ผู้ถูกแมลงวันตอม

       ภิกษุ  ท.! เมื่อเช้านี้ เราครองจีวร ถือบาตร ไปบิณฑบาตในเมืองพาราณสี เราได้เห็นภิกษุรูป หนึ่ง เที่ยวบิณฑบาตอยู่ตามแหล่งที่ซื้อขายของโค ของพวกมิลักขะ เป็นภิกษุที่มีท่าทางกระหายกาม คิดสึก ปล่อยสติ ปราศจากสัปชัญญะ จิตฟุ้ง  ใจเขว ผิวพรรณแห้งเกรียม. ครั้นเห็นแล้ว เราได้กล่าวกะภิกษุนั้นว่า "ภิกษุ! เธอย่าทำตัวให้ เน่าพอง.  ตัวที่เน่าพองส่งกลิ่นเหมือนคาวคลุ้งแล้ว แมลงวันจักไม่ตอมไม่ดูดนั้น เป็นไปไม่ได้ นะภิกษุ!" ดังนี้. ภิกษุนั้น ถูกเราทักอย่างนี้ ก็เกิดความสลดขึ้นในใจ.

       ครั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสดังนี้แล้ว ภิกษุรูปหนึ่งได้ทูลถามขึ้นว่า "อะไรเล่าพระเจ้าข้า ชื่อว่า ของเน่าแพง? อะไรเล่า ชื่อว่า กลิ่นคาวเหม็น? อะไรเล่า ชื่อว่า แมลงวัน?

       "อภิชฌา  นี่แหละภิกษุ!  ชื่อว่า  ของเน่าพอง, พยายาท ชื่อว่ากลิ่นเหม็นคาว, ความคิดที่เป็น อกุศลลามก  ชื่อว่าแมลงวัน.  ตัวที่เน่าพองส่งกลิ่นเหม็นคาวคลุ้งแล้ว แมลงวันจักไม่ตอมไม่ดูดนั้น เป็น ไปไม่ได้ นะภิกษุ! ดังนี้ แล.

บาลี พระพุทธภาษิต ติก. อํ. ๒๐/๓๑๖/๕๖๘, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ที่อิสิปตนมฤคทายวัน.