หลงเปลือกสด ๆ ว่าเป็นแก่น

       ภิกษุ  ท.!  ในกรณีนี้คือ  กุลุบตรบางคนมีศรัทธา ออกบวชจากเรือนไม่เกี่ยวข้องด้วย ออกบวช จากเรือนไม่เกี่ยวข้องด้วยเรือน  เพราะคิดเห็นว่า "เราถูกความเกิด ความแก่ ความตาย ความโศก ความร่ำไรรำพัน  ความทุกข์กาย  ความทุกข์ใจ ความคับแค้นใจครอบงำเอาแล้ว เป็นคนตกอยู่ในกอง ทุกข์  มีทุกข์อยู่เฉพาะหน้าแล้ว ทำไฉนการทำที่สุดแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ จะปรากฏมีได้" ดังนี้. ครั้นบวช แล้ว  สามารถทำลาภสักการะและเสียงเยินยอ  ให้เกิดขึ้นได้, เธอมีใจยินดีแล้ว ไม่มีความดำริเต็มรอบ แล้ว  ในลาภสักการะและเสียงเยินยอนั้น.  เธอทะนงตัวเพราะลาภสักการะ และเสียงเยินยอนั้น, เธอไม่เมาอยู่, ไม่มัวเมาอยู่ ไม่ถึงความประมาทอยู่ เพราะลาภสักการะและเสียงเยินยอนั้น; เมือ่ไม่ ประมาทแล้ว  เธอให้ความถึงพร้อมด้วยศีล เกิดขึ้นได้, เธอมีใจยินดีแล้ว มีความดำริเต็มรอบแล้ว ในความถึงพร้อมด้วยศีลนั้น. เธอไม่ทะนงตัว เพราะความถึงพร้อมด้วยศีลนั้น เธอไม่เมาอยู่ ไม่มัวเมาอยู่ ไม่ถึงความประมาทอยู่  เพราะความถึงพร้อมด้วยศีลนั้น; เมื่อไม่ประมาทแล้ว เธอให้ถึงความพร้อมด้วย สมาธิ  เกิดขึ้นได้.  เธอมีใจยินดีแล้ว มีความดิริเต็มรอบแล้ว ในความถึงพร้อมด้วยสมาธินั้น. เธอทะนง ตัว เพราะความถึงพร้อมด้วยสมาธินั้นว่า "เราเป็นผู้มีจิตถึงความเป็นหนึ่ง ตั้งมั่นแล้ว ส่วนภิกษุอื่น ๆ เหล่านี้  มีจิตฟุ้งซ่าน  ไม่ตั้งมั่นแล้ว"  ดังนี. เธอนั้น เมาอยู่ มัวเมาอยู่ ถึงความประมาทอยู่ เพราะ ความถึงพร้อมด้วยศีลนั้น, เมื่อประมาทแล้ว เธอก็อยู่ด้วยความเป็นอยู่ที่ดูแล้วน่าชัง.

       ภิกษุ  ท.! เปรียบเหมือนบุรุษ ผู้ต้องการด้วยแก่นไม้ เสาะหาแก่นไม้ เที่ยวค้นหาแก่นไม้อยู่ ไป จนถึงต้นไม้ใหญ่มีแก่นแล้ว  มองข้ามพ้นแก่น, มองข้ามพ้นกระพี้, ถากเอาแต่เปลือกสด ๆ ถือไป, ด้วย เข้าใจว่า  นี่แก่นไม้  บุรุษมีตาดี  เห็นคนนั้นเข้าแล้ว  ก็กล่าวว่า "ผู้เจริญคนนี้ ช่างไม่รู้จักแก่น ไม่รู้ จักกระพี้,  ไม่รู้จักเปลือกสด, ไม่รู้จักสะเก็ดแห้งตามผิวเปลือก, ไม่รู้จักใบอ่อนที่ปลายกิ่ง. จริงดังว่า ผู้เจริญคนนี้ต้องการแก่นไม้เสาะหาแก่นไม้  เที่ยวค้นหาแก่นไม้ จนถึงต้นไม้ใหญ่มีแก่นแล้ว ก็มองข้ามพ้น แก่น,  ข้ามพ้นกระพี้, ถากเอาเปลือกสด ๆ ถือไป, ด้วยเข้าใจย่า นี่แก่นไม้; สิ่งที่เขาจะต้องทำด้วย แก่นไม้ จักไม่สำเร็จประโยชน์เลย" ดังนี้; ฉันใดก็ฉันนั้น. ภิกษุ ท.! เราเรียกคนบวชชนิดนี้ว่า ได้ถือ เอาพรหมจรรย์ตรงเปลือกสดของมัน  และเขาถึงที่สุดแห่งพรหมจรรย์ ด้วยการกระทำเพียงให้ความถึง พร้อมด้วยศีลเกิดขึ้นเท่านั้นเอง.