อาจารย์เสีย^๑

       ภิกษุ ท.! ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย ซึ่งมิได้อบรมกาย มิได้อบรมจิต และมิได้ อบรมปัญญา, เธอทั้งหลาย ทั้งที่เป็นเช่นนั้นอยู่ จักเป็นอาจารย์ให้นิสัยคนอื่น ๆ แล้วจักไม่อาจแนะนำ ฝึกสอนคนเหล่านั้น ในศีลอันยิ่ง ในสมาธิอันยิ่ง และในปัญญาอันยิ่ง. แม้คนบวชแล้วเหล่านั้น ก็จักเป็น ผู้มิได้อบรมกาย มิได้อบรมศีล มิได้อบรมจิต และมิได้อบรมปัญญา,เธอทั้งหลาย ทั้งที่เป็นเช่นนั้นอยู่ จักเป็น อาจารย์ให้นิสสัยคนอื่น ๆ สืบไป ๆ , จักไม่อาจแนะนำฝึกสอนคนบวชทั้งหลาย ในศีลอันยิ่งในสมาธิอันยิ่ง และในปัญญาอันยิ่งได้,  คนบวชทั้งหลายเหล่านั้น ก็จักเป็นผู้มิได้อบรมกาย มิได้อบรมศีล มิได้อบรมจิต และมิได้อบรมปัญญา อย่างเดียวกัน. ภิกษุ ท.! ด้วยอาการอย่างนี้เอง วินัยมีมลทิน เพราะธรรมมีมลทิน ธรรมมีมลทิน เพราะวินัยมีมลทิน. นี้เป็นอนาคตภัยที่ยังไม่เกิดขึ้นในบัดนี้ แต่จักเกิดขึ้นในเวลาต่อไป. พวกเธอทั้งหลายพึงสำนึกไว้ ครั้นได้สำนึกแล้ว ก็พึงพยายามเพื่อกำจัดภัยนั้นเสีย.

๑. บาลี พรนะพุทธภาษิต ปญฺจก.อํ. ๒๒/๑๒๑/๗๙, ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย.