คํ่าคืนนั้น
คืนที่ผมจะไม่มีวันลืมไปตลอดชั่วชีวิต
บ้านผมอยู่เชิงเขาใหญ่ครับ
มีไม่กี่คนหรอกที่รู้เรื่องนี้
นํ้าค้างเกาะที่หน้าต่างจนเป็นฝ้า
ใ
ก ล้ คํ่ า แ ล้
ว
อาทิตย์หยาดสุดท้ายใกล้จะสั่งลาขอบฟ้า
ช่างเป็นภาพที่งดงามเกินจะบรรยายออกมาได้
ผมเดินเข้ามาภายใน
ห้องรับแขกมีพรมหนังหมีควายตัวใหญ่
ผมล่ามาได้เมื่อ
3 เดือนที่แล้ว
มีนักสะสมพยายามมาขอซื้อ 3 แสน
ฝั น ไ ป เ ถ อ ะ
ผมไม่ขาย
มันเป็นหมีที่สู้กับผมอย่างสุดชีวิต
แผลเป็นที่หลังผมยาวฟุตครึ่ง
ตับไตผมเกือบจะถูกมันกระชากออกมาดูเล่น
แต่พรานระดับเซียนอย่างผมก็เอาตัวรอดมาได้
ไอ้ตัวนี้
ผมไม่ได้ออกล่ามันหรอก
มันเองนั่นแหละ
ที่ตามผมออกมาจากป่ามาเกือบถึงบ้าน
มันคงจะเป็นแม่ของไอ้ลูกหมีที่ผมฆ่าไปเมื่อก่อนหน้านั้น
คุณรู้ไม๊
ไม่ค่อยมีใครเจอหมีในป่าเขาใหญ่
แต่ผมรู้ดี มันยังมีอีกเป็น1000
มันรู้จักหลบหลีกคน
พรางรังของตัวเองอย่างมิดชิด
ไม่เคยมีใครเจอมันจังๆซักที
แต่ผมน่ะ 50
กว่าครั้งแล้วมั้ง
ที่ เ กื อ บ ถู ก มั น ฆ่
า
เที่ยงคืนกว่าแล้ว
ผมหรี่ตะเกียงเจ้าพายุจนดับไป
ภาพที่ผมเห็นเป็นภาพสุดท้ายคือ
ไอ้หัวพรมหมีที่พื้นผมมันกำลังมองผมอย่างเคียดแค้น
อ
โ ห สิ ใ ห้ กู เ ถ อ ะ ว
ะ
แล้วค่อยไปเอาคืนในนรกก็แล้วกัน
ผมคิดถึงตอนที่มันเล่นงานผมข้างหลัง
อีก
500
เมตรผมก็จะถึงบ้านแล้ว
ไม่มีการระวังใดๆทั้งสิ้น
หลังคาบ้านอยู่ข้างหน้า
ผมมีเพียงมีดพร้าเหน็บที่เอว
ไม่นานมีเสียงแควก
ก ก ที่กลางหลัง
ผมไม่รู้สึกเจ็บเลย
มันคงชาไปหมด
รู้แต่ว่าเสื้อขาด
หันกลับไปมอง
อุ้งตีนของมันกำลังจะตะปบหัวผม
ผมเบี่ยงตัวหลบ
สายตาเราจับจ้องกันไม่กระพริบ
ผมรู้ทันทีว่าโอกาสมีไม่มาก
การเข้าคลุกวงในเป็นการฆ่าตัวตายแน่นอน
แต่ทางเดียวที่จะเก็บมันได้ก็คือต้องประชิดตัวนั่นแหละ
เพราะผมมีเพียงมีดสั้นๆเล่มเดียว
แผงอกรูปตัววีสีนําตาลดูน่าเกรงขาม
ผมสงบจิตใจแล้วเตะทรายที่กองอยู่ข้างหน้าเข้าหามัน
แล้วก็ชาร์จทันที
ไอ้หมีควายผงะเมื่อทรายเข้าตา
มีดพร้าที่ผมขัดปลายจนแหลมพุ่งเข้าบริเวณลำคอของมัน
ผ
ม พ ล า ด
มันผงะหลบได้ทันแต่กรงเล็บนรกของมันสิ
ไ ม่ พ ล า
ด
แขนซ้ายผมเกือบขาด
เลือดพุ่งจากเส้นเลือดใหญ่ไหลนองไปทั่ว
มันใช้การไม่ได้แล้วหมดความรู้สึกทันที
จากการโจมตีแค่ครั้งเดียว
เราจ้องตากันอีกครั้ง
ผมต้องทำให้ได้ภายในการชาร์จเพียงครั้งเดียวเท่านั้นถ้าอยากมีชีวิตรอด
ไม่มีทรายให้เตะล่อมันอีกแล้ว
มีเพียงต้นหญ้าเขียวขจี
ฉับพลัน
มันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
ผมไม่เหลือเวลาให้คิดอีกแล้ว
อุ้งตีนสองข้างกำลังจะประกบกันตรงหัวกะโหลกผมพอดี
ผมไม่ถอย
กลับถีบตัวเข้าหาลำตัวของมัน
ตีนมันประกบกันแล้ว
ได้เพียงอากาศว่างเปล่า
กับเสียงดัง
แปะ
เหมือนเป็นการปรบมือให้กับศัตรูของมัน
มีดยาว3/4ฟุตปักเข้ากลางหัวใจ
ผมดันเข้าไปสุดแรงเกิด
ตอนนี้
ผมอยู่ในอ้อมกอดหมีควายยักษ์
เหมือนมันจะเอ็นดูผมมาก
ตอนที่ผมถลกหนังมัน
ตามันเหลือกมองผมอย่างที่เป็นอยู่นี่แหละ
ผมหลับตาลงท่ามกลางความมืด
มีเสียงกุกกักที่ประตู
แมวป่าคงจะมาหาหนูอีกแน่ๆ
ผ
ลั๊ ว ะ .. . . .. โ ค ร ม
ประตูถูกถีบกระเด็นเข้ามา
สิ่งมีชีวิตกระโดดขึ้นคร่อมตัวผมไว้
เสียงในเงามืดนั่นไม่ใช่เสีงสัตว์ป่าอย่างแน่นอน
"
ไอ้เหี้ยหนุ่มพระกาฬ ไอ้สัตว์นรก
มึงจะเปลี่ยนหัวข้อให้กูใหม่หรือมึงจะให้กูขุดหลุมฝังมึงให้
บอกมาดีดีนะไอ้สัตว์นรก ไอ้แม่เย็ด หัวข้อกระทู้ส้นตีนอะไรวะ แหม
ก็เรามันหนุ่มพระกาฬ เออมึงนะพระกาฬแต่กูไม่ใช่นี่ไอ้หน้าเหี้ย
เอาไปให้พ่องแต่งเหอะ ห่าราก
เรื่องของมึงน่ะคงจะมีมึงกะพ่อมึงนั่นแหละที่แต่งได้ สัดเอ๊ย อย่าลืม
ไม่งั้นกูจะฆ่ามึงหมกป่านี่จริงๆด้วย ค๊วย ยย ย ย ย
"
...............................................................
เอ่อ
พี่อีริคครับ ที่ผมเมล์มานี่เป็นเรื่อง "ก็เรามันหนุ่มพระกาฬ"
ของผมครับ
พี่อย่าฆ่าผมเลย ผมมีพ่อคนเดียว
แม่ก็แก่แล้ว
ไว้ชีวิตครอบครัวเราด้วยเถอะครับ
พี่เอาเรื่องนี้ไปลงนะครับ
ถือว่าผมทำคุณไถ่โทษนะครับพี่
ขอโทษคร๊าบ
บบ บบ บบ บ บ พี่อีริคสุดหล่ออ อ อ อ !!! |
