Indie ในเชิงของต้นสังกัด
เป็นการแสดงถึงการผลิตงานดนตรีโดยผ่านต้นสังกัด หรือบริษัทอิสระ ซึ่งมีอยู่ทั่วโลก โดยถ้าเราเปรียบเทียบกับต้นสังกัดใหญ่ๆทั้งหลายในโลกที่เป็นที่รู้จักเป็นอย่างดี เป็นบริษัทที่มีขนาดใหญ่ และคลอบคลุมทั่วโลก เป็น International จะพบว่า งานดนตรีส่วนใหญ่ถือเป็นดนตรีที่มาจากสังกัดอิสระ (Independent Label) ทั้งสิ้น เพราะเมื่อเรามาพิจารณากันจริงๆแล้ว จะพบว่าในวงการดนตรีของโลกเราทั้งหมดนี้ จะมีบริษัทที่ผลิตงานดนตรียักษ์ใหญ่ (Major Label) อยู่ไม่มากนักที่เป็นที่รู้จักของบุคคลทั่วๆไป ซึ่งบริษัทเหล่านั้นจะผลิตผลงานทางดนตรีออกมาหลากหลายรูปแบบ หลากหลายแนวดนตรี บริษัทยักษ์ใหญ่เหล่านั้น เช่น Sony Music, Warner Music, EMI, BMG เป็นต้น ซึ่งในแต่ละบริษัทอาจมีการแยกย่อยออกเป็นบริษัทเล็กๆ ออกไปอีก แต่ยังถือว่าเป็นบริษัทสังกัดใหญ่ เป็นสากลทั่วโลก ด้วยเหตุนี้แล้ว เมื่อเรามองย้อนกลับมาที่ประเทศไทยของเรา หรือประเทศใดๆ ก็ตามทั่วโลก จะเห็นได้ว่าบริษัทผลิตงานดนตรีในท้องถิ่นของแต่ละประเทศ ล้วนเป็นสังกัดอิสระแทบทั้งสิ้น ดังนั้นเราจึงถือได้ว่า บริษัทอย่าง Grammy และ R.S.Promotion เมื่อมองในองค์รวมของโลก ก็เป็นสังกัดอิสระ เพราะไม่ได้เป็นบริษัทที่มีความเป็น International เหมือนกับบริษัทที่ได้กล่าวถึงข้างต้น แต่เมื่อเรามองเฉพาะในประเทศไทย 2 บริษัทนี้ คงเป็นบริษัทใหญ่ เป็นบริษัทหลักของประเทศ (Major Label) ส่วนสังกัดอิสระในบ้านเรานั้น เช่น Bakery Music หรือ Milestone Record เป็นต้น บริษัทเหล่านี้เป็นบริษัทเล็กๆ ที่มีการผลิตผลงานออกมาโดยผลงานเหล่านี้มีลักษณะที่ใกล้เคียงกัน โดยมีการแสดงแนวความคิดของงานดนตรีแต่ละงานค่อนข้างชัดเจน ซึ่งไม่ได้เจาะตลาดไปทุกกลุ่มคนฟัง แต่จะมีกลุ่มเป้าหมายหลักที่แน่นอน ดังจะกล่าวถึงต่อไป
Indie ในเชิงของแนวดนตรี
ตามความหมายของดนตรีอิสระ คือแนวดนตรีที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นโดยไม่ได้ถูกกฎเกณฑ์แห่งกลยุทธ์ด้านการตลาดบีบบังคับแนวทาง หรือถ้ามีก็น้อยมาก อาจพูดได้ว่าเป็นดนตรีที่เกิดจากมันสมองของตัวของศิลปิน เป็นการสร้างสรรค์ทางศิลปะอย่างหนึ่ง ซึ่งแต่ละคนย่อมมีแนวทางในการสร้างสรรค์ผลงานออกมาต่างๆกันไป ต่างกับดนตรีที่เป็น Commercial ที่แพร่หลายในปัจจุบัน หรือดนตรีที่มีแนวทางเป็นไปตามรากฐานที่มีมามาแต่โบราณ ดนตรี Indie ส่วนใหญ่จะมีการนำเสนอในสิ่งที่แปลกใหม่ต่างจากเดิม เพราะตัวศิลปินเหล่านั้นได้ใช้ความคิดอันไร้ขีดจำกัดของเขาสร้างสรรค์ผลงานออกมา กลายเป็นนวัตกรรมทางดนตรีที่สำคัญของโลกที่คนส่วนใหญ่ไม่อาจสัมผัส หรือเข้าถึงได้ ถ้าคนเหล่านั้นไม่มีความกระหายในการไขว่คว้าให้ได้มาในความแปลกใหม่ เพราะดนตรีแนวนี้เมื่อไม่ได้เกิดขึ้นตามความต้องการของตลาด ซึ่งถือเป็นชุมชนกลุ่มใหญ่ที่สุดในสังคมโลกแล้ว ทำให้เรื่องการเงินที่เป็นปัจจัยสำคัญในด้านการผลิต ไปจนถึงการส่งเสริมผลงานให้คนทั่วไปได้รับรู้ ไม่ได้เป็นส่วนประกอบอันมากมายในกระบวนการทำงานของศิลปิน ดนตรีเหล่านี้จึงได้เพียงการยอมรับในกลุ่มคนฟังขนาดเล็กที่นิยมการเสพดนตรีที่แท้จริง ตรงกันข้ามดนตรีที่เป็นไปตามกระแสหลัก (Mainstream) ซึ่งเป็นดนตรีที่นิยมฟังกันในสังคมทั่วไปโดยเฉพาะที่นิยมกันในหมู่ของวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยที่สร้างกระแสได้มากที่สุด ดนตรีนี้จะอยู่ในรูปของเพลงที่มีเนื้อหาเป็นเรื่องราวที่เข้ากับสมัยนิยม มีทำนองที่ฟังง่าย ติดหู ประกอบกับการโหมกระหน่ำของเงินทุนที่ทุ่มลงไปเพื่อ promote ตามสื่อต่างๆ เช่น ทางโทรทัศน์ วิทยุ และหนังสือพิมพ์ โดยส่วนใหญ่แล้วแนวดนตรีจะออกมาเป็น Pop (Popular Music) หรือ Pop-rock ที่เป็นแนวดนตรีที่มีมานานแล้ว อาศัยเพียงการพัฒนาเนื้อหาให้เข้ากับยุคสมัย ก็ทำให้ดนตรีนี้เข้าถึงกลุ่มคนฟังได้มากกว่า ตัว(คนที่อ้างว่าตัวเองเป็น)ศิลปินก็จะมีชื่อเสียงกว่า เมื่อมองตามรูปการณ์แล้ว ทำให้หวนคิดได้ว่าในการผลิตงานดนตรี Indie ออกมาสู่สาธารณะชนนั้น เป็นการยากที่จะทำดนตรีให้ได้รับความนิยม ต่างกับดนตรี Mainstream ที่เป็นที่นิยมได้ง่ายเนื่องจาก ปริมาณที่นำเสนอต่อสังคม ซึ่งกลุ่มที่สามารถทำได้อย่างนี้ ก็คงต้องเป็นกลุ่มที่ใหญ่ มีทุนหนา ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว บริษัท Major ทั้งหลายก็ย่อมต้องผลิตงานเพลงเพื่อผลประโยชน์ทางการเงินเป็นหลัก ส่วนสังกัดเพลงอิสระนั้น โดยรวมแล้วมีหลายลักษณะ ซึ่งสามารถผลิตงานดนตรีออกมาได้หลายแนว และมีความอิสระต่อความคิดของศิลปินมากกว่า