เปรี้ยง !!!!!!!
เสียงไอ้หวังโดนเสี่ยหนุ่ยตบหน้าเข้าฉาดใหญ่
ไอ้หวังนั่งคุกเข่าก้มหน้าเลือดสีแดงสดไหลย้อมออกมาจากมุมปาก
ต่อหน้าเสี่ยหนุ่ยล้อมรอบด้วยบรรดา
ชายฉกรรจ์ 7-8 คน ...

"ไอ้เหี้ยงานง่ายๆแค่นี้มึงก็ทำไม่ได้
แล้วมึงจะอยู่กับกูได้ยังไงว๊ะ"
เสี่ยหนุ่ยส่งเสียงคำรามใส่มัน
ว่าแล้วเสี่ยหนุ่ยก็เตะปลายคางไอ้หวังอีกครั้ง พลัก ..

ไอ้หวังหงายหลังไม่เป็นท่า
มันลุกลี้ลุกลนลุกขึ้นมาคุกเข่าพนมมือ
พรางพูดว่า "อย่าทำผมเลยครับเสี่ย
คราวหน้าผมจะไม่ทำพลาดอีกแล้วครับ"
มันพูดละล่ำละลักตัวสั่นเทาพระความกลัวพร้อมบ้วนเลือดในปากออกมา

"ทำไงกับมันดีครับเสี่ย เรื่องพลาดควายๆอย่างเนี้ย
มันต้องเชือดไก่ให้ลิงดูนะครับ"

เสี่ยงหนึ่งในชายฉกรรจ์ตะโกนก้องออกมา
อย่าไม่มีเยื่อใยว่าไอ้หวังก็เพื่อนมึงเหมือนกันนะ
ไอ้หวังเหลือบตา มอง ไอ้โดม แล้ววกสายตากลับลงมาอีกครั้ง
ก็ได้แต่นึกในใจ
ไอ้สัตว์เอ้ยตอนที่มึงโดนตำรวจตามล่าเพราะเอายาบ้าไปส่งผิดปัมป์
คราวก่อนกูยังช่วยมึงให้มึงกบดานอยู่ตั้ง 5 วัน
ไอ้เหี้ยทีกูเดือดร้อนมึงกลับซ้ำเติมกูเหรอว่ะ
ไอ้เพื่อนระยำหมา
ไอ้หวังนั่งกำมือได้แต่เก็บความแค้นไว้ในใจ ........

"ไอ้เหี้ยพ่อมึงตายเหรอ กำหมัดทำเหี้ยอะไร"
แกร๊ก เสียงไอ้เหี้ยโดมขึ้นลำแม๊กนั่ม755
ลูกโม่6นัดของมันจอมาที่หัวไอ้หวัง (ก็ผมเองนี่แหละ)
เอาไงดีครับเสี่ยเลี้ยงไว้ก็เสียข้าวสุก
ฆ่าแม่งเลยดีกว่า ไอ้โดมตะคอกใส่หน้าผม
ตามมาด้วยเสียงที่เรียบๆและเย็นยาแต่มันทำให้โสตประสาทของผม
ของผมชาผ่านไปทั่วร่างกาย

"ทำให้เรียบร้อยล่ะ อย่าให้มีหลักฐาน" .......

ใครๆก็รู้ในวงการว่า นี่คือประกาศิต
การกำจัดลูกน้องที่ทำงานพลาด

ปั๊กๆ
.......ไอ้โดมเอาด้ามปืนทุบท้ายทอยผมสองทีผมฟุบลงกับพื้นทันที
ก่อนที่ตาผมจะปิดลงนั้นผมเห็นเสี่ยหนุ่ยและลูกน้องอีก
3-4 คน
เดินตามหลังไป .......


..............

..............

ช่วงที่ผมค่อยๆได้สติแต่ยังสลึมสลืออยู่
จิตใจภายใต้ความกลัวตายอย่างสุดขีดของผม
มันเหมือนหัวมันหมุนเคว้งคิดอะไรไม่ออก ภาพอดีต
มันถามผมว่า
อะไรมันทำให้ผมต้องเจอจุดจบอย่างนี้ด้วย
ชีวิตคนเรามันก็อย่างนี้แหละแปรเปลี่ยนผกผัน
เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เหมือนกระแสน้ำที่ไม่เคยย้อนหลับ
จะนึกเสียด้ายนึกเสียใจมันก็คงแก้ไขอะไรไม่ได้อีกต่อไป
....................


บ้านเดิมผมเป็นคนอิสาน ผมก็อยากมีชิวิตที่ดีขึ้น
กรุงเทพฯเป็นจุดเริ่มต้นแรกของเรื่องราวทั้งหมด
ผมเดินทางเข้ากรุงเทพฯโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทำมาหาแดกอะไร
แต่ผมมีเพื่อนอยู่คนเคยอยู่เป็นเด็กวัดอยู่ที่เดียวกับผม
ผมว่าผมคงจะ
ไปอยู่กับมันสักพักน่ะแหละ จนกว่าจะหางานได้ ..

"เอ้า ไอ้หวัง ไอ้ห่า มึงมาถึงแล้วเรอะว๊ะทำไม
ไม่ให้กูไปรับล่ะ"
ไอ้ปิง
ส่งเสียงต้องรับผมอย่างเป็นกันเองทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นใจเมื่ออยู่ไกลบ้านแบบนี้
"ไม่เป็นไรหรอกไอ้ห่าแค่นี้กูก็เกรงใจมึงจะแย่อยู่แล้ว"
ผมยิ้มทัก
"แล้วมึงคิดจะทำอะไรว๊ะไอ้หวัง"
"กูก็กะว่าจะรับจ้างทำอะไรไปก่อน
พอมีทุนแล้วกูคงค่อยๆทำการค้าเล็กๆว่ะ"

"ไอ้ห่าเอ้ย แม่งใครเค้าจะรับมึง ไอ้เหี้ย
หรือกว่ามึงจะหางานได้เก็บเงินได้ชาติหน้าโน่น"
ไอ้ปิงจับไหล่ผมแล้วแล้วมองหน้า ...
"มึงไปทำงานกับกูดีกว่า "
"งานอะไรล่ะ" ผมถามมัน "เออน่าเย็นนี้กูจะพาไปพบเจ้านาย"
.....................

หวัดดีคับเสี่ยนี่เพื่อนผมครับชื่อไอ้หวังมันเป็นคนหัวไวเรียนรู้ง่ายครับ
ผมยกมือไหว้ชายวัยกลางคนรูปร้างท้วมนิดๆแต่ดูน่าเกรงขามชมัดยาด
รายล้อมไปด้วยลิ่วล้อหลายคน
"เอ้าไอ้หวังไหว้เสี่ยหนุ่ยซะสิ"
ผมยกมือไหว้เสี่ยหนุ่ย .............
"ก็ได้อยู่ที่ด้วยกัน ตั้งใจทำงาน
กฎต้องเป็นกฎใครที่อยู่ในวงจรที่นี่ต้องอยู่ในระบบ
ไอ้ปิงดูแลเพื่อนมึงให้ดีแล้วกัน"
ตอนนั้นผมรู้สึกว่ามันช่างเป็นเสียงที่ทรงอำนาจเหลือเกิน
วันนึงถ้าผมได้เป็นอย่างนี้บ้างคงเท่น่าดู

.....................
"ไปเว้ย ไอ้หวังไปส่งของกัน" ไปปิงเรียกผมแต่เช้า
ผมก็ไม่รู้อะไรนั่งรถกระบะไปกับมันไปที่ปัมป์น้ำมันแล้วมันก็ให้กระเป๋าเอกสารสีดำผม
"มึงไปที่ห้องน้ำนะถ้ามีคนมาถามมึงว่า
ห้องน้ำที่นี่สะอาดไหม ให้มึงตอบไปว่า
ไม่รู้สิครับเพิ่งมาครั้งแรก"
ผมทำตามอย่างที่มันบอกชายชุดดำคนนั้นก็แลกกระเป๋ากับผม.....

"ทำดีมากไอ้ปิง ไอ้หวัง เอ้านี้ส่วนแบ่งของมึง"
ผมรับเงินปึกนึงไว้ในมือ มานั่งนับ หนึ่งหมื่นบาท!!!
แค่เอาของไปส่งเนี่ยน่ะ ..... ผมไม่รอช้า
ไอ้ปิงงานที่เราทำนี่คืออะไรกันแน่วะ
"ถึงมึงรู้ไปตอนนี้มึงก็เลิกไม่ได้แล้วล่ะ
มึงอย่าคิดมากน่า"
"แล้วไอ้ที่มึงไปแลกส่งของกันน่ะ มันคืออะไรวะ"
"ยาบ้า"
"ไอ้เหี้ยนี่มึงค้ายาเหรอว๊ะ
ไอ้สัตปิงทำไมมึงไม่บอกกูก่อนวะ " ผมเสียงดัง
"มึงจะโวยวายหาพ่อมึงเหรอ ความรู้ก็แค่นี้
ญาติพี่น้องก็ไม่มี มึงจะทำเหี้ยอะไรได้
อยู่กับเสี่ยทำงานสบายสบาย
เงินก็ได้มาง่ายๆแล้วมึงจะเอายังไงอีก"

"ไอ้เหี้ยงานโสโครกอย่างเนี้ยกูไม่อยากทำหรอกโว้ย"
"มึงเลิก มึงก็ตายเสี่ยไม่ปล่อยมึงแน่ไอ้หวัง
เสี่ยนะคุมเขตอิทธิพลในแถบนี้ทั้งแทบ
แถมเป็นเอเย็นท์ใหญ่ของวงการค้ายาด้วยมึงจะหนีไปไหนรอดวะ
มึงคิดดูให้ดี
เงิน หมื่นน่ะมึงจะทำงานกี่เดือนน้ำหน้าอย่างมึงอะ"
ผมนั่งคิดสิ่งที่มันพูด
ความรู้ผมก็ไม่มีใครล่ะจะมาช่วยเหลือผม
ให้กลับไปอยู่บ้านนอก
น่ะเหรอ ไม่เอาหรอก
ผมคิดว่ากะทำสักพักพอเก็บเงินได้สักก้อนแล้วคงจะหลบหนีไปต่างจังหวัด
หลบทั้งตำรวจและพวกของเสี่ยสักพัก

และแล้วเหตุการณ์ที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนในชิวิตก็เกิดขึ้นเมือผมพันตัวเองจากการเป็น
แค่เด็กส่งของธรรมดามาเป็นมือปืนประจำตัวเสี่ยหนุ่ย
..................

ปัง ปัง !!!!!! ผมระเบิดสมองไอ้ปิง
ต่อหน้าเสี่ยหลังจากที่ผมจับได้ว่ามันเป็นสายให้กับตำรวจกว่า
5 เดือนแล้ว
"มึงรู้ได้ไงว่ะไอ้หวังว่ามันเป็นสาย"
"ผมสังเกตมันมานานแล้วครับ
แอบฟังเวลามันคุยกับพวกตำรวจนอกเครื่องแบบตอนดึกๆ
ผมก็ว่ามันน่าสงสัยก็เลยสืบดูถึงรู้ว่ามันติดต่อกับตำรวจให้ข่าวตำรวจมานานแล้ว
ไอ้พวกตำรวจหน้าโง่นะเหรอถ้าแม่งไม่ใช้สายมีเหรอจะมารู้ความเคลื่อนไหวของเราได้ง่ายๆ
แล้วเสี่ยก็บอกกับผมเองไม่ใช่เหรอครับ
ไอ้คนที่มันหักหลังมันก็ต้องออกนอกระบบ"

"เยี่ยมมาก ฮ่า ๆๆๆๆๆ มึงเก่งว่ะ ต่อไปมาอยู่ในบ้านกู
รับงานจากกูโดยตรง"
ชีวิตของผมเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงทั้งฐานะความเป็นอยู่
และที่ขาดไม่ได้คือผู้หญิง

คนมันมีเงินนี่จะทำอะไรก็ได้
งานของผมพักหลังไม่ต้องไปส่งยาบ้าแล้ว
บางครั้งก็ตามเก็บไอ้พวกนอกรีต
ก็ไอ้พวกที่เลิกไปทำเองบ้างน่ะแหละ ไอ้พวกอมเงิน
บางครั้งก็มีการหักหลังกันเองในกลุ่ม
เพราะผมไม่เคยพลาดเลยกระมังผมเลยยิ่งได้รับ
ความไว้วางใจอยากเสี่ยมาตลอดและมักได้รับงานใหญ่ๆทุกครั้งไป
บางครั้งผมก็
ต้องเก็บพยาน
พยานบางคนกลัวกลุ่มผู้มีอิทธิพลกลุ่มนี้ก็ต้องให้ตำรวจคอยดูแล
แต่ก็ไม่เคยรอดพ้นเงื้อมมือมัจจุราชจากผมไปได้
แม้แต่ตำรวจเวรเองก็ตาม
ไม่รู้อะไรแทนที่ตัวผมจะหลุดออกจากวงจรอันนี้กลับใกล้ชิดมันเข้าทุกวัน
ทุกวัน ...............
จนทำให้ความคิดที่จะถอนตัวของผมไม่หลงเหลืออยู่ในมันสมองอีกต่อไป
ชีวิตของผมก็ดำเนินอย่างนี้เรื่อยมา ....... งาน เงิน
ผู้หญิง และความเสเพล

และแล้ววันนี่ก็มาถึงความผันแปรแห่งชิวิต
"ไอ้หวังเอ้าเอาไป"
ผมรับรูปถ่ายผู้ชายคนนึงจากมือเสี่ยหนุ่ย
"จัดการซะอย่าให้เรื่องมันยืดเยื้อ
ไอ้เหี้ยนี่มันตามเกาะแกะพวกอั๊วที่ชายแดนพม่าอยู่นานแล้ว
เพื่อนอั๊ว แม่งทำงานไม่ค่อยสะดวกลูกค้าก็ด่า
เก็บแม่งเลยเสือกดีนัก"
เหยื่อรายต่อไปของผมคือ ร้อยโท พิเชษฐ์
หรือที่เค้าเรียกกันว่าหมวดเชด
หมวดเชดทำงานด้านปรามปรามยาเสพติดที่ชายแดนไทยพม่าเห็นเสี่ยบอกว่าตอนนี้
หมวดเชดได้ข้อมูลบางอย่างหรือไม่ก็ชอบจับตา เฮียก่าง
เป็นทหารระดับบิ๊กเหมือนกัน
แต่ผมเองก็ไม่เคยเจอรู้แต่ว่าเป็นระดับตัวเบ้งในขบวนการค้ายาของเสี่ยหนุ่ยเหมือนกัน
ทำให้พวกเราทำงานไม่ค่อยสะดวกในการขนส่งแต่ละครั้ง
.......
"งานนี้เก็บตำรวจมึงพาไอ้ง้วงไปด้วยแล้วกันเผื่อพลาด"
ครับผมรับคำพร้อมนัดไอ้ง้วงไปวางแผน
แน่ล่ะเริ่มแรกก็ต้องดูว่าเวลากลับบ้าน
เวลาทำงานของไอ้หมวดเชดแม่งเป็นยังไงบ้าง
มีช่วงไหนที่มันอยู่คนเดียวบ้าง
ในที่สุดเราก็วางแผนกะเก็บมันในบ้านมันนั่นแหละ
พอผมกับไอ้ง้วงเตรียมปืนติดเครื่องเก็บเสร็จเราก็เดินทางไปที่บ้านของไอ้หมวดเชด
เราเข้าไปได้ง่ายๆแค่กดกริ่งเมียหมวดเชดมาเปิดประตูปั๊ดไอ้เหี้ยง้วงก็ล๊อคคอปิดปากลากเข้าบ้านเลย
ผมก็จัดการมัดมือมัดเท้าเอาเทปปิดปากไว้เธอร้องไห้ดิ้นไปดิ้นมาแต่ก็ไม่รับความเมตตาจากเราไม่

ผมเห็นไอ้ง้วงมองเมียหมวดเชดอยู่เป็นระยะสักพักมันเดินเข้าไปฉีกเสื้อเธอออกผมถาม
"เห้ยไอ้เหี้ยมึงจะทำอะไรของมึงวะ"
"โถ่พี่ไหนๆอีห่านี่มันก็ต้องตายอยู่แล้วขอล่อแม่งหน่อยเถอะ
คนเหนือนี่แม่งขาวจริงๆว่ะ"
ว่าพรางมันก็กระฉากกางเกงขาสั้นที่เธอใส่อยู่หลังจากนั้น
มันก็เริ่มลงมือข่มขืนเมียหมวดเชดอย่างไม่ปราณีผมเห็นเธอนอนนิ่งน้ำตาไหลเป็นสายใน
ขณะที่ไอ้ง้วงข่มขืนเยี่ยงสัตว์ป่า ผมละสายตาไปทางอื่น
สักพัก ฟุ่บๆ เสียงลูกกระสุนออกจากกระบอกเก็บเสียง
ขวันจากปากกระบอกมัจจุราชกรุ่น
เลือดสีแดงสดไหลออกจากท้องของเธอ
ไอ้ง้วงยืนขึ้นมือนึงใส่กางเกงอีกมือนึงปาดคราบเลือดที่ปาก
"หนอยกัดเหรออีสัตว์ ตายซะเถอะมึง"
สายตาเธอมองเราเขม็งแล้วก็ค่อยๆปรี่ลงอย่างช้าๆเธอคงจากไปพร้อมกับความเจ็บปวดในหัวใจ
................
.................

นาฬิกาผมตีเข็มสั้นไปที่เลข 7
ทุ่มนึงแล้วสินะเสี่ยงเปิดประตูหน้าบ้านผมกับไอ้ง้วงเตรียมพร้อมในหน้าที่
ปืนในมือถูกำไว้แน่นผมเอามือซ้ายไปจับแม๊กนั่มสำรองที่เอวด้านขวาเพื่อความมั่นใจในการ
เด็ดชีพของศัตรูผมไม่รู้ว่าเค้าเคยมีความแค้นอะไรกับผมมาก่อนและที่ผ่านมา
เหยื่อแต่ล่ะคนที่ผมสังหารนั้นก็ไม่เคยมีเรื่องมีราวกับผมเช่นกันแต่มันก็เป็นหน้าที่
หมวดเชดเข้าประตูบ้านมาไอ้ง้วงก็กระหน่ำยิงไม่ยั้ง
คงด้วยความเป็นตำรวจเห็นบ้านเปิดประตู
แต่ปิดไฟมืดหมวดเชดเองก็คงระวังตัวอยู่แล้วด้วยหมวดเชดกระโดดหลบเข้าหลังต้นไม้
พร้อมยิงโต้ตอบกลับมา ตอนนี้ในความมึด
นอกจากเสียงปืนโต้ตอบจากนายตำรวจหนุ่มแล้ว
ผมกับไอ้ง้วงก็ยิงเล็งไปทางต้นไม่พุ่มนั้นอย่างหูดับตับไม่
ไอ้หมวดเชดแม่งคงโดนมั่งแหละ
เปรี้ยงๆ
เสียงกระสุนลั่นมากอีกสองนัดนึงเข้าที่แขนซ้ายผม
ผมโกรธมากพร้อมกับความเจ็บปวด
ผมยิงสวนไปไม่นับกระสุนผมหมดในขณะที่ผมกำลังจะเปลี่ยนแม๊คกาซีนนั้นภาพที่ผมเห็นอยู่เบื้อง
ล่างของผมคือภาพไอ้ง้วงนอนสงบนิ่งดวงตาโบ่วเลือดทะลักไม่หยุดจากตาซ้ายของมัน
ปั่ง !!!! เสียงกระสุนอีกนัดไล่ยิงผมมา
ตอนนี้ผมไม่คิดจะเอาชิวิตมันอีกแล้วแต่คิดที่จะหาทางเอาตัวรอดก็แค่นั้น
ผมยิงสวนไปพร้อมวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ออกมา
..............

ผมไปกบดาลอยู่บ้านเพื่อนอยู่ 3
วันไปหาหมอเถื่อนเพื่อเอากระสุนออก บาดแผลผมนับว่าโชคดี
กระมังที่โดนแค่แขน
แล้วผมก็กลับมาหาเสี่ยหนุ่ยที่ที่ผมเคยคิดว่ามันเป็นบ้านและเป็นที่ที่ปลอดภัยที่
สุดของผมแต่แล้วผมก็คิดผิด .........


.................
.................
ซู่ซู่ เสียงน้ำจากถังสาดเข้าหน้าผม
..................

ผมค่อยๆได้สติหลังจากที่โดนทุบไปที่ท้ายทอยอย่างแรกตอนนี้ร่างกายผมถูกพันธนาการ
ด้วยเชือกมือไพร่หลังมีไอ้โดมยืนดูผมด้วยสายตาที่สะใจยังไงก็ไม่รู้
"ว่าไงไอ้มือขวา ฮ่าๆๆๆ
มึงไม่เคยคิดเลยล่ะสิว่ามึงจะมีวันนี้"
ผมเงยหน้ามองมัน "มึงมันก็หมา
ซักวันมึงก็จะเป็นอย่างกูไอ้เหี้ยโดม"
มันคงแค้นมาก วิ่งเข้ามาชกหน้าผมอย่างจัง เปรี่ยง!!!
ผมหน้าหันเลือดกลบปาก
ผมถ่มเลือดในปากใสหน้ามัน

"ไอ้สัตว์หวัง " ไอ้โดมจ่อปืนมาที่หัวผม

เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินมันเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคยและเป็นเสียงที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้น
ในชีวิตของผมและคนอื่นเลย

ปั้ง ปั้ง !!!!
...........................................................

............... "วิถีของพวกหน้าตัวเมีย
เลี้ยงเสียข้าวสุข พวกมึงสนุกกันนักเหรอไอ้ควาย "
...................

แม่เย็ดเรื่องเหี้ยอะไรก็ไม่รู้

อุตสาห์ แต่งจนได้นะ

ปล ก็เห็นบอกว่า หัวข้อแบบนี้ ไม่เอาไง
อุตสาห์ เก็บมาแต่งซะยาว เหยียด
ทำได้ไง เก่งจริงๆ นับถือๆ


ก็เรามันหนุ่มพระกาฬ

แล้วกูเกี่ยวไรด๊วยยยยยยย

เอาจนได้นะมึง

Type : Action
Rate : R

ไอ้นี่ก็มีแวว ชอบเรื่องไม่เปนเรื่อง

YED MAE !!!!

อืมมม ไอ้เจี๊ยวไม่มาโพสต์เอง จะด่าก้อกะไรอยู่ว่ะ ..

ไอ้เจี๊ยวหน้าหมา !!

เออ... ไม่ได้อ่านเรื่องมึงมานานแล้วนะเนี่ยะ ..


ปล. เขียนดีเว้ยยยย ..

คิดถึงพี่คริสเบ่งบาน

อ่านมาได้หลายกระทู้ ถึงตอนนี้ ทำไมของอิมมันดู โคตรไร้ค่าเลย เหอะๆ

อยากตาย

ไอ้มือปืนขี้เอาพันธุ์เนี้ย...
ทำให้นึกถึง maverick ขึ้นมาติดหมัด...
ชอบนะ...
รักนะ...

ไอ้แม่เย็ด......ดุบรรลัยเลยมึง.....อ่านแล้วหนาวขี้หวะ


//...เขียนได้อารมณ์ดีนะมึง..

ไอ้เหี้ยหัวข้อกูมั่วแม่งยังแต่งได้นับถือชิบหาย

กระทู้นี้ แอ๊คชันจริงๆ
เหมือนหนังไทยเมื่อซัก สิบยี่สิบปีก่อนน่ะ ช่วงสรพงศ์ สมบัติเล่น
เอ๊ะ หรือว่าสไตล์โจวซิงฉือที่คุณกระเจี๊ยวชื่นชอบ

แม่งไม่อยู่ยังพยายาม

Two middle fingers up!!!!!!!!

6
เอามาจากนิยายเรื่องไหนวะแม่ง โหดฉิบหาย

ขออนุญาตเก็บรายละเอียดอีกทีก็ละกันนะมึง

ค่อยๆย่องเข้ามา


ดีครับ เข้ามาอ่านรอบสอง
นี่กูเห็นว่าเป็นของมึงหรอกนะไอ้เหี้ยคริส
ว่างๆอย่าลืมไปเมาแล้วเล้าโลมกูที่ safe house นะมึง..หล่อสัด..สัด..เลยมึงง่ะ

...ค่อยๆย่องออกไป....กลัวโดนบล๊อค IP...

กูมาด่ามึงไอ้เหี้ยเจี๊ยว ไอ้ส้นตีนโจวซิงฉือ

ตกลงนี่... ไอ้เหี้ยเจี๊ยวมันไม่มี com ที่บ้านเหรอไงวะ???

ต๊อกแต๊ก

ขออภัยที่มาช้า

เรื่องแม่งโคตรตื่นเต้นเลย พี่หนม

มันสุดสุด

ก๊าก...บ้าหนังบู๊นะมึงนะ.

ผมไม่รู้จะพูดอะไร

ปล. คิดเหมือน #13

นอกจากจะบ้าม่อแล้ว ก็โหดเป็นนี่หว่า ไอ้ห่า

สุดยอดค่ะ สนุกดีชอบมากมากเลย

ไม่นึกว่ามึงจริงจังขนาดนี้ได้

ก๊าาากกไอ้เหี้ยเจี้ยวแม่งทุ่มสุดตัวโว้ย.......



กูโพสเอง แต่พึ่ง อ่านนะเนี่ย

ไอ้เหี้ยเจี้ยวหน้าหมาตัวจริงแต่งเหรอว่ะ


ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อ ...

เออไอ้สัด กูให้หัวข้อมั่วๆ แม่งเสือกแต่งเป็นเรื่องเป็นลาวเก่งชิบ หายกูนับถือมึงเลย

ของน้องเจี๊ยว ไม่มาอ่านได้ไง หุ หุ