Posłanie 12 – sobota, 3 sierpień AD 2002
Teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu ... Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła!
Słowo Pana:
Któż nas może odłączyć od Miłości Chrystusowej? Utrapienie,
ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak
to jest napisane:
Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień.
Uważają nas za owce na rzeź przeznaczone.
Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas Umiłował.
I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności,
ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani Moce, ani co [jest] wysoko, ani
co głęboko, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od Miłości
Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. (Rz 8, 35-39)
Komentarz Pana:
Jakże niezbadane są Jego Wyroki i nie do wyśledzenia Jego Drogi!
Kto bowiem poznał Myśl Pana, albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego [jest] wszystko. Jemu chwała na wieki! Amen.
A zatem proszę was, bracia, przez Miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje
na ofiarę żywą, świętą, Bogu miłą, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej.
Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie
umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest Wola Boża: co jest dobre, co
Bogu miłe i co doskonałe.
Mocą bowiem łaski, jak została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie
ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo
– według miary, jaką Bóg każdemu w wierze wyznaczył. Jak bowiem w jednym
ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę samą czynność
– podobnie wszyscy razem tworzymy jedno Ciało w Chrystusie, a każdy z osobna
jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski
różne dary: bądź dar proroctwa – [aby go stosować] zgodnie z wiarą; bądź
to urząd diakona – dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela
– dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania – dla karcenia.
Kto zajmuje się rozdawaniem, [niech to czyni] ze szczodrobliwością; kto jest
przełożonym, [niech działa] z gorliwością; kto czyni uczynki miłosierdzia,
[niech to czyni] ochoczo.
Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem.
W miłości braterskiej nawzajem bądźcie sobie życzliwi. W okazywaniu czci
jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego
ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi,
w modlitwie – wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności.
Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie.
Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie
między sobą jednomyślni. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga
to, co pokorne. Nie uważajcie sami siebie za mądrych.
Nikomu złem za zło nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wszystkim
ludziom. Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie
ze wszystkimi ludźmi. Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości,
lecz pozostawcie to pomście [Bożej]. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta,
Ja wymierzę zapłatę – mówi Pan – ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód
– nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące
zgromadzisz nad jego głową.
Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.
Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma
bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione
przez Boga.
Kto więc przeciwstawia się władzy – przeciwstawia się Porządkowi Bożemu.
Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie wyrok potępienia. Albowiem
rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego.
A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę.
Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, [prowadzącym] ku dobremu. Jeżeli
jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem
Boga do wymierzania sprawiedliwej kary temu, który czyni źle. Należy więc
się jej poddać nie tylko ze względu na karę, ale ze względu na sumienie.
Z tego samego też powodu płacicie podatki. Bo ci, którzy się tym zajmują,
z Woli Boga pełnią swój urząd.
Oddajcie każdemu to, co się mu należy: komu podatek – podatek, komu cło – cło, komu uległość – uległość, komu cześć – cześć.
Nikomu nie bądźcie nic dłużni poza wzajemną miłością. Kto bowiem miłuje drugiego,
wypełnił Prawo. Albowiem przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij,
nie pożądaj, i wszystkie inne – streszczają się w tym nakazie: Miłuj bliźniego
swego jak siebie samego!
Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem
Prawa. A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina
powstania ze snu. Teraz bowiem Zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy
uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki
ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny
dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni
i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie
się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom. (Rz 11, 33-36; 12, 1-21; 13, 1-14)
Jezus z Nazaretu