จีวรที่ลุกเป็นไฟ

       ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลาย จักตัดสินเนื่องความสองข้อนี้ ว่าอย่างไหนจะดีกว่ากัน คือ การที่ถูก บุรุษมีกำลังมหาศาลเอาแผ่นเหล็ก อันร้อนเป็นเปลวไฟลุกโพลงมีแสงโชติช่วง มานาบเข้าที่กาย กับการนุ่ง ห่มจีวร ที่พวกกษัตริย์มหาศาล หรือพราหมณ์มหาศาล หรือคฤหบดีมหาศาล ถวายด้วยศรัทธา?

       "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! การนุ่งห่มจีวรที่พวกกษัตริย์มหาศาล หรือพราหมณ์มหาศาล หรือคฤหบดี มหาศาล ถวายด้วยศรัทธา นั่นแหละดีกว่า; เพราะว่า การที่ถูกบุรุษมีกำลังแข็งแรง เอาแผ่นเหล็ก อัน ร้อนเป็นเปลวไฟมีแสงโชติช่วง มานาบเข้าที่กาย นั่นเป็นความทุกข์ ทนได้ยาก พระเจ้าข้า".

       ภิกษุ  ท.! เราจักบอก เราจักอธิบายแก่พวกเธอทั้งหลายให้เข้าใจ : การที่ถูกบุรุษมีกำลังแข็ง แรง เอาแผ่นเหล็ก อันร้อนเป็นเปลวไฟลุกโพลงมีแสงโชติช่วง มานาบเข้าที่กาย นั่นตากหากเป็นการดี สำหรับคนซึ่งเป็นคนทุศิล   มีความเป็นอยู่ลามก   ไม่สะอาด  มีความประพฤติชนิดที่ตนเองนึกแล้วก็กิน แหนงตัวเอง  มีการกระทำที่ต้องปกปิดซ่อนเร้น  ไม่ใช่สมณะก็ปฏิญญาว่าเป็นสมณะ ไม่ใช่คนประพฤติ พรหมจรรย์ ก็ปฏิญญาว่าประพฤติพรหมจรรย์ เป็นคนเน่าในเปียกแฉะ มีสัญชาติหมักหมม เหมือนบ่อที่เทขยะ มูลฝอย. ข้อนั้นเพราะเหตุไร?

       ภิกษุ ท.! เพราะว่า การที่เขาจะต้องตายหรือได้รับทุกข์เจียนตาย เนื่องด้วยเหตุที่เขาถูก บุรุษมีกำลังแข็งแรง เอาแผ่นเหล็ก อันร้อนเป็นเปลวไฟลุกโพลงมีแสงโชติช่วง มานาบเข้าที่กาย หาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องเกิดในอบาย  ทุคติ  วินิบาต นรกภายหลังแต่ความตาย เพราะการทำลายแห่งกาย ไม่;  ส่วนการที่เขา เป็นคนทุศีลมีความเป็นอยู่ลามาก ไม่สะอาด มีความประพฤติชนิดที่ตนเองนึกแล้วก็ กินแหนงตัวเอง  มีการกระทำที่ต้องปกปิดซ่อนเร้น ไม่ใช่สมณะก็ปฏิญญาว่าเป็นสมณะไม่ใช่คนประพฤติ พรหมจรรย์ก็ปฏิญญาว่า ประพฤติพรหมจรรย์ เป็นคนเน่าในเปียกแฉะ มีสัญชาติหมักหมม เหมือนบ่อที่เทขยะ มูลฝอย, แล้วยัง (มีความคิดที่จะ) นุ่งห่มจีวร ที่พวกกษัตริย์มหาศาล หรือพราหมณ์มหาศาล หรือคฤหบดี มหาศาล  ถวายด้วยศรัทธา  นั้น  ย่อมเป็นไปเพื่อความทุกข์ ไม่เกื้อกูลแก่เขาตลอดกาลนาน ภายหลัง แต่ความตาย เพราะการทำลายแห่งกาย เขาย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก.

บาลี  พระพุทธภาษิต สตฺตก. อํ. ๒๓/๑๓๒/๖๙, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ที่โคนไม้แห่งหนึ่งใน เขตประเทศโกศล.