Het likken van verscheurende winden
Een aartsengel in ketens
Met een bloemenkrans en een ziel
Met een moord van raven
Maar daarom niet minder een maangodin om te aanschouwen
Door de hemel verbannen
Naar de doden, door een duister verleden
Liet ze haar stralen schijnen
Op het broze levensglas
En hoewel haar ogen nog altijd vol vuur waren
Terwijl stenen muren het beest opsloten
Vocht ze tegen de onverschilligheid van de dood
Maar moest ze hem toch in haar armen sluiten
En temidden van collectieve leugens
Werd ze gemarteld om te belijden
Dat 'Goddelijkheid en Lust
Elkaar nooit mogen ontmoeten'
Maar ik zweerde dat ze dat wel zouden doen
Voor de zwarte sluier onze omhelzing zou verbreken
Ik kuste haar tussen haar koude, zwijgzame heupen
En maakte de belofte dat het christendom in vlammen ten onder zou gaan
Zwanger met krankzinnigheid
Als een smerige klaagzang
Die het hart vervult
Ben ik behekst door spreuken
Om haar te wreken
Haar sneeuwwitte schoonheid
En mijn ziel over te leveren
Aan de doden om voorspellingen te voltrekken
Van wellustige kwellingen
Angstzweet uitzaaiend over rottende kuddes
Nachtmerries opwekkend
En hun zwakke gebeden
Tot een 'niemand thuis'
Om haar vloek op te heffen
Om de wereld te ontdoen van hun ziekte
Terwijl schaduwen mijn ogen ontblinden om terug te zien
Is het lichaam wat hun gemeenschappen bindt
Hoe ze de hemel ook smeekten
Maar dit is nog maar het voorspel van oorlog
Oranje-gele avonden bezaaid met littekens bloeden als het huwelijk
Vestaalse maagden die hun keel aanbieden aan de priester
Een gestoorde plunderaar van het geloof
Nu voedt zijn huidloze kruisiging een bisdom met monsterachtige vleugels
Voor haar die begraven is
Rukte ik een oorlogsvaandel van zijn rustplaats
Besmeurd met bloed
En de kleuren van hel en godsmoord
Zo komt de nacht
Haar gitzwart licht
Is een meester waar rampen
Als hoeren zich aan vast zuigen
En onder zwarte rokken
Die fluisteren van genot
Duistere zaden bijna volgroeid
Nog duisterdere daden om zich met de mijne te vermengen
'Ik heb in het bed van de dood gelegen
Met mijn lippen boete gedaan voor de schaamte
Maar door van jou te dromen heb ik een reden gevonden
Om het leven terug op te zoeken'
Dan vernietigen we het goddelijke
Want onze ware natuur is de zonde
Om mals vlees van deze zwijnen af te rukken
Zoals het likken van verscheurende winden
De adem van de opkomende storm
Dringt met haar Herodes-achtige tong binnen
In de baarmoeder van de heilige maagd
Om van de onbevlekte zonde te proeven
Vanop de hoogtes van verleiding zullen we
Eindelijk de wereld ontplooid zien
Nu zullen de wolven van de tijd die de mensheid achtervolgen
Zich verenigen in één meedogenloze maaltijd
Met maansikkels in gedachten
Houden de hordes zich klaar om te oogsten
Met een zeis van witte rozen in bloei
Waar de verwrongen dorens een kroon
Op het hoofd van een dode zullen houden
Het daglicht gekruisigd in haar slaap
En levens die zich verbergen in heilige geschriften van leugens
Voor de herinneringen van een schreeuw
En wij zullen tussen de puinen dansen
Als 'Adam and Evil'
Duizelig van de vallende sterren
Die heviger branden in weeën van omwenteling
Als we alles zouden moeten verdoemen voor dit ogenblik
Dan zal het zo zijn
Want onze zielen hebben zeeën van tijd overgestoken
Om elkaar nog steviger te omhelzen
Dan de dood...
Terwijl Zyklon drums overheersen om rottende kadavers rond te laten kruipen
Laten de klauwen van verlangen trompetgeschal weerklinken
Voor het likken van verscheurende winden
Voor het likken van verscheurende winden
©Joeri W.