Posłanie 4 – piątek, 26 lipca A.D. 2002, wspomnienie św. Joachima i św. Anny, Rodziców Najświętszej Maryi, Matki Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela
Zasiani na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają Słowa, przyjmuję Je i wydają owoc
Słowo Pana:
Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to ci, którzy wprawdzie słuchają Słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają Słowo, tak że pozostaje bezowocne. Wreszcie zasiani na ziemię żyzną są ci, którzy słuchają Słowa, przyjmuję Je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny.
Mówił im dalej: „Czy po to wnosi się światło, by je umieścić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, żeby je umieścić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”
I mówił im: „Baczcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wymierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dodane; a kto nie ma, pozbawią go nawet tego, co ma”.
Mówił dalej: „Z Królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”.
Mówił jeszcze: „Z czym porównamy Królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu”.
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko Swoim uczniom. (Mk 4, 18-34)
Komentarz Pana:
Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie grzechów przez Niego: Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego Usprawiedliwiony ze wszystkich [grzechów], z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym.
Baczcie więc, aby nie sprawdziły się na was Słowa Proroków:
Patrzcie, szydercy, zdumiewajcie się i odejdźcie,
Bo za dni waszych dokonuję Dzieła,
Dzieła, któremu byście nie uwierzyli,
Gdyby wam ktoś o Nim mówił.
Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny szabat mówili do nich o tym samym. A po zakończeniu zebrania wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie , którzy w rozmowie  starali się zachęcać ich do wytrwania w łasce Boga.
W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać Słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: „Należało głosić Słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie Je sami i sami uznajecie się za niegodnych Życia Wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: „Ustanowiłem Cię Światłością dla pogan, abyś był Zbawieniem aż po krańce ziemi”.
Poganie, słysząc to, radowali się i wielbili Słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do Życia Wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie szerzyło się na cały kraj. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni strząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium. A uczniowie byli pełni wesela i Ducha Świętego. (Dz 13, 38-52)
Jezus z Nazaretu