ผู้ชี้ขุมทรัพย์!
น เต อหํ อานนฺท ตถา ปรกฺกมิสฺสามิ
อานนท์! เราไม่พยายามทำกะพวกเธอ อย่างทะนุถนอมยถา กุมฺภกาโร อามเก อามกมตฺเต
เหมือนพวกช่องหม้อ ทำแก่หม้อ ที่ยังเปียก ยังดิบอยู่นิคฺคยฺหนิคฺคยฺหาหํ อานนฺท วกฺขามิ
อานนท์! เราจักขนาบแล้ว ขนาบอีก ไม่มีหยุดปวยฺหปวยฺหาหํ อานนฺท วกฺขามิ
อานนท์! เราจักชี้โทษแล้ว ชี้โทษอีก ไม่มีหยุดโย สาโร, โส จสฺสติ
ผู้ใดมีมรรคผลเป็นแก่นสาร ผู้นั้นจักทนอยู่ได้.(มหาสุญฺญตสุตฺต อุปริ. ม. ๑๔/๒๔๕/๓๕๖)
นีธีนํว ปวตฺตารํ ยํ ปสฺเส วชฺชทสฺสินํ
นิคฺคยฺหวาทึ เมธาวึ ตาทิสํ ปณฺฑิตํ ภเช
คนเรา ควรมองผู้มีปัญญาใด ๆ ที่คอยชี้โทษ คอยกล่าว คำขนาบอยู่เสมอไป
ว่าคนนั้นแหละ คือผู้ชี้ขุมทรัพย์ละ, ควรคบบัณฑิตที่เป็นเช่นนั้น,ตาทิสํ ภชมานสฺส เสยฺโย โหติ น ปาปิโย
เมื่อคบหากับบัณฑิตชนิดนั้นอยู่ ย่อมมีแต่ดีท่าเดียว ไม่มีเลวเลย.(ปณฺฑิตวคฺค ธ.ข. ๒๕/๒๕/๑๖)
