ผู้ติดเซิงหนาม

       ภิกษุ  ! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เป็นอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ดหยาบคาย ต่อการบรรลุ พระนิพพาน อันเป็นธรรมเกษมจากโยคะ ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า.

       ภิกษุ ท.! แกะชนิดมีขนยาว เข้าไปสู่เซิงหนาม มันข้องอยู่ในที่นั้น ๆ ติดอยู่ในที่นั้น ๆ พัวพันอยู่ใน ที่นั้น ๆ ได้รับทุกข์พินาศอยู่ในที่นั้น ๆ. ฉันใด;

       ภิกษุ ท.! ภิกษุบางรูปในศาสนานี้ก็ฉันนั้น : เธอเป็นผู้ถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงำ เอาแล้ว  มีจิตติแน่นอยู่ในสิ่งนั้น ๆ, ในเวลาเช้าครองจีวร ถือบาตรเข้าไปบิณฑบาตในหมู่บ้าน หรือใน เมือง, เธอข้องอยู่ในที่นั้น ๆ ติดอยู่ในที่นั้น ๆ พัวพันอยู่ในที่นั้น ๆ ได้รับทุกข์พินาศอยู่ในที่นั้น ๆ.

       ภิกษุ ท.! ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เป็นอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ดหยาบคาย ต่อการบรรลุ พระนิพพาน อันเป็นธรรมเกษมจากโยคะ ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า ด้วยอาการอย่างนี้. เพราะฉะนั้น ในเรื่อง นี้ พวกเธอทั้งหลาย  พึงสำเหนียกใจไว้ดังนี้ว่า  "เราทั้งหลายจักไม่เยื่อใยในลาภสักการะและเสียง เยินยอที่เกิดขึ้น.  อนึ่ง  ลาภสักการะและเสียงเยินยอที่เกิดขึ้นแล้วต้องไม่มาห่อหุ้มอยู่ที่จิตของเรา". ภิกษุ ท.! พวกเธอทั้งหลายพึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้แล.

บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน. สํ. ๑๖/๒๖๘/๕๔๕-๖.