บทนำ
.......
.......
ประเทศไทยตั้งอยู่บริเวณเขตเส้นศูนย์สูตรของโลก ซึ่งบริเวณนี้เป็นแหล่งกำเนิดและพัฒนาระบบนิเวศที่หลากหลาย และเกี่ยวโยงกันอย่างสลับซับซ้อน ระบบนิเวศเหล่านี้ต่างคอยโอบอุ้มการดำรงอยู่ของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย แน่นอนรวมทั้งมนุษย์ด้วย พื้นที่ชุ่มน้ำก็เป็นส่วนหนึ่ง พรุ , สนุ่น , ทาม ,บ่อ ฯลฯต่างกระจัดกระจายอยู่ทั่วประเทศไทยคิดเป็นพื้นที่ถึงร้อยละ 6.75 ของพื้นที่ประเทศ
.......ในแต่ละแห่งต่างเกี่ยวพันและหล่อเลี้ยงสิ่งมีชีวิตโดยรอบคอยให้อาหาร ป้องกันน้ำท่วม เป็นแหล่งหลบภัย และเป็นแหล่งน้ำ แต่นับวันพื้นที่เหล่านี้ก็จะถูกทำลายลงไปเนื่องจาก จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้มีการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรในอัตราที่สูงเกินไป การใช้ประโยชน์จากทรัพยากรอย่างไม่มีประสิทธิภาพไม่ถูกต้อง-เหมาะสม ขาดการจัดการพื้นที่ที่ดีพอ และคำนึงถึงการใช้งานในระยะยาว ปัญหาต่างๆเหล่านี้เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง ทำให้เกิดการส่งเสริมให้มีมาตรการและนโยบายที่จะอนุรักษ์พื้นที่ชุ่มน้ำเอาใว้ และมีการเข้าร่วมในอนุสัญญาว่าด้วยพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ โดยเฉพาะเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของนกน้ำ หรืออนุสัญญาแรมซาร์ เมื่อปี 2514 อนุสัญญานี้ส่งเสริมให้เกิดการอนุรักษ์พื้นที่ชุ่มน้ำ โดยให้ประเทศภาคีร่วมกันเสนอพื้นที่ชุ่มน้ำของตนขึ้นเป็น "ทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ" (Ramsar Site)
.......
ประเทศไทยได้เสนอพรุควนขี้เสี้ยน ในเขตห้ามล่าสัตว์ป่าทะเลน้อย จังหวัดพัทลุงเข้าเป็นทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำแห่งแรก และคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติได้มีมติเสนอพื้นที่ชุ่มน้ำอีกเก้าแห่งให้เป็นทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศคือ เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหนองบงคาย ,บึงบอระเพ็ด ,เขตห้ามล่าสัตว์ป่าบึงโขงหลง,อุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด ,ดอนหอยหลอด ,เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเฉลิมพระเกียรสมเด็จพระเทพฯ(ป่าพรุโต๊ะแดง) ,อุทยานแห่งชาติหาดเจ้าไหม-เขตห้ามล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง-ปากแม่น้ำตรัง ,อ่าวพังงา ,ปากแม่น้ำกระบุรี โดยกำลังอยู่ในขั้นตอนการเตรียมเสนอสองแห่งคือ อุทยานแห่งชาติเขาสามร้อยยอด และบึงบอระเพ็ด แต่ขณะที่อยู่ในขั้นตอนการเตรียมเสนอให้เป็นทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศนี้ ก็ได้เกิดข้อขัดแย้งต่างๆทั้งเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ทั้งจากประชาชนทั่วไป นักวิชาการ และข้าราชการประจำ
.......
ข้อขัดแย้งต่างๆเหล่านี้เกิดขึ้นเนื่องจากความไม่เข้าใจในข้อผูกพัน และผลดีผลเสียของการเป็นทะเบียนรายชื่อพื้นที่ชุ่มน้ำที่มีความสำคัญระหว่างประเทศ โดยเฉพาะประชาชนซึ่งมักจะถูกนายทุนที่เสียประโยชน์ให้ข้อมูลที่ผิดพลาด และยุยงให้ต่อต้าน หากแต่มีหน่วยงานยังจะพอมองเห็นความสำคัญของพื้นที่ชุ่มน้ำอยู่บ้าง จึงเกิดการเผยแพร่และประชาสัมพันธ์ ให้กับประชาชนโดยกว้าง โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ร่วมกับ บึง ,บุ่ง ,กุด ,ตระพัง แม้จะหลากหลายชื่อ แต่ในความหมายเดียวกัน คือ แหล่งน้ำที่พวกเขาได้ใช้อุปโภค-บริโภค เป็นแหล่งทำมาหากิน ให้ทั้งอาหาร เครื่องใช้ไม้สอย พักผ่อนหย่อนใจ หากเพียงแต่มีการทำความเข้าใจกับพวกเขาเหล่านั้น ให้มีการใช้ทรัพยากรอย่างระมัดระวัง และดูแลรักษามันเอาไว้พวกเขาก็จะมีกินมีใช้ไปตลอดชั่วลูกชั่วหลาน
|
|
