| กระทู้ส่งประกวดของ เจ้องุ่น ครับ -------- "เสียงหัวเราะ
เสียงร้องไห้และรอยเลือดหยดสุดท้าย" |
 |
ใครบางคน
ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา แล้วก็ผ่านไป
ใครบางคน ผ่านเข้ามาเพียงเพื่อ
จะจากไป
ใครบางคน เดินผ่านชีวิตเราไป ไม่บรรจบกัน
ใครบางคน
เดินสวนทางกับทางของเรา
แต่
มีใครอยู่คนนึง
ที่พร้อมจะเดินไปกับเรา
.
.. (ไม่ใช่ AIA
ครับ!!!)
มีคนเคยถามผมว่า
"มึงเคยทำอะไรดีๆในชีวิตบ้างมั๊ยว้ะ
?"
ผมขยับปากจะตอบโต้
เพราะรู้สึกโดนดูถูกอย่างมาก
..
.
แต่ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป
ชีวิตผม มันไม่เคยทำอะไรดี เลยจริงๆ
อย่างที่มันว่า
ตั้งแต่เกิดมา ผมก็เอาแต่เที่ยวเตร่
หนังสือก็ไม่เรียน คบเพื่อนแต่ละคน ก็พวกนักเลงหัวไม้
ตั้งแกงค์
มั่วสุมกันเสพยาบ้าง รีดไถ่บ้าง
ทำตัวระราน
ชาวบ้านเค้าไปทั่ว
ไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
กะเขาซักที!!!
อายุครบ 20 ก็ ปล้นร้านทอง ฉลองวันเกิด
ติดคุกอยู่ 5
ปี อยู่ในคุก ก็แบ่งปันกลโกงต่างๆนาๆ
และ
. ที่คุกนี่เอง
ผมก็ได้เรียนรู้ วิธีฆ่าคน!
มันไม่ใช่เรื่องที่ยาก
แต่ก็ไม่ง่ายที่จะทำ
พูดแบบนี้ คุณคงนึกไม่ออกสินะ
ก็เหมือนกับว่า
มีคนบอกทางให้คุณเดิน มันช่างง่ายเสียจริงๆ
แต่พอเราเดินเอง
แม่งยากเอาการแฮะ
ตอนพ้นโทษ ลุงผมมารับผมที่ เรือนจำ
ผมเดินเข้าไปถามลุงว่า
"ลุงเต้ยมาทำไม? "
"ลุง มารับหลานน่ะ
ไป
กลับบ้านเรานะ"
"ผมไม่ต้องการ!!! ผมไม่อยากไป ผมจะไปนอนบ้าน
ไอ้ม่วง!"
สิ้นคำ ผมก็ เดินชนไหล่
ลุงหายไปกับรถประจำทาง
ความจริง ผมพูดมั่วๆไป
ผมไม่ได้ไปนอนบ้านไอ้ม่วงหรอกครับ
ไม่มีใครรู้ว่า
ไอ้ม่วงมันตายไปตั้งนานแล้ว
มันตายตอนที่ เราไปมั่วยากัน
มันพี้ยาเกินขนาด
ชีวิตหลังจากที่ผมออกมาจากคุกนั้น
ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรให้เกิดประโยชน์เลย
แม้แต่เพื่อตัวเอง
.
วันนี้
ผมอยู่ที่ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งที่สนามหลวง
ผมนั่งอยู่กับชายคนนึง
เขาแต่งตัวมอซอๆ
สกปรกโสโครกมาก ในมือข้างซ้ายของเขา
มีถุงน้ำกาแฟที่ไปคุ้ยมาจากขยะ
ข้างขวามีถุงผ้าร่มใบหนึ่ง
ผมไม่รู้หรอกว่าในนั้นมีอะไร
เพราะผมไม่ได้สนใจ
ผมมานั่งอยู่ข้างๆเขา
หรือเขามานั่งข้างผมนั้น
ผมเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน
แต่จะสนใจทำไม?
ผมนั่งเหม่อลอยออกไป คิดอะไร
ที่ไม่เป็นแก่นสาร
"เฮีย
!
เฮียเคยทำอะไรดีๆในชีวิตบ้างมั๊ยว้ะ
?"
"
."
ในมือผมมีของสิ่งหนึ่ง
"ฮะฮะฮะ
. ผมรู้!! ผมรู้!! ฮะฮะฮะ" ---
ชายคนนั้นพูดกับผมรึเปล่า?
"เฮีย ไม่เคยทำ ฮะฮะฮะ
เฮียไม่เคยทำ!!!"
--- คำพูดของชายคนนี้
มันช่างตอกลึกลงไปในใจผมจริงๆ
ผมหันไปมองเขา
แต่เขากลับหลับตา
"มึงพูดกับกูเหรอ?" ผมถาม
เขาหันมา
มองผม
ไม่สิผมไม่แน่ใจเหมือนกัน
ดวงตาเขามองเลยผ่านตัวตนของผมไป
"เฮีย
กินน้ำมั๊ย" เขายื่นถุงกาแฟ ให้ผม
ผมหันกลับมามอง ของที่อยู่ในมือผม
แทนคำตอบ
ตั้งแต่เกิดมา ผมไม่เคยคิดจะทำอะไรดีๆเลยนะ
ผมอยากเลิก
ผมอยากกลับตัวเป็นคนดี
ผมอยาก..
"เฮีย!! เฮีย ฮะฮะฮะ เฮีย เฮีย!!!
"
ผมอยากทำอะไรที่ดีๆ บ้าง
แต่ผมไม่มีโอกาสแล้ว
คงมีสิ่งนี้สิ่งเดียวละมั้ง
ที่ผมจะทำได้
ผมขยับมือให้ถนัดๆ
.
"เฮีย อยากเดินบนอากาศได้ไหม?
ฮะฮะฮะ"
ผมหลับตา
ในมือผม มีมีดผลไม้ เล่มสั้นๆ
"เฮีย
ผมสอนให้เอาไหม ผมรู้จักเทวดานะ ฮะฮะฮะ"
ไม่มีน้ำตาของผู้ชายที่
ยอมแพ้อย่างผม
เพราะมันร่ำร้องอยู่ในหัวใจของผมมานานแล้ว
"เฮีย
นี่ไงเฮีย! เทวดากุ๊กไก่ เขาจะสอนเราบินนะ"
สติผมค่อยๆ จางลง ๆ ๆ
..
.
. .. .. . . . .
ผมล่องลอยได้ หรือเทวดากุ๊กไก่จะมา
สอนผมจริงๆนะ
"ฮะฮะฮะ เห็นไหม
ฮะฮะฮะ"
ถ้าวันนั้นคุณอยู่ที่สนามหลวง
คุณคงจะเห็น
ชายคนนึงนอนล้มลง สงบนิ่งไม่ไหวติง
กับหยดเลือดหยดสุดท้ายที่ไหลออกจากหัวใจ
และชายอีกคนนึง ที่ทำท่าล่องลอย
เหมือนจะบิน
มีความสุข
เสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่ไม่มีใครสนใจ
.
หนังหุ้มปลาย
แหะ
แหะ |
| โดยคุณ
: บิลลี่ - [ 21 ก.ค. 44 - 10:12:24 น.
] | |
