Gabrielle

Vuil serpent van wanhoop
Waar je ooit tuinen verduisterde
Kronkelt nu een ander
Waar je tot tweemaal toe alle hoop van mij afsneed
En deze huidige littekens achterliet
Brandt nu een krankzinnige liefde boven
Het vlechtwerk van fonkelende sterren

Grijp jouw druipende slagtanden
Die naar de hemelen reiken om te verscheuren
Ik zou van ongeketende vleugels gezongen kunnen hebben
Maar reeds lang heb ik mijn hart gesloten

Want Gabrielle
Een passende en perfecte combinatie van vreemde delen
Wiens schoonheid dichters inspireerde
Wiens lach als het klinken van zilveren bellen
Deed jouw bittere winter wegsmelten van mijn pad

Gabrielle

Vuil serpent van wanhoop
Waar je ooit met roddels leurde
Vergalt nu een ander het
Met een stemgeluid dat verdrinken zoet maakt
In diepe meren van ogen
En benen die verontschuldigingen afsmeekten
Voor de tijd dat ze fascineerden

Laat je sissende gevoelens achterwege
Want haar prijs heeft meer slagkracht dan de jouwe
Alhoewel ze geen kwaadaardigheid voedt
Enkel een paleis van dromen
Waar de wind door de treurende kamers raast

Want Gabrielle
Wiens haar van gesponnen edelstenen doorvlochten is met goud
Haar rouge lippen smakken met donker bloed
Haar naam rolt in een fluistering
Voor altijd over mijn lippen
Om de herinnering aan haar in leven te houden

Gabrielle

Eens gekruisigd
Zou ik nog duizend keer
Mijn leven hebben gegeven
Enkel om haar adem te voelen
In mijn nek als een vurige minnares
Om haar verzuchtingen te verdrinken
In een stortvloed van zuivere tranen
En blind van haar te zien
In de armen van anderen...

Binnenin begraven
Waar ze niet langer van mij is
Maar van diegenen die eten
Van haar perfect lichaam

Gabrielle

Vuil serpent van wanhoop
Waar je eerst mijn ellende veroorzaakte
Zwoegt nu een ander
Voor de lang verloren Gabrielle
Wiens nachtelijke brede glimlach
Voortleeft in andere gezichten
Die mij langzaam voor zich winnen


ŠJoeri W.