Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου.

Ωδή α΄. ΄Ηχος β΄. Εν βυθώ κατέστρωσε.

Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος.

Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν.

Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν καμέ παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Χριστέ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος.

Ιησού γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, υπέρ αχρείων ικετών πανάχραντε, όπως της κολάσεως, ταις πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες.

Ωδή γ΄. Εν πέτρα με της πίστεως.

Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξει, και ρύσαι Ιησού μου της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.

Υπόδειξε τον δούλον σου Ιησού μου, προσπίπτοντα συν δάκρυσιν Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.

Τον χρόνον Ιησού μου όν δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μή απορρίψης, αλλ’ ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.

Παρθένε η τεκούσα τον Ιησούν μου, ικέτευε ρυσθήναι με τής γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής πανάμωμε της αγήρω με.

Κάθισμα. ’Ηχος α΄. Τον τάφον σου Σωτήρ.

Σωτήρ μου Ιησού, ο τον άσωτον σώσας, σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος πόρνην, καμέ νύν ελέησον, Ιησού πολυέλεε. Σώσον οίκτειρον, ώ Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασσήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Ωδή δ΄. Ελήλυθας εκ παρθένου.

Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ και διάσωσον.

Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαχνε. Ιησού μου σώσον με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σου, Ιησού μακρόθυμε, και της βασιλείας της σής με καταξίωσον.

Ουχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος, νυν δε προσπίπτω δεόμενος. Ιησού μου σώσον με, και την ζωήν Ιησού μου κληροδότησον.

Πανύμνητε, Ιησούν η γεννήσασα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντας σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντας.

Ωδή ε΄. Ο φωτισμός των εν σκότει.

Σύ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, σύ σωτηρία, της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου της κολάσεως ρύσαι, και γεέννης εμέ κραυγάζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον.

Ολοσχερώς, Ιησού μου προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος ήδη κραυγάζω. Συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σώσον Ιησού μου Χριστέ με τον άθλιον.

Βέβηλον νούν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοι. Κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαί με τον εις βάθη κακίας, εξ αγνωσίας κατολισθήσαντα, σώτερ Ιησού μου, και σώσον με δέομαι.

Τον Ιησού, η γεννήσασα Κόρη θεοκυήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδας, και γεέννης ρυσθήναι κράζοντας. Πλήν σου προστασίαν, βεβαίαν ουκ έγνωμεν.

Ωδή στ΄. Εν αβύσσω πταισμάτων.

Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ώ Ιησού και σώσον με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον.

Ιησού μου ου γέγονεν έτερος, άσωτος ουδείς, ως εγώ ο ταλαίπωρος, ώ Ιησού φιλάνθρωπε. αλλά συ Ιησού με διάσωσον.

Ιησού μου και πόρνην και άσωτον, και τον Μανασσήν και τελώνην νενίκηκα, ώ Ιησού μου πάθεσι, και ληστήν Ιησού Νινευίτας τε.

Ιησούν τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.

Κοντάκιον. ’Ηχος δ΄. Επεφάνης σήμερον

Ιησού γλυκύτατε, το φώς του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φώς το ανέσπερον.

Ωδή ζ΄. Εικόνος χρυσής.

Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γή εκ του αιώνος, ώ Ιησού μου ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο τάλας και άσωτος. Οθεν Ιησού μου βοώ σοι. Μελωδούντα με οίκτειρον, ευλογητός εί ο Θεός, ο των πατέρων ημών.

Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ. Καθήλωσον με, ώ Ιησού μου και κυβέρνησον, νύν πρός λιμένα τον εύδιον, όπως Ιησού μου οικτίρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος. Ευλογητός εί ο Θεός, ο των πατέρων ημών.

Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ώ Ιησού μου τήν μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος. ’Οθεν Ιησού μου βοώ σοι. Την αναίσθητον μένουσαν, ψυχή μου φώτισον Χριστέ, ο των πατέρων Θεός.

Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει παναμώμητε, τα παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαι μοι Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος. Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η΄. Τόν εν καμίνω του πυρός.

Σε Ιησού μου δυσωπώ. ως την πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχήν μου Ιησού μου.

Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως, ώ Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώτερ αφωμοίωμαι. όθεν Ιησού με της αλογίας ρύσαι.

Περιπεσών ώ Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεούφαντον νύν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος. έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον.

Τον Ιησού μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου απέιρανδρε Παρθένε.

Ωδή θ΄. Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.

Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον τελώνην την πόρνην, τον άσωτον οικτίρμον Ιησού, και τον ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού. αλλά σύ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον.

Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντες πάντας, πρό νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς, αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασί σου σώσον με.

Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου σου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού αλλά σύ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας, ανάπαυσον ως εύσπλαχνος.

Τον Ιησού Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλεώσαι, ως Υιόν σου και Κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας εις σέ, πειρασμών και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος.

’Ηχος πλ. δ΄. ΄Ολην αποθέμενοι.

Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσον με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου παντοδύναμε, μή καταλίπης με, σώτερ Ιησού μου παντοδύναμε, μή καταλίπης με, σώτερ Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού και αξίωσον, της τών σωζομένων, μερίδος Ιησού και τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύναξον, Ιησού φιλάνθρωπε.

Ιησού γλυκύτατε, των Αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ιησού σώσον με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοί προστρέχοντα, σώτερ Ιησού μου ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των Αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού και της τρυφής, του παραδείσου αξίωσον, Ιησού πανάγαθε.

Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλλόπισμα. Ιησού σώσον με, Ιησού σωτήρ μου, σώτερ Ιησού μου του δράκοντος, και τούτου των παγίδων με, σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με.

Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. Θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. Σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ που προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος και παραμυθίαν ουκ έχω πλήν σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μή μου παρίδης την δέησιν. Το συμφέρον ποίησον.