisteren ging ik naar de cinema
Wat was het druk zeg, nog nooit zoveel volk in metropolis gezien op een donderdagavond. En deze drukte had alles te maken met de release van I am Sam. Nogmaals profiterend van één van de voordelen om bij metropolis te werken, besloot ik om te bekomen van dindsdagavond.(Donnie Darko was degelijk, maar had ik veel beter verwacht) Tot voor kort was ik van mening dat The Count of Monte Cristo de topper van het eerste kwartaal ging worden, na donderdag moet ik die mening wat bijsturen. Na een korte vergadering kwamen we tot een consensus met als resultaat: I am Sam. Wat we te zien kregen was weer een prachtig staaltje van de Hollywood-fabriek. Een meeslepende (ontroerende) film die een penibele situatie aankaart. Wat moet je doen met de dochter van een minderbegaafde persoon? Moet je deze in een pleeggezin plaatsen of toch liever bij haar vader die, ondanks zijn handicap, de enige echte vaderliefde kan geven?
De film heeft maar één verhaallijn, nl de rechtzaak die Sam aanspant tegen de rechtbank die zijn dochter onder voogdij plaatsen. Daarnaast zijn er enkele kleinere verhaaltjes die meer inzicht verschaffen in de problematiek van de minderbegaafden in onze meritocratie. Naast deze verhaallijnen staat er een indrukwekkende cast (met onder meer Michelle Pfeiffer en Sean Penn) waarbij iedereen een ijzersterke rol neerzet. Sean Penn heeft voor mijn part de Oscar voor beste mannelijke rol al verdiend, misschien zien we de jonge Dakota Fanning ook wel terug op de Oscars voor haar schitterende vertolking van Lucy!!
Kortom, een must voor elke filmfan die wel eens van een ontroerende film houdt!!
PS: The Count of Monte Cristo is ook een must!!
Uw gids door filmland, Bunnie