Gothic romance

Een trage avonddans in een kasteel aan de zee
Een parel, met meer schittering dan die van de maan
Heeft haar masker voor mij afgenomen
Het meest verheven wezen waar zelfs de goden zich over zouden verwonderen
Met vurige passie als ze haar tot Koningin kroonden
De lucht parfumerend met haar zoet verlangen
En mijn hart duizelde met gotische poëzie…

Ik viel uit de gratie van God in een verliefdheid voor haar
Parfum en katachtige verleiding
En ogen met diepe bleekgroene wouden, die het onreinste inluidden
'Erotisch geladen dromen op deze warme herfstnacht
Zij lokte mij weg van het weelderige gemaskerd bal
En samen stonden we in een innige omhelzing onder het bloedvergietende maanlicht'
Parelachtige maangodin, door welke spreuk ben ik betoverd ?
Haar ijzige kussen verhitten mijn nek
Als fluisterende golven op het strand van de onderwereld
In een werveling van lieve woorden en standbeelden
Als geesten tussen de stervende bomen
Nam deze liederlijke zwarte verleidster mij tot zich…

In de bleke azuurblauwe dageraad, rukte ik mij, zoals de verrezen Ligeia
Los van mijn slaap - graf
Op het landschap, bedekt door een zee van mist, treurden stenen figuren
Over haar spookbeeld
Verzwakt en verward, maar doordrenkt van passie
Hunkerde ik naar vroegere ouvertures
De vloek van rusteloosheid en haar vurige omhelzing
Werd meer dan mijn ziel kon verdragen…

Ik wilde haar onmiddelijk weerzien
Verrijzend van de middernachtelijke sloomheid
Zonder zelfs nog maar haar naam te weten
Op een klein bergpaadje langs de vleselijke afgrond
Danste ik als een blinde volgeling
Beneveld door de rode wijn, haar dode lippen op de mijne
Vervuld met het parfum van de nacht

Uren zwerfde ik over de omliggende gebieden
Tevergeefs hopend haar te ontmoeten
Toen onweerswolken openbraken zocht ik
Asgrauw en vermoeid, een schuilplaats op het kerkhof

De slaap luidt de dromen in
Bezoedeld door de nachtmerries van een somber schimmenrijk

Heerseres van de nacht
Nu weet ik wie jij bent

Ijzige gillen spoken door mijn slaap
Aangesleept uit nachtmerries die jij verbonden hebt

Lamia en Lemures
Laat jullie wellust verrijzen
Om mijn lichaam te bezitten

De beeltenis van de dode gravin

De hartverscheurende pijn waarover ik gedroomd had
Het pronken met de dood, de straf van het leven
Liet weinig kracht over om de vervloekte graftombe af te sluiten
Maar een giftige godendrank wekte in mijn binnenste
Koortsig verlangen op en zwartgallige redenen om verder te zoeken
Doorheen gordijnen vol spinnenwebben naar de plaats waar zij wegkwijnt
Godin van het kerkhof, van de storm en de maan
In onbevlekte dodelijke schoonheid dwingt haar aanblik
Een glimp af van een hemel waar geesten hun klaagzang begonnen
Over het verlies van een god in het zwartste fluweel
Gehuld in hun ondergang als een gezwinde schaduw

'Voortsnellend door de schaduwen
Ben jij ingewijd in mijn zondes
Jij zou toch niet voor de geheimen van de dood
Mijn huid blootstellen aan het wrede daglicht ?
Wil je mij dan niet aanbidden
Met karmozijnrode offers
Zodat mijn schaamlippen tegen jouw kussen aan zouden golven
En wenen voor het nieuwgevonden leven ?'

Rode rozen voor Satan's hoer…

Zwarte engelen, proef mijn tranen
En fluister spookachtige requiems
Zachtjes in mijn oor
De vreugdevuren hebben gruwels naar hier gelokt

Hartslag van de nacht
Mijn aders storten hun wateren uit
Die ik heb verleend aan lippen die ik boven alles koester

Aangespoeld op haar trouweloze kusten
Waar verdrinkende verduisteringen voor de sterren hangen
En zwarte graven waar geliefdes hoereren
Zoals de engelenscharen en Nahemah

'Nahemah'

In een vlaag steek ik mijn ogen uit, als een getuigenis
Van blinde reden voor jou, verleidster
Maar ik moet het weten, ben jij niet de Dood ?
Mijn hart weergalmt, levenloos en ontstemd…

Jaagt de Verleiding in de nacht in erotische uitgelatenheid
Kwam de Hemelkoningin niet als een Duivelin naar mij toe ?
Op die noodlottige Halloween toen we het gezelschap ontvluchtten
Terwijl de muziek rond ons dwarrelde in de knisperende, gedoemde bladeren
Onder de gehoornde maan waar haar stamboom lag vervlochten
Op een kerkhof van Engelen opgetrokken uit koele marmeren steen
Ik rouw om het verlies van het leven in droevig fluweel
Gekleed in de schaduw van de Dood als een gezwindere schaduw…


©Joeri W.