ความคิดเห็นที่ 1 ตั้งกระทู้แล้วก้อมารายงานไว้ก่อน ... ใครมีเวลาสรุปเนื้อเรื่องตอนเก่าให้หน่อยซิคะ เด๋ว...ค่ำ ๆ จามาใหม่นะค้า... จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [27 พ.ค. 11:54:15]

ความคิดเห็นที่ 2 พ้มก็จับเรื่องไม่ค่อยได้หรอกครับ อาศัยมาคนที่สองคิดว่าต้องทำหน้าที่เล่าเรื่องย่อเสียหน่อย  ประมาณว่ามั่วกันอยู่พักหนึ่ง (ฮี่ฮี่ หมายถึงพ้มมั่วน่ะครับ) พ้มก็มารู้ตัวตอนที่เจ้ามันตรัยได้เสร็จสมอารมณ์หมายกับเจ้าโดเรมอนเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นไปแล้ว   ดังนั้นก็เลยจัดพิธีแต่งงานขึ้น ท่ามกลางความปรีดาของชาวคณะเพชรพระอุมาเพราะจะไม่มีใครมาแย่งน้องหมวยอีกต่อไป   พญามังกรจะอาศัยงานวิวาห์นี้กำจัดชาวคณะฯไปด้วยในตัว  ซึ่งชาวคณะฯก็เหมือนว่าจะไม่รู้ตัวสักเท่าไร เพราะยังคงก้มหน้าก้มตาเล่นป๊อกเด้งและโกงกันสุดชีวิต   ส่วนฝ่ายหญิงก็พากันไปช้อบปิ้งซื้อเสื้อผ้าที่ปารีสมากมาย กะเริ่ดในที่สุดในงาน    เจ้ามันตั้มซึ่งได้คุมวินมอเตอร์ไซค์ทั่วประเทศก็เตรียมตัวไปร่วมงานสละโลดของพี่ชายด้วยเช่นกัน... ชะตากรรมของชาวคณะฯจะเป็นเช่นไร ขอเชิญติดตามตอนต่อไปได้เรยยยยย  แต่ไม่ใช่จากพ้ม เพราะพ้มยังคิดไม่ออก   จากคุณ : บุญคำ - [27 พ.ค. 18:54:20]

ความคิดเห็นที่ 3 แวะมารายงานตัวก่อน นึกอะไรออกแล้วจะมาบอกให้ ตอนนี้กะลังตบตีแย่งชุดราตรี Versace สีเงินตัวละหมื่นเหรียญกะเมียเบ็คแฮมอยู่ จากคุณ : มาเรีย ฮ๊อฟมัน อนันตรัย (nida007) - [27 พ.ค. 23:10:46]

ความคิดเห็นที่ 4 งานแต่งงานระหว่างมันตรัยและโดเรม่อนถูกจัดขึ้นแล้วในวันนี้ นับเป็นงานที่ยิ่งใหญ่สมชื่อมันตรัยจริงๆ แขกเหรื่อต่างมากันเต็มงานเบียดเสียดกันจนแทบไม่มีที่ยืน ชาวเพชรพระอุมาต่างพากันมาในงานกันครบครันเพราะได้รับเทียบเชิญกันถ้วนหน้า อีกทั้งต่างก็ตกลงเซ็นสัญญาสงบศึกชั่วคราวกับมันตรัยแล้วเพราะอยากจะมาดูของประหลาดกันมากกว่า มันตรัยในชุดเจ้าบ่าวยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน ข้างๆมีโดเรม่อนในชุดเจ้าสาวงามพริ้งเป็นที่น่าคลื่นเหียนยิ่งนัก เสียงมันตรัยหัวร่อเสียงดังในตอนหนึ่ง “เหอๆๆๆ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกท่านเชษฐา ข้ากล้ารับรองได้ว่างานนี้ย่อมไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาก่อกวน ขึ้นชื่อว่ามันตรัยแล้วย่อมลือลั่นไปทั่วพิภพจบแดน ใครจะกล้าเสี่ยง” เชษฐาในชุดสูทสีครีมสมมาดคุณชายใหญ่เลิกคิ้วนิดนึงอย่างไม่ค่อยแน่ใจ “แต่ท่านอย่าเพิ่งนิ่งนอนใจ ทั่วทั้งสามภพถึงไม่มีผู้ใดกล้าราวีท่าน แต่อย่าลืมว่าความประมาทย่อมเป็นหนทางของความพินาศ ข้ารู้ว่าท่านก่อศัตรูไว้เยอะ ดังนั้นควรจะระวังว่าศัตรูอาจฉวยโอกาสนี้ลอบเข้ามาถล่มท่านก็เป็นได้ ข้าเองได้ทราบข่าวมาว่าพญามังกรกับน้องชายท่านไม่พอใจท่านยิ่งนัก และอาจถือเอาช่วงเวลานี้เข้ามาทำร้ายท่านได้” มันตรัยโบกมือหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “หากมีใครกล้าเข้ามาหาเรื่องในงานของข้าแม้เพียงคนเดียว วันนี้ย่อมต้องมีคนตายแล้วหนึ่ง” “ถ้าพวกมันมากันสักสองร้อยล่ะ ย่อมมีคนตายกันทั้งสองร้อยหรือ?” “ไม่ใช่ ย่อมต้องมีคนตายหนึ่งคนเหมือนกัน คือข้านี่แหละ มากันตั้งสองร้อยใครจะไปรับมือไหววะ เอ นี่ท่านจะมาป่วนในงานของข้าหรือท่านเชษฐา” “ขออภัยท่านมันตรัย ข้าแค่เพียงวิตกเกินไปเท่านั้น” ทันใดนั้นมีเสียงกรี๊ดๆมาจากโดเรม่อน แขกเหรื่อต่างตกอกตกใจตรงเข้ามามุงดูกันแน่นขนัด ในมือของเจ้าสาวถือแผ่นผ้าซึ่งมีภาพวาดด้วยพู่กัน เป็นภาพของชายคนหนึ่งสวมชุดดำถือกระบี่เปื้อนโลหิต ยืนคล่อมอยู่เหนือร่างของคนอีกผู้หนึ่งที่นอนอยู่กับพื้น คนที่นอนกับพื้นนั้นแต่งกายในชุดเจ้าบ่าว มันตรัยรีบหัวเราะลั่นเพื่อไม่ให้แขกในงานแตกตื่นตกใจ “ฮ่าๆๆๆ ใครกันหนอช่างห่วงใยข้าซะจริงๆ ดูภาพนี้สิ แม้แต่เวลาที่ข้านอนก็ยังมีคนอาสามายืนเป็นการ์ดคุ้มกันให้ ทะลึ่งจริงๆ โฮะๆๆๆ ไม่มีอะไรครับไม่มีอะไร ขอเชิญทุกท่านสังสรรค์กันต่อ” งานเริ่มต้นขึ้นแล้วท่ามกลางความอยากรู้อยากเห็นของบรรดาไทยมุง  เหล่า รปภ.ต่างเดินกันขวักไขว่เต็มงานเพราะได้รับคำสั่งจากมันตรัยให้วางกำลังป้องกันอย่างดีที่สุด ทั้งด้านนอกด้านในอาคารล้วนแล้วแต่มีหน่วยรักษาความปลอดภัยประจำอยู่ตามจุดต่างๆเต็มไปหมด ของขวัญทุกชิ้นถูกตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อความปลอดภัยสูงสุด แต่แล้วในระหว่างพิธีคำนับฟ้าดินนั่นเอง พลันมีเสียงลมพัดวูบหนึ่งผ่านหน้าของทุกคนไป แล้วคนผู้หนึ่งก็ได้ปรากฏกายขึ้นตรงหน้าเจ้าบ่าวเจ้าสาว ไม่มีใครสามารถมองได้ทันว่าบุคคลผู้นั้นมาจากทิศทางใด ชายในชุดดำผู้นั้นยื่นกล่องๆหนึ่งให้ “ข้านำของขวัญมามอบให้” “ท่านจะมาให้ของอะไรกันตอนนี้ นี่มันระหว่างพิธีนะ”  เสียงโดเรม่อนฉุนเฉียว “ขออภัยที่ข้ามาช้าเกินไปหน่อย แต่มันย่อมทันการณ์” “บังอาจ!”  เสียงมันตรัยตวาด  “ทันการณ์ทันเกินอะไรกัน นี่เจ้ารู้จักกาลเทศะมั้ย” “ช่างเถอะค่ะท่านพี่”  เสียงโดเรม่อนกล่าว  “เขามาร่วมงานเราก็หวังร่วมแสดงความยินดีกับเรานะคะ ว่าแต่ท่านนำสิ่งใดมาเป็นของขวัญให้กับเราหรือ” ชายผู้นั้นไม่ตอบ แต่กลับเปิดฝากล่องของขวัญให้ดู  โดเรม่อนแหกปากร้องกรี๊ดๆขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนต่างตะลึงงันกันไปทั้งงานเมื่อต่างประจักษ์แก่สายตาตนเองว่าในกล่องนั้นมีของอยู่ 2 สิ่ง แต่ว่า 2 สิ่งนั้นคือศีรษะมนุษย์! มันเป็นศีรษะของมันตั้มและพญามังกร !! จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [27 พ.ค. 23:55:39]

ความคิดเห็นที่ 5 “เราถึงได้บอกกับท่านว่ามันทันการณ์ เมื่อศีรษะของทั้งสองผู้นี้อยู่ในกล่องนี้แล้ว ท่านก็ไม่ต้องเป็นกังวลอีกต่อไปว่าจะมีผู้ใดกล้าคิดร้ายกับท่านอีก” หลังจากหายตะลึงแล้ว มันตรัยเม้มปากแน่นก่อนจะกล่าวถามออกไป “ท่านเป็นใคร” “เราย่อมต้องเป็นศัตรูของมันตั้มและพญามังกร” “ถ้าเช่นนั้นขอเชิญร่วมดื่มในงานของข้าให้สบายใจเถิด ขอบใจท่านมาก” มันตรัยกล่าวอย่างยินดี เขาเองก็ทราบข่าวมาว่าน้องชายนั้นกลับไปสมคบกับพญามังกรเพื่อหวังล้มล้างเขา ซึ่งนั่นย่อมเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวยิ่งจนเขาเองยังหวั่นวิตกอยู่ บัดนี้คนที่มายืนตรงหน้าจะเป็นใครก็ตามแต่นับว่ามีบุญคุณใหญ่หลวงนักที่ขจัดเสี้ยนหนามสำคัญแทนเขาได้ จะมีใครกันหนอที่มีฝีมือลึกล้ำถึงขนาดปลิดชีพมันตั้มและพญามังกรได้พร้อมกันทีเดียว 2 คน คนที่มีฝีมือขนาดนี้มีไม่กี่คนในโลก ผึ้งตัวหนึ่งบินมาเกาะหน้าชายในชุดดำผู้นั้นแล้วต่อยทันที แต่เขากลับยืนสงบสีหน้าไร้ความรู้สึกเหมือนเดิม มันตรัยขมวดคิ้วอย่างเริ่มจะสงสัย  ชายผู้นั้นเหมือนเพิ่งรู้ตัว รีบขยับตบผึ้งตายคามือทันที แล้วขว้างทิ้งไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทั้งหมดนี้หาได้รอดพ้นจากการสังเกตของมันตรัยไปได้ เขารู้ได้ทันทีว่านั่นย่อมไม่ใช่ใบหน้าที่แท้จริงของชายผู้นั้น “แกใส่หน้ากากหนัง แกเป็นใคร ” มันตรัยโพล่งขึ้นพลางถอยหลังไป 2 ก้าว แต่ระยะมันใกล้เกินไป ดังนั้นเมื่อชายชุดดำผู้นั้นขยับตัว มีประกายดาบวูบหนึ่งพุ่งออกมาจากเสื้อคลุมของมัน คมกระบี่สะท้อนแสงวาววับก็พุ่งตรงเข้าหามันตรัยในทันที พอดีผมนึกเรื่องออกนิดหน่อยก็เลยรีบแต่งเข้ามา ใครคุ้นๆกับพล็อตเรื่องก็เงียบๆไว้นะ ช่วงนี้หามุขทำยายากขอยืมมานิดนึงน่า ส่วนต่อไปจะเป็นอย่างไรนั้น ต่อเรื่องกันเองเน้อ จากคุณ : ไชยยันต์ อนันตรัย - [27 พ.ค. 23:58:52]

ความคิดเห็นที่ 6 โฮ โฮ โฮ เราตายซะแล้วนึกมุขไม่ออกเลย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 พ.ค. 09:09:22]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าไม่รีบมาแต่งต่อ ผมจะเสียบแล้วนะคุณไชยยันต์ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 พ.ค. 09:13:03]

ความคิดเห็นที่ 8 คนชุดดำแทงกระบี่ออกประกายกระบี่สาดประกายจัดจ้าพร้อมเงากระบี่กระจายเป็นร่างแหขนาดใหญ่ครอบคลุมลงยังร่างมันตรัย ท่าที่ใช้กับเป็นท่าคับแค้นเหลือคณา เชษฐา ไชยยันต์ และชาวคณะต่างอุทานออกมาพร้อมกัน ท่าคับแค้นเหลือคณา ขณะเดียวกันกับที่ทุกคนร่ำร้องออกมา ประกายกระบี่ที่คลี่กางดุจร่างแหได้ครอบคลุมลงบนร่างของมันตรัยได้บีบกระชับเข้าหาร่างของมันตรัย มันตรัยไม่เสียทีที่อยู่มาหลายพันปียังนับว่าพอมีฝีมืออยู่ท่าสองท่า ฉับพลันได้พลิกเอนตัวมาข้างหลังดุจเดียวกับท่าของ คีนู รีฟ ที่เอนตัวหลบกระสุนในเรื่อง เดอะ เมตตริก ทำให้ช่วงบนรอดพ้นจากการโจมตีของท่ากระบี่อันรุนแรงไปได้ แต่ทว่าเนื่องจากทั้งสองอยู่ในระยะกระชั้นชิด แม้นมันตรัยจะเลี่ยงการจู่โจมไปได้แต่ทว่าก็เกิดบาดแผลสองสายขึ้นที่เท้าทั้งสองข้าง แต่มันตรัยเป็นผีดิบแผลที่เกิดขึ้นจึงไม่มีผลอะไร จังหวะที่มันตรัยอยู่ในท่าเอนตัวหลบกระสุนได้อาศัยสภาวะเอนตัวลงไปจนมือทั้งสองข้างยันพื้นในท่าสะพานโค้ง พร้อมทั้งอาศัยแรงจากสองแขนดีดตัวย้อนหลังพร้อมทั้งใช้เท้าขวาตวัดเตะกราดไปที่ใบหน้าของชายชุดดำ เนื่องจากสภาวะการจู่โจมของชายชุดดำพึ่งสิ้นสุด กระทันหันมิอาจเปลี่ยนกระบวนท่าได้ทันจึงได้แต่เอี้ยวตัวหลบ ทำให้เท้าของมันตรัยตวัดโดนใบหน้าของชายชุดดำถากๆ หน้ากากที่สวมใส่ของชายชุดดำหลุดออก ในขณะที่มันตรัยดีดกายตีลังกาไปข้างหลังพร้อมทั้งทำท่า ราวด์ดร๊อบฟิกแฟ็ก และยังใส่เกลียวอีกสองรอบ เสียงตบมือดังขึ้นเกรียวกราว ชาวคณะทั้งหลายต่างชูป้ายให้คะแนนเต็มสิบ มีเพียงตาเฒ่าบุญคำเท่านั้นที่ให้เก้าคะแนน ใบหน้าที่ปรากฏออกมาเป็นใบหน้าที่เย็นชาแต่คมสันมีคิ้วที่คมเข้ม นับเป็นใบหน้าที่หล่อเหลาใบหน้าหนึ่งแต่ทว่าแฝงแววเศร้าสร้อยอยู่แปดส่วน คนผู้นี้กลับเป็น โป่วเกียฮุ้นแห่งเรื่อง วาตะเมฆา จริงๆ ทำไม โป่วเกียฮุ้น ถึงมีความแค้นกับมันตรัยมิอาจทราบได้ มันตั้มและพญามังกรตายจริงหรือไม่ แล้วจะมีใครหรือตัวอะไรโผล่เข้ามาในเรื่องอีก ใครทราบช่วยมาแต่งต่อให้ที ไปล่ะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [28 พ.ค. 09:44:45]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งที่สองหลังจากเคยอ่านมานานแล้ว ยอมรับจริงๆ ครับ  ถึงกับต้องสำลักน้ำลายอย่างแรง ขำกลิ้งขลุกขลักเลย  5555555555 ไปๆ มาๆ  ไหง  มีกำลังภายในเข้ามาเสริมซะล่ะ จากคุณ : ชนม์ดอกไม้ (ซากดอกไม้) - [28 พ.ค. 19:48:16]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ อีตาโป่วเกียฮุ้นนี่มันใช่ปู้จิ้งหวินหรือเปล่าหว่า ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ซะด้วยอ่านต่การ์ตูน ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เรามั่วต่อไปได้ ปุ๋ยปุ๋ย ...  ...  ... ทันใดนั้น โป่วเกียฮุ้นก็ถูกลมปราณสายหนึ่งพุ่งมากระแทก หลัง  เขาตกใจรีบหันไปดูเห็นเชษฐากำลังพ่นควันไปป์ ใส่นั่นเอง (มิน่าไม่เจ็บ แค่รู้สึกเหม็นๆ)มันรู้สึกโกรธแค้น มาก ซัดไหเหล้าแต่งงานกระเด็นให้น้ำเหล้าไหลออกมา แล้วยิงฝ่ามือเมฆาล่องลอยออกไปใส่เชษฐาทันที เชษฐาพ่นควันไปป์เป็นหมอกควันนินจา หายตัวไป และไปโผล่ที่ข้างหลังโป่วเกียฮุ้นทันที(ส่วนเหล้าไหนั้น ถูกมันตรัยกระโดดขึ้นมาซดพรวดด้วยความเสียดาย) เขากล่าวว่า "โป่วเฮี้ยงตี๋(น้องอันประเสริฐแซ่โป่ว) เราเข้าใจว่าท่านนั้น ถูกศิษย์พี่แย่งแฟนไป เลยกลายเป็นโรคซึมเศร้าต้อง มานั่งเก้กให้ผ้าคลุมปลิวเล่นบ่อยๆ  ไม่รู้ทำไปทำไม เดี๋ยวจะกลายเป็นโรคลมมันเย็นเสียเปล่าๆ ปุ๋ยปุ๋ย" "หุบปากสุนัขไว้ให้แก่เรา"โป่วเกียฮุ้นโกรธจัดก็ซัดฝ่ามือ ที่มีกิเลนไฟยิงแสงออกมา แต่ถูกเชษฐาพ่นควันเป็น เมฆฝนตกลงมาดับไฟหมด กิเลนไฟจึงสิ้นฤทธิ์ (ไปป์สารพัดประโยชน์จริงๆ) จากนั้นเชษฐาจึงใช้ออกมาด้วยท่า"เจ่กยู้สีมั่ง"(สรรพสิ่ง เป็นเช่นฝัน)ของเส้าหลินในเรื่องแปดเทพฯซัดใส่  แต่ หาทำอะไรโป่วเกียฮุ้นได้ไม่  มันจึงดึงกระบี่ไร้ผู้เปรียบ สิบสามท่าของเทพกระบี่ออกมาแทงใส่เชษฐา คราวนี้เชษฐาหลบทันแต่สูทขนแกะที่เช่ามาจากร้าน ช.ภูษาขาด  ทั้งยังโดนบาดถากๆต้องเซถลาไป   โป่วเกียฮุ้นดีใจยิงแสงระเบิดศาลาพราหมณ์ทิ้งจนเหลือ เสาโรมันต้นเดียว แล้วจึงเหาะขึ้นไปนั่งเก้กให้เสื้อคลุม ปลิวในท่ามาตรฐาน ...เล่นๆ (ศาลาพราหมณ์เป็นตึกสีขาวขนาดปานกลางที่เจ้าของเขา มัไว้ให้เช่าเวลาคนจะจัดพิธีแต่งงาน อยู่ใกล้ๆบ้านผม ตามที่อยู่ที่เขียนไปแล้วนั่นแหละครับ) ขณะที่โป่วเกียฮุ้นกำลังนั่งเก้กอย่างกระหยิ่มใจนั้นก็ บังเกิดเสียง  ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปรากฏชาวคณะเพชรพระอุมาสิบกว่าคนถืออาวุธปืน นานาชนิดยิงใส่มันคนเดียว จนโป่วเกียฮุ้นเสื้อผ้าขาด หมดตัวดำเป็นถ่าน ร่วงลงมานอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้น ช่วยไม่ได้ก็ดันไปนั่งเก้กเป็นเป้านิ่งเอง ดี สม เชษฐาเดินเข้าไปหากล่าวว่า"ใครใช้ให้เจ้าเข้ามาก่อกวน งาน ปุ๋ยปุ๋ย" โป่วเกียฮุ้นบาดเจ็บหนักแต่ทนฝืนไม่หลั่งน้ำตา ไม่ใช่ เพราะเขาเป็นลูกผู้ชาย แต่เพราะทั้งเรื่องถ้าเขาหลั่ง น้ำตาแล้วจะถือเป็นเรื่องเว่อมาก เป็นไปไม่ได้ ไม่มีใครเชื่อ เพราะฟอร์มหน้าเขามันต้องไม่มีอารมณ์แบบเคนชิโร่หมัด ดาวเหนือ จะหลั่งน้ำตาก็ต้องหลั่งให้กับคนๆเดียว ซึ่งไม่ใช่พ่อที่ถูกฆ่าแต่เป็นนางหน้าบานเมียของศิษย์พี่ ทั้งยังไม่รักตน จึงต้องเก็บไปร้องไห้(ให้ตายสิมันจะวาด นางเอกให้สวยกว่านี้ก็ไม่ได้) เชษฐาเห็นโป่วเกียฮุ้นทำท่าร้องไห้กระซิกๆแต่กลั้นไว้ ก็กล่าวว่า"เจ้าจะร้องไห้รึ?" "ไม่มีทาง แล้วก็จะไม่บอกเจ้าด้วยว่าทำไมข้าถึงมาก่อ กวนงาน" เชษฐาจึงโบกมือเรียกทุกคนกล่าวว่า"เฮ้ย ยำตีนมันเลย" ทุกคนในงานเลี้ยงจึงตรงเข้ามายำตีนคุณโป่วเกียฮุ้น เพราะหมั่นไส้มานาน จนมันหน้าบวมพองจนบานเท่าแฟน ต้องร้องออกมาว่า"โฮ โฮ บอกก็ได้ พญามังกรเป็นคนใช้ ให้ข้ามาเป็นแนวหน้าเพื่อยอแรงศึก อีกเดี๋ยวจะยกทัพ ใหญ่มาเหยียบ" ไชยยันต์ลองไปสำรวจศีรษะของพญามังกรกับมันตั้มดู ก็พบว่าเป็นเพียงตราโลโก้ของทั้งสองที่ทำขึ้นมาข่มขวัญ โดยเฉพาะ เรื่องทั้งหมดจึงเป็นความจริง หลังจากที่โป่วเกียฮุ้นถูกคุณลูซิเฟอร์ ซาตานวงศ์ลาก ลงนรกให้ไปปีนต้นงิ้วเล่นเพราะมีชู้กับเมียศิษย์พี่เรียบ ร้อยแล้ว ทั้งหมดก็มาปรึกษากันถึงวิธีรับมือพญามังกร เพื่อการนี้มันตรัยได้สอนวิชาค่ายกลสิบแปดอรหันต์ให้ กับพญามารทั้งสิบแปดตนจากนรกทุกขุมทั่วโลก แต่เนื่องจากธาตุในตัวพญามารเป็นธาตุอธรรม เจอกับวิชาสิบแปดอรหันต์ซึ่งเป็นวิชาธรรมะ พญามาร ทั้งหมดจึงถูกธาตุไฟเข้าแทรกลงไปนอนชักแด่วๆสองที ก็ขาดใจตายเรียบ ทั้งศาลาพราหมณ์จึงเหลือเพียง ชาวคณะเพชรพระอุมา มันตรัยกับพวกโดราเอมอน และมารเล็กมารน้อยที่ไม่เก่งอะไรเท่านั้น "ไอ้มันตั้มมันยังไม่เท่าไรแต่... แต่เราจะรับมือพญามังกร ที่เก่งสุดฟ้าสุดดินยังไงดีล่ะ"มันตรัยกล่าวพลางกัด ซิกการ์โดยแรง "ปุ๋ยปุ๋ย"เชษฐากล่าว"มีทางเดียวเราต้องใช้ประตูสารพัด สถานที่ของโดเรมอนและมี่เพื่อหลบไปฝึกวิชาเก้ากระบี่ เดียวดายที่ยอดเขาหัวซานในเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักร เสียก่อน แล้วจึงจะกลับมาสู้กับพวกมันได้" มันตรัยเห็นด้วย ทั้งหมดจึงเดินผ่านประตูสารพัดสถานที่ไป ส่วนพญามังกรกับมันตั้มมัวแต่ตีกอล์ฟกันอยู่เพราะนึก ว่าเพียงแค่โป่วเกียฮุ้นก็จัดการพวกนี้ได้หมดแล้ว จึงตามมาไม่ทัน จากคุณ : เชษฐา - [29 พ.ค. 09:43:09]

ความคิดเห็นที่ 11 เอ่อ แบบว่ามุขตันน่ะครับคิดอะไรออกก้อต้องลุยกันไป นี่ท่านอื่นๆถ้าไม่เข้ามาแต่งต่อกระผมจะเดินเรื่องตามวิธีของผมแล้วนะ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 พ.ค. 10:10:50]

ความคิดเห็นที่ 12 ใกล้เคียงครับคุณเชษฐา โป่วเกียฮุ้นก้อคนเดียวกับฟงจิ้งหวินนั่นแหละ แต่เป็นภาคนิยาย ไม่มีใครแย่งคนรักใครแค่เป็นรักที่ไม่สมหวังเท่านั้น มี4ตอน 1วาตะเมฆา 2ท้าเทวะ 3พิศวาสล่มเมือง(เป็นกระบวนท่าหนึ่งที่ร้ายแรงมาก) 4มวลมารลำพอง ถือโอกาสโฆษณาให้ซะเลย อ้อแล้วก้อมีตอนเสริมอีกหลายตอน แต่ไม่ค่อยประทับใจ(4ตอนที่ว่าก้อไม่ได้ประทับใจเท่าไหร่ แต่เสียเงินซื้อมาแล้วเลยต้องอ่านจนจบ) ลงท้าย มันตั้มฝึกวิชามารดูดกลืนสรรพสิ่งสำเร็จและได้ดูดกลืนนางตานี10000ปีเข้าไป อยู่ในช่วงสับสน(แต่เก่งมากกกก) ระวังมันตั้มไว้บ้างก้อดี จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 พ.ค. 10:55:17]

ความคิดเห็นที่ 13 ช่วงนี้มุขตันไปตามๆกันครับคุณซากดอกไม้ ก็เลยมีบู๊ลิ้มเข้ามาเสริม มีเชษฐากับมันตั้มผู้เชี่ยวชาญเพลงยุทธนับว่าไม่อับจนหนทาง ยังไปกันได้เรื่อยๆ ไม่มีใครเข้ามาต่อก็เดินเรื่องได้เลยครับคุณมันตั้ม ตอนนี้ผมยังนึกมุขไม่ออกขออ่านอย่างเดียวก่อนละ ขอคารวะท่านจอมยุทธทั้งสองอีกคนละจอก...เชิญ! จากคุณ : ไชยยันต์ - [29 พ.ค. 12:12:35]

ความคิดเห็นที่ 14 ด้านมันตั้มและพญามังกรหลังจากตีน้องกอล์ฟเสร็จก้อแยกย้ายกันกลับที่พัก เนื่องจากมันตั้มชอบกระทำการโดยลำพังบวกกับยังคิดไม่ตกว่าควรจะช่วยพญามังกรกำจัดชาวคณะและพี่ชายหรือไม่ ด้านพญามังกรหลังจากกลับจากตีกอล์ฟก้อได้ระดมกำลังบุกมายังศาลาพราหมณ์ โดยใช้หน่วยสวาทบุกเข้ามาเป็นลำดับแรก จะบรรยายล่ะนะ หน่วยสวาทของพญามังกรได้ทำการล้อมศาลาพราหมณ์ไว้อย่างแน่นหนา พญามังกรตามมาถึงแล้วสั่งให้บุกจู่โจมทันที หน่วยสวาทโยนระเบิดควันเข้ามาแล้วกำลังส่วนที่หนึ่งได้พังประตูเข้ามา กำลังส่วนที่สองห้อยตัวลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ ส่วนกำลังหน่วยที่สามได้ทำการขุดอุโมงค์เข้ามา ทว่าเมื่อทั้งหมดเข้ามากลับพบเพียงซากปรักหักพัง และซากดำเป็นตอตะโกที่ไร้วิญญาณของโป่วเกียฮุ้น ฮ่วยยย มันไปไสกันหม้ดดดดดดด ข้อยสินำกำลังมาตั้งหลาย พญามังกรเริ่มออกสำเนียงภาษาถิ่น เสนาธิการน้อยใหญ่(ไอ้สองคนนี้อีกแล้ว) ได้ตั้งข้อสันนิษฐาน พวกมันคงกลัวท่านพญามังกรฉะนั้นหลังจากรุมยำโป่วเกียฮุ้นจนตายแล้วจึงรีบหนีไป พญามังกรพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย แล้วเราจะไปหามันได้ที่ไหนล่ะ พญามังกรเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาว่า ให้ข้าจัดการเอง ผู้ที่กล่าวเป็นชายในชุดพ่อมด ชายคนนั้นก็คือ....คนที่คุณก็รู้ว่าใคร นั่นเอง พญามังกรรีบถาม แล้วท่านจะทำยังไงล่ะ lord โวล์เดอร์มอร์ (โอ พญามังกรช่างมีฤทธิ์นักถึงกับกล้าเอ่ยชื่อนี้ออกมา) ข้าจะตามไปจัดการมันเอง แล้วท่านรู้เหรอว่าพวกมันไปยังที่แห่งใด พญามังกรซักต่อ ข้าไม่รู้แต่ข้ามีเวทย์มนต์ที่ทำให้ไปปรากฏตัวที่ๆพวกมันอยู่ได้ แล้วท่ายยังรออะไรอยู่ ทำไมไม่รีบไป ขะ...ข้า....ข้า.....ข้าหิวข้าวตั้งแต่ที่ท่านออกไปตีกอล์ฟจนกลับมาข้ายังไม่ได้กินอะไรเลยพญามังกรหันไปตบกระโหลกเสนาธิการน้อยใหญ่คนละทีโทษฐานไม่ดูแลแขกให้ดี พลางหันไปกล่าวกับ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร ไปงั้นเราแวะไปกินข้าวต้มข้างทางก่อนแล้วค่อยไป แล้วพญามังกรก็พา คนที่คุณก็รู้ว่าใคร และบรรดาลิ้วล้อไปกินข้าวต้มรอบดึกแถวๆ สะพานซังฮี้ และเกิดไปมีเรื่องปีนเกลียวกับนักเลงโต๊ะข้างๆ จนตีกันเละเสียเวลาไปอีก ณ.เขาหัวซาน บรรดาชาวคณะได้ออกตามหา เล่งฮู้ชง แต่ไม่มีใตรทราบว่าเล่งฮู้ชงหน้าตาเป็นยังไง จึงตกลงกันว่าจะแยกย้ายกันออกตามหาใครจะไปกับใคร แล้วจะเจอมั้ยก่อนที่ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร จะมามั้ย จะมีอุปสรรคอะไรโผล่ออกมาบ้าง ก้อมาเขียนเอาเองแล้วกัน ไปล่ะ ป.ล. ตอนนี้มันตั้มยังไม่ออก พระเอก(คิดเอาเอง)ต้องออกหลังๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 พ.ค. 15:00:08]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบรรเลงล่ะครับ       หลังจากที่ชาวคณะตามหาเล่งฮู้ชงจนเหนื่อยอ่อน ระหว่างที่กำลังนั่งพักอยู่นั้น ส่างปาก็เดินเข้ามาพูดกับเชษฐาว่า "นาย ส่างปามีอะไรจะบอกนาย" "มีอะไรเหรอ ส่างปา ปุ๋ย ปุ๋ย ปู้ด" เชษฐาตอบพร้อมกับพ่นควันและตดใส่ส่างปา ส่างปาหยิบหน้ากากกันพิษขึ้นมาใส่ (ไม่ใส่ไหวเหรอคุณ แค่ควันไปป์ก็จะไม่ไหวอยู่แล้วนี่ยังทะลึ่งตดอีก) ก่อนจะบอกว่า          "คือพ่อส่างปา เคยเล่าให้ฟังว่าหลังจากเล่งฮู้ชงมาเป็นประมุขสำนักหัวซานได้ไม่นาน สำนักก็ลดความนิยมลง ลูกศิษย์ก็ลาออกไปทำไร่ไถนาเกือบหมด เล่งฮู้ชงจึงปิดสำนัก ไปเปิดผับที่ RCA แล้ว"  เชษฐาผลุดลุกขึ้นนั่งแล้วพูดกับส่างปาว่า "งั้นทำไมไม่บอกแต่แรกล่ะ ปุ๋ย ปุ๋ย ป้าด กุ้ก!" (ไอ้เสียง กุ้ก! น่ะไม่ใช่อะไรหรอกครับ เชษฐาอุทานเพราะโดนส่างปาฟาดด้วยลูกซองซาเวจ เนื่องจากทนทั้งควันไปป์และกลิ่นตด ของเชษฐาไม่ได้แค่นั้นเอง)      "ก็ไม่มีใครถามส่างปานี่"  ทันทีที่พูดจบก็เกิดฝุ่นควันตลบขึ้นบริเวณที่พักของคณะทันที  หลังจากฝุ่นควันจางลงภาพที่ปรากฎคือส่างปา นอนชักแด่กๆอยู่ที่พื้น เนื่องจากโดนทุกคนกระทืบข้อหาปิดปากเงียบ เมื่อรู้ที่หมายแน่นอนแล้ว ทุกคนจึงคิดจะใช้ ประตูสารพัดที่ของโดเรมอน ไปที่ RCA กัน แต่โดเรมอนก็หายไปพร้อมกับมันตรัย ทุกคนตกใจพากันตามหา ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าผ่าดังลั่นไปทั่วบริเวณ ท่ามกลางเสียงฟ้าผ่านั้น ทุกคนก็ได้ยินเสียงโดเรมอนและมันตรัยร้อง "ซี้ดๆ" เหมือนกินอะไรเผ็ดๆ เชษฐาและไชยยันต์ซึ่งรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ตะโกนบอกทุกคนทันที "ทุกคน! เข้าที่กำบังเร็ว...."  เปรี้ยง!   ครืน!   ตูม!        แล้วทุกสิ่งก็ดับวูบลง..........       คิดได้แค่เนี้ยแหละครับ ใครคิดได้ก็ต่อด้วยแล้วกัน........ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [29 พ.ค. 17:32:47]

ความคิดเห็นที่ 16 อึ้อึ้  ตกลงคุณalbedoจะมาเป็นส่างปาหรือครับ แหมปุปปัปแนะนำตัวก่อนก็ได้ ผมจะได้รับมุขทัน ตอนนี้ขอหาโอกาสแกล้งคืนก่อนหละ ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [29 พ.ค. 18:46:11]

ความคิดเห็นที่ 17 อืม...จะว่าไปแล้ว ผมยังไม่รู้จักคนที่เล่นๆกันอยู่นี่เลย ยกเว้นรู้ว่าคุณคะหยิ่นเป็นเจ้าของร้านอินเตอร์เน็ต คุณรพินทร์เป็นนักศึกษาเหมือนกันและเป็นผู้หญิง กับคุณมันตรัยคือคุณกรวดสีฟ้า ถ้ายังไงช่วยแนะนำตัวกันหน่อยได้ไหมครับ จะได้รู้จักกันมากขึ้น ส่วนผมเองก็เป็นนิสิตคณะรัฐศาสตร์ อย่างที่บอกไปหลายทีแล้ว จากคุณ : เชษฐา - [29 พ.ค. 19:07:25]

ความคิดเห็นที่ 18 อายุ25 ทำงานแล้ว ทำที่ไหนไม่บอกเนื่องจากชอบแอบเล่นอินเตอร์เน็ตเวลางาน ชื่อเล่น ตั้ม ชื่อที่ใช้ในอินเตอร์เน็ต ก้อ มันตั้ม(น้องมันตรัย) กับ ตั้ม ช่วงนี้อาละวาดอยู่ที่นี่แล้วก้อสมุดบันทึกฝัน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [29 พ.ค. 22:44:34]

ความคิดเห็นที่ 19 ตาคำเก๊าะคนเคยเป็นรพินทร์ ไพรวัลย์ไง .... ฮี่ฮี่ฮี่....อยู่ในออฟฟิซก็เป็นนักยุแยงตะแคงรั่ว(เอาเรื่องคนโน้นคนนี้มาเขียนให้เขาทะเลาะกัน)   เป็นพวกขายชาติ(ทำงานบริษัทฝาหรั่ง ชอบเขียนเรื่องคนไทยให้ฝาหรั่งอ่าน)  ยามว่างเก๊าะหาเรื่องกับคนอื่น ๆในอินเตอร์เน็ต  อายุยังไม่ถึง 20 ปีจ้ะ ....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า จากคุณ : บุญคำ - [30 พ.ค. 01:12:34]

ความคิดเห็นที่ 20 Web Designer อายุ 24 ปี ผู้อยู่ระหว่างความดีและความชั่ว(เลวนิดๆดีหน่อยๆ) คือผมครับ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [30 พ.ค. 08:33:29]

ความคิดเห็นที่ 21 อ้อ รพินทร์อีกคนคือคุณบุญคำน่ะเอง จากคุณ : เชษฐา - [30 พ.ค. 09:06:32]

ความคิดเห็นที่ 23 test จากคุณ : test - [30 พ.ค. 20:56:48]

ความคิดเห็นที่ 24 ไอ้ความเห็นที่๒๒ที่หายไปนี่มันอะไรหว่า? จากคุณ : เชษฐา - [30 พ.ค. 20:57:51]

ความคิดเห็นที่ 25 สงกะสัย พญามังกรใช้ไสยศาสตร์น่ะนาย จากคุณ : บุญคำ - [30 พ.ค. 22:44:31]

ความคิดเห็นที่ 26 ส่างปางัวเงียฟื้นขึ้นมาร้องว่า"นาย..นาย หย่าย เจ้ามานตาย กับโดเรมอน...มาน ...ทำรามสูรอีกแล้ว" เชษฐาไม่ตอบคำเพราะเมื่อกี้เผลอตดจนเสียฟอร์ม(แล้วทำไมตู ต้องตดด้วยวะ)  พอดีหันไปเห็นมันตรัยกับโดเรมอนเดินออก มาด้วยกัน โดเรมอนกล่าวว่า"ต้าย พูดอะไรน่ะอย่าดูถูก พวกฉันนะยะ ถึงจะเป็นเกย์ก็ไม่ได้แปลว่าจะทำอะไร ประเจิดประเจ้อกลางวันแสกๆหรอก เมื่อกี้ชวนกันไปกิน ต้มแซ่บกันมาหรอกย่ะ" "แล้ว ....แล้วรามสูรนั่นมานคืออะไรล่ะ..." เชษฐากล่าวว่า"ปุ๋ยปุ๋ย พิจารณาดูจากหลักมาตรฐาน หนังจีนทั่วไปแล้วเวลาพระเอกฝึกวิชาสุดยอดสำเร็จมัก จะมีฝนตกและฟ้าผ่าลงมาซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ในเขาหัวซานนี้หลังจากเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักรจบก็ ไม่มีคนเก่งๆอีก ยกเว้นผู้อาวุโสฮวงเช็งเอี้ยง แต่ในเมื่อ ท่านผู้นั้นสำเร็จวิชาไปตั้งนานแล้ว คาดว่าคงจะเป็น เหล็งฮู้ชงกลับมาฝึกวิชาเล่นๆจนสำเร็จนั่นแหละ" "แล้วมาน...ไม่ได้ไปRCAเหรอ..."ส่างปาครวญคราง "ปุ๋ยปุ๋ย ตามท้องเรื่องเหล็งฮู้ชงไม่เคยเป็นเจ้าสำนัก หัวซานเสียหน่อย แล้วตอนจบสำนักนี้ก็เจ้งโบ้งไปแล้ว เหล็งฮู้ชงก็ไปเป็นคนธรรมดา จะเป็นเจ้าสำนักหัวซาน ได้ยังไงคาดว่าพ่อส่างปาคงเบรอตอนเล่า ฉันจึงเป็นคน เดียวที่ไม่ได้รุมกระทืบส่างปาด้วยยังไงล่ะ..."เชษฐา กล่าวอย่างใจเย็น   ส่างปาก็ว่าเออจริง ทั้งหมดจึงเดินไปดูตามทิศที่มองเห็นสายฟ้าฟาดลงมา จึงได้พบกับชายคนหนึ่งกำลังร่ายรำกระบี่อยู่จริงๆ...!!! จากคุณ : เชษฐา - [31 พ.ค. 02:03:32]

ความคิดเห็นที่ 27 ไอ้เรารึก้ออุตส่าห์วางแผนจะให้แยกเดินเป็นคู่ๆ หวังจะได้ยืดเรื่อง ที่ไหนได้มาเขียนกันสองทีเจออีตาเหล่งฮู้ชงซะแล้ว อุตส่าห์วางแผนจะให้น้องพลับพลึงหลงป่ามาเจอเราแล้วผจญภัยร่วมกันสักตอนสองตอนเสียแผนหมด เอ้าเจอก้อเจอ ชายคนนั้นร่ายรำกระบี่เงากระบี่พร่างพรายฉวัดเฉวียน ปลายกระบี่ประเดี๋ยวยืดประเดี๋ยวหด ประเดี๋ยวมาจากทางซ้าย ประเดี๋ยวมาจากทางขวา หาที่มาและที่ไปได้ยาก ชาวคณะต่างโห่ร้องด้วยความยินดี โอ เก้ากระบี่เดียวดายช่างเป็นเพลงกระบี่ที่ลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนเพื่อนทรยศจริงๆ มีเพียงเชษฐายังคงพ่นควันจากไป้ป์อยู่ ปุ๋ย ปุ๋ย เหมือนเดิม ฉับพลันเชษฐาเกร็งลมปราณขึ้นพ่นควันสายหนึ่งพุ่งไปยังเหล่งฮู้ชงทันที ชาวคณะทุกคนต่างอุทานออกมา เชษฐา ควันสายนั้นพุ่งเป็นเส้นตรงประดุจลูกธนูพุ่งตรงเข้าใส่ทรวงอกของเหล่งฮู้ชง เชษฐาคิดในใจว่าถ้าหากมันหลบกระทั่งควันนี้ไม่พ้นก้อให้มันสำลักตายไปเลยแล้วก็ไม่ต้องไปรงไปเรียนมันแล้วเก้ากระบี่เดียวดาย ห่วย ก่อนที่ควันสายนั้นจะพุ่งเข้ากระทบร่างของเหล่งฮู้ชงควันสายนั้นได้พลันแยกเป็นเจ็ดแปดสาย ควันทั้งเจ็ดแปดสายได้ถูกดูดกลืนเข้าทางปากของเหล่งฮู้ชงอย่างรวดเร็ว ชาวคณะทุกคนรวมถึงเชษฐาอุทานออกมาเสียงดัง อวิชชาดูดดาว แต่ก้อบอกแล้วว่าอวิชชาดูดดาวไม่ใช่อวิชชาดูดควัน เหล่งฮู้ชงสำลักควันเข้าเต็มที่จนหน้าเขียวคล้ำ พลันได้ยินเสียงไพเราะของสตรีดังขึ้น พี่ชงท่านเป็นอย่างไรบ้าง ผู้มาเป็นหญิงสาวนางหนึ่งมีใบหน้าที่สวยงามและมีสง่าราศี อิ๋งอิ๋ง แค่ก...แค่ก ข้าไม่เป็นไร คะ..... แค่ก.......แค่ก ผู้มากลับเป็นยิ่นอิ๋งอิ๋งคนรักของเหล่งฮู้ชงนั่นเอง นางรีบเข้าไปประคองเขาทันที พร้อมหันมาแว้ดๆใส่ชาวคณะทันที พวกท่านลอบประทุษร้ายเขาระหว่างฝึกวิชาที่แท้ต้องการอะไร แล้วพวกท่านเป็นคนของค่ายสำนักใด บังอาจมาตอแยเราสองคน หรือว่าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ อิ๋งอิ๋ง ฟังพวกเขาอธิบายก่อน เหล่งฮู้ชงรีบห้ามนางหลังจากหายใจได้เป็นปกติดีแล้ว อย่างน้อยที่โจมตีใส่ข้าก็ไม่ใช่อาวุธลับและไม่ใช่ควันพิษ คงมิมีเจตนาร้าย ป.ล. โอยเมื่อยแล้วใครมาแต่งต่อที ส่วนมันตั้มยังหลงละเลิงไปกับการอ่านนิยายตามเว้บต่างๆตอนนี้ก้อยังไม่ออกอยู่ดี หึ หึ หึ อวิชชาดูดดาว กับ พลังมารดูดกลืนสรรพสิ่งของข้าใครจะดูดได้แรงกว่ากัน เจอกันแน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 10:11:05]

ความคิดเห็นที่ 28 ต่อเลยนะคุณมันตั้ม เล่งฮู้ชงจึงถามชาวคณะขึ้นว่า "นี่พวกท่านเป็นใครกัน มาหาข้ามีธุระอันใด"  "ปุ๋ย ปุ๋ย ป้าด ท่านเล่งฮู้ชง เรามีนามว่าเชษฐา เป็นหัวหน้าคณะเดินทางนี้ คาดว่าท่านน่าจะเคยได้ยินชื่อของพญามังกรและมันตั้มมาบ้างแล้ว ปุ๋ย ปุ๋ย ป้าด" เชษฐากล่าวทักทายกับเล่งฮู้ชงในขณะที่ชาวคณะหยิบหน้ากากกันพิษขึ้นมาใส่ เล่งฮู้ชงเห็นเข้าจึงเอ่ยปากขอหน้ากากกับชาวคณะบ้าง เนื่องจากอวิชชาดูดดาวของเขามีไว้ดูดพลังศัตรู หาใช่ไว้ดูดตดไม่ (ถึงดูดได้ก็ไม่ดูด เหม็นง่ะ) "ย่อมเคยได้ยิน มารชั่วเช่นนั้นย่อมมีคำสาปแช่งดังไปทั่วแผ่นดินแน่"  "ปุ๋ย ปุ๋ย ป้าด ตอนนี้เรากำลังวางแผนกำจัดพญามังกรอยู่  ท่านจะร่วมมือกับเราหรือไม่ ป้าดดดดดดดดดดดด!....... กุ้ก!" (เชษฐาโดนไชยยันต์ เอา .600 ไนโตรฯ ฟาดกระโหลกเพราะทนกลิ่นตดไม่ไหว ส่วนเสียง กุ้ก! น่ะคำอุทานก่อนสลบของเชษฐาครับ)  หลังจากเชษฐาสลบ ทุกคนก็เตรียมจะถอดหน้ากากออก แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะขนาดสลบไปแล้ว เชษฐายังตดออกมาเป็นระยะ (ชีวิตเศร้าหมองจริงๆ) "การกำจัดมารชั่วย่อมเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้วแต่ว่า........" เล่งฮู้ชงมีสีหน้ากังวล  "มีอะไรเหรอเจ้าคะ ท่านจอมยุทธ" โดเรมอนถามด้วยน้ำเสียงแด๊ดแด๋ เล่งฮู้ชงได้ยินถึงกับพึมพำว่า  "....เกลียดตุ๊ด  .........   เกลียดตุ๊ด..............       เกลียดดดดดดดดดดดดดตุ๊ด............  Ku จะฆ่า เมิงงงงงงงงง....." "คืออย่างงี้ พญามังกรน่ะวรยุทธร้ายกาจมาก แถมร่างกายยังอยู่ยงคงกระพันด้วย การฆ่ามันจึงเป็นเรื่องยากมาก เฮือก"  เล่งฮู้ชงถอนหายใจ 1 เฮือกไชยยันต์จึงเอ่ยปากว่า " ก็เพราะงี้แหละ พวกเราจึงจะมาขอเรียนอวิชชาดูดดาวและ 9 กระบี่เดียวดายจากท่าน" "ไร้ประโยชน์ ลำพังวิชาทั้ง 2 นี้ ไม่สามารถฆ่าพญามังกรได้หรอก นอกจากว่า...... "   "นอกจากอะไรท่าน"    "นอกจากพวกเจ้าจะหา อาวุธวิเศษ 3 อย่าง กับ 2 ยอดวิชาให้พบ นำมารวมกับวิชาของข้า จึงจะกำจัดพญามังกรได้"  ทุกคนตะลึง ..... ตะลึง.... ตะลึงตึงตึงตึงตึงตึงตึง "แล้วไอ้ 3 อาวุธ กับ 2 วิชานั้นมีอะไรบ้างละท่าน" " อย่างแรกคือ "กระบี่ประกายแสง"  เจ้าต้องหา 4 ยอดอาวุธ ประกอบด้วย กระบี่กิเลนไฟ , กระบี่เลิศภพจบแดน , กระบี่ไร้คู่เปรียบ , และดาบอาบหิมะ ให้เจอ แล้วนำไปให้ "ตีครั้งเดียวเป็นดาบ"  ต๊กโกวบ้อลัด  ช่างกระบี่ในตำนาน ที่อาศัยบนดอยแม่สลอง สร้างเป็นกระบี่ประกายแสงให้" " อย่างที่ 2 คือ "เกราะเทพทองคำ" เจ้าต้องเดินทางที่เซ็นจูรี่ ในประเทศกรีก สู้กับนายด่านทั้ง 12 ชิงเกราะทองคำของพวกเขา มาให้ต๊กโกวบ้อลัด จัดการหลอมทำเกราะใหม่เช่นกัน" " อย่างที่ 3 "โล่จักรวาล" หลังจากผ่านนายด่านทั้ง 12 ได้แล้ว เจ้าจะพบกับ "เคียวโก" ผู้ปกปกป้องโล่ จงชนะเขาให้ได้ แล้วชิงโล่จักรวาลมา " " ส่วน 2 ยอดวิชา นั้น คือ วิชาคัมภีร์เทวดา และ วิชาไหมฟ้า ซึ่งล่าสุดผู้ครอบครองอยู่คือ "อุสมา บินหลาเด่น"  จอมโจรแห่งตะวันออกไกล" "นี่แหละ ที่พวกเจ้าต้องทำ ข้าถึงไม่อยากฆ่าพญามังกรไง เพราะมันลำบากมาก เฮือก เฮือก" เล่งฮู้ชง ถอนหายใจ 2 เฮือก แต่คิดเหรอว่าอุปสรรคแค่นี้จะหยุดชาวคณะได้ ทุกคนเตรียมตัวเดินทาง โดยทิ้งเชษฐาไว้ฝึกอวิชชาดูดดาวและ 9 กระบี่เดียวดาย เล่งฮู้ชงทำหน้าเหมือนดมตดช้าง สาบานในใจว่า "ก่อนจะสอนวิชาข้าต้องรักษาโรคไส้เน่าของคนผู้นี้ก่อน" (หมายเหตุ : ที่เชษฐาตดบ่อยๆ เป็นเพราะบาดเจ็บจากการต่อสู้ที่งานแต่งของมันตรัยนั่นแหละ ร่างกายกำลังฟื้นตัวอยู่  ต้องตดอย่างนี้ไปอีก 3 เดือนจึงจะหายสนิท)  เหออออ.....  เหอ.....ไปกันใหญ่แล้วมาแต่งต่อที จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 11:57:25]

ความคิดเห็นที่ 29 เฮ้อ... ผมคิดว่ายังไม่เคยรู้จักกับคุณAlbedoมาก่อน จากที่เห็นจงใจมากวนผมโดยเฉพาะนี่  ถ้ามีอะไรไม่ พอใจผมก็เชิญบอกมาเถอะครับ  ผมก็ค่อนข้างจะรู้ตัว   จากคุณ : เชษฐา - [31 พ.ค. 12:32:33]

ความคิดเห็นที่ 30 เห็นทีมันตั้มต้องแปลงร่าง เป็นเซ้นต์เซย่าห์ซะแล้ว หรือไม่คงต้องไปหาคามุยครอส(ชุดเกราะที่มีพลังใกล้เคียงเทพเจ้า) ว่าแต่คุณ albedo ไปโกรธแค้นคุณเชษฐามาจากไหนกันเนี่ย ส่วนไอ้กระบี่สี่เล่มนั้นข้าพเจ้าจะส่งเนียบฮวง(เจ้าของเท้าเจ้าพายุผู้มีวิชาตัวเบาเร็วกว่าเสียง พระเอกอีกคนของ วาตะเมฆา) ไปชิงมาแล้วกัน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 14:47:51]

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าไม่พอใจก็ขอโทษครับ แค่อยากร่วมแต่งด้วยเท่านั้นเอง ขออนุญาตร่วมด้วยได้มั้ยครับ ถ้าอนุญาตก็จะแต่งต่อ ถ้าไม่อนุญาตก็จะได้พอแค่นี้ แต่ถ้าได้แต่งต่อ ตอนหน้าเชษฐาหายแน่นอนครับ แถมได้สุดยอดวิชาอีก มีโครงแล้วล่ะครับ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 14:58:52]

ความคิดเห็นที่ 32 เชิญตามสบายเลยครับ คุณเชษฐาว่าไงครับ แล้วคนอื่นๆหายไปไหนกันหมดเนี่ย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 15:14:59]

ความคิดเห็นที่ 33 รายงานตัวว่าอยู่จ้า...ตามอ่านอยู่ แต่ไม่มีเวลาแต่ง ลุ้ง... ลุงเชษฐา อย่าเพิ่งงอนนะคะ ยำคุณอสูรแห่งแสงคืนบ้างก็สิ้นเรื่องอ่ะ ...อิิิอิ คุณอสูรแห่งแสง ยินดีต้อนรับค่ะ เลือกตัวละครที่จะเล่นก่อน ว่าจะเล่นเป็นใคร ม่า่ยงั้น...คนที่คุณไปยำไว้ เก้าะเสียเปรียบซีคะ เพราะเอาคืนไม่ได้... ข้อกำหนดเล็ก ๆ ในการเล่นด้วยกัน 1. เลือกตัวละครที่จะเล่น 2. อย่าไปทำลายมุขผู้อื่น โดยวิธีง่าย ๆ อาทิ ใช้ความฝัน... ม่ายงั้น เด๋วจะเป็นกรณีพิพาทกันได้ จากคุณ : พลับพลึง (Login) - [31 พ.ค. 15:39:35]

ความคิดเห็นที่ 34 ... จากคุณ : เชษฐา - [31 พ.ค. 15:39:58]

ความคิดเห็นที่ 35 ที่ผมล้อเชษฐาซะเสียเลยน่ะ เป็นเพราะชอบครับ ในภาคของคุณพนมเทียน แกสุภาพบุรุษซะเหลือเกิน ประกอบกับคุณเชษฐาในภาคพิสดารนี้ แกมีทั้งพ่นควันโจมตีได้สารพัด ผมถูกใจครับเลยล้อเลียนซะเลย ไม่ได้มีเจตนาป่วนคุณเชษฐาภาคพิสดารแต่อย่างใด กราบคุณเชษฐางามๆ 3 ครั้งขออภัยในความผิดครับ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 15:43:10]

ความคิดเห็นที่ 36 ใจเย็น ๆครับ  เราเข้ามาเพื่อสนุกสนาน หนักนิดเบาหน่อยอย่าพึ่งฉุนครับ   ปกติตัวละครต่าง ๆก็ถูกยำกันมานักต่อนักแล้ว คนโดนยำหนักที่สุดก็คือคุณชายอนุชานั่นแหละครับ   คุณชายก็ยังโผล่มาให้เขายำได้ไม่รู้เบื่อ ( แบบว่าเป็นมาโซคิสท์แหงมเลยอ่ะ )   ผมว่าคุณอัลเบโดเจตนายำอย่างที่เคยเล่นมาบ่อย ๆนั่นแหละครับ  มิได้หมายถึงว่าจงใจก่อกวนเป็นการส่วนตัวหรอกครับ จากคุณ : บุญคำ - [31 พ.ค. 15:44:20]

ความคิดเห็นที่ 37 ตัวส่างปาว่างหรือเปล่าครับ ถ้าว่างผมก็ขอเป็นส่างปานี่แหละ ถ้าไม่ว่างก็ช่วยบอกที่ว่าใครว่างอยู่ จะได้เล่นครับ ชอบนายส่างปานี่แหละซื่อๆดี จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 15:49:28]

ความคิดเห็นที่ 38 ผมก็ไม่ใช่ใครที่จะมามีอำนาจอนุญาตหรือไม่ อนุญาตให้คุณแต่งอะไรหรอกครับ แต่คุณแต่งอย่างนี้ ตอนแรกผมก็นึกว่าผมไปทำอะไร ให้คุณเสียอีก  แต่เมื่อไม่ใช่ผมก็จะได้สบายใจเสียที คุณแต่งไปเถอะครับแต่ไม่ต้องลูบหลังผมหรอก จะเอาเซนต์เซย่าหรืออะไรก็เอา   จากคุณ : เชษฐา - [31 พ.ค. 15:50:35]

ความคิดเห็นที่ 39 เอ้อะ ทำไมระหว่าง15:39:35ถึง15:50:35นี่มีคนเข้าได้ถี่ อะไรเช่นนี้  ความเห็นของผม(๓๘)จึงไม่ต่อกับความเห็น แรก(๓๔)แต่หลังจากอ่านความเห็นของทุกคนแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วครับ  เข้าใจแล้ว คุณAlbedoอยากยำก็เชิญยำได้ แล้วเอาไว้ผมจะยำคืนเอง โอเค เซนต์เซย่า   จากคุณ : เชษฐา - [31 พ.ค. 16:04:18]

ความคิดเห็นที่ 40 เอ่อ... นี่ๆ พวกผู้ชายน่ะ เล่นอะไรกันเหรอ ตามไม่ทัน จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [31 พ.ค. 16:13:14]

ความคิดเห็นที่ 41 ใครอย่าเพิ่งมาแต่งต่อนะครับ ผมจะแต่งแก้เรื่องที่ผมแต่งไว้ เพราะถ้าเล่นต่อจากผมล่ะก็ เละเทะแน่ครับ ส่างปามาแล้วววววววววว...................................... จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 16:26:51]

ความคิดเห็นที่ 42 หน็อยแน่ เจ้าส่างปาขี้ลิง มาถึงก็จองที่เชียวนะเฟ้ย  เอาเหอะข้าน่ะก็ไม่ค่อยมีมุขเหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมีแฟนชื่อมุขหลายคนก็ตาม ลุยโลด....... จากคุณ : บุญคำ - [31 พ.ค. 16:48:21]

ความคิดเห็นที่ 43 น้องพลับพลึงโผล่มาแล้ว ดีใจจัง จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 17:38:03]

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่รีบมาแต่งล่ะก้อจะเสียบล่ะนะ(เร่งพลังคอสโม่แล้วนะ) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 17:42:41]

ความคิดเห็นที่ 45 จะเสร็จแล้วคุณ มันตั้ม อีก 10 นาที จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 17:50:13]

ความคิดเห็นที่ 46 อิ๋งอิ๋ง แค่ก...แค่ก ข้าไม่เป็นไร คะ..... แค่ก.......แค่ก ผู้มากลับเป็นยิ่นอิ๋งอิ๋งคนรักของเหล่งฮู้ชงนั่นเอง นางรีบเข้าไปประคองเขาทันที พร้อมหันมาแว้ดๆใส่ชาวคณะทันที พวกท่านลอบประทุษร้ายเขาระหว่างฝึกวิชาที่แท้ต้องการอะไร แล้วพวกท่านเป็นคนของค่ายสำนักใด บังอาจมาตอแยเราสองคน หรือว่าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ อิ๋งอิ๋ง ฟังพวกเขาอธิบายก่อน เหล่งฮู้ชงรีบห้ามนางหลังจากหายใจได้เป็นปกติดีแล้ว อย่างน้อยที่โจมตีใส่ข้าก็ไม่ใช่อาวุธลับและไม่ใช่ควันพิษ คงมิมีเจตนาร้าย ป.ล. โอยเมื่อยแล้วใครมาแต่งต่อที ส่วนมันตั้มยังหลงละเลิงไปกับการอ่านนิยายตามเว้บต่างๆตอนนี้ก้อยังไม่ออกอยู่ดี หึ หึ หึ อวิชชาดูดดาว กับ พลังมารดูดกลืนสรรพสิ่งของข้าใครจะดูดได้แรงกว่ากัน เจอกันแน่ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 10:11:05] อันนี้ฉบับแก้ของผมครับ "ส่างปา...... ส่างปา"  ท่ามกลางความมึนงงนั้น ส่างปาจำได้ว่าเป็นเสียงของเชษฐา "มีอะไรเหรอนายใหญ่"   "นี่เจ้าแอบมานอนสูบกัญชาอีกแล้วเหรอ ปุ๋ย ปุ๋ย"  "นี่เรากำลังจะไปหาเกราะทองคำกันแล้วเหรอนาย" ส่างปางัวเงียถามเชษฐา "เกราะทองคำอะไรของเจ้า เมากัญชาอีกแล้วล่ะสิ เฮ้อ!...... ปุ๋ย ปุ๋ย"  เชษฐาบ่น  ทันใดนั้นเสียงบุญคำก็แหวขึ้นมาทันที   "ไอ้ส่างปา!...... อู้งานอีกแล้วนะเอ็ง  ไปเลย......เอาถังไปตักน้ำมาเจ้านายท่านใช้เลย ขืนชักช้าเอ็งอดข้าวแน่" ส่างปาเดินไปตักน้ำอย่างงงๆ พร้อมกับลำดับเหตุการณ์ที่ผ่านมา หลังจากที่พบเล่งฮู้ชงและแจ้งความจำนงที่มาแล้ว เล่งฮู้ชงตอบตกลงที่จะร่วมมือ โดยจะถ่ายทอดอวิชชาดูดดาวและเก้ากระบี่เดียวดายให้ แต่เล่งฮู้ชงบอกว่า การจะสังหารพญามังกรต้องใช้วิชาทั้ง 2 นี้ร่วมกับ "กระบี่ประกายแสง" โดยต้องหา 4 ยอดอาวุธ ประกอบด้วย กระบี่กิเลนไฟ , กระบี่เลิศภพจบแดน , กระบี่ไร้คู่เปรียบ , และดาบอาบหิมะ ให้เจอ แล้วนำไปให้ "ตีครั้งเดียวเป็นดาบ"  ต๊กโกวบ้อลัด  ช่างกระบี่ในตำนาน ที่อาศัยบนดอยแม่สลอง สร้างเป็นกระบี่ประกายแสงให้ ชาวคณะจึงตัดสินใจพักที่กระท่อมของเล่งฮู้ชง ก่อนที่จะออกเดินทางตามหา 4 ยอดกระบี่ ส่วนตัวส่างปาก็แอบหลบออกมาดูดกัญชา จนหลับไป "งั้นไอ้เรื่อง เกราะทองคำอะไรนั่นเราก็ฝันหน่ะสิ สงสัยจะพี้มากไปหน่อย" ส่างปาพึมพำก่อนจะลงไปตักน้ำ  แก้ตัวแล้วนะครับ เชิญแต่งต่อได้เลย  ส่างปาไปแล้วววววววววววววววววววววววว................................ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 17:57:39]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอแก้ไขหน่อย ครับ ส่วนที่เป็นข้อความของคุณ มันตั้มน่ะ อย่าอ่านครับ มันไม่ต่อกัน เพราะตอนแรกคิดจะแต่งต่อจากตรงนั้น แต่เปลี่ยนใจแก้ส่วนของตัวเอง แล้วลืมเอาข้อความออกครับ แง้......... ส่างปาผิดไปแล้ว จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [31 พ.ค. 18:03:54]

ความคิดเห็นที่ 48 ไอ้เราก้อนึกว่าจะได้ซัดกับเจ้า เคียวโก สหายเก่าซะแล้ว จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [31 พ.ค. 18:06:43]

ความคิดเห็นที่ 49 ณ. หุบเขาอันเปลี่ยวร้างท่ามกลางดงสน ชายผู้หนึ่งนั่งอยู่ในศาลาเพียงลำพัง เบื้องหน้าของเขาจัดวางถ้วยน้ำชาหนึ่งใบ ภายในถ้วยบรรจุด้วยน้ำชาสีเขียวมรกตสดใส เนื่องจากน้ำชานี้เป็นสีเขียวมรกตมันจึงมีชื่อเรียกตามสีของมันว่า ชาใบไผ่เขียว ชายผู้นั้นยกน้ำชาขึ้นจิบหนึ่งคำชั่วพริบตาก่อนที่เขาจะวางถ้วยน้ำชาลง หางตาเขาเหลือบไปเห็นเงาร่างสายหนึ่งพุ่งเข้าศาลามา เงาร่างสายนั้นร่อนลงที่ด้านหลังของเขา หลังจากนั้นมีเสียงดังตามมาว่า ข้าพเจ้ามาแล้ว หรือว่านอกจากมันแล้วยังมีผู้อื่นตามมาอีก ชายคนนั้นพลันเอ่ยปากกล่าวว่า พี่ร่วมสาบานท่านเรียกข้าพเจ้ามามีอะไรให้ข้ารับใช้ น้ำเสียงกลับเป็นดุจเดียวกับเสียงที่ตามหลังเขามา ที่แท้ชายผู้นี้กลับมีพลังตัวเบายอดเยี่ยมสามารถเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเสียง ตัวมาถึงแล้วเสียงพึ่งจะตามมา ผู้ที่มาเป็นใครไม่ได้นอกจาก เนียบฮวง เจ้าของฉายาเท้าจ้าวพายุ ข้าอยากให้เจ้าเดินทางไปแย่งชิงดาบและกระบี่สี่เล่ม อย่าเรียกว่าแย่งชิงเลย คุ้มกันไม่ให้ตกถึงมือของพวกพญามังกรจะดีกว่า ที่สำคัญที่สุดเจ้าต้องคอยดูแลคุ้มครองแม่นางน้อยที่ร่วมไปกับคณะเดินทางค้นหานี้ด้วย เนียบฮวงพยักหน้ารับคำ เตรียมที่จะพุ่งกายจากไป ชายลึกลับรีบกล่าวว่า เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อน เอานี่ไปด้วย ว่าแล้วโยนวัตถุรูปทรงกระบอกมีแกนยื่นออกมา 2 แกนไปให้เนียบฮวง เนียบฮวง:มันคืออะไร ชายลึกลับ:ปืนกลมืออูซี่ เนียบฮวง:มันทำอะไรได้บ้าง ชายลึกลับ:ฆ่าคน หลังจากนั้นสอนวิธีใช้ให้อย่างระเอียด พร้อมทั้งให้ทดลองจนช่ำชอง แล้วให้กระสุนไปอีกไม่จำกัด สายลมพัดพลิ้ว ต้นสนไหวเอน เป็นทาง เสียงแมลงหน้าร้อนร้องกันระงม เนียบฮวงจากไปแล้ว แต่ชายลึกลับยังอยู่ ในที่สุดชายลึกลับหันกายกลับมา ลมพัดเอาผมที่ปรกหน้าของชายลึกลับปลิวไสว เผยให้เห็นใบหน้างาม คมสัน แต่ยังมีรอยรองเท้าอยู่ประปราย ที่แท้ชายลึกลับคือมันตั้มนั่นเอง(ทำไมมันไม่ล้างหน้าวะ) ในที่สุดมันตั้มก็ตัดสินใจช่วยเหลือชาวคณะจัดการพญามังกรก่อนส่วนเรื่องส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหมวย(หวังล้างแค้นมันตรัย ตอนนี้เหลวไปแล้ว เพราะมันตรัยจะแต่งกับโดเรมอน) เรื่องน้องพลับพลึง(แอบหลงรักข้างเดียว) เรื่องชาวคณะ(หวังแก้มือเรื่องป๊อกเด้ง) กับบุญคำ(ยังไม่ได้ส่งมอบวินมอเตอร์ไซค์) จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [1 มิ.ย. 12:24:51]

ความคิดเห็นที่ 50 หนอยแน่ะเจ้ามันตั้ม  ยังไม่ได้ส่งมอบวินมอไซต์อีกเหรอ มิน่าเมื่อเข้าข้าไปเบ่งเก็บเงินกับวินหน้าปากซอยเกือบโดนรุมตื้บแน่ะ... จากคุณ : บุญคำ - [1 มิ.ย. 14:55:37]

ความคิดเห็นที่ 51 ย้อนกลับไปข้างฝ่ายชาวคณะที่จำเป็นจะต้องออกเดินทางไปตามหา ดาบและกระบี่ทั้งสี่เล่มซึ่งยังไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน รพินทร์จึงเสนอให้พักแรมบนยอดเขาหัวซานกันก่อน หลังจากนั้นหันไปสั่ง จัน เกิด เส่ย ส่างปา ให้ก่อกองไฟและเตรียมหุงหาอาหาร เสร็จแล้วแบ่งเวรยามเป็นสี่กะโดยให้เส่ยกับส่างปาเป็นเวรยามกะแรก ตัวเขากับแงซายเป็นกะที่สอง เกิดกับบุญคำเป็นกะที่สาม ที่เขาจัดให้ตาเฒ่าอยู่กับเกิดนั้นเพราะเกิดเป็นพรานหนุ่มประสบการณ์ยังน้อยเมื่อเทียบกับบุญคำ ส่วนจันนั้นเขาให้อยู่เวรกะสุดท้ายคู่กับมันตรัย(กับบรรดาผีดิบสมุนของมันตรัยอีกหลายโหล) รพินทร์หลังจากแบ่งเวรยามเสร็จก็หันมาถามจันที่กำลังก่อไฟ"จัน ตาคำหายไปไหน" "จัน เห็นลุงคำแกถือ ธูปเทียน เครื่องทำพิธีไปทางจอมปลวกใหญ่น่ะนาย" "แน่นะ ไม่ใช่ไปแอบดูพวกเจ้านายอาบน้ำอีกล่ะ" ขณะนั้นเอง รพินทร์เหลือบไปเห็น คริสติน่า กำลังเดินมาหาเขา รพินทร์ นึกในใจ ซวยอีกแล้ว เดี๋ยวคุณหญิงก็เข้าใจผิดอีกหรอก จึงรีบเดินไปทางด้นที่เส่ยกำลังเตรียมอาหารอยู่ "เดี๋ยว รพินทร์ รอก่อน" คริสวิ่งกระหืดกระหอบตามมาทันแล้วดึงมือข้างหนึ่งของรพินทร์ไว้ จอมพราน หันมาพร้อมทั้งทำสีหน้าปั้นยาก คริสปล่อยมือเขา "sorry ชั้นลืมไปว่าคุณไม่ชอบให้ถูกเนื้อต้องตัวคุณ" ขณะนั้นรพินทร์เหลือบไปเห็นแงซาย เดินผ่านมาพร้อมยักคิ้วแผล่บนึงให้เขา จอมพรานตั้งใจไว้ว่า เดี๋ยวรอดพ้นจากคริสติน่าไปได้ จะต้องเตะไอ้จอมกวนซักทีนึง โอยยยย ตัวละครเยอะมาก มิสามรถบรรยายได้ทั่วถึง ขอให้แต่ละท่านมาบรรยายบรรยากาศในที่พักกันเองแล้วกัน ถือว่าพักผ่อนเบาๆสมองกันซักตอน จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [1 มิ.ย. 16:52:32]

ความคิดเห็นที่ 52 อ้อ ตอนท้ายเป็นข้อเสนอนะครับ ส่วนเรื่องวินมอเตอร์ไซค์ของคุณบุญคำ ติดไว้ก่อนนะครับ เพราะตัง้แต่ผมหนีนางตานีเตลิดเปิดเปิงก็ยังไม่เจอกับชาวคณะเลย จึงมิสามารถส่งมอบวินมอร์เตอร์ไซค์ได้ จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [1 มิ.ย. 17:04:45]

ความคิดเห็นที่ 53 ส่างปามาแล้ววววววววววววววววววว.......................................  หลังจากเขมือบช้าง 1 เชือกเป็นอาหารเย็น เชษฐาก็ปลีกตัวไปนั่งปรึกษากับไชยยันต์เกี่ยวกับการเดินทางตามหากระบี่  ดารินก็ตามหารพินทร์เพื่อจู๋จี๋ตามประสาผัวเมีย ส่วนโดเรมอนกับมันตรัยก็จับคู่คุยกันกระหนุงหนิงน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก ส่างปากำลังจะปลีกตัวไปดูดกัญชา ทันใดนั้น ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างอยู่บริเวณนอกค่ายพัก กำลังจะออกไปดู เสียงจันก็ดังขึ้นมาก่อน "นั่นเอ็งจะไปไหน ไอ้ส่างปา"  "ข้าจะไปขี้หน่อย เดี๋ยวมา" "ข้าว่าเอ็งแอบไปดูดกัญชามากกว่ามั้ง "  จันดักคอ   "เวลาเอ็งอยากดูดขึ้นมา อย่ามาขอข้าก็แล้วกัน"   "เออ!  ตามสบายเอ็งเถอะ แล้วอย่าเมาจนเพ้อเจ้อก็แล้วกัน"  จันตอบพร้อมกับ พึมพำว่า  "เอ็งก็รู้สึกอย่างข้าใช่มั้ย ไอ้ส่างปา"  เมื่อห่างค่ายพักมาพอสมควรแล้ว ส่างปาจึงเอ่ยขึ้นว่า "เอาละ!  เจ้าแสดงตัวออกมาได้แล้วมั้ง"        เงียบบบบบบบบ.............. "งั้น เจ้าก็บังคับข้าเองนะ"  พูดจบ ส่างปาก็ขยับตัว พร้อมกับซัด "เข็มพิษพิรุณพรม" หนึ่งในวิชาของตระกูลมัน เข้าใส่คนลึกลับ แท้จริงแล้วคนๆนั้นคือเนียบฮวง ซึ่งแอบตามมาอย่างลับๆตามคำสั่งของมันตั้ม  เนียบฮวงหลบเข็มได้อย่างหวุดหวิด แต่หารู้ไม่ว่า  "เข็มพิษพิรุณพรม" นี้ นอกจากจะอาบยาพิษ 12 ชนิดแล้ว เวลาซัดออกไป ยังจะปลดปล่อยละอองพิษออกไปรอบตัวอีกด้วย เนียบฮวงโดนพิษของส่างปาเข้าอย่างจัง  ตกแอ้กจากต้นไม้ลงไปในกอหมามุ่ย (หวายยยย!........คัน) ส่างปาเดินเข้าไปหาเนียบฮวงซึ่งกำลังเกาอยู่  เค้นจนได้ความจริงว่า มันตั้มส่งเนียบฮวงมา  ส่างปาจึงมอบยาแก้พิษเข็มและพิษหมามุ่ยให้ ก่อนเตือนเนียบฮวงให้ตามอยู่ห่างๆ มิฉะนั้นอาจมีจุดจบแบบโป่วเกียฮุ้นได้     ก่อนจะเดินกลับเข้าค่ายพักไป   ส่างปาไปแล้วววววววววววววว................................ จากคุณ : Albedo (อสูรแห่งแสง) - [1 มิ.ย. 17:58:39]

ความคิดเห็นที่ 54 กลางดึกคืนหนึ่ง ณ ที่เปลี่ยวแห่งหนึ่ง ชายฉกรรจ์หลายสิบคนกำลังยืนเรียงรายกันอยู่อย่างเป็น ระเบียบ  ใบหน้าแต่ละคนล้วนถึกเหี้ยมเกรียมฉกาจ แสดงว่าพวกมันมิใช่ชั้นอันต่ำต้อยในยุทธภพเลยสักนิด แต่เวลานี้พวกมันทุกคนกลับมีทีท่านอบน้อมต่อคนสองคน ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ใหญ่ตรงหน้ายิ่งนัก  แสดงถึงความไม่ ธรรมดาไปอีกชั้นหนึ่งของคนทั้งสองนั้นด้วย ในที่สุดชายคนที่นั่งอยู่ทางข้างซ้ายก็ลุกขึ้น มันผู้มีใบหน้างาม คมสัน ฯลฯ สรุปว่าหล่อมากนั้นแต่ง อยู่ในเครื่องแต่งกายของชนชั้นผู้นำ เมื่อมันลุกขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้า ชายฉกรรจ์หลายสิบคน เหล่านั้นต่างก็คุกเข่าลงติดพื้นพร้อมๆกันกล่าวๆว่า "คารวะประมุข"ด้วยเสียงอันคึกคักเข้มแข็งดังไปทั่วบริเวณ ผู้เป็นประมุขกล่าวว่า"ขอบคุณพี่น้องทั้งหลายที่ให้เกียรติ มาในงานครั้งนี้ ข้ามีเรื่องไหว้วานอย่างหนึ่งไม่ทราบว่าพี่ น้องทั้งหลายจะเห็นเป็นอย่างไร" "ประมุขมีคำสั่งต่อให้ผู้น้อยต้องบุกน้ำลุยไฟก็ยินดี ปฏิบัติตาม"ชายฉกรรจ์ทั้งนั้นกล่าว ชายผู้นำกระแอมอย่างพอใจแล้วกล่าวว่า"ตัวข้าไร้ความ สามารถไม่อาจปกครองพวกท่านได้  นับแต่นี้ข้าขอยก ตำแหน่งประมุขให้กับเล่าเฮีย(พี่ผู้ชรา)ผู้นี้" มีเสียงฮือฮาดังมาจากหมู่ชายฉกรรจ์ บางคนถึงกับหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายลงมาแต่เมื่อเป็นคำสั่งประมุขก็ไม่มีใครกล้า ขัดขืน "ขอเชิญ เล่าเฮีย ขึ้นมาได้"ชายผู้นำกล่าว เล่าเฮียคือชายคนที่นั่งขวาลุกขึ้นบ้าง มันรูปงาม คมสัน ฯลฯ สรุปแล้วหล่อไม่แพ้ชายคนแรก   มันลุกขึ้นมายืนอยู่ข้างชายคนแรกกล่าวว่า"วั่นซุยปังจู้ (ประมุขพรรคผู้มีอายุหมื่นปี)กล่าวเกินไป  เราอายุอย่าง มากเพียงห้าหกสิบปี ไหนเลยจะนับเป็นพี่ท่านได้" "คนเราคบกันที่ใจไม่ใช่อายุ ผู้พี่ เชิญ..." เล่าเฮีย ถอนหายใจ แล้วขึ้นแท่นประกาศว่า"ความจริง ตัวเราก็ไร้ความสามารถเหมือนกัน  แต่เมื่อวั่นซุยปังจู้ ยกตำแหน่งให้เรา เราก็ไม่อาจไม่กล้ารับไว้ ต่อแต่นี้ จะปกครองพวกท่านอย่างเต็มกำลังความสามารถ" ชายฉกรรจ์ทุกคนเฮขึ้นมาทีหนึ่งแล้วก็เงียบไปอย่างสำรวม ผู้เป็นประมุขตบมือพอใจแล้วกล่าวว่า"เอาละต่อไปนี้ ก็ถึง เวลามอบสัญลักษณ์ของประมุขแล้ว" มันล้วงวัตถุอันหนึ่งสัณฐานเป็นแท่งสีทองออกมา คุกเข่าส่งให้เล่าเฮียอย่างเคารพ และเมื่อพินิจพิจารณาวัตถุนั้นดีๆแล้วปรากฏว่ามันคือ... มันคือ... ...ท่อไอเสียแบบดัดแปลง ทองคำ!!! "จากนี้ไปผู้น้องขอมอบตำแหน่งประมุขวินมอเตอร์ไซต์ (ไม่ได้บอกสักคำว่าเป็นประมุขพรรค) ให้แก่บุญคำปังจู้ ขอให้บุญคำปังจู้บริหารเงินอย่าง มีประสิทธิภาพ"อดีตมันตั้มปังจู้กล่าว ขาดคำชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยม'เกรียม'ควันดำในชุดเครื่อง แบบวินมอเตอร์ไซค์หลายสิบคยก็โห่ร้องลั่นดังสนั่นซอย 'เปลี่ยว'ใกล้ๆป่าช้าวัดดอนหมาโหยนั้นจนชาวบ้านใกล้เคียง เริ่มร้องด่าบ้างแล้ว "ฮ่า ฮ่า  วันนี้ผู้น้องอุตส่าห์เช่าสูทมาเพื่องานในนี้ โดยเฉพาะเพราะดูเป็น'ชุดผู้นำดี' หวังว่าคงไม่ทำให้ให้ ผู้พี่ผิดหวัง"มันตั้มกล่าว บุญคำปังจู้ผู้มีชื่อเล่นว่าชอน คอนเนอรี่ เพราะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังหล่ออยู่รีบกล่าวว่า"มิได้ มิได้ " มันตั้มยื่นของอีกสิ่งหนึ่งให้กับบุญคำกล่าวว่า"เพื่อให้ผู้พี่ ปกครองคนเหล่านี้ได้ง่ายขึ้น  ข้าได้ให้พวกมันกินยาเม็ด สามศพกร่อนกระดูกเรียบร้อยแล้ว ต้องกินยาแก้ในทุกๆวัน สารทลอยกระทง  ต่อไปหากมันผู้ใดแอบมุบมิบเงินค่าจ้าง ตามโควตา ผู้พี่เพียงไม่ให้ยาแก้นี้แก่พวกมันกิน มันก็ จะรู้สึกเหมือนถูกหมื่อนมดกัดคัน ต้องเกาตัวเองจนตาย ในสามวัน"   ชาวมอเตอร์ไซค์รับจ้างต่างชิงกันร้องว่า"ผู้น้อยสมควรตาย ขอให้ประมุขวินมอเตอร์ไซค์เมตตาไว้ชีวิต แล้วผู้น้อยจะ ยอมเป็นวัวเป็นควายรับใช้ท่านไป หมื่นชาติ หมื่นๆชาติ" เมื่อมันตั้มจากไปบุญคำปังจู้ก็หัวเราะอย่างผู้มีอำนาจ เขาเริ่มออกคำสั่งแรกว่า"ไปทำงานหาเงินมาเยอะๆเดี๋ยวนี้!" ชายฉกรรจ์แตกตื่นตกใจกล่าวว่า"เรียนประมุข ขณะนี้เป็น เวลากลางคืน เกรงว่าจะหาลูกค้ามาใช้บริการได้ยาก" "หนอย เจ้าคนนี้ยังอยากจะได้ยาแก้พิษในวันสารทลอย กระทงหรือเปล่า"บุญคำทำเสียงไม่พอใจ "ผู้น้อยมิกล้า ผู้น้อยมิกล้า"บรรดาชายฉกรรจ์ละล่ำละลัก ต่างซ้อนมอร์เตอร์ไซค์กันเอง แล้วนั่งไปกลับปากซอย กันเอง จากนั้นก็เจียดเงินค่าโดยสารมาวางกองไว้ข้างหน้า ประมุขอย่างตื่นกลัว เพราะตามกฏวินมอเตอร์ไซค์ ห้ามศิษย์เอ้ยสมาชิกคนใดบริจาคเงินโดยพลการ บุญคำกำเงินตรงหน้ามามองอย่างพอใจแล้วก็หัวเราะขึ้น ฟ้าดังๆกล่าวอย่างเหี้ยมหาญว่า"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในทีสุดวิน มอเตอร์ไซค์นี้ก็เป็นของข้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า....." ...  ...  ... ทั้งหมดเป็นเพียงเหตุการณ์การส่งมอบตำแหน่งประมุข วินฯ ของมันตั้มกับบุญคำ ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องใดๆทั้งสิ้น ครับ เชิญแต่งต่อไปได้ (เนียบฮวง คือเนี่ยฟงใช่ปล่าวครับ แหมผมว่าภาษา จีนกลางนี่มันฟังรื่นหูกว่าแต้จิ๋ว(ภาษาที่น.นพรัตน์ใช้แปล)นา) จากคุณ : เชษฐา - [1 มิ.ย. 22:15:42]

ความคิดเห็นที่ 55 ส่างปา... โอ... ส่างปาขี้ลิงของฉัน หายไปไหนมาตั้งนานไม่รู้หรือว่านายแหม่มของเจ้าคิดถึงแค่ไหน? มาก็ดีเลย ช่วยเดินเรื่องแทนฉันด้วย ตอนนี้ขอเดินทางตามสาวๆ คนอื่นในคณะไปตามล่าหามุขก่อน (Gag quest)   จากคุณ : มาเรีย ฮ๊อฟฯ (nida007) - [2 มิ.ย. 00:25:25]

ความคิดเห็นที่ 56 แล้วตกลงคริสติน่าเรียกรพินทร์ไว้ทามมายอ่ะ โอย สับสน คุณเมย์ คริสไปด้วยคน (ไปตามล่าหามุข) :-) จากคุณ : คริสติน่า กรูบิล - [2 มิ.ย. 13:08:46]

ความคิดเห็นที่ 57 ผมขอปิดกระทู้นี้แล้วนะครับ  ขึ้นกระทู้ใหม่ เพชรพระอุมา ภาคพิสดาร ตอน QUEST FOR GAGS ได้เลยครับ   จากคุณ : บุญคำ - [2 มิ.ย. 14:14:13]