W574524 @... เพชรพระอุมา ภาคพันทิพ ตอน เส้นทางเปลี่ยน เป้าหมายใหม่ ...@

@... เพชรพระอุมา ภาคพันทิพ ตอน เส้นทางเปลี่ยน เป้าหมายใหม่ ...@

ความเดิม...
.... รพินทร์ ไพรวัลย์ นำคณะนักแสวงโชค มุ่งสู่มหาอาณาจักรพุกาม
ซึ่งมีคำล่ำลือถึงขุมทรัพย์อันมากมายมหาศาล โดยที่ไม่ทราบเลยว่า ณ
ที่แห่งนั้นมีวิญญาณร้าย นาม พะตองยี ผู้รอคอยวันเวลาที่จะแก้แค้นต่อ
มะกะทะ หรือก็คือ รพินทร์ ไพรวัลย์ในชาตินี้นั่นเอง ด้วยอิทธิฤทธิ์ของ
พะตองยี ได้บันดาลให้คณะนักแสวงโชคต้องผจญกับภัยพิบัติต่าง ๆ
นาๆ แต่สุดท้ายวิญญาณร้ายพะตองยีก็ต้องจบสิ้นลงด้วย มีดบินใบหนาด
น้อย อันมิพลาดเป้า จากน้ำมือของอนุชา วราฤทธิ์ ทายาทมีดบินจาก
ปรมาจารย์ลี้คิมฮวง ถึงแม้ว่าวิญญาณพะตองยีจะจบสิ้นไปแล้วก็ตาม
แต่นักแสวงโชคคณะนี้ก็ไม่สามารถนำทรัพย์สมบัติใด ๆ ออกมาได้ เพราะ
ถ้ำที่เก็บสมบัติได้ถล่มพังลงมา เป็นเหตุให้ต้องแยกย้ายหลบหนีกัน
ไปคนละทิศคนละทาง ข่าวล่าสุดที่ได้มาพบผู้รอดชีวิตก็เพียงแต่ รพินทร์
ไพรวัลย์ และอนุชา วราฤทธิ์เท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ ไม่ทราบว่าจะเป็นตาย
ร้ายดีประการใด
หากผู้ใดพบเห็นชาวเพชรพระอุมา ก็โปรดบอกเส้นทางให้มาพบกัน ณ
ถนนนักเขียนแห่งนี้ด้วย เพื่อว่าจะได้เริ่มเดินทางกันต่อไป......

จากคุณ : ชาวเพชรพระอุมา - [10 เม.ย. 08:24:57]

ความคิดเห็นที่ 1

ผมมารายงานตัว แต่มุขยังไม่ตามตัวมา ขอผ่านให้คุณชายก่อนแล้วกัน...

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 10:40:54]

ความคิดเห็นที่ 2

เมื่อรพินทร์ ไพรวัลย์ หนีรอดพ้นจากภัยพิบัติมาได้
เขาก็เดินไปพบชัยยันต์ อนันตรัย น้องแอ้งแม้ง
กอดหีบสมบัติอยู่ รพินทร์จะเดินไปปลุก
แต่ก็ต้องตกใจถอยออกมา เพราะชัยยันต์ อนันตรัย
ลุกพรวดขึ้น นัยตาเป็นสีเขียวปั้ด ที่แท้เขาถูก
เจ้าแม่มะหยิ่นมะเมี้ยวชิด แห่งอาณาจักร
ปะตาระกาหลา เข้าสิงร่างนั่นเอง
ชัยยันต์ โดดเข้าหมายจะทำร้ายรพินทร์ ไพรวัลย์
แต่ถูกพัดใบตาลของ อณุชา วราฤทธิ์
สกัดไว้ด้วยพลังวิชาตอนต่อบุปผาเชื่อมโยงหยก
ในเรื่องเซียวฮื้อยี้เสียก่อน เจ้าแม่มะหยิ่นฯ
ตกใจ รีบออกจากร่างชัยยันต์ไปสิงหมีโคอาล่าข้างๆ
ขณะไม่ทันระวังตัว ถูกระเบิดมือผูกตะกรุดโอมาคยัม
ของรพินทร์ระเบิดตายไป(พร้อมหมีตัวนั้น)
ทั้งหมดจึงรวมกันออกเดินทางตามหาพรรคพวกที่เหลือ
ไปยังเขมร แต่ถูกฮุนเซนไม่สบอารมณ์
จับขึงจะยิงเป้าเสียก่อน
อนิจจา....ชะตาชีวิตเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป

จากคุณ : กบง - [10 เม.ย. 11:27:24]

ความคิดเห็นที่ 3

ช้าไปหน่อยเจอคุณกบง มาตัดหน้าซะก่อน เอาเป็นว่าของคุณกบง เป็นหนังตัวอย่างของตอนต่อไปละกันนะครับ
เพราะเรากำลังจะไปปจญภัยใหม่ ณ ถนนนักเขียนกัน

เงาร่างสองสายทอดยาว เมื่อตะวันพลบ    เดินกันมาอย่างอีบัดอีโรย   จวบจนกระทั่งมาถึงหน้ากล้องถ่ายให้ซูมได้พอดี    ก็หยุด ให้โคลสอัพ
คนเดินนำหน้า เป็นชายอายุประมาณไม่ถูกแต่ว่ายังหนุ่ม ไม่แก่ลงแม้แต่วันเดียว ตั้งแต่พ.ศ. ๒๕๐๗ จนถึงมิลลิเนียม
ร่างเล็กเกร็งเกรียมกร้านแกร่งกล้า(ใช้ตัว ก. เปลืองจังวุ้ย) มอมแมมแต่มุ่งมั่นและมาดแมน(เห็นมั้ย ใช้ ม.ม้าก็เปลืองอีก)
เป็นใครไปไม่ได้นอกจากจอมพรานผู้ยิ่งใหญ่ รพินทร์ ไพรวัลย์
ส่วนชายคนหลังเป็นหนุ่มอายุประมาณ ๓๐-๓๒ ปี หุ่นดีหล่อสุดขีดเหมือนเพียซ บรอสแนน
แต่หล่อกว่าตรงไม่มีรอยยับย่นบนดวงหน้า เนื่องจากใช้สเปรย์อีซี่ออนฉีดแล้วรีดจนทั่ว กำจัดรอยยับได้สิ้นเชิง
ใช้งานเป็นพระเอกฮอลลีวู้ดกำลังดี   แต่ถ้าเป็นละครช่องสามช่องเจ็ดก็คงได้รับบทเจ้าคุณปู่ ให้นางเอกวัย ๑๒ และพระเอกวัย ๑๕
คุณชายอนุชา วราฤทธิ์จึงตัดสินใจทิ้งบทละครหลังข่าวอย่างไม่ไยดี มารับบทดาราประจำในเพชรพระอุมา ด้วยหวังว่าเมื่อหาคนดูได้ยาก ดาราก็ย่อมหายาก เขาจะไม่มีวันถูกปลดประจำการ
คนหลัง ยืนเก๊กหล่อให้กล้องซูมอยู่พักใหญ่ จนผู้กำกับตาขวางป้องปากร้องตะโกนด่าให้พูดซะทีดิ   เขาจึงรู้สึกตัว ร้องถาม
" รพินทร์   เราเดินทางมาราธอนมายี่สิบสี่ชั่วโมง ข้าวไม่ได้กินน้ำไม่ได้ดื่ม ไม่ได้แปรงฟันไม่ได้เข้าส้วม   คุณว่าเราพ้นนรกดำมาถึงจุดหมายปลายทางรึยัง"
รพินทร์ ไพรวัลย์ผู้ยิ่งใหญ่ ปัดหมวกสักหลาดเก่าๆคาดด้วยหนังเสือดาวเสยขึ้น
ตาสีเหล็กขึ้นสนิมผุกร่อนแต่คมกล้าเหมือนมีดอรัญญิก จับนิ่งยังเบื้องหน้าด้วยความชำนาญทางของพรานไพรตามล่ามหาสมบัติ
ผู้หลงทางมาแล้วตั้งแต่ภาค ๑ ยันภาค ๖ แต่ก็ดั๊นนำไปถึงปลายทางได้ทุกครั้ง
สุภาพบุรษไพรยิ้มกร้านๆ   ชี้ให้ดูเบื้องหน้า    ไกลออกไปไม่มากนัก..พอเดินได้ในชั่วหม้อข้าวเดือด
   อนุชาเห็นเพียงทิวเมฆสีนิลคล้อยต่ำลงมาโอบอุ้มบดบังทิวทัศน์ คลับคล้ายว่าจะมีถนนสายยาวทอดหายเข้าไปหลังทิวเมฆทะมึนลึกลับ
แล้วกลืนหายเข้าไปในนั้นมองไม่เห็นทางออก น่าประหวั่นพรั่นพรึงปานว่าจะย่างก้าวเข้าไปในทไวไล้ท์โซนหรือแดนสนธยา
"นั่นหละครับคุณชาย   เราพ้นจากนรกดำและขุมทรัพย์พุกาม มาถึงดินแดนมรณะแห่งใหม่นี้แล้ว"
อนุชากระพริบตา หายใจขัดๆขึ้นมาทันที   แม้ว่าเขาเพิ่งรอดมาจากขุมทรัพย์พุกามอย่างฉิวเฉียด
แต่ก็ยอมรับว่าไม่มีที่ใดเลย จะก่อความทึ่ง อยากรู้อยากเห็น ปนความระทึกใจเท่าสถานที่อันลึกลับแห่งนี้
" คุณหมายถึงถนนนักเขียน?" เขาเค้นเสียงแหบพร่าออกมา สะกดความตื่นเต้นไว้สุดความสามารถ
" ครับ" รพินทร์ ไพรวัลย์ตอบเรียบๆ สำรวมตามแบบพระเอกจอมทระนง ไม่มีวี่แววตื่นเต้น
" ผมขอบอกคุณชายตามสัตย์จริง คือผมไม่คิดเลยว่าเราจะได้กลับออกมาอีกในการมุ่งหน้าไปยังถนนสายมรณะแห่งนี้
อะไรเป็นผลกรรมที่เกิดกับคุณชายกลา(ก)ง ณ บ้านท้ายคลอง…อะไรเป็นบาปเคราะห์เกิดกับหม่อมหนอน หญิงใหญ่ ชายน้อย พจณี และเพื่อนบ้านใกล้เคียงอย่างดาวพระศุกร์
และอะไรที่จะบังเกิดแก่เจ้าพลาย แสงโสม ลั่นทมสีชมพู หนานอิน มันตรัยหรือแม่นางกรวดสีฟ้า หากว่าทะเล่อทะล่าตามเรามา..
สิ่งนั้นแหละครับ จะพลันบังเกิดขึ้นกับเราสองคน"
คำพูดของเขาสร้างความเงียบงันให้อนุชาด้วยความรู้สึกภายในที่ไม่อาจทายถูก
เชื้อพระวงศ์หนุ่มกระพริบตา หายใจขัดๆ รู้สึกไม่ปลอดโปร่งนัก
เขาเอื้อมมือไปตบบ่าอีกฝ่ายหนักๆ
หักห้ามความตื่นเต้นทั้งหมดมิให้แสดงออกนอกหน้า   ตอบขรึมๆอย่างเพื่อนที่เข้าใจเพื่อนตายด้วยกัน
" ผมเข้าใจ รพินทร์ ไม่ได้คิดว่าคุณพูดข่มหรือทำลายขวัญแม้แต่น้อย
แต่ขอท้วงเพียงนิดเดียวว่าคำพูดเหล่านี้คุณก๊อปเพชรพระอุมาเล่ม ๑ ตอนไพรมหากาฬมาอีกครั้ง ไม่ได้คิดใหม่เลย
มันทำให้เสื่อมความขลังลงไปหน่อยสำหรับแฟนหนังสือที่จำได้ ดีไม่ดีจะโดนด่าเอาด้วยนะผมว่า"
รพินทร์ ไพรวัลย์ยิ้มที่มุมมาก   มองตรงเต็มตา ริมฝีปากของเขาปรากฎรอยยิ้มชนิดหนึ่ง
"คุณชายกลางครับ รพินทร์ ไพรวัลย์เป็นลูกผู้ชายพูดคำไหนเป็นคำนั้น
ถ้าไม่ให้ผมพูดคำที่เคยพูดมาก่อนแล้วจะให้ผมพูดผิดเพี้ยนจากเดิม ผมก็ย่อมโดนประณามว่ารพินทร์ ไพรวัลย์ เปลี่ยนไป
อย่างที่แม่นางกรวดสีฟ้าเคยตัดพ้อ จนเกิดเป็นเพชรพระอุมาขึ้นในกระทู้ห้องสมุด ให้คุณชายและผมมาผจญภัยไม่รู้จบจนบัดนี้ดิครับ"
อนุชาใช้ความคิดไตร่ตรองอยู่อึดใจ ก็พยักหน้าอย่างยอมจำนน
" อืมม์ คุณก็มีเหตุผลดี    ถ้ายึดอย่างนี้ต่อไปผมจะได้สะดวกขึ้นเวลา post ข้อความ เอาของเก่ามาเล่าใหม่บ้างไม่ต้องคิดเองมากนัก
คิดใหม่ก็ไม่เอาไหนอีกด้วย เผลอๆจะต่อตอนจบไม่ถูก เอาละ…เรามุ่งหน้าสู่ถนนนักเขียนกันเถอะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดละกัน"

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [10 เม.ย. 11:59:48]

ความคิดเห็นที่ 4

มาติดตามตอนต่อไป...
มาแก้ข่าวค่ะ
คุณชายอนุชา ณ ไร่แห้ว คุณคนอกหักค่ะ ที่เป็นคนตัดพ้อต่อว่า
พรานใหญ่รพินทร์ ไพรวัลย์ เปลี่ยนแปลงไป มิใช่คุณกรวดสีฟ้า
ซึ่งได้สารภาพมาแล้วว่าไม่เคยได้อ่านเพชรพระอุมามาเลย
คุณชายน่าจะเล่าเรื่องย่อ ๆ ให้กับคุณกรวดสีฟ้าฟังหน่อยซิคะ
แค่สรุปตัวละครอย่างเดียวคงไม่พอหรอกค่ะ
เธออยากจะมาร่วมแจมด้วย เผื่องานนี้จะได้มีสมาชิกมาเพิ่มอีก

เหลือสมาชิกอยู่แค่นี้เองหรือคะ แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ ทิ้งวิกไปไหน
หมดแล้ว...

จากคุณ : ขาประจำ - [10 เม.ย. 15:24:36]

ความคิดเห็นที่ 5

ว้าวว มากันแล้ว มาเยือนถิ่นเราแล้ว
อย่างนี้ต้องมารายงานตัวบ้าง แล้วเจอกันน้าาา

จากคุณ : กรวดสีฟ้า (bluepebble) - [10 เม.ย. 15:42:03]

ความคิดเห็นที่ 6

โอ๊ยโหยว...คุณขาประจำ อย่าแฉความจริงสิคะว่าเรายังไม่เคยอ่าน...แหะๆๆ แต่เราก็ชอบนิยายเรื่องนี้มากนะคะ
เคยอ่านเรื่องล่องไพร มาหลายเล่มเลยพอจะปะติดปะต่อเอาค่ะ อิอิอิ

จากคุณ : กรวดสีฟ้า (bluepebble) - [10 เม.ย. 17:06:34]

ความคิดเห็นที่ 7

อ้าวเหรอ ไม่เคยอ่านเพชรพระอุมาเหรอครับแม่นางกรวด
เอ๊ะ ไม่เคยอ่านบททำไมเล่นเก่งนักล่ะ ยังงี้ต้องส่งชิงเมขโหลควบโทรทัศน์ทองเหลืองซะแล้ว
ผมว่าเรื่องเดิมเป็นยังไงฟอร์เก็ทอิทเถอะครับ รู้คร่าวๆอย่างที่คุณปะติดปะต่อก้อดีแล้ว เราจะได้ฉีกแนวออกไปจากเรื่องเดิมได้ง่ายขึ้น
ตัวละครใหม่จะเป็นใครก็ได้ง่ะ
เอ่อ...ใครเห็นหนุ่มรูปหล่อ มีอาวุธคู่กายเป็นกระสอบห้าใบ เดินอยู่แถวๆนี้มั้ยครับ อยากเชิญมาเล่น
หนานอิน รพินทร์ ลั่นทมสีชมพู แสงโสม..ไปไหนกันหมด หลอกเราให้เข้ามาคนเดียวอีกแล้ว

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [10 เม.ย. 17:13:32]

ความคิดเห็นที่ 8

อ๋อ...คุณอนุชา...ชายหนุ่มพกกระสอบคนนั้นเห็นแกเดินไปเดินมาบ่อยๆค่ะในถนนสายนี้ เอาแน่เอานอนไม่ได้
บางครั้งก็มาวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้าๆ บางทีก็มานั่งรับลมเย็นๆ
ยามแดดร่มลมตก....แต่ที่แน่ๆ คือถ้ามาจริงๆคงเป็นสมาชิกกิติมศักดิ์เลยแหละ อิอิ..อิอิ ไม่เชื่อก็ลองอ่านบ้านท้ายคลองดูก้อได้นะคะ...
ตอนนี้เข้ามาชะแว้บๆๆๆ แป๊บหนึ่งเด๋วมาใหม่ตามประสาคนขี้เกียจ อิอิ

จากคุณ : กรวดสีฟ้า - [10 เม.ย. 17:39:33]

ความคิดเห็นที่ 8

สวัสดีค่ะ เท่าที่ได้สืบทราบมาพบว่าเรื่องนี้ยังขาดนางเอก
เพราะมีแต่ตัวร้ายกันหมด ถ้ายังไงดิฉันขอเสนอแนะให้ประกาศ
รับสมัครนางเอกดีมั๊ยคะ ระบุคุณสมบัติกันไปเลยเป็นข้อ ๆ
ว่าคุณรพินทร์ ไพรวัลย์ ต้องการนางเอกสเปคแบบไหน
คุณชายอนุชา วราฤทธิ์ ต้องการนางเอกสเปคไหน
ง่า..เผื่อดิฉันจะได้ไปปรับบุคลิกแล้วก้อมาสมัครเป็นนางเอกคู่กับ
บรรดาพระเอกทั้งสองได้ถูกงัยคะ...โปรดพิจารณาด่วนค่ะ

จากคุณ : แคทลียา ณ ไร่ดอกรัก - [10 เม.ย. 17:52:44]

ความคิดเห็นที่ 9

คุณสมบัตินางเอก
-อายุไม่เกิน 17 บุคคลิกเหมือนโลลิต้า
-สูงไม่ต่ำกว่า 165 เซนติเมตร
-น้ำหนัก ห้ามเกิน 48 กิโลกรัม
-อก 36 นิ้ว เอว 24 นิ้ว สะโพก 36
-ใบหน้ามีส่วนผสมของชารอน สโตนกับคาเมรอน ดิแอซ ผสมกับน้องบัวชมพู ฟอร์ดนิด ๆ
- รักสายลมแสงแดด ไม่รังเกียจคนจน โดยเฉพาะคนจนคนที่เป็นพระเอกตลอดกาลอย่างผม
- เกลียดพวกหนุ่มหล่อเลือดสีน้ำเงิน แม้จะหล่อเหลาหรืออ้อล้อเพียงใดก็ตาม โดยเฉพาะคนที่เล่นเป็นพระรอง

แหมที่ใหม่นี่ สาว ๆท่าทางจะแจ่มแจ๋วฝ่าในห้องสมุดเยอะเลย รู้งี้เราย้ายมานานซะนานแล้ว เนอะคุณชายเนอะ

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 18:40:10]

ความคิดเห็นที่ 10

คุณรพินทร์ ไพรวัลย์คะ

ดิฉันได้พิจารณาตัวเองแล้วพบว่า
ตรงตามคุณสมบัติที่คุณต้องการ แทบทุกข้อค่ะ
เว้นนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเอง คือ
ข้อแรก ดิฉันอายุเกิน 17 แต่บุคลิกเหมือนโลลิต้านะคะ
ข้อสอง ดิฉันสูงต่ำกว่า 165 แต่ถ้าใส่ส้นตึกก็โอเคค่ะ เกิน
ข้อสาม น้ำหนักเกิน 48 ไปนี๊ดเดียวเองค่ะ อย่ารู้เลยนะคะว่าเท่าไหร่
ข้อสี่ 36/24/36 พอดีเป๊ะค่ะ แต่สลับตำแหน่งไปหน่อยเดียวเอง
ข้อห้า ใบหน้าของดิฉันนั้นมีส่วนผสมของคนทั้งโลกเลยล่ะคะ (เจ๋งกว่าคุณสมบัติที่คุณระบุซะอีก)
ข้อหก รักสายลมแสงแดดไม่รังเกียจพระเอกจน ๆ ...เนี่ย..ใช่ดิฉันเลยค่ะ
ข้อเจ็ด เกลียดพระรอง (เอ้อ! ถ้าคุณจะพิจารณารับดิฉันเป็นนางเอกคู่กับคุณล่ะก้อ
ดิฉันย่อมจะเกลียดพระรองแน่นอนค่ะ ก้อ..ไปรักได้ไงล่ะคะ รถไฟชนกันแย่เลย)

ไม่ทราบว่าจากคุณสมบัติที่ระบุมา คุณรพินทร์พอจะพิจารณาดิฉันเป็นนางเอกคู่กับคุณได้มั๊ยคะ
ดิฉันมีคุณสมบัติพิเศษคือ หัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย ไม่เถียง ไม่ดื้อค่ะ

รอคอยความหวังเป็นนางเอกคู่กับคุณด้วยใจระทึกนะคะ

จากคุณ : แคทลียา ณ ไร่ดอกรัก - [10 เม.ย. 19:11:30]

ความคิดเห็นที่ 11

ผู้หญิงอย่างคุณว่านั้นเกรงว่าจะสูญพันธ์ไปจากโลกเมื่อ๓๖๕ล้านปีที่เล้วเด้อ (คนอะไรเรื่องม้ากมาก)

จากคุณ : กบง - [10 เม.ย. 19:49:06]

ความคิดเห็นที่ 12

           โหย...อีตารพินทร์ ตั้งคุณสมบัติยังงี้ได้ไงยะ
   ยังงี้เราก็ไม่ผ่านน่ะสิ (แค่อายุ ก็เกินแล้ว)และดูเหมือนอะไรจะเกินไปหมด ที่ตรงกับคุณสมบัติ มีข้อเดียวมั้ง คือ
สูงไม่ต่ำกว่า165 แต่เดี๊ยน 170 น่ะ ได้ไหมล่ะ อิอิอิ
          เอ....แต่เรารับจ๊อบเป็นมันตรัยแล้วนี่ฝ่า อิ อิ อิ
ลืมไป....จะบอกให้นะ น้องรพินทร์ แถวนี้สาวๆสวยๆเยอะ
นะมีทุกรุ่นทุกขนาดเลย ตั้งแต่วัยกระเตาะ ถึงวัยป้า....
อิ อิ อิ ลืมถามไป น้องรพินทร์ เทคโอเวอร์บทรพินทร์ ไพรวัลย์ มาจากเจ๊ดาหาธิดาตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ยะ อิ อิ
ฝากคิดถึงเขาด้วยนะ ไม่ได้เจอมานานแสนนานแย้ววว
ไปล่ะจ้า..................................^_^

จากคุณ : กรวดสีฟ้า - [10 เม.ย. 20:10:07]

ความคิดเห็นที่ 13

ตกลงกันได้ พร้อมเมื่อไหร่ก็ทำสัญญาณเดินทางด้วย
ผม เกิด ลูกหาบสามัญก็จะคานของหาบหามตามไป

จากคุณ : เกิด - [10 เม.ย. 21:45:57]

ความคิดเห็นที่ 14

ประการแรก ครือผมไม่ใช่น้องรพินทร์อ่ะคับ คุณกรวด น้องรพินทร์เขางอนผมไปอยู่ที่ไหนแล้วไม่รู้ดิ บอกเขาด้วยว่าผมคิดถึงและกรุณามาแวะกระทู้นี้บ้าง เพื่อสร้างความครึกครื้นและงุนงงแก่ศัตรูว่ามีพระเอกกี่คนกันแน่...

ประการที่สอง ผมสงสัยอย่างมากเลยว่าที่คุณน้องบอกว่าคุณสมบัติเกินทุกอย่างนี่ ขอ in details เลยได้ไหมครับว่าอะไรบ้าง แฮ่ะแฮ่ะโดยเฉพาะข้อ...อื๋อกะเดี๋ยวโดนตบ อิอิ

คุณแคทครับถ้าสมัครก็ย่อมได้เป็นอยู่แล้วอ่ะดิใครจะใจร้ายกับสาว ๆสวย ๆอย่างคุณได้ลงคอนะครับ

ตอนนี้เรามีหนานอิน คุณชาย มันตรัย เกิด-ลูกหาบสามัญประจำบ้าน ประเดี๋ยวคุณแสงโสมที่ขนสมบัติพุกามไปเก็บกับนางไม้ลั่นทมที่ทำท่าจะท้องกับเจ้าพลายคงมาสมทบอ่ะครับ ยังมีใครอีกล่ะ คุณกบง.จะเล่นไปเป็นอะไร เล่นเป็นตัวเองก็ได้นา เอแล้วใครอีก อ้อ ตัวผมเองอีกหนึ่ง เดินกล้อง...แอ๊คชั่น....

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [10 เม.ย. 22:01:48]

ความคิดเห็นที่ 16

ตอนนี้ตั้งขบวนอยู่ปากทางเข้าถนนนักเขียน แบบว่าแห่นาค ขาดสาวๆมารำหน้าขบวน ขาดคนโห่สามลา ขาดขบวนกลองยาว..เลยยังเข้าไปไม่ได้ครับ
เอ๊ะ ได้สาวมาสมัครรำหน้าขบวนคนนึงแล้วนี่ แหมดีครับดี คุณแคทวูแมน..เอ๊ย..แคทลียา จะแมคอินทอชรึป่าวเนี่ย
คุณแคท นางเอกผม..ขอคุณสมบัติอย่างเดียวคือ post เข้ามาได้ทุกวัน มีมุขให้เดินเรื่องต่อไปเรื่อยๆครับ
วันไหนไม่ post ถือว่าลาออกจากเป็นนางเอก ให้ผมหาคนใหม่ได้เลย
ส่วนdetails ต่างๆที่พรานใหญ่แกวุ่นวายอยู่นั้น เป็นเงื่อนไขของพวกสเน้คเฮดตะหาก อย่าไปสนมากนัก
แค่ขออายุไม่เกิน ๑๗ ก็รู้แล้วว่าจะเสี่ยงกับปัญหาพรากผู้เยาว์
เชิญเสี่ยงไปคนเดียวเหอะ น้องเขย

แหม ดีใจจริงๆ เกิด ที่เกิดจะตามหาพวกเราพบสมชื่อ เออ ไหนๆมาแล้วช่วยตามอูถะ พะโต้ บุญคำ จันกะเส่ยมาซะให้ครบนะ มาเข้าขบวนกลองยาว
หนานอินอีกคน ลืมนายชดไปได้งัย มาแบกนายชดขึ้นคอซะดีๆ หนักแค่นี้อย่าบ่น เราเคยผจญเสือเขี้ยวดาบกะนครลิงมาแล้วหนักกว่านี้

อีกซักพัก...ถ้าไม่มีใครยอมมาแจมมากกว่านี้...ก้อไปตายเอาดาบหน้าในถนนนักเขียนละกันนะ

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [11 เม.ย. 10:05:49]

ความคิดเห็นที่ 17

แหม ดีจัง กำลังอ่านเพชรพระอุมาภาคปกติอยู่ ก็พอดีได้มาเจอเพชรพระอุมาภาคพันทิพ อ่านไปอ่านมา รู้สึกว่าภาคนี้จะสนุกกว่าภาคปกติรึเปล่า :)

ไหนๆก็ไหนๆ ถ้าบทไหนยังไม่มีคนรับ ก็ส่งมาทางนี้ละกัน ยินดีรับได้ทุกบท อิอิอิ :)

จากคุณ : คนอ่านเพชรพระอุมา - [11 เม.ย. 12:22:04]

ความคิดเห็นที่ 18

คุณคนอ่านเพชรพระอุมา คะ บทที่ยังไม่มีใครยอมเล่น
คือ บทนางเอกค่ะ ลองสมัครดูซิคะ
แต่ตรวจดูคุณสมบัติซะก่อนนะคะ ว่าผ่านหรือเปล่า

จากคุณ : ขาประจำ - [11 เม.ย. 13:14:15]

ความคิดเห็นที่ 19

...เกลียดพระรองจังเลย...รู้ทัน

คุณรพินทร์ ไพรวัลย์คะ ดิฉันทำตามคุณสมบัติข้อเจ็ดของคุณแล้วนะคะ

จากคุณ : แคทลียา ณ ไร่ดอกรัก - [11 เม.ย. 17:25:35]

ความคิดเห็นที่ 20

แหม ยินดีสมัครอยู่แล้วละค่ะ ตำแหน่งนางเอกน่ะ ก็มั่นใจนิคะ คุณสมบัติ ของดิฉัน ก็อายุ ไม่เกิน 17 จริงๆ ส่วนข้ออื่นๆ ต้องใช้ความสามารถส่วนตัวในการสืบหาเอาเองนะคะ เอาเป็นว่า ดิฉันมั่นใจในตัวเองค่ะ

จะผ่านหรือไม่ผ่าน เอาเป็นว่า คณะกรรมการต้องสืบเอาเองนะคะ :)

จากคุณ : คนอ่านเพชรพระอุมา - [11 เม.ย. 18:41:36]

ความคิดเห็นที่ 21

แสงสีทองยามอรุณรุ่งส่องสว่างไปทั่ว ท้องฟ้าเริ่มกระจ่างสดใส
ควันหมอกลอยอ้อยอิ่ง นกกาเริ่มบินออกจากรังเพื่อหาอาหาร
ท่ามกลางกองหินสลักหักพัง แสงโสมค่อย ๆ ทรงกายยืนขึ้นอย่างช้า ๆ
ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วสรรพางค์กาย เนื่องจากถูกสะเก็ดหินถล่มทับ
แม้จะไม่รุนแรงถึงขั้นปลิดชีพ แต่ก็หนักเพียงพอที่จะทำให้เกิดความช้ำระบบมไปทั้งเรือนร่างได้
อา...เจ็บกายนั้นยังไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บปวดหัวใจนี่ซิ หนักหนาสาหัสกว่านัก
ก็จะมีใครเล่าที่สร้างความเจ็บร้าวใจให้กับแสงโสมได้ นอกเสียจากพระเอกพระรองของเรื่อง

แสงโสมตกอยู่ในภวังค์คิดอย่างปวดร้าว น้ำตาคลอเจียนจะหยดอีกครั้ง หลังจากที่ร้องไห้มาแล้วทั้งคืน
ดูทีรึ..เมื่อกลางดึกวานซืน พระรองเพิ่งบุกเข้าหา พอมาเมื่อวานนี้ พระเอกก็ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งในความมือยามเผลอ
เหตุการณ์ที่ผ่านมา ความขาดทุนของแสงโสมยังไม่ทันเลือนหายไปจากความทรงจำ
ช่างกระไรเลย...พอเกิดเหตุการณ์คับขันสุดขีดถึงชีวิตเข้า พระเอกพระรองทั้งสองก็กลับเผ่นหนีเอาตัวรอดดื้อ ๆ
ไปกันเพียงแค่ 2 คน ..ขอย้ำ..เพียงแค่ 2 คนเท่านั้น โดยไม่สนใจใยดีกับแสงโสมเลย
ไม่เคยสนใจว่าแสงโสมจะเป็นตายร้ายดียังไง
ไม่เคยสนใจเข้ามาค้นหา...ไม่เลยซักนิดเดียว แสงโสมถูกทอดทิ้งเหมือนเคย.....เหมือนที่ผ่านมาทุกครั้งตั้งแต่
ภาค 4 ยัน ภาค 6........เฮ้อ..จนปัจจุบันแถมยังมีการประกาศรับสมัครนางเอกใหม่อีกนะเนี่ย

โอ...การเป็นนางร้ายนี่มันส่งผลร้ายให้กับตนเองขนาดนี้เชียวหรือ แสงโสมรำพึงกับตนเองอย่างแผ่วเบาว่า
"ถ้าเราเป็นนางเอก จะมีคนประคองพาหนีออกไปหรือเปล่าหนอ"
เอาละ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ นางร้ายต้องเข้มแข็ง (ไม่งั้นจะสู้กับเค้าได้ไงเล้า) แสงโสมขยับตัวพาร่างอันบอบช้ำ
ทั้งกายและใจ ค่อย ๆ เดินไปข้างหน้า มุ่งสู่แนวไม้ละเมาะอันเขียวชอุ่มเบื้องหน้า

ระหว่างเดินไปนั้น แสงโสมยังอดดีใจอยู่ลึก ๆ ไม่ได้ว่า จากความเป็นนางร้าย ทำให้เธอได้สั่งการให้เหล่าผีดิบ
แอบนำสมบัติส่วนหนึ่งของพะตองยี ก็เพชรนิลจินดาทั้งหลายที่แสงโสมถูกใช้ให้ขัดนั่นแหละ ขนขึ้นไปก่อนหน้านั้นแล้ว
โดยแสงโสมให้นำไปเก็บไว้ที่ถ้า...ถ้ำมรกตของท่านมันตรัย สมบัติที่ขนไปนั้นก็มากพอที่จะทำให้แสงโสมอุ่นใจได้ว่า
เดินป่าครั้งนี้ ไม่เสียเที่ยว ..เหมือนคนอื่น..

เดินผ่านเนินเขา ผ่านทิวแมกไม้เขียวขจี จนมาถึงดงต้นลั่นทม แสงโสมมองเห็นใครคนหนึ่งฟุบหน้าลงกับโคนต้นลั่นทมสีชมพู
พร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้น ใครกันนะ แสงโสมขมวดคิ้ว ฉับพลันก็ได้สติวิ่งตรงเข้าไปที่ร่างนั้น

"คุณลั่นทม..คุณลั่นทมขา..เป็นยังไงบ้างคะ แสงดีใจเหลือเกินที่ได้เจอคุณ ยังกังวลใจอยู่เลยว่าจะไปตามหาคุณได้ที่ไหน
แล้วทำไมมานั่งร้องไห้อยู่อย่างนี้ล่ะคะ"

ลั่นทมเงยหน้าขึ้นเห็นแสงโสมก็โผผวาเข้ากอดพลางสะอื้นพูดทั้งน้ำตา

"พ่อพลายค่ะ พ่อพลายของลั่นทมไปซะแล้ว เห็นกันอยู่หลัด ๆ มาพลัดพราก"

แสงโสมตะลึงงันด้วยความคาดไม่ถึง แต่เมื่อเห็นลั่นทมยังเศร้าโศกจึงช่วยปลอบ

"โถ พ่อพลาย ไม่น่าเลย ไม่คิดว่าพ่อพลายจะมาด่วนจากไปอย่างรวดเร็วอย่างนี้
ที่แสงขอให้ท่านพะตองยีฆ่า ก็ไม่ได้หวังว่าเค้าจะตายหรอกค่ะ เห็นเก่งกาจ
ออกอย่างนั้น อะไรกัน ตายง่าย ๆ ได้ไง...เฮ้อ..แต่ก็อย่างว่าค่ะ สู่กับ
พระเอกก็ยังงี้แหละ ตายแน่นอน (ถึงแม้จะเป็นตัวร้ายก็สิงอยู่ในพระเอกน่ะแหละ)
คุณลั่นทมต้องทำใจนะคะ อย่าไปคิดอะไรมาก ถ้าดวงวิญญานของพ่อพลายมีจริง
เค้าคงไปเกิดเป็นคนอื่นมาแสดงร่วมกับเราอีกล่ะค่ะ นะคะคุณลั่นทม"

ลั่นทมสีชมพูค่อยคลายความเศร้าโศก หันมาซักถามแสงโสมถึงความเป็นมา ซึ่งในที่สุด
ก็ได้รู้ความว่าแสงโสมโดนหินถล่มทับ ตอนนี้หายเรียบร้อยดีแล้ว และกำลังจะ
มุ่งหน้าไปที่ถ้ำมรกตของท่านมันตรัย เพื่อไปรวบรวมขบวนเหล่าผีดิบและวงปี่พาทย์
ที่ให้นำสมบัติไปเก็บไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เพื่อจะได้เดินทางกันไปยังมรกตนครต่อ
หลังจากนั้น แสงโสมก็ชวนลั่นทมสีชมพูให้ออกเดิทางไปด้วยกัน ระหว่างทางลั่นทม
มีอาการวิงเวียน คลื่นไส้ วิ่งไปอาเจียรข้างทาง แสงโสมตกใจยิ่งนักทำอะไรไม่ถูก
ได้แต่ช่วยประคับประคองจนลั่นทมสีชมพูอาการดีขึ้น แสงโสมพามานั่งพัก

"ตายละ คุณลั่นทมขา ไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ โธ่...ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ใน
ขบวนของผีดิบของแสงด้วย ท่านมดให้ผีดิบที่เป็นหมอมาตนนึงค่ะ จะได้ให้เค้าช่วย
ตรวจดูว่าเป็นไงบ้าง แต่อาการอย่างนี้แสงว่าสงสัยเป็นโรคกะเพาะนะคะ หรือไม่ก็
อาจเป็นเพราะเครียดเนื่องจากคิดถึงพ่อพลายมากเกินไปก็ได้ คุณลั่นทมพอจะบอกแสง
ได้มั๊ยคะว่าเป็นอะไร เดี๋ยวถ้าเราไปเจอขบวนผีดิบจะได้บอกอาการเค้าได้"
........................

จากคุณ : แสงโสม - [11 เม.ย. 18:54:14]

ความคิดเห็นที่ 22

ฮั่นแน่ โผล่มาแล้ว นางร้าย คิดถึงใจจะขาด.. ที่โผมไม่ไปช่วยน่ะ เพราะเห็นมีราชมัลอยู่เพียบพร้อมอ่ะดิ เห็นหอบหาบอุ้มลากอะไรกันเป็นโกลาหล คุณแสงโสม รวยจะตายอยู่แล้ว ได้สมบัติจากสามีเก่ามาใช้สิบชาติก็ไม่หมด นี่ยังเติมสมบัติพุกามเข้าอีก เฮ้อ เราไม่รวยบ้างก็แล้วไป...

น้องแคท วูแมนนี่น่ารักจริง ๆเลยเชียว อยากได้บทไหน ทูนหัวให้เลยครับ

คุณลั่นทมจะเดินทางได้หรือเนี่ย เป็นผีแล้วยังท้องอีก ลูกออกมาจะเป็นอะไรล่ะครับ

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [11 เม.ย. 19:51:35]

ความคิดเห็นที่ 23

ผมชอบเล่นเป็นตัวร้าย เมื่อมันตรัยมีคนรับบทไปแล้ว
ผมจึงคิดว่าเล่นเป็นฮุนเซนดีกว่า ชั่วดี

แต่เนื่องจากกลัวคณะที่เหลือรุมกระทืบว่านอกเรื่องไปหน่อย ผมจึงตัดสินใจแล้วว่าจะเล่นเป็นท่านเชษฐา(ถ้ายังว่างอยู่หรือไม่ตายไปเสียก่อน)

เชษฐาชอบสูบไปค์ ปุ๋ยปุ๋ย บุคลิกเหมือนชายกลางในบ้านทรายทองดี ปุ๋ยปุ๋ย เข้มดีอีกตะหาก ปุ๋ยปุ๋ย
สวัสดีน้องเขย ปุ๋ยปุ๋ย

จากคุณ : กบง - [11 เม.ย. 21:04:47]

ความคิดเห็นที่ 24

หนานอินมารายงานตัวครับ รอดตายมาจากถ้ำถล่มด้วย 1 คน
หนานอินได้ไปติดป้ายโฆษณา ขนาดใหญ่ ที่นี่ไว้แล้วครับ

http://pantip.inet.co.th/cafe/library/topic/K575903.html

เดี๋ยวสมาชิกเก่าจะหาไม่เจอ

ตั้งแต่ย้ายมาที่ใหม่นี่ สมาชิกอุ่นหนาฝาครั่งดีจังเลยนะครับ...
หลังสงกรานต์หนานอินจะแวะมาใหม่
ตอนนี้ขอลาไปเที่ยวสงกรานต์ก่อนล่ะครับ
แล้วจะเที่ยวเผื่อคนที่ไม่ได้ไปไหนด้วย

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 08:21:40]

ความคิดเห็นที่ 25

กระชับผ้าโพกศีรษะ ค่อยๆทรงกายแช่มช้า
เรือนร่างกำยำตระหง่านกลางพงพฤกษ์ที่ซุ่มตัวนอนทั้งคืน
อ้าปากหาวเล็กน้อย มองซ้ายขวา
เสียงกระซิบกระซาบของเหล่าเจ้านายยังไม่จบสิ้น
ทีจะยังจำนรรจาอีกนานกว่าฤกษ์เคลื่อนขบวนจะเริ่มได้
เกิด ลูกหาบสามัญ ดึง The Talented Mr.Ripley ในย่ามหลังขึ้นมาอ่านคอยเวลา
พวกเจ้านายพร้อมจะเดินทางเมื่อไหร่ เรียกได้ขอรับ

จากคุณ : เกิด - [12 เม.ย. 08:23:54]

ความคิดเห็นที่ 27

เอ ท่าทางเจ้าเกิดนี่มันจะไม่สามัญซะแล้วมั้ง
หุ่นเหมือนอาโนลด์ ชะวาซซะเนกเกอร์ยังไม่พอ ยังอ่านหนังสือปะกิตอีก
ต้องจับตามอง...ระมัดระวัง

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 09:39:36]

ความคิดเห็นที่ 28

ตายละวา ทำไมเกิดอ่านหนังสือภาษาปะกิตได้ด้วย ไม่ธรรมดาจริงๆ

จากคุณ : คนอ่านเพชรพระอุมา - [12 เม.ย. 10:05:42]

ความคิดเห็นที่ 29

ผมคนเดียวที่รู้ว่าเกิดมีชาติกำเนิดอย่างไร เราคงต้องไปตามหาเมืองที่หายสาบสูญไปอีกแห่งหนึ่งเพื่อให้เจ้าเกิดมันได้ขึ้นครองราชย์อีกแล้วล่ะครับ อันเป็นความชำนาญพิเศษอันยากที่ใครจะเลียนแบบของคณะเรา

คราวนี้ผมมีพี่เขยคนโตมาร่วมวงด้วยแล้วล่ะซิ ดีครับจะได้คอยมาขนาบพี่เขยคนกลาง แกปล่อยตัวเปิ๊ดสะเกิ๊ดกับชายมากหน้าหลายตาเหลือเกิน ไม่เหมาะกับเลือดสีน้ำเงินเอาเสียเลยครับ...

เดี๋ยวคืนนี้ผมจะมานำไปผจญภัยนะครับ แต่สัญญาก่อนว่าใครอยากเขียนอะไรก็เขียนไป เดี๋ยวคุณชายกลางแกจะพยายามร้อยให้เป็นเรื่องเดียวกันเองแหละครับ พี่เขยผมธรรมดาเสียที่ไหนล่ะ..ยิ้มประจบ อิอิ

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 10:15:28]

ความคิดเห็นที่ 30

บนปากทางเข้าถนนนักเขียน
อนุชา วราฤทธิ์นั่งกุมขมับอยู่หน้าคอมพิวเตอร์   มีแต่ประกายจอขาวว่างเปล่าสะท้อนภาพในสมองของเขาในขณะนั้น ว่ามันไม่ได้แตกต่างกันตรงไหน
อดีตนักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่ ชด ประชากร   สารภาพกับตนเองว่า..ประสบการณ์บุกบั่นถึงมรกตนครถึง ๒ ครั้งซ้อน…ในกระทู้ต่อเนื่องกันยาวนานหลายครั้งในห้องสมุดพันติ๊ป….ในการค้นหาและรอดชีวิตจากสมบัติพุกามได้หวุดหวิด…ไม่ได้ช่วยให้ความมืดแปดด้านในการเริ่มผจญภัยครั้งใหม่ในถนนนักเขียน เบาลงแม้แต่ขีดเดียวหรือขีดครึ่ง
" นาย..นายชด" เขาเงยหน้าขึ้นมองเห็นชายชราร่างเล็ก แต่แข็งแกร่งผู้เป็นพรานคู่ใจมาตั้งแต่เพชรพระอุมาภาค ๑ ยืนอยู่ข้างตัว มองอย่างเห็นใจ " หนานอินเห็นนายหนักใจมาสองวันแล้ว ยังไม่เคลื่อนขบวน จนเจ้าเกิดมันเบื่อ ลงนอนอ่านหนังสือฝาหรั่งประท้วง   การผจญภัยครั้งนี้สงสัยจะยากกว่าทุกครั้ง"
" ก็ว่างั้นหละหนานอิน" อนุชายอมรับ พลางถอนใจเฮือกใหญ่ " ฉันเป็นลูกผู้ชายเกินกว่าจะแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ขอยอมรับว่าฉันไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดี   ปริศนามันขบไม่แตกไปหมด"
หนานอินลงนั่งยองๆ ควักบุหรี่ใบตองแห้งออกมาจุดสูบ
" หนานอินก้อคนป่าคนดง ไม่รู้จะช่วยนายชดได้ไง เอาเป็นว่านายชดเริ่มต้นตรงตั้งscreen saver ซะตอนนี้ก่อนดีมั้ย มันลดความเสื่อมหน้าจอ และประหยัดไฟไปได้ตั้ง ๔๐% ง่ะ เห็นเปิดทิ้งเอาไว้สองวันแล้ว ห่วงค่าไฟ"
อนุชาตบหน้าผากตัวเองดังแปะ
" เออจริงดิ เรื่องง่ายๆแค่นี้คิดไม่ออก แหมขอบใจจริงๆ ฉันก้อลืมไป เดี๋ยวไปสแกนภาพแม่นาโอมี แคมป์เบลในอัลบั้มล่าสุดมาเป็นscreen saver ไว้ก่อน    คงประหยัดไฟไปได้ทั้งวันเพราะเห็นแล้วไม่อยากปิด screen เลยผ่าวะ"
หนานอินส่ายหน้าช้าๆ

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:16:31]

ความคิดเห็นที่ 31

เย้ เราจะได้ออกเดินทางแล้ว
ว่าแต่ไปไหนวะ?

ยื้อมาเกือบ๓๐ความเห็นแล้วนะนาย

จากคุณ : เชษฐา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:17:19]

ความคิดเห็นที่ 32

" หนานอินตามนายชดไม่ค่อยทันจริงๆ คราวก่อนเห็นตามล่าหาภาพนู้ดแบร็ดพิทท์
ไหงคราวนี้เปลี่ยนใจเป็นชอบพูหญิง นายชดชอบเพศไหนเอาให้แน่ไปซะอย่าง
พรานใหญ่แกยิ่งชอบเผาอยู่ทุก message เลยว่านายชดปล่อยตัวกะชายไม่เลือกหน้า"
อนุชขมวดคิ้วยุ่ง จุ๊ปากเบาๆเมื่อนึกถึงพรานไพรผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้
" นั่นดิ   เจ้าน้องเขยตัวแสบเผลอไม่ได้เลย     จะตัดก็ไม่ตายขายก็ไม่ขาด
จนใจว่าเค้าเก่ง คิดพล็อทใหม่ในขวดเก่ามาให้เรื่อย   ฉันก็รอดตัวไปไม่ต้องคิดเอง"
พอขาดคำ (เพื่อได้ไม่ต้องหาเรื่องอื่นมาคุยกันต่อ) เสียงฝีเท้าเบากริบก็ย่องเข้ามาถึงหน้าจอ
พรานผู้ยิ่งใหญ่แห่งเพชรพระอุมาทุกภาคหย่อนกายลงนั่งบนโซฟา
สีหน้าเกรียมกร้านกระด้าง ไม่บอกความรู้สึก…เก๊กตามฟอร์มพระเอก
" อ้าว รพินทร์ กำลังพูดถึงก็มา…แบบนี้เห็นทีจะอายุสั้นแน่ๆ"อนุชาอุทานอย่างยินดี
เผยความจริงใจในตอนท้าย   " เราคงจะเริ่มเดินทางได้แล้ว เพราะพี่ใหญ่พี่ชายผมก็ตามมาสมทบด้วย
ยืนสูบไป๊ป์เต๊ะจุ๊ยไม่พูดจาอยู่แถวนี้แน่ะ   ว่าแต่คุณจะเอาอะไรมาเล่าเป็นเรื่องให้เราต้องผจญภัยกันดี
ปริศนาลายแทงหรือมรดกประจำตระกูล หรือทายาทหายสาบสูญแบบคุ้นๆ"
รพินทร์ขยับคอเสื้อไล่ไอร้อนจากการไม่ได้อาบน้ำมาเลยตั้งแต่ปีก่อน
ถอดหมวกสักหลาดออกตบกับขา ฝุ่นกระจายฟุ้งเกาะหน้าจอจนภาพ
แม่นาโอมี แคมป์เบล ตัวดำมะเมื่อม กลายเป็นขาววอกเหมือนมัมมี่
" หลายอย่างครับ แล้วแต่คุณชายจะเลือก" เขากล่าวเนิบๆ " เท่าที่ผมสืบทราบมาได้
แสงโสมรอดตายจากถ้ำสมบัติพุกาม ยกขบวนผีดิบตามหลังเรามา
ปริศนาขบไม่แตกเรื่องแรกคือลั่นทมสีชมพูกำลังจะมีทายาทที่เจ้าพลายมันไข่ทิ้งไว้
แล้วหนีไปเกิดใหม่เป็นตัวละครอื่น…ซึ่งผมสังหรณ์ว่าจะอยู่แถวๆนี้แหละ"
อนุชาขยับตัวกระตือรือร้น หูผึ่ง เลือดนักผจญภัยเริ่มฉีดแรง
จนเขาต้องเอื้อมมือไปหยิบเครื่องมือตรวจความดันโลหิตขึ้นมา
แหย่นิ้วลงไปตรวจสอบว่าเกิน ๘๐/๑๒๐ หรือไม่

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:36:39]

ความคิดเห็นที่ 33

"งั้นปริศนาแรกที่เราจะต้องไข คือลูกของลั่นทมกับเจ้าพลายจะถือสัญชาติอะไรดีน่ะดิ    เพราะพ่อเป็นคนแต่แม่เป็นผี"
"จะถือสองสัญชาติไปซะเลยไหมนาย" หนานอินซึ่งฟังอยู่เงียบๆออกความเห็น
" แหม คุณชายครับ ถ้าคุณชายคิดไม่ออกผมก็ไม่อยากประมาทว่าคุณชายกลางไอคิวเท่าตัวอะมีบ้า" รพินทร์อุทธรณ์ " ตาหนานอินอีกคน จะให้เด็กถือพาสปอร์ตสองเล่มทำไมรุงรังเปล่า ยากแก่การตามตัวถ้ามันเป็นอาชญากรข้ามชาติ
เจ้าพลายจูเนียร์ถือสัญชาติเดียวครับคือลูกผีลูกคน แม่เป็นผีพ่อเป็นคน จะให้ลูกเป็นอะไรอย่างอื่นเล่า อะโด้"
อนุชาเงียบไปอย่างยอมจำนน พร้อมกันก็นึกอยากลุกขึ้นเตะความฉลาดของพรานไพร ที่ขโมยซีนเขาไปอีกแล้ว
"งั้นเราก็ต้องเริ่มใหม่นะ    เจอสัญชาติแล้วก็ตามหาพ่อให้เจอดีไหม"
รพินทร์ส่ายหน้าอย่างเงียบขรึมใช้ความคิด
"ไม่ดีหรอกครับ เว้นแต่ว่ามันจะเป็นทายาทมรดกพันล้าน หายสาบสูญไป มีแต่ล้อกเก้ตติดตัวไปอันเดียว
แต่ผมก็ยังเชื่อมต่อเรื่องยาก   ขอไปคิดก่อนละกันแล้วจะมาแปะคืนนี้ว่าเราจะตามล่าหาอะไรดีในภาคพิศดาร"
หนานอินเตือนขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงนาย
" นายชดอย่าลืมเรื่องนางเอกด้วย     มัวตามหาสมบัติหาทายาท เดี๋ยวก็แห้วอีก   แห้วบ่อยๆแฟนเค้าเบื่อนะนาย   เจอนางเอกซะทีเหอะ"

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 10:47:53]

ความคิดเห็นที่ 34

ไม่เคยอ่าน เพชรพระอุมา ไม่กล้าร่วมแจม
ขอตีตั๋วอ่านอย่างเดียวก็แล้วกันนะคะ

จากคุณ : O-HO - [12 เม.ย. 11:25:53]

ความคิดเห็นที่ 35

"โอ้ก....อ้าก....อ้วกกก....."    ลั่นทมสาวยังคงมีอาการคลื่นเหียน โก่งคออาเจียนจนตัวโยน ใบหน้าซีดเซียว น่าสงสารเป็นยิ่งนัก
"พ่อพลายนะพ่อพลาย ลั่นทมเตือนให้ป้องกันก็ไม่เชื่อ บอกไม่เป็นไรๆ หนอย......เป็นไงล่ะตอนนี้น่ะ   แถมยังตัดช่องน้อย....โอ้ก....ทิ้งกันไปเสียเฉยๆ แบบนี้ ลั่นทมทั้งแค้น ทั้งเศร้าโศกยิ่งนัก....อ้วกก.....เฮ้อ...เหนื่อย"   ทั้งที่เหงื่อกาฬแตกเต็มหน้า ลั่นทมยังพยายามจะบ่นต่อ
คุณแสงโสมคะ ลั่นทมกลายเป็นภาระให้กับคุณเสียแล้วล่ะค่ะในภาคนี้ กลายเป็นนางไม้ที่นับวันก็จะต้องอุ้ยอ้ายขึ้นเรื่อยๆ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะช่วยดูแลระแวดระวังภัยให้คุณได้แค่ไหน   แล้วยิ่งภาคนี้นี่ สาวๆ ให้ความสนใจยื่นใบสมัครเป็นนางเอกกันมากมายจนสองหนุ่มนั่นเกิดอาการตาหูลาย ระริกระรี้ไปด้วยแล้ว    ลั่นทมก็ยังไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้บ้าง อย่างไรก็ตาม ลั่นทมไม่ทอดทิ้งคุณแสงโสมแน่นอนค่ะ รอให้ลั่นทมพ้นช่วงแพ้ท้องรุนแรงช่วงนี้ไปก่อน คงจะออกฤทธิ์ได้เหมือนเดิม.....โอ้ก...เฮ้อ....
แต่ตอนนี้ขอลั่นทมไปฝากท้องกับแม่หมอตำแยประจำป่าก่อนนะคะคุณแสงโสม

จากคุณ : ลั่นทมสีชมพู - [12 เม.ย. 11:41:50]

ความคิดเห็นที่ 36

ปุ๋ยปุ๋ย ยืนสูบไปค์อยู่เงียบๆ ปุ๋ยปุ๋ย

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 12:10:31]

ความคิดเห็นที่ 37

เมื่อพูดถึงนางเอก ทั้งรพินทร์และคุณชายอนุชาก็นิ่งอั้นไปด้วยความเศร้าใจ ทำไมหนอทั้ง 6 ภาคที่ผ่าน เขาทั้งสองถึงได้กินแต่แห้วทุกครั้ง ล่าสุดมันตรัยก็มาส่งข่าวว่าคุณหญิงอยู่ในอ้อมกอดของมันเสียแล้ว..รพินทร์รู้ดีว่ามันเป็นข่าวลวงเพราะมันตรัยนั้นเหลือแต่วิญญาณอันไม่สมประกอบ เข้าสิงได้เฉพาะซากหมื่นปีเท่านั้น แล้วมันจะทำอะไรคุณหญิงได้ ชายหนุ่มนึกหมิ่น ... แต่บัดนี้คุณหญิงไปที่ใดเล่า....คำถามของหนานอินนี่ก็ช่างบาดใจเขาเหลือเกิน นางเอกโอ้นางเอก...ชีวิตเขาช่างอัตคัตหญิงที่จริงใจเหลือเกิน รพินทร์ขบกรามเป็นสันนูนจนรู้สึกปวดฟัน...

ความเงียบงันเข้าปกคลุมทั้งสามคนอยู่ประมาณสามชั่วโมง ทุกคนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง คุณชายเฝ้าแต่มองรูปนาโอมิแล้วจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นเรทNC-17 แหง ๆ ส่วนหนานอินก็เฝ้าสงสารตัวเองทำไมต้องมาติดแหงกอยู่กับนายสองคนนี่ ...

ที่สภาความมั่นคงแห่งชาติ
เสียงเคาะประตูทำให้ผู้ที่นั่งทำงานอยู่ในห้องเงยหน้าขึ้นดู ประตูเปิดออก นายทหารคนสนิทก้าวเข้ามา เอ่ยเสียงเบา ๆว่า "ขออนุญาตรายงานครับ ท่าน"

พลเอกชาญศึกพยักหน้าและนิ่งฟังรายงาน "เราตรวจสอบแล้วครับว่าแรงสั่นสะเทือนประมาณ 5.6 ริคเตอร์ที่วัดได้เมื่ออาทิตย์ก่อน มีแรงศูนย์กลางอยู่ที่ทางตอนเหนือของพม่าครับ กรมอุตุบอกว่าศูนย์กลางเกิดขึ้นไกลจากบริเวณที่เรียกกันว่าหุบผีหลอกประมาณ 30 กิโลเมตร พื้นแถบนั้นยุบลงไปลึกกว่าเดิมประมาณห้าสิบเมตรเป็นบริเวณกว้างรวมหุบผีหลอกด้วยครับ นอกจากนี้ทางเรายังตรวจพบกัมมันตรังสีแผ่ออกมาด้วย ผู้เชี่ยวชาญของเราเห็นว่าแรงระเบิดที่เกิดขึ้นเป็นการทดสอบอาวุธนิวเคลียร์.."

"หือ..ว่าไงนะ.." นายพลนิ่วหน้า "แล้วมันเป็นพวกไหน"

"สันนิษฐานว่าจะเป็นชนกลุ่มน้อยแถวนั้นครับ พวกนี้พึ่งติดต่อแนบแน่นกับปากีสถานเมื่อไม่นานมานี้ ทางสหรัฐฯก็กำลังจับตาอยู่ครับ ปากีสถานมีอาวุธนิวเคลียร์ พวกชนกลุ่มน้อยค้าอาวุธและยาเสพติดมีเงินทองมากมาย มันน่าจะมีแนวโน้มเป็นไปได้ที่มันจะติดต่อกันเพื่อซื้อขายอาวุธดังกล่าว..." นายทหารหนุ่มรายงาน

พลเอกชาญศึกคิดอย่างรวดเร็ว "เราต้องส่งใครเข้าไปในนั้นเพื่อดูสถานการณ์เสียแล้ว เอ แต่เราจะใช้ใครกันดีล่ะ..ใครที่เข้าไปในบริเวณนั้นได้โดยไม่มีใครสงสัยและต้องชำนาญพื้นที่เป็นอย่างดี.....ใครกันที่จะเหมาะสม"

พันเอกประดาบยิ้มเก๋ "ผมขอเสนอรายชื่อได้ไหมครับ"

"ใครกัน"

"รพินทร์ ไพรวัลย์ครับ ท่านจำได้ไหมครับ เขาเป็นทหารในสังกัดของท่านเหมือนกับผม เมื่อตอนที่ท่านดูแลพวกทหารพรานหมีดำเมื่อหลายปีก่อนโน้นนะครับ...." ประดาบเอ่ย "เชากับผมสนิทกันยังติตต่อกันอยู่เสมอ ๆ"

"อือม์ รพินทร์ ฉันจำได้ เขาเยี่ยมเหลือเกิน เพียงแต่ว่าเก๊กเป็นบ้า ทำให้ฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้ ว่าแต่ทำไมต้องเป็นรพินทร์..."

"ปู้โธ่ ..ท่านครับ ท่านไม่เคยเข้าไปในพันทิพบ้างเลยหรือครับ รพินทร์น่ะเข้าไปอาละวาดอยู่ในนั้น แถมเดินทางไปมาแถบตอนเหนือของพม่าเป็นว่าเล่น ล่าสุดนี่ก็พึ่งรอดกลับออกมาจากแผ่นดินไหวที่หุบผีหลอกนั่นแหละครับ เขากับคณะกำลังคว้างไม่รู้จะเดินทางไปไหนกันดี แถมยังไม่มีทุนด้วย ถ้าเราสัญญาว่าจะให้ทุน เขาก็น่าจะยินดี..." ประดาบกล่าว

"น่าสนใจ เรียกรพินทร์มาคุยกันบ้างก็ดี.." ท่านนายพลกล่าว

"อ๋อไม่ต้องครับ เขาบังเอิญมาเยี่ยมผม ตอนนี้รออยู่ข้างนอกแล้วครับ..."

"ประดาบ คุณรวดเร็วอย่างนี้เสมอเลยนะ เรียกเข้ามาซิ"

ย้อนกลับมาที่หนองน้ำแห้ง

รพินทร์เดินตามหาคุณชายทั้งใหญ่และกลางให้ควั่กไปหมด "คุณชายครับวู้วู้หายไปไหนเนี่ย. เราจะออกเดินทางกันแล้วครับ การผจญภัยของเราเริ่มกันแล้วครับ..."

แล้วเขาก็สะดุ้งเฮือกเมื่อหันมาข้างหลัง อนุชายืนทำตาเป็นประกาย "จริงอ่ะ เราไปกันได้เลยใช่ไหมเราจะไปไหนกันล่ะ"

"นี่คุณชาย ขอร้องล่ะครับอย่าเข้ามาเงียบ ๆแบบนี้ ในป่าเดี๋ยวผมตกใจกดโป้งเข้าให้หมดโอกาสมีเมืยเลยนะครับ"

อนุชาไม่สนใจยังถามว่าเริ่มออกเดินทางได้เลยหรือ ไปที่ไหน พรานใหญ่พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า " ทางเดิม แต่เป้าหมายอยู่ที่ชายแดนพม่า ปากีสถาน

อนุชาคราง "ว้า แถวนั้นน่ะเราหลับตาเดินยังได้เลยนะ แต่เป้าหมายนี่น่าสนใจแฮะ แต่ทำไมต้องเป็นแถวนั้นล่ะ"

รพินทร์ทำท่าลึกลับแล้วบอกว่า "ผมจะเล่าให้คุณชายฟังระหว่างทาง ตอนนี้ผมสั่งให้ลูกหาบเตรียมของออกเดินทางแล้ว คุณชายใหญ่ก็รู้แล้ว คุณชายก็คงพร้อมแล้วนะครับ เราจะออกเดินทางกันในเวลานี้ แม้ยังไม่ปรากฏตัวนางเอกก็ตาม..."

แล้วขบวนของรพินทร์ก็เคลื่อนออกไปตามทางด้วยลักษณาการฉนี้.......

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 12:26:18]

ความคิดเห็นที่ 38

นายรพินทร์ นายชด ทำไมพิมพ์ยาวอย่างนั้นล่ะครับ
อ่านยากชะมัด ตัดสั้น ๆ หน่อยซิครับ..

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 12:41:18]

ความคิดเห็นที่ 39

พรานใหญ่เราสงสัยเมาน้ำแห้วซะแล้ว
พม่าอยู่ติดกับบังคลาเทศครับ
เดี๋ยวนี้ไม่มีปากีสถานตะวันออกแล้วนะครับ นายรพินทร์

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 12:45:28]

ความคิดเห็นที่ 40

ขณะที่เชษฐากำลังยืนเก้กสูปไปป์ ปุ๋ยปุ๋ยอยู่นั้น
พลันก็ร้องขึ้นว่า "ปุ๋ยปุ๋ย จะหาทายาทสืบทอดสมบัติพันล้านหรือ ปุ๋ยปุ๋ย
พี่ว่าเราได้เบาะแสแล้วแหละ ปุ๋ยปุ๋ย"

น้องชายและน้องเขยหันมาทันทีกล่าวอย่างเร่งร้อนว่า
"เบาะแสคืออะไรหรือพี่!"
เชษฐา เอามือกอดอกหันหลังไปมองหน้าต่างไป
หัวเราะหึหึดังปุ๋ยปุ๋ย พลางกล่าวว่า
" ขอเพียงมันผู้นั้นเป็นทายาทมรดกพันล้านเท่านั้น ปุ๋ยปุ๋ย มันจะต้องมีสัญลักษณ์ติดตัวอยู่แน่ๆ ปุ๋ยปุ๋ย
คือปานแดงรูปโดราเอมอนหัวขาดที่แก้มก้นด้านซ้าย ปุ๋ยปุ๋ย จะเป็นที่อื่นไม่ได้เด็ดขาดตามสคริปหนังไทยน้ำเน่า"

รพินทร์ ไพรวัลย์ตะโกนขึ้นมาทันทีว่า"ดีงั้นเรารีบออกเดินทางกันเลย พี่เลิกสูบไปป์ได้แล้ว เดี๋ยวเป็นถุงลมโป่งพองตายพอดี"

เชษฐา วราฤทธิ์ ยกมือเป็นเชิงห้ามกล่าวว่า"ข้อนั้นไม่ได้
ปุ๋ยปุ๋ย บุคลิกพี่นางเอกต้องสูบไปค์และไว้หนวดจิ๋ม ปุ๋ยปุ๋ย
เพื่อความเป็นลูกผู้ชาย ปุ๋ยปุ๋ย เพียงแต่ก่อนที่เราจะเดินทางต้อง..."

หนานอินกล่าวว่า"ต้องพริ้นท์ รูปนู้ดแบรดพิทท์ ออกมาดู
เล่นก่อนใช่ไหมขอรับ"

"ไม่ไช่"เชษฐารีบร้อง"ตามบทมีแต่พระรองเท่านั้นที่เป็นเกย์ได้ ปุ๋ยปุ๋ย
คนอื่นต้องเป็นแมนไม่งั้นคนอ่านจะสับสน ปุ๋ยปุ๋ย
ที่ว่าก่อนอื่นคือนาย,รพินทร์ ไพรวัลย์,ต้อง
ไปสมัครเป็นร้อยตำรวจเอกเสียก่อน ปุ๋ยปุ๋ย
ตำแหน่งอื่นไม่ได้เด็ดขาด แล้วจึงปลอมตัวไปสืบหาทายาทมรดกพันล้านก็จะสำเร็จโดยง่ายปุ๋ยปุ๋ย แค้กแค้ก"
ว่าพลางไอโขรกออกมา เนื่องจากสำลักควันตัวเอง

คนอื่นในที่นั้นคิดในใจว่า"สม คาบไปป์อยู่แล้วยังกระแดะพูดจาน้ำไหลไฟดับ"

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 12:52:13]

ความคิดเห็นที่ 41

หนู O-HO ครับมารับจ็อบเป็นนางเอกดีกว่าไหมครับ
หนานอินสงสาร พรานใหญ่ เต็มแก่แล้วครับ
ตอนนี้มึนหนักจนจำประเทศผิดไปซะแล้ว
เรื่องเดิมเป็นอย่างไรก็ช่างมันเหอะ อย่างที่นายชดว่านะแหล่ะ
เริ่มใหม่กันก็ได้ เนื้อหามันก็ไม่ค่อยจะเกี่ยวกันซักเท่าไหร่อยู่แล้ว

หรือว่าหนู O-HO มาเป็นตัวละครตัวใหม่ คู่กับนายชด ของหนานอิน
ก็ได้ รายนี้บุกเบิกไร่แห้วไปหลายพันไร่แล้ว เมื่อไหร่จะเลิกทำไร่แห้ว
ซะทีก็ไม่รู้

ถ้าคู่กับนายรพินทร์ ต้องเป็นคุณหญิงดาริน วราฤทธิ์ เพียงคนเดียว
นะครับ เดี๋ยวคุณชายกลางกับคุณชายใหญ่จะไม่ได้เป็นพี่เขยนายรพินทร์
และอีกเหตุผลก็เพราะนายรพินทร์น่ะเป็นคนรักเดียวใจเดียวครับ
แค่มีหลายห้องหน่อยก็เท่านั้น

จากคุณ : หนานอิน - [12 เม.ย. 12:56:53]

ความคิดเห็นที่ 42

้พี่ใหญ่ที่เคารพ
ผมว่าพี่ชายที่ดีไม่น่าจะยัดเยียดบทเกย์ให้น้องชายตัวเองนะครับ   อย่าลืมว่าในภาคแรก พี่ใหญ่ก็ทะเลาะกะผมเอาท่านพ่อมาแบ๊คอัพ จนผมต้องซัดเซพเนจร ไปเพียงลำพัง เป็นต้นเหตุให้เกิดเพชรพระอุมาอันลือลั่นอมตะ
พี่ใหญ่น่าจะเลิกอิจฉาคุณชายกลางได้แล้ว ยอมรับความจริงว่าผมดังกว่ามาก
อย่างน้อยชื่อชายกลางก็ฮิทติดลมช่อง ๓ หลังข่าว แต่ชายใหญ่อย่างพี่เคยได้เป็นพระเอกเรื่องไหนบ้าง อย่าว่าบลั๊ฟกันเลยนะเพ่
อีกอย่าง ขอร้อง   ผมว่าพี่ใหญ่เลิกคร่ำครวญถึงภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนกซะทีเหอะ    อะโด้ ไม่รู้จัก update ข้อมูลซะมั่ง ขายหน้า
เธอสวมมงกุฎมา ๑๐ ปีแล้วนะ ตั้งแต่ผมยังเรียนอยู่ง่ะ
นางสาวไทยปีนี้ เค้าชื่อน้องเหน่งครับ   พี่ใหญ่พ่นควันเหน่งๆๆๆจะ update กว่านะครับ

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [12 เม.ย. 13:03:52]

ความคิดเห็นที่ 43

อ้าวจะไปปราบชนกลุ่มน้อยหรือ โทษทีเมื่อกี้ไม่ได้refresh
โพสต์กันมาถี่เหลือเกิน
ถ้าคุณรพินทร์ลองไปจีบคนอื่นนอกจากหนูดารินสิ
พี่จะเอาไปป์พาดหัวให้
เอาเป็นว่าตอนนี้ ออกเดินทางไปปากีสสถานอยู่แล้วกัน
โดยรับจ้อบเสริมตามหาทายาทพันล้านไปพลางๆก่อน

ไม่ต้องเริ่มใหม่แล้วคุณหนานเอ้ย เหนื่อย ปุ๋ยปุ๋ย(เกือบลืม)

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:09:45]

ความคิดเห็นที่ 44

หนวกหูว้อย ปุ๋ยปุ๋ย พี่ก็กำลังทำตัวเลียนแบบชายกลาง
บ้านทรายทอง(และน้าชาติ)อยู่นี่ไงล่ะ
จำไว้คนไม่ได้ไว้หนวดจิ๋มและสูบไปป์อย่าสะเออะมาเถียง
ปุ๋ยป๋ย คนเขาสูบแสดงความเป็นลูกผู้ชายกัน ปุ๋ยปุ๋ย
เอ้ะ รึว่าจะสูบดังเหน่งๆดี

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:21:39]

ความคิดเห็นที่ 45

ลืมไปน้าชาติเขาสูบซิกการ์นี่หว่า แหะแหะ

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 13:25:20]

ความคิดเห็นที่ 46

อ้าว พม่ามันติดกับบังคลาเทศเรอะ ผมคงดูแผนที่เมื่อสัก 40-50 ปีก่อนเข้าให้แล้ว อย่างไรก็ตามเราจะยังมุ่งหน้าไปยังชายแดนพม่า-ปากีสถานอยู่ดี ลูกผู้ชายอย่างผมพูดแล้วไม่มีคืนคำ...(แปลว่าดันทุรังอ่ะ)

เอ้า หน้าเดินหน่อยพวกเรา.....

เรียนคุณพี่เขยคนโตครับ ผมมิใช่ว่าจะนอกใจคุณหญิงดาริน เพียงแต่ว่าเธอหลีกเร้นหลบหนีผมทุกชาติทุกชาติจะทำให้ผมทำอย่างไร เคยได้ยินโคลงที่ว่า "ยามไร้เด็ดดอกหญ้าแซมผม" นั่นแหละครับผมท่องขึ้นใจทุกวัน แต่เจ้าดอกหญ้าพอต้นงอกงามดันกลายเป็นดอกแห้วอีก เฮ้อ อย่าให้กล่าวกระไรเลยครับ เดินต่อไปเถอะครับ

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 13:28:54]

ความคิดเห็นที่ 47

ได้ยินหนานอินทักท้วงเส้นทางที่กลุ่มผจญภัยกำลังจะมุ่งหน้าไป   อนุชาจึงรีบกางแผนที่ออกตรวจสอบ
ตามประสานักผจญภัยผู้ช่ำชองเส้นทาง หนองน้ำแห้ง-หล่มช้าง
หล่มช้าง-นรกดำ-มรกตนคร
นรกดำ-ถนนนักเขียน
แล้วถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อพบว่าทางใหม่นี้ ผ่านเข้าไปในถนนนักเขียน พอมาถึงกระทู้ที่ W 574524 ก็เลี้ยวซ้ายผ่านตลอด ตรงไปพม่า-ปากีสถาน
ขณะนี้รพินทร์กำลังเดินดุ่มๆนำหน้าไปอย่างมั่นใจด้วยสัญชาตญาณ เมื่อเห็น อนุชาก็เกิดความมั่นใจทันทีว่า อย่างไรเสียก็ต้องหลงทางแน่
ไม่มีครั้งใดที่รพินทร์ ไพรวัลย์ไม่เคยหลง   การหลงแต่ละครั้งนำไปสู่การผจญภัยนานาชนิดอันหาที่ไหนอีกไม่ได้
เหลียวมอง ก็เห็นคุณชายเชษฐาสวมชุดซาฟารี เดินพ่นซิการ์เลียนแบบน้าชาติมาดนักซิ่ง ตามมาอย่างทองไม่รู้ร้อน
ถัดไปเจ้าเกิด ซึ่งไม่เคยหล่อเลยในเพชรพระอุมาภาค ๑-๓ แต่มาหล่อผิดหูผิดตาในภาคนี้ เดินหาบสัมภาระคู่มากับหนานอิน ไม่วายแอบเปิดอ่านหนังสือปะกิตไปด้วย
อนุชาหรี่ตาลงอย่างฉงนฉงาย เมื่อสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป
เขาเร่งเท้าไปจนได้ระดับเดียวกับจอมพราน แล้วกระซิบถาม
" รพินทร์ คุณสังเกตเห็นความผิดปกติในขบวนของเราไหม"
" หมายถึงว่าคุณชายกลางไม่ได้นำกลองยาวมาด้วยใช่ไหมครับ" รพินทร์ ไพรวัลย์ย้อนถาม " ผมให้หนานอินโยนทิ้งหมดแล้ว แกบอกว่าไม่อยากให้คุณชายขี่คอแทนนาค   แกแบกไม่ไหว"
อนุชาจุ๊ปาก นึกชมความฉลาดเฉลียวของสุภาพบุรุษไพร ผู้ชอบไปไหนมาสามวาสองศอก
" พูดเรื่องนี้ คุณแถไปซะนู่น    ไม่ช่าย...ผมนึกได้ว่าคุณรับสมัครนางเอก แล้วก็มีสาวๆสมัครมาแยะ   แล้วไปไหนกันหมด ไม่มาให้เห็นให้ชุ่มชื่นกันบ้าง"
รพินทร์หัวเราะอย่างขบขัน
" โธ่ คุณชายก็ยังซื่อบื้อไม่เปลี่ยนแปลง     ผมเปิดรับสมัครได้ค่าสมัครมาบานตะเกียง แล้วก็รีบปิดแบบสำนักงานนายหน้าหาแรงงานอ่ะครับ"
อนุชาตาเหลือก
" ฮ้า ยังงี้ผมก้ออดได้นางเอกน่ะดิ"
" แหม คุณชายครับ    เรายังต้องเล่นอีกยืดยาวนะครับ จะให้แฮปปี้เอนดิ้งซะแต่ต้นมันก็น่าเกลียด   เดี๋ยวพวกเธอที่เสียรู้ผมก็ตามมาจิกตีถลกทึ้งหนังหัวเราสองคนเองหละ
ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาซัก ๕๐๐ ตอนแล้วค่อยรักกัน มันก็ตามฟอร์มนิยาย   ผมยิ่งไม่ค่อยมีอะไรเขียนอยู่ด้วย"

จากคุณ : อนุชา - [12 เม.ย. 15:33:26]

ความคิดเห็นที่ 48

ไหนๆก็มาปากีสถานแล้วเอาเป็นว่าพระเอกของเรา
เจอนางเอกขณะโดนกลุ่มโจรมูจาฮิดินลักพาตัวอยู่ดีไหม

จากคุณ : เชษฐาผู้ชอบนอกเรื่อง - [12 เม.ย. 17:12:27]

ความคิดเห็นที่ 49

หมอดาริน ณ ที่พักของหมู่โจรจาฮิดิน
"กรี๊ดดดดดดดดด ช่วยด้วยๆๆ รพินทร์ โจรพวกนี้หน้าตาน่ากลัวเหลือเกิน"
ร้องไป ก็นึกอยู่ในใจ ว่า
รพินทร์มัวไปเก๊กหน้าอยู่ที่ไหนนะ ทำไมแค่ที่พักของโจรมูจาฮิดิน แค่นี้ก็หาไม่เจอ ไม่มาช่วยเราซะที หรือว่าจะมัวแต่มองหานางเอกใหม่ อายุไม่เกิน 17 อย่างที่บอก ฮึ่ม!!! อย่าให้รู้นะ หลุดออกไปได้ละก็... '

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 17:42:57]

ความคิดเห็นที่ 50

อ้าวเลยกลายเป็นว่าต้องบุกไปช่วยคุณหญิงที่ปากีสถานเหรอเนี่ย แล้วไปทำอะไรแถวนั้นละครับ ไหนบอกว่ามันตรัยเอาตัวไปไง ว้าผมก็โล่งใจ เอ๊ย เศร้าสร้อยอยู่ไม่วายที่คุณหญิงทิ้งผมไปซบอกเหี่ยว ๆของมันตรัย

พวกมูจาฮีดีนนี่มันมีสาขาทำการที่กรุงเทพไหมล่ะครับ ผมจะไปเตือนมันซะหน่อยว่าดวงมันเริ่มตกแล้วล่ะครับถ้าจับคุณหญิงไปเนี่ย มันจะต้องถูกด่าอย่างสาหัส บางทีก็ถูกยิงปืนเฉี่ยวกะบาล อยากได้อะไรก็ต้องหามาถวาย....แต่คิดอีกทีไม่ไปเตือนมันก็ดีเหมือนกันนิ อยู่ที่นั่นนาน ๆหน่อย รอผมไปรับสักปี 3000 ก็ได้ อิอิ

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 20:10:35]

ความคิดเห็นที่ 51

เอ....แปลกแฮะ...เราคุมตัวคุณหญิงดารินไว้ดังลูกไก่ในกำมือมาตั้งนาน...ไหง
หล่อนดันผ่าไปสะเปะสะปะให้ใครจับตัวไว้ได้อีกล่ะ พับผ่าซี.....สุดที่รักของท่านมันตรัยคนนี้ช่างดื้อรั้นแสนงอนเหลือเกิน ท่าน
มันตรัยส่ายหน้าอย่างระอาแกมเอ็นดู
มีอะไรก็พูดจากันได้ ทำไมต้องอนเราหนีไป
จากเมืองมรกตของเรานะ? เดี๋ยวจะสั่งให้พวกสมุน ทหารเลวของเราไปจับตัวกลับมา
แล้วลงโทษให้โดนจูบร้อยครั้งซะให้เข็ด
หึหึหึหึ ท่านมันตรัยนึกอย่างย่ามใจ..........
หลังจากชาติที่แล้วมันตรัยโดนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอย่างไม่น่าให้อภัยจากพวก
มนุษย์ มอร์ทัล แอนด์ สติวปิด ทั้งหลาย มัน
ตรัยก็กลับมาเกิดใหม่ด้วยมาดใหม่ที่หล่อ
เข้ม ใส ปิ๊ง กว่าเดิม แถมกฤติยามนตร์อัน
วิเศษก็มิได้ลดถอยลงไปแม้เพียงนิด.......
มันตรัยลูบจอนข้างโหนกแก้มที่กันมาอย่าง
เรียบร้อยราวกับร้านวิดัล แซสซูน ช้าๆ อย่างใช้ความคิด....

จากคุณ : มันตรัย - [12 เม.ย. 20:25:27]

ความคิดเห็นที่ 52

แหม!!! ก็หลบออกมาจากเจ้าผีดิบมันตรัยนั่นแหละ หลงป่าอยู่ตั้งนาน ถึงได้มาเจอกะจอมโจร มูจาฮีดีน นี่เข้านะสิ นายพรานรพินทร์ก็อย่าพูดมากอยู่เลยน่าาา รีบมาช่วย ฉัน ซะทีเถอะ ฉันจะได้กลับไปด่าคุณอย่างแสนสาหัสเอ้ย ไม่ใช่สิ กลับไปฉันจะพูดเพราะๆกับคุณละกันนะรพินทร์ จะไม่กวนประสาทก็ได้ แล้วกลับไปก็จะไม่ยิงปืนเฉี่ยวกะบาลคุณอีก( แต่จะเฉี่ยวอย่างอื่นแทน) อย่ามัวแต่บ่นอยู่เลยรพินทร์ รีบๆมาช่วยฉันซะทีเถอะ

คิดซะว่า ยังไงฉันก็เป็นหมอ เกิดคุณเป็นมาเลเรียขึ้นมา ฉันจะได้ช่วยคุณได้ไงล่ะ

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 22:17:16]

ความคิดเห็นที่ 53

อ้อ ฝากถึงเจ้ามันตรัย ก็เพราะเจ้ามัวแต่ลูบจอนข้างโหนกแก้มที่กันมาอย่างเรียบร้อยราวกับร้านวิดัล แซสซูน อยู่นะสิ ฉันถึงได้หนีออกมาได้ ระวังไว้เถอะ ลูบมากๆเดี๋ยวจอนจะหลุดติดมือออกมานะ

ส่วนเหตุผลที่ฉันหนีมาเนี่ย ก็เพราะเอะอะอะไร เจ้ามันตรัยก็จะลงโทษเป็นจูบร้อยทีอยู่เรื่อย ใครจะไปทนได้

หนีไปหนีมา ดันมาเจอจอมโจรนี่อีก เฮ้ออ!!! ท่าทางจะหนักกว่าเจ้ามันตรัยอีกนะเนี่ย หน้าตาก็น่ากลัวเหลือเกินรพินทร์ คุณมาช่วยฉันซะทีสิ ฉันจะทนไม่ได้อยู่แล้วววววววววววววววววววววววว

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 22:26:37]

ความคิดเห็นที่ 54

รพินทร์ ไพรวัลย์และคณะเดินทางต่อมาด้วยกัน
รพินทร์ถามเชษฐาขึ้นว่า"ผมได้ข่าวมาว่าดารินเขาถูก
กลุ่มโจรมูจาฮิดินจับตัวไป ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่ามันจะ
เป็นไปได้อย่างไร"
เชษฐาจุดไปป์กล่าวตอบแช่มช้าว่า"อะแฮ่ม ปุ๋ยปุ๋ย เมื่อกี้ดารินเขานั่ง
สมาธิ โทรจิตมาถึงพี่ ปุ๋ยปุ๋ย บอกว่าเขาแค่แกล้งแง่งอนนิดหน่อย
คุณก็ไปหาเศษหาเลยมากมาย ทำให้เขาน้อยใจมาก
หนีไปอยู่ปากีสถาน ปุ๋ยปุ๋ย พอดีเจอกับหัวหน้ากองโจรมูจาฮิดิน
ชื่อว่าอับดุล มันตรัย ปุ๋ยปุ๋ย มันมีจิตพิศวาทในตัวเธอ
จึงลักพาเธอไปอยู่ในหุบเขาลับแลแห่งหนึ่ง"

รพินทร์ถอนหายใจพูดเบาๆว่า"เฮ้อ สิ้นเคราะห์ไปที"

เชษฐา อนุชา หันหน้ามาพร้อมกันทันทีร้องตะโกนขึ้นว่า
"คุณพูดอย่างนี้หมายความว่าไง!(ปุ๋ยปุ๋ย)"

รพินทร์รีบส่ายหน้าพูดตะกุกตะกักว่า" คือ...เอ่อ...ผม
หมายถึงว่าอับดุลมันตรัยมันคงสิ้นเคราะห์แล้วต่างหาก
สามารถพาตัวแม่ดารินไปได้"

เชษฐาหันหัวกลับมาตีหน้ายักษ์พูดว่า"อย่างนั้นก็แล้วไป
ปุ๋ยปุ๋ย แต่ถ้าระหว่างที่เราไปช่วยหนูดารินอยู่
คุณยังคิดไปเด็ดดอกหญ้า(และแห้ว)ริมทางมาเชยชมละก็
ปุ๋ยปุ๋ย ผมจะเพ่นกบาลคุณด้วยแท่งไปป์ทันที แฮ่! "(ซิกการ์มันเบาไปหน่อย)

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 22:37:29]

ความคิดเห็นที่ 55

อ้าวโทษทีไม่ได้refreshเรื่องขัดกันอีกแล้ว
เอาเป็นว่าหนูดารินอยากจะอยู่กับมูจาฮิดินหรือ
อับดุล มันตรัย ก็เลือกเถอะมันคล้ายๆกันแหละ

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 22:42:28]

ความคิดเห็นที่ 56

อารายจะมาคุมเข้มกันปานนี้ ธ่อ คุณชายครับ น้องสาวคุณชายเองเขายังไม่คุมเข้มเลยอ่ะ นี่ดีนะว่ามิได้อยู่ในยุคกลาง ไม่งั้นคงต้องจับผมให้กางเกงกันชู้แล้วใส่สายยูล้อคแล้วโยนกุญแจทิ้งไปแหงมๆ

เราจำต้องปรึกษาคุณชายกลางเพื่อสลัดคุณชายใหญ่ทิ้งไว้กลางป่า และเราทั้งคนจะได้กลับมาเป็นพวกพวงมาลัยลอยชายได้ตามเดิม

จำเอ๋ยเราจะไป จำเราจะไปพบพรานชด
เพื่อปรึกษาการคิดคด..ทิ้งเชษฐาไว้เบื้องหลัง
เตร๊งเตรงเตร่งเตร๊งเตรงเตร่งเตร๊งเตรง...

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [12 เม.ย. 22:43:52]

ความคิดเห็นที่ 57

ได้ยินเสียงกรีดร้องให้ช่วย
เกิดรีบยัดหนังสือหน้าปกภาษาปะกิตเข้าเป้หลัง
อุ๊บ! ร่วง "นวลนาง" ยัดไส้หล่นออกมาประจานตัว
แห่ะ! หัวเราะแก้ขวย เห็นฟันขาวแข่งแงซาย เจ้าผู้ปลอมตัวมายกฐานะลูกหาบทั่วประเทศไทย

คุณหญิงดารินผู้ที่เกิดเคารพเทิดทูนกำลังตกอยู่ใต้เงื้อมมือโจร...หง่า...เรียกชื่อไม่ค่อยถูก
แต่จะเป็นชาติพม่ามอญรามัญ แขกตะวันออกกลางหรือตะวันตกใดก็ตาม
เมื่อบังอาจจับกุมผู้เป็นมิ่งขวัญแห่งชาวลูกหาบเช่นนี้
เกิดสละได้แม้เลือดหยาดสุดท้ายเพื่อช่วยคุณหญิง

"เปรี้ยง" เสียงกระสุนคำรามจากแห่งใดแห่งหนึ่ง
เกิดหงายหลังล้มทั้งยืน ภาพสุดท้ายที่เห็นในอนุสติคือใบหน้าวิตกกังวลของคุณหญิง
เธอเขย่าตัวเขารุนแรง "เกิด เกิด ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าเธอเป็นนายพรานขี้เก๊กคนนั้น
เลยกะจะยิงเฉี่ยวกะบาลให้หมวกเขาหล่นอีก แต่นี่เป็นเธอ ฉันคิดไม่ถึงเลย
แล้วเธอก็ดันสูงกว่านายพรานคนนั้นตั้งร่วมครึ่งตัว โธ่! ดูสิ กระสุนเข้าเป้าแม่นราวจับวาง"

แล้วเกิดก็หมดสติ

จากคุณ : เกิด - [12 เม.ย. 22:50:24]

ความคิดเห็นที่ 58

"ตายแล้วๆๆ จะทำยังไงดีล่ะแงซาย กล่องเครื่องมือหมอก็ไม่มีอยู่ซะด้วย แล้วเราจะช่วยเกิดได้ยังไง"
หมอดารินพูด พร้อมกับเขย่าตัวเกิดไปพลาง
" โธ่ เกิดอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาช่วยฉัน มาเร็วกว่ารพินทร์เสียอีก แต่ฉันไม่รู้จริงๆ ก็นึกว่ารพินทร์จะรีบมา ก็เลยแกล้งยิงเท่านั้น โธ่ จะทำยังไงดี แงซาย เธอช่วยฉันคิดหน่อยสิ อย่ามัวแต่ยิ้มฟันขาวอยู่นั่น"
หมอดารินหันไปตวาดแงซายเบาๆ

...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......

"เอ๊ะแงซาย เธอได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า เสียงคล้ายๆระนาดน่ะ หรือว่านายรพินทร์ จะยกคณะลิเกมาช่วยเราแล้ว" หมอดารินพูดขึ้นด้วยความสงสัย ....

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:05:35]

ความคิดเห็นที่ 59

เอ่อ.. ขอนอกเรื่องหน่อยนะนายพราน คืองี้ มันก็มาถึงความคิดเห็นที่58แล้วน่ะนะ ขึ้นกระทู้ใหม่ซะทีดีมั๊ย มันยาวเหลือเกิน หรือต้องรอให้ครบ 60ก่อน

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:09:13]

ความคิดเห็นที่ 60

ทำไมไม่มีใครสมัครเป็นนางเอกกันเลยหรือคะ
(ข้อสงสัยของคนตีตั๋วอ่านค่ะ)

จากคุณ : O-HO - [12 เม.ย. 23:13:39]

ความคิดเห็นที่ 61

ปุ๋ยปุ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชษฐาสูบไปป์ด้วยความเคร่งเครียดหลังจากที่ถูกน้องเขย
ทรยศจับมัดเอาไว้กับต้นตานีพันปี

"แฮ่ อ้ายเกิด

ดารินต้องเป็นของรพินทร์น้องเขยผู้ชั่ว(แต่ดีตามสคริป)
ของข้าพเท่านั้นว้อย"

พลันเขาได้ยินเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง
"เชด...ถา...." เชษฐาตกใจมากร้องว่า"คุณคือใครครับ!"
"เรา....คือ...ผีตานีพันปี..."เสียงนั้นตอบ
เชษฐาเหงื่อไหลโทรมกายร้องว่า"แล้ว...แล้วคุณจะมาทำอะไร"
"ความ....จริง....แล้ว เนื้อคู่ของดารินคือเกิด...ลูกหาบคน
นั้น ตอนนี้ถูกยิงไส้ทะลักอยู่....เจ้าจงรีบเอา ...หน่อไม้
มรกตนี้ไปรักษา"
เชือกที่พันเชษฐาหลุดออก ในมือเขาปรากฏหน่อสีแวว
วาวขึ้น เขารีบวิ่งออกไปไม่วายกล่าวว่า"ขอบคุณแม่ตานี"
เสียงนั้นตอบว่า "ไม่...เป็น....ไร เมื่อ๓๓๓๓๓ล้านปีก่อน
เกิดเคยมีบุญคุณช่วยชีวิตเรา ...เราต้องตอบแทน"

...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......

เอาให้มันลิเกสุดๆไปเลย

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:23:24]

ความคิดเห็นที่ 62

"นี่นายพราน ระหว่างรอกองทัพลิเกของคุณมาช่วย ฉันก็ไปอ่านเรื่องที่คุณคุยกับพี่ใหญ่เอาไว้ รู้สึกว่า คุณอยากจะตีตัวออกห่างฉันเหลือเกินนะ คงจะรำคาญฉันมากละสิ แต่เสียใจนะนายพราน ฉันไม่มีทางปล่อยให้คุณกลับไปเป็นของแม่แสงโสม เหล้าไทยได้รางวัลหรอก "

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:34:02]

ความคิดเห็นที่ 63

"เอ๊ะ เป็นความจริงหรือนี่ ที่เกิดคือเนื้อคู่ของฉัน โธ่ แล้วฉันจะทำยังไงดี ก็ฉันยิงเกิดสมองไหลไปแล้ว เนื้อคู่ฉันก็ตายแล้วนะสิ " หมอดาริน พูดด้วยความเสียใจ แล้วปิดหน้าร้องไห้
"โธ่พี่ใหญ่ น้อยจะทำยังไงดีคะ น้อยยิงเนื้อคู่ของน้อยสมองไหลไปแล้ว จะทำยังไงดี ฮือๆๆๆๆๆ"
...........เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง เตรง เตร่ง......

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:39:14]

ความคิดเห็นที่ 64

แฮ่ แฮ่ จะเลือกใครก็แล้วแต่น้องเล็กเถิด

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:39:16]

ความคิดเห็นที่ 65

ลืมไปอีกนิดนึง
หมอดารินเศร้าโศกเสียใจมาก ได้แต่นั่งปิดหน้าร้องไห้ จนเพลีย หลับไปข้างๆร่างของเกิดที่นอน สมองไหลไม่รู้ชะตากรรมอยู่อย่างนั้น...

จากคุณ : หมอดาริน - [12 เม.ย. 23:42:40]

ความคิดเห็นที่ 66

ความจริงผมได้ยินว่าเกิดไส้ทะลัก ตอนมาเจอน้องเล็ก
อีกทีมันดันสมองทะลักไปด้วย นี่แปลว่าถูกน้องเล็กยิงซ้ำกลัวไม่ตายจริงเหรอครับ

จากคุณ : เชษฐา - [12 เม.ย. 23:52:34]

ความคิดเห็นที่ 67

ก็ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะพี่ใหญ่ ข่าวที่ไปถึงพี่ใหญ่น่ะ มันผิดซะแล้วอะจิ ก็ตอนที่น้อยยิงเกิด เพราะคิดว่าเป็นรพินทร์น่ะ น้อยตั้งใจจะยิงให้หมวกหล่นเท่านั้นนี่คะ แต่ทีนี้ เจ้าเกิด ก็สูงกว่ารพิทร์ ลูกปืนมันก็เลยเจาะเข้าให้ที่สมองพอดี เจ้าเกิดก็เลยนอนสมองไหลอยู่ถึงเช้านี่แหละค่ะ

จากคุณ : หมอดาริน - [วันมหาสงกรานต์ 10:32:51] >

ความคิดเห็นที่ 68

แหมเนื้อเรื่องเดินรวดเร็วเหลือใจ ราวกับหนังจีนกำลังภายใน หึหึ

เจ้าเกิดนะเจ้าเกิดบอกแล้วว่าอย่าทะเล่อทะล่าไป ไม่ฟังกันเลย ก็รู้อยู่ว่าคุณหญิงแกชอบยิงปืนเฉียดกะบาล นอนหน้าผากโบ๋อย่างนี้ แล้วใครจะมาหาบหามเล่าเฟ้ย

คุณหญิงนั่นแหละต้องมาเป็นลูกหาแทนเจ้าเกิด ภาระกิจของเรายังไม่เสร็จสิ้นยังไปไหนไม่ได้...เอิงเอยแต่พี่เชยคนกลางผมไปที่ไหนแล้วหนอ วู้วู้คุณชายอนุชา เจ้าเกิดถูกยิงสมองไหลอยู่นี่ รีบมาดูหน่อยเร้ว

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 11:45:04] >

ความคิดเห็นที่ 69

กระพริบตาถี่ๆ ส่งเสียงครางเบาๆ สติคืนกลับมาสั้นๆ

"คุณหญิงดารินยังยิงปืนแม่นเหมือนเดิมนะครับ
ตอนสิ้นสติ เกิดฝันไปว่ามีกองเชียร์บอกว่าเกิดเป็นเนื้อคู่คุณหญิง
แต่นายเกิดคนนี้ชาติกำเนิดต่ำต้อย ไม่บังอาจตีตนขึ้นเทียบเท่าหรอกครับ
อีกอย่างนายรพินทร์ได้ยินเข้า ก็จะมาเหยียบเกิดซ้ำทั้งๆที่นอนเจียนตายอย่างนี้ล่ะ
คุณหญิงครับ ... อ๊อก...ทำไมตัวหอมอย่างนี้ ขอโทษครับ จมูกคนป่าคนดงไวเสมอแม้ตอนต้องกระสุน
หง่า...ช่วยดูแผลให้ทีครับ เกิดขยับตัวไม่ถนัด
ถูกกระสุนตรงไหนกันแน่ บางคนว่าไส้ทะลัก บางคนว่าสมองไหล
แต่เกิดทำไมเจ็บตรงสีข้างเหมือนแค่กระสุนเฉี่ยว...."

ในวงแขนของนายหญิงดารินที่เกิดเทิดทูน เกิดค่อยๆเบนศีรษะจะสิ้นสติอีกหน แต่พอเห็นว่าจะเบนเข้าวงในใกล้ชิดนายหญิงเกินไป เกิดจึงเบนศีรษะออกอีกข้าง อย่างผู้รู้จักเจียมตนแม้ตอนจะสิ้นสติ เสียงพึมพำสุดท้ายจากปากเกิดก่อนสำนึกจะดับวูบคือความห่วงใยต่อนายหญิงดาริน

"คุณชายเชษฐา นายชด นายรพินทร์ หนานอิน ลุงคำ แงซาย นายปืนโตไชยันต์ แหม่มมาเรีย โอย...ทำไมเยอะอย่างนี้ ไล่ชื่อไม่หมด เป็นและอื่นๆก็แล้วกัน มาช่วยคุณหญิงทีนะครับ โจรหินโจรดินนั่นยังด้อมๆมองๆอยู่แถวนี้ เกิดขอสิ้นสติอีกรอบ"

จากคุณ : เกิด - [วันมหาสงกรานต์ 12:00:48]

ความคิดเห็นที่ 70

วิ่งถือกระเป๋ายามาแล้ว เห็นชุลมุนวุ่นวายแค่เนี้ยแก้ปัญหาไม่ถูก

แหม น้อย น้องก็เป็นศัลยแพทย์เกียรตินิยมเหรียญทองในภาค ๑ จำไม่ได้เหรอ ขนาดผ่าตัดพี่ใหญ่ผู้ถูกช้างเหยียบรอดตายมาได้
พอถึงภาคพิสดารทำมั้ยเงอะงะทำอะไรไม่ถูก เป็นบังอรเอาแต่นอนไปกี่ตื่นแล้วล่ะ
พี่ลงมือเอง...สมัยท่านพ่อส่งไปเรียนที่ฮาวาร์ด เคยไปรับจ๊อบตอนซัมเมอร์ เป็นบุรุษพยาบาล
กอบมันสมองเจ้าเกิดมันขึ้น..เออๆงั้นหละ..อย่าให้ไหลลอดง่ามนิ้ว แล้วยัดเข้าไปในกระโหลกตามเดิม หน้าตายังกะมันกุ้งแน่ะ อย่าเผลอเอาไปคลุกข้าวกิน
ไส้ก็เหมือนกันน่าทำตือฮวนเอ๊ยไม่ใช่...หยิบขึ้นมา ใครวะ ว่าจะไปทำเป็นไส้อั่ว ไม่ช่าย ยัดกลับเข้าไปในท้องมันก่อน
เย็บปิดปากแผลซะ ต่อจากนั้นก็ให้เลือดกรุ๊บไหนก็ได้ มันรับได้ทุกกรุ๊ป เอาสมุนไพรโปะเข้าไปด้วย ห้ามเลือด
ตัวละครในนี้ไม่ตายหรอก ตายก็ฟื้นได้

น้อยช่วยหาบสัมภาระแทนเจ้าเกิดไปพลางๆก่อน เดินตามรพินทร์ได้แล้ว จะได้ผจญภัยต่อซะทีน้อยมาก้อดีแล้ว จะได้คุมพรานไพรของเธอไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง รับค่าสมัครนางเอกแล้วเบี้ยวเฉยเลย
พี่จะได้เป็นพระเอกภาคนี้มั่ง คุณคนอ่านประจำกะคุณอื่นๆที่สมัครเป็นนางเอก ขึ้นเวทีได้แล้วคร้าบ
The show must go on!

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [วันมหาสงกรานต์ 12:08:09] >

ความคิดเห็นที่ 71

เอางั้นเลยนะคุณชายกลาง กอบสมองมันเข้าไปใส่ตามเดิมเลยนะ ผมว่าเอามานึ่งแล้วคลุกข้าวกินไม่ดีเหรอกคับ น่ากินจัง...แถวบ้านผมเขามีแอ่บสมองหมูด้วยนะ เอาสมองหมูสับคลุกเครื่องเทศน้ำปลาเหยาะพริกนิดหน่อย ซอยผักชีต้นหอมลงไป แล้วใช้ใบตองห่อวางไว้บนตะแกรงเหนือเตาอั้งโล่ ไม่นานกลิ่นหอมฉุยกินอร่อยเลยเชียวแหละ...

ในระหว่างเดินทางให้เจ้าเกิดไปนอนบนลังแล้วให้คุณหญิงแบกลังไปอีกทีก็แล้วกัน ดันมายิงลูกหาบคนสำคัญของเราได้.....อ้อแล้วคุณหญิงควรคอยระวังพวกโจรมูจาฮีดีนด้วยนะครับ ถ้ามันมาก็ซัดก่อนเลยเวเธอร์บีของคุณหญิงอยู่นี่ เป็นนางเอกต้องปกปักเลี้ยงดูคุ้มครองคนในคณะ ผมจะหลบไปนอนเสียหน่อยนึง หาวววววววเมื่อคืนฉลองสงกรานต์กับคุณเหล้าไทยได้รางวัลมากไปหน่อย..............

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 12:57:37] >

ความคิดเห็นที่ 72

คุณแสงโสมหายไปเลยนะเนี่ย

เร่ิมออกเดินทางต่อดีกว่าค่ะ ลั่นทมยังซ่าส์ไม่ออก
เวียนหัวคลื่นไส้ไม่หาย
แหม...ภาคนี้ท่าทางจะคึกคักนะคะ มีคุณหญิงดารินกลับมาร่วมวงด้วย
รู้งี้ลั่นทมไม่ไปฝากท้องกับยายหมอตำแยป่าดีกว่า
ฝากท้องกับคุณหญิงท่าจะดี
คุณหญิงทราบรึยังคะ สมาชิกใหม่คนที่อยู่ในท้องลั่นทมตอนนี้เนี่ย
ก็เป็นผลผลิตจาก "เจ้าพลาย" ...นั่นล่ะค่ะ ตัว เอ๊ย คนเดียวกับที่
คุณหญิงดึง-ลากออกมาอย่างทุลักทุเลในภาคแรกนั่นแหละค่ะ
ลองจัดลำดับนับญาติแล้ว เค้าก็เป็น เหลน ของคุณหญิงนั่นเอง
หวังว่าคุณหญิงคงจะใจดี หยิบยื่นวิตะมง วิตะมินที่คุณหญิงน่าจะมีติดไว้
ในล่วมยา เอ๊ย กระเป๋าเวชภัณฑ์ ของคุณหญิง เผื่อแผ่ให้เหลนตัวน้อย
ของคุณหญิงในท้องลั่นทมตัวนี้ด้วยนะคะ
(มาถึงก็อ้อนเลย ยายลั่นทมต้วแสบ)

คุณชายกลาง
ลืมลั่นทมแล้วล่ะสิ
เดี๋ยวลั่นทมนึกก่อน ภาคนี้จะแฉอะไรเกี่ยวกับเรือนร่างของคุณชายดี
(หน้าตาเจ้าเล่ห์ ปนผะอืดผะอม...ว้า ....อยากอาเจียนอีกแล้ว)

จากคุณ : ลั่นทมสีชมพู - [วันมหาสงกรานต์ 13:06:02] >

ความคิดเห็นที่ 73

"ขอบคุณคร้าบ นายทุกท่าน"
เกิดไหว้ปะหลกๆจากลังบนหลังคุณหญิง
"ช่างเป็นหมอศัลยกรรมมือเทวดาแท้ๆ เกิดรอดตายแล้ว
ขอนอนพักฟื้นสักพักนะครับ แล้วจะช่วยหาบของต่อ"

จากคุณ : เกิด - [วันมหาสงกรานต์ 13:21:21]

ความคิดเห็นที่ 74

ฟังน้องเขยพูดแล้วน้ำลายไหล
ลืมไปว่ามันสมองสดๆนี่ เฉาะออกจากกระโหลกให้ดีอย่าให้หกลงมา โรยเกลือลงไปหน่อย บีบมะนาว โรยพริกขี้หนู แล้วกินสดๆ
โอ๊ย...อร่อยกว่าหอยนางรมอีก
เสียดาย เจ้าเกิดลอยหน้าไปบนลังให้น้อยแบกหลังแอ่นไปแล้ว
น้องสาวพี่ มีแฟนกี่คนนี่ก็ทรุดหนักลงไปทุกทีนะน้อง คนแรกก็พรานไพรไม่อาบน้ำไม่ซักกางเกง ๗ ปี
คนที่สอง..หนอย เห็นอ่านหนังสือปะกิต นึกว่าจะเป็นองค์ชายห้าปลอมตัวมา ไหนด๊าย มันดันซ่อนหนังสือนวลนางไว้แล้วเอาภาษาปะกิตแปะทับ
น้อยเลยต้องมาแบกมันอีก
อย่าเอาคนที่สามเลยน้องเอ๋ย คนแรกน้อยต้องตาม คนที่สองน้อยต้องแบกใส่ลัง คนที่สามน้อยต้องหามใส่โลงไปแน่

เอ๊ะ น้อย พี่ได้ยินเสียงแม่ลั่นทมสีชมพูลอยลมโหยหวนมาว่าอยากฝากครรภ์กับน้อย
อย่ารับเลยเชียวน้องพี่
แฉอะไรพี่ไม่ว่าหรอก แต่เดี๋ยวลูกเจ้าพลายออกมาหน้าเหมือนพี่
แฟนตัวจริงของพี่ที่อยู่ในอีพีโสดของห้องใหญ่เค้าจะฉีกอกพี่เอาน่ะดิ เสียแรงเค้าไว้ใจว่าเราอยู่ป่าเดียวกัน

จากคุณ : อนุชา วราฤทธิ์ - [วันมหาสงกรานต์ 13:44:58] >

ความคิดเห็นที่ 75

ท่าทาง น้องเขยเราจะมีความแค้นล้ำลึกกับ เกิดมันแฮะ
มาด้อมๆมองๆจะขโมยสมองไปคลุกข้าวกินละสิ
เอ้า เริ่มเรื่อง

เมื่อดารินหนีออกมาได้แล้ว รพินทร์และคณะก็เดินทาง
ต่อไป
ดารินซึ่งแบกสัมภาระอยู่หอบหายใจกล่าวว่า
" แฮ่กแฮ่ก แค่ฉันยิงลูกหาบคุณสมองทะลักไปคนเดียว
ทำไมต้องให้มาแบกของหนักอย่างนี้ด้วยล่ะ
ฉันเป็นผู้หญิงนะ"

อนุชาตอบว่า"ไม่ได้หรอกน้อย ทั้งรพินทร์ พี่ พี่ใหญ่
และหนานอิน ล้วน เป็น สุภาพบุรุษลูกผู้ชายอกสามศอก
กันทุกคน จะให้มาแบกสัมภาระไม่ได้ มันทำให้เสียเวลา
เก้ก ดูสิแม้แต่เจ้าเกิดยังนอนเต้ะท่าอยู่บนลังเลย"

ดารินถอนหายใจเหมือนยอมรับในชะตากรรมของเธอที่
ต้องเกิดและผจญภัยท่ามกลางคนเหล่านี้

ทันใดนั้น ก็มีเสียงสวบสวบดังขึ้นข้างหน้า
เชษฐาร้องด้วยความตื่นตระหนกว่า
"ปุ๋ยปุ๋ย! ใครน่ะออกมาเดี๋ยวนี้"
พลันปรากฏคนผู้หนึ่งน่าเกลียดน่ากลัวตัวมีขน
ตาแดงก่ำหัวเถิกฟันเหยิน
"เราคือสมุนของ อับดุลมันตรัย ชื่อโมฮัมหมัดราฟาเยต
จะมาเอาตัวดารินกลับไป"
รพินทร์ซึ่งหลับในอยู่พลันร้องโพล่งขึ้นมาว่า"เอาไปเลย!"
จากนั้นก็หลับไปใหม่เนื่องจากโดนดารินที่อยู่ข้างหลังเอา
ลังขว้างหัว

เกิดซึ่งโดนดารินขว้างไปด้วย สมองทะลักออกมาใหม่
จึงรีบยัดสมองตนกลับเข้าไปกล่าวว่า
"หยุดนะ ใครจะเอาคุณหญิงไปต้องข้ามศพเกิดก้อนนนนนน!..."
โมฮัมมัดราฟาเยตกล่าวว่า"ฮึฮึไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก"
พลางร่ายเวทย์กำบังตา อุ้มดารินเหาะกลับหุบเขาลับแล
ทันที คณะรพินทร์จึงต้องตามไปช่วยใหม่

อนิจจาชะตากรรมของ พวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป...

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 13:48:23]

ความคิดเห็นที่ 76

ฮั่นแน่หลักฐานมัดตัวว่านายชดเป็นเกย์คือตรง
"เสียแรงเค้าไว้ใจว่าเราอยู่ป่าเดียวกัน "
ไม้ป่าเดียวกันใช่ใหมล่ะ

จากคุณ : เส่ยผู้ผลุบๆโผล่ๆ - [วันมหาสงกรานต์ 13:53:55] >

ความคิดเห็นที่ 77

รพินทร์ ลูกน้องคุณนี่อีกคน เจ้าเส่ย...แสบสันต์นัก ลังก็ไม่แบก สัมภาระก็ไม่หาบ เอาแต่ผลุบโผล่มาขัดจังหวะ
เออสิวะ คุณชายกลางเป็นนักพัฒนาปลูกป่าว้อย ไม่ใช่พวกตัดไม้ทำลายชาติ ถามหาอะไร...เดี๋ยวพ่อด...

จากคุณ : อนุชา - [วันมหาสงกรานต์ 14:24:19]

ความคิดเห็นที่ 78

โธ่ถังเจ้าเกิด จะเกิดเสียหน่อยภาคนี้ ดันมาประสบกับปัญหาสมองไหลซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนประเทศไทยเลยทีเดียวเชียว

เอาไงครับคุณชายกลาง ผมไปหาเกลือมะนาวพริกขี้หนูมาแล้ว ล้อมโซ้ยสมองเจ้าโส่ยเสียเลยดีไหมครับ เดินทางมานานผมยังไม่ได้กินอะไรเลยนะเนี่ย ชักหิวแฮะ...

เส่ย ผลุบโผล่น่ะระวังให้ดีนะ พวกมูจาฮีดีนน่ะไม่เท่าไรหรอกฟ่ะ นายหญิงของแกอ่ะดิ จะส่องโป้งป้างเข้าให้...ตอนนี้ถูกตัวอะไรนะมันจับไป โธ่ถัง ข้าสงสารมันใจจะขาด...ตอนคุณหญิงเกิดมานะ แกร้อง "ผลาญราบ ผลาญราบ"คล้าย ๆนางสีดาเลยเชียวล่ะ (นางสีดาร้องว่า ผลาญราพณ์ครับ แปลว่ามาทำลายยักษ์ ที่คุณหญิงร้องแปลว่ากินเรียบทุกอย่าง ข้าวปลาอาหารดินหินปูนตลอดไปจนถึงยี่อิ้ดเก้าเก แน่กว่านักการเมืองอีก เพราะนักการเมืองบ้านเราบางคนเล่นยี่อิ้ดแล้วถูกกินอ่ะ)

จากคุณ : รพินทร์ ไพรวัลย์ - [วันมหาสงกรานต์ 14:53:32] >

ความคิดเห็นที่ 79

ส่วนคุณเส่ยตอนเกิดคงร้องว่า"ผลาญลาบ ผลาญลาบ"
เพราะชอบกินลาบมาก

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 15:56:58]

ความคิดเห็นที่ 80

กระทู้นี้ชักยาว ผมไปตั้งกระทู้ใหม่ข้างบนแล้วนะ

ตอนต่อไป
...เพชรพระอุมา ภาคอลเวงตอนปราบโจรมูจาฮิดีน...

จากคุณ : เชษฐา - [วันมหาสงกรานต์ 16:23:29]