| กระทู้"ข้าวต้มปลา+ไข่เจียว"....ผมยังคงรักเธออยู่เสมอ...แม้หัวใจของเธอ...จะเป็นของไอ้สัดตัวไหน...ก็ตาม... |
 |
........ผมพบเธอครั้งแรกในตอนบ่ายวันเหงาๆวันหนึ่ง....
ความสดใสร่าเริงมีชีวิตชีวาของเธอ...ปลุกโสตประสาทของผมให้หายจากอาการเซื่องซึม...ในบ่ายอันงัวเงียนั้น
ขึ้นมาทันทีทันใด...
"ไอ้เจียว...นี่เพื่อนกูชื่อปลา...มาจากกทม.
มากราบตีนทำความรู้จักเค้าซะ...ไอ้หมีควาย!!!..."
เสียงไอ้ชิตกล่าวแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันตามสไตล์ฮาร์ดคอร์แบบคนอย่างมัน...
"หวัดดีครับ...ผมเจียวครับ.."
"ดอกกระเจียว...หรือไข่เจียวคะ??...เราชื่อปลานะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..."
"ไข่เจียวก็ได้คับ...เพราะกินกับข้าวต้มปลาแล้วอร่อย...เข้ากั๊น...เข้ากัน"
ผมตอบหยอดท้ายด้วยมุขเล็กน้อย...
"ไอ้หอก...เสือกขายขนมจีบเพื่อนกูแต่วันแรกที่เจอเลยนะมึง...เดี๋ยวกูจะบอกแฟนเค้าเอาตีนยัดปากมึง...ฮ่าๆๆๆๆ...."
ไอ้ชิตแดกดันอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับบอกความจริงที่ทำให้ผม...จ๋อยรับประทาน...
เราตะลอนเที่ยวกันไปตลอด3-4วัน
ผมกับไอ้ชิตทำหน้าที่เป็นไกด์พาเธอเที่ยวชมธรรมชาติ...มหา"ลัยบ้านนอกที่ผมเรียนอยู่บรรยากาศมันช่างแตกต่างจากในกทม.ที่เธอแสนอึดอัด...เธอบอก..
วันที่เธอจะเดินทางกลับ..เราเริ่มสนิทสนมกันพอสมควร...จนเธอกล้าบอกบางสิ่งบางอย่าง...กับผม...
"ความจริงแล้วปลามาที่นี่เพื่อหนี"เค้า"...เรามีปัญหากัน...เค้ามีคนใหม่...เราขอเลิก
แต่เค้าไม่ยอม...ปลาเลยหนีมาที่นี่...เรายังไม่ได้บอกชิต
เพราะเราสามคนเป็นเพื่อนกันมาก่อน...แต่ปลาอยากบอกเจียว...เจียวดีกับปลามากตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่...ปลารู้สึกดีมาก...ถ้าเจียวเรียนจบแล้ว...หวังว่าเราคงพบกันอีก..."
ผมเกิดความรู้สึกหลายอารมณ์ในขณะนั้น...ดีใจ...เมื่อรู้ว่าเธอไม่มีใคร...และใจหาย...ที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาศเจอกันอักหรือเปล่า???....ลมหนาวกรรโชกมาวูบหนึ่ง...
"ถ้าเราเคยทำบุญมาด้วยกันชาติที่แล้ว...คงได้พบกันอีก..."ผมกล่าวลาเธอ...
2เดือนผ่านไป...ผมเรียนจบและเข้ากทม.เพื่อสัมภาษณ์งานที่สมัครไว้
เช้าวันหนึ่ง...ไอ้ชิตกระหืดกระหอบมาหาที่แฟลต...
"ไอ้เจียว...ไอ้ปลาแม่งแย่แล้ว...มึงไปเป็นเพื่อนกูด่วนเลย..."
"เกิดอะไรขึ้นวะ??"
"ไอ้เหี้ยเผือก
เพื่อนกู....แฟนเก่ามันหนะ...แม่งเสือกเมาอาละวาด!!...ลงไม้ลงมือกับมัน...นี่มันโทรมาหากูบอกให้ไปช่วยมันด้วย....ไอ้เผือกแม่ง!!!...อาละวาดซะบ้านไอ้ปลาเละเลย!!!!...แม่งอยู่คนเดียวด้วยพ่อแม่ก็ไปเมืองนอก"
"รีบไปด่วนเลย!!!..ไอ้ระยำเอ๊ย!!!
รังแกผู้หญิง!!!...ผมโมโหจนไอ้ชิตตกใจ...
เมื่อไปถึงบ้านปลา...ไอ้เผือกยังอาละวาดอยู่หน้าห้อง...กระป๋องเบียร์เกลื่อน...ปลายังขังตัวเองอยู่ในห้อง...และ..ร้องไห้...
"มึงอย่าเสือก...ไอ้เพื่อนระยำ...ไอ้ชาติหมาชิต...ตั้งแต่ปลาไปหามึงแม่ง...เปลี่ยนไป...ไม่ยอมฟังเหตุผลกูไม่ยอมให้...อภัยกู...แม่ง...ต้องมีมือที่สามแน่ๆ...มึงใช่รึเปล่า...ไอ้หน้าเหี้ย!!!..."
ไอ้เผือกหันมาทางผม...ตาแดงก่ำ...กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้ง....
"เฮ้ย!!!
ไอ้เจียวมันไม่เกี่ยว...มึงอย่าหาเรื่องเพื่อนกู!!!"
ไอ้ชิตออกมาขวาง...
"มึงมันระยำเอง...นอกใจเค้าแล้วยังเสือกมารังแกเค้าอีก...มึงยังมีความเป็นผู้ชายเหลืออยู่รึเปล่าวะ???ไอ้เหี้ยเผือก..."
"โว้ยยยย!!!!"...ไอ้เผือกคำราม...แล้วกระโจนเข้าหาไอ้ชิต...ซึ่งตัวเล็กกว่าประเภทบังกันมิด...
"พลั่ก!!!โครมๆๆ!!"
เสียงแรกเป็นเสียงตีนผมกระทบหน้าอกไอ้เผือก...ตามด้วยอาการเซถลาละลิ่วไปฟาดกระถางต้นไม้และประตู...พร้อมกับร่างอันอ่อนระทวยของไอ้เผือกที่ฟุบลงไปกองกับพื้น....
"เฮ้ยยย!!!...ไอ้เหี้ยเผือก..."
ไอ้ชิตร้องเสียงหลง...ถลาไปดูอาการเพื่อน...ซึ่ง...เหี้ยยังไงก็เพื่อนหละนะ...
"เป็นอะไรมากมั้ยวะ???กูแค่ป้องกันตัวมึงกับกูเท่านั้นเอง..เห็นมันพุ่งมาก็เลยยันไปก่อนโครมนึง!!!...
ผมบอกไอ้ชิตเมื่อตั้งสติได้....
"เออ...ไม่น่าจะเป็นอะไรมากหรอก...กูเข้าใจว่ามึงป้องกันตัว...แล้วมันก็เมาหมาด้วย...กูว่ามันใกล้จะสลบอยู่แล้วหละ...เอางี้นะ...กูจะเอามันไปส่งบ้าน...กูฝากมึงดูแลปลาด้วยนะ...."
ผมรออยู่หน้าห้องปลาสักพักใหญ่ๆ
จนไอ้ชิตประคองไอ้เผือกขึ้นแท็กซี่ออกไปแล้ว...จึงตัดสินใจเคาะห้องปลา...
"เจียว...ปลากลัว..."
ปลาโผเข้าหาผมเมื่อประตูห้องเปิดออกมา...ผมเห็นรอยแดงบนใบหน้าเธอ...พร้อมน้ำตาที่นองหน้า...ไอ้ระยำ!!!...แม่งตบผู้หญิง....กูถีบมึงเบาไป!!!ผมคิด....
"ไม่มีอะไรแล้ว...ปลา...เค้าไปแล้ว"ผมค่อยๆปลอบเธอ....
เธอตกใจมาก...ร้องไห้ไม่หยุด...ผมจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอตลอดทั้งวัน...เธอเล่าให้ฟังว่า...ทะเลาะกันมาเป็นเดือนแล้ว...แต่ไม่มีเหตุการณ์รุนแรง
จนกระทั่งเมื่อคืนกลางดึก...เผือกมาพร้อมกับอาการเมาชนิดไม่สามารถควบคุมสติได้...และลงไม้ลงมือกับเธอ...จนเธอต้องหลอกให้มันออกมานอกห้อง...และปิดประตูขังตัวเองไว้...จนเช้าถึงติดต่อไอ้ชิตได้...
ตกเย็นไอ้ชิตโทรมาส่งข่าวว่าไอ้เผือกไม่เป็นอะไรมาก...ผมโล่งอกเหมือนกัน...กลัวติดคุกข้อหาถีบคนตายโดยไม่เจตนา...
ผมแวะมาดูแลเธอ...ทุกวันตลอดสัปดาห์...พาเธอไปเดินเล่น...ดูหนัง...ทานข้าว...เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธไมตรีของผม...และสำหรับผม...มันเป็นห้วงเวลาที่ผมรู้สึกสุขมาก......ผมตกหลุมรักเธอ...ผมยอมรับ...
วันนี้เป็นวันอาทิตย์...อากาศสดใส
"it's nice day to tell her that i love her"
ผมฮัมเพลงของจอห์น ลี
ฮุกเกอร์เดินออกจากบ้านอย่างมีความสุข
ผมพาเธอไปวัด ทำบุญ
ปล่อยนกปล่อยปลา...ดูท่าทางเธอสบายใจ...ดูปรกติ..แจ่มใส...ผมสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอด...ตัดสินใจบอกอะไรบางอย่าง...กับปลา...
"ปลา...เจียวชอบปลา...เราเป็นแฟนกันได้มั๊ย????"
ผมลุ้น.....กับคำตอบของปลา
ปลาเงียบไปพักหนึ่ง...
"ปลายังไม่พร้อม...เจียว...อย่าโกรธปลานะ...ปลายังเข็ดและรู้สึกเจ็บปวดอยู่...ปลาต้องการเวลา...เจียว...เข้าใจปลานะ..."
"
ไม่เป็นไร...เจียวเข้าใจ...เจียวจะรอนะ..."
ในเวลานั้น..อารมณ์นั้น...ผมไม่รู้จะสามารถพูดอะไรได้มากกว่านั้น...
ผมว่าความรักนี่มันแปลกนะ...ตรงที่...มันทำให้คนที่ความอดทนต่ำกลายเป็นคนที่มีความอดทนสูงขึ้นมาได้โดยไร้ตัว...ผมยังคงใช้ความพยายาม
และความสม่ำเสมอ...เพื่อพิชิตหัวใจปลาให้ได้...
จนกระทั่งวันหนึ่ง
ผมก็ได้รู้ความจริง...ที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้...
วันหนึ่งในฤดูฝน...ปลานัดพบผม...เราหาร้านอาหารเงียบๆร้านหนึ่งคุยกัน...สีหน้าเธอดูแปลกๆ...ความรู้สึกผมบอก
"ปลามีอะไรเหรือเปล่า...สีหน้าไม่ค่อยดีเลยนะวันนี้???"
"ไม่เป็นอะไร..ปลาไม่ค่อยสบาย...ปวดหัวนิดหน่อย...มีเรื่องสำคัญจะบอกเจียว..."
ปลาหลบสายตาผมที่จ้องมองอย่างค้นหาความผิดปรกติ...
"มีอะไรก็บอกเจียวมาตรงๆเลยปลา...เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน..."
ผมคาดคั้นอย่างอ่อนโยน...
"เจียว...คือ...ปลา....ปลาท้อง!!!!..."
บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสงัด...พักใหญ่...
ผมไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน...ผมหูฝาดหรือเปล่า...ไม่จริงใช่ไหม???ผมฝันไปใช่ไหม???.....
ผมพยายามตั้งสติอยู่อึดใจใหญ่...แล้วกลั้นใจถาม....
"ปลา..พูดอะไร...ล้อเล่นรึเปล่า..."
"
จริง...ปลาไม่ได้พูดเล่น...2เดือนแล้ว..."
เสียงเธอเบาหวิว...เกือบกระซิบ...พร้อมๆกับน้ำตาที่คลอออกมา...
"
เผือก...ใช่ไหม??..."
กับคำถามสามคำที่ผมรู้สึกว่า...พูดยากที่สุด...ในชีวิต...ที่เปล่งเกือบไม่ออกเพราะมีอะไรเหมือนเป็นก้อนๆจุกอยู่ในลำคอ...
ปลาพยักหน้าแทนคำตอบ...ขณะที่ผมรู้สึกมีเมฆดำก้อนทะมึนอยู่ในดวงใจ...และฝนที่กำลังตก..อยู่ในดวงตา...ของผม...
"แล้วที่บอกว่า...จะเลิกกัน...ไปด้วยกันไม่ได้???...แล้วที่...เค้าทำร้ายปลา...แล้วที่...บอกเจียวว่า...ขอเวลา...??"
ผมทำได้แค่เพียง..ถาม
ด้วยน้ำเสียงที่สั่นแทบจะไม่เป็นภาษา...
ปลาเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบสายตากับผม...
"
"ปลาขอโทษเจียว...ที่ไม่ปฏิเสธความรู้สึกของเจียวที่มีต่อปลาตั้งแต่แรก...ปลารู้อยู่ตลอดเวลา...ว่าเจียวคิดและรู้สึกยังไงกับปลา...แต่...ยังไงๆ..ปลาก็ตัดเผือกไม่ได้..."
"แม้ว่าเค้าจะป่าเถื่อนขนาดนี้กับปลา...แม้ว่าเค้าจะนอกใจปลา...ยังงั้นหรือ???.....ผมโพล่งออกมาด้วยความรู้สึก...เหลืออด....กับอารมณ์ที่...แทบจะควบคุมไม่ได้...กับความเสียใจ...และความผิดหวังอย่างรุนแรง...
"เจียว...ฟังนะ...ปลาเพียงอยากจะบอกเจียวให้เข้าใจว่า...บางครั้ง...เราไม่สามารถให้เหตุผล...กับสิ่งที่เราเรียกว่า...ความรักได้...แม้ว่าเผือกอาจทำให้ผลาเจ็บปวด...หรือขมขื่น...สักกี่ครั้ง...แต่ปลาก็ไม่สามารถตัดเผือกออกจากชีวิตของปลาได้...ปลาเคยตั้งใจจะหนีเค้าไปให้ไกลแสนไกล...แต่สุดท้าย...ปลาก็หนีหัวใจของตัวเองไม่ได้...ปลาเข้าใจความรู้สึกของเจียวดี...ปลารู้...ว่าเจียวรัก...และปรารถนาดีต่อปลาขนาดไหน...แต่ความรู้สึกที่ดีที่สุดที่ปลาสามารถมอบให้เจียวได้...ก็แค่...เพื่อนที่สนิทที่สุด...
เจียวเคยได้ยินคำพูดที่ว่า"
คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อตัวเองเสมอไป...คนบางคนเกิดมาและมีชิวิตอยู่เพื่อคนอื่น"
บ้างไหม...ปลาคงเป็นคนประเภทนั้น...ไม่ว่าเค้าจะเลวร้ายแค่ไหน...ในความรู้สึกของใคร...แต่ปลารักเค้า...ปลารักเผือก...เข้าใจไหม...เจียว..ปลาขอโทษ....ปลาขอโทษ"
น้ำตาที่ไหลทะลักออกมาพร้อมกับคำขอโทษของปลาทำให้ผมขอร้องเธอ...ให้หยุด...ผมเข้าใจ...ผมพยายามเข้าใจ...แม้นผมจะยังไม่เข้าใจก็ตาม...
"
ไม่เป็นไร...ปลา...เจียวไม่โกรธ...เจียวไม่โทษปลา...เจียวคิดไปเอง...รู้สึกไปเอง...เข้าข้างตัวเองมาโดยตลอด...สิ่งที่ได้รับมันก็สาสมแล้ว...ปลาอย่าโทษตัวเองเลย...ขอให้รักกันมากๆ...ดูแลตัวเองดีๆ...เจียวไม่เป็นไร....ไม่เป็นไร...จริงๆ...."
คำพูดสุดท้ายของผม...ผมรู้สึกว่ามันหายไปในลำคอ...แล้วคืนนั้น...ผมก็พูดอะไร...ได้แค่นั้น...
เธอแต่งงานกับเผือกหลังจากคืนที่เราพบกันประมาณ2เดือน
...
หลังจากนั้นอีกสองปีเศษ
ไอ้ชิตส่งข่าวมาว่าทั้งสองคนหย่ากัน...ปลาไปเรียนต่อเมืองนอก...ลูกสาวอยู่กับตายาย...
ส่วนผม...ทุกวันนี้...ยังไม่มีใคร...และยังคงค้นหาคำตอบอยู่ต่อไป...
ว่าผมเกิดมาเพื่อตัวเอง...หรือเพื่อใคร???
แต่เข้าใจแล้วอย่างลึกซึ้งว่า...
ข้าวต้มปลา...กับไข่เจียว...มันไม่เข้ากัน....
Base
on true story....
Cast...
ไข่เจียว.....=........พ ร า ย
.
ปลา..........=........เธอ.
ไอ้เผือก.....=.......เขา.
ไอ้ชิต.......=........ไอ้ชิต
หมายเหตุ...เรื่องนี้มีความเป็นจริงในชีวิตผู้ประพันธ์อยู่ประมาณ90%...เปลี่ยนแปลงชื่อตัวแสดงเนื่องจากหัวข้อกระทู้ที่ได้มาจากคุณFU
... |
| โดยคุณ
: พ ร า ย . -
[ 20 ก.ค. 44 -
22:19:57 น. ] | |
