De Faust is een meesterwerk uit de wereldliteratuur met als meest gekende bewerkingen die van Christopher Marlowe uit 1604 en die van Goethe uit 1833. Het vertelt het verhaal van doctor Faustus, een briljante jong geleerde die in zijn zoektocht naar de grenzen van de wetenschap de duivel wilt oproepen. Hij slaagt hierin en sluit een pact met Satan. Hij belooft zijn ziel aan hem te verkopen als hij 24 zal zijn, tekent hiervoor met zijn eigen bloed en zweert het christelijk geloof af. In ruil zal de duivel hem dan dienen zolang hij leeft. Doctor Faustus kan daarna van alle geneugtes van het leven proeven en wordt de beroemdste sterrenkundige van Duitsland. Maar als hij de afgesproken leeftijd voelt naderen, wordt hij melancholisch en begint hij na te denken. In zijn laatste nacht op aarde heeft men hem nog horen schreeuwen in doodsangst, maar toen men zijn kamer binnenkwam was alles besmeurd met bloed en lagen de uiteengereten lichaamsdelen van doctor Faustus buiten op de mesthoop. Zijn ziel was door de duivel mee naar de hel gevoerd...


Absint met Faust

Schenk de smaragdgroene wijn
In kristallen glazen
Wij zullen het goddelijke beroeren
Door een loutering van kussen

Laten we aan de zevenjarige jeuk krabben
Van het ultra decadente
Naar een besmeurde wereld en de beschilderde meisjes
Die onze fantasieën uitputten

Struikelend door boudoirs doorvlochten met bedwelmende motieven
Nippend aan het bizarre, proevend van overvloedige dromen
Een heildronk op de meer heiligschennende dagen
Toen men voor elke bijkomende bevlieging...
Snel 'vergoed' werd

We reikten tot aan de sterren
Die nu van in de verte lachen
Met ons, de verdoemden...

De verdoemden

We hebben onze tijd verdaan
Doordrenkt in weelderige pracht
Maar als de klok middernacht slaat
Zullen de vergulde zielen zich dan overgeven

Laat ons drinken op de duizeligmakende rand
Van baden vol uitwerpselen
Alle soorten stront in ruil voor de glamour en glitter
Die Mephistopheles ons verleende

Ik kan mij die nacht herinneren alsof ze gegraveerd staat
Een heldere marmeren brug over duistere golven
Naar de kust kwam vanuit de maan en bij haar gratie
Die wijze vreemdeling
Die klootzak...

Kom mijn vriend, laten we op het noodlot
Twee glazen whiskey heffen op deze, onze laatste avond
Want ik vrees dat de dageraad
Immer meer dodelijker dichterbijkomt
Bij deze steile dam naar de grote poort van de hel


©Joeri W.