ภิกษุที่ดี๑
ภิกษุ ท.! ภิกษุที่ดี
(๑) พึงทำตนให้อยู่เหนือ๒ ลาภที่เกิดขึ้น
(๒) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ความเลื่อมลาภที่เกิดขึ้น
(๓) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ยศ ที่เกิดขึ้น
(๔) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ความเสื่อมยศ ที่เกิดขึ้น
(๕) พึงทำตนให้อยู่เหนือ สักการะ ที่เกิดขึ้น
(๖) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ความเสื่อมสักการะ ที่เกิดขึ้น
(๗) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ความปรารถนาที่เลวทราม ที่เกิดขึ้น
(๘) พึงทำตนให้อยู่เหนือ ความได้เพื่อนไม่ดี ที่เกิดขึ้นภิกษุ ท.!เพราะอาศัยอำนาจแห่งประโยชน์อะไร จึงต้องทำเช่นนั้น? เพราะว่า เมื่อภิกษุมไม่ทำ เช่นนั้น อาสวะทั้งหลายที่เป็นเครื่องทำลายล้าง และทำความเร่าร้อน จะพึงเกิดขึ้นแก่เธอ. แต่เมื่อ ภิกษุทำตนให้อยู่เหนือลาถ (เป็นต้น) ที่เกิดขึ้นหรือมีมาแล้ว อาสวะทั้งหลายที่เป็นเครื่องทำลายล้าง และ ทำความเร่าร้อน ย่อมไม่เกิดแก่เธอได้. ภิกษุ ท.!เพราะอาศัยอำนาจแห่งประโยชน์เหล่านี้แล ภิกษุจึง ต้องทำเช่นนั้น.
ภิกษุ ท.!เพราะฉะนั้นในเรื่องนี้ พวกเธอทั้งหลายพึงสำเหนียกใจไว้ว่า "เราทั้งหลาย จักทำตน ให้อยู่เหนือลาภ เหนือความเสื่อมลาภ เหนือยศ เหนือความเสื่อมยศ เหนือสักการะ เหนือความเสื่อม สักการะ เหนือความปรารถนาที่เลวทราม เหนือความมีเพื่อไม่ดี ที่เกิดขึ้นแล้ว ๆ" ดังนี้.
ภิกษุ ท.! พวกเธอพึงสำเหนียกใจไว้อย่างนี้แล.
๑. บาลี พระพุทธภาษิต อฏฺฐก. อํ. ๒๓/๑๖๓/๙๗.
๒. คำว่า "อยู่เหนือ" ในที่นี้ หมายถึงการไม่ยอมให้สิ่งนั้น ๆ ครอบงำจิต จนกิเลสหรือความ ทุกข์เกิดขึ้น.
