ความฉิบหายของผู้หลงสักการะ

       ภิกษุ  ท.!  ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เป็นอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ดหยาบคาย ต่อการบรรลุ พระนิพพาน อันเป็นธรรมเกษมจากโยคะ ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า.

       ภิกษุ ท.! พระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงำเอาแล้ว มีจิตติดแน่นอยู่ในสิ่งนั้นๆ, จึงทำลายสงฆ์.

       ภิกษุ ท.! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงำเอาแล้ว มีจิตติดแน่นอยู่ในสิ่ง นั้น ๆ, รากเง่าแห่งธรรมอันเป็นกุศลของเธอจึงถึงความขาดสูญ.

       ภิกษุ ท.! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงำเอาแล้ว มีจิตติดแน่นอยู่ในสิ่ง นั้น ๆ, ธรรมอันเป็นตัวกุศลของเธอ จึงถึงความขาดสูญ.

       ภิกษุ ท.! เมื่อพระเทวทัตถูกลาภสักการะและเสียงเยินยอครอบงำเอาแล้ว มีจิตติดแน่นอยู่ในสิ่ง นั้น ๆ, ธรรมอันขาวสะอาดของเธอ จึงถึงความขาดสูญ.

       ภิกษุ  ท.!  ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เป็นอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ดหยาบคาย ต่อการบรรลุ พระนิพพาน  อันเป็นธรรมเกษมจากโยคะ ไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่า ด้วยอาการอย่างนี้. เพราะฉะนั้น ใน เรื่องนี้  พวกเธอทั้งหลายพึงสำเหนียกใจไว้ดังนี้ว่า  "เราทั้งหลาย  จักไม่เยื่อใยในลาภสักการะและ เสียงเยินยอที่เกิดขึ้น.  อนึ่ง  ลาภสักการะและเสียงเยินยอที่เกิดขึ้นแล้ว  ต้องไม่มาห่อหุ้มอยู่ที่จิตของ เรา". ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย พึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้ แล.

บาลี พระพุทธภาษิต นิทาน . สํ. ๑๖/๒๘๒/๕๘๒-๕๘๕.