Het woud fluistert mijn naam

Zwarte kaarsen dansen op een ouverture
Maar ik wordt langs hun flikkerende verleiding gelokt
Naar het ademende woud dat de kamer omringt
Waar de alziende bomen uit de schoot der aarde zijn geworpen

Ik drink van de bloedrode wijn
Mijn gedachten wegen zwaar door de last van de tijd
Door de kennis gedronken uit de bron van het leven
Door Chaos geboren uit liefde en de zeis
Het woud wenkt met haar nachtelijke lokroep
Om mij te omhelzen tussen het gehuil van de wolven
Waar de wetten van Christus met verachting worden vertrappeld
In de dompige, geurige aarde

Wij omhelzen als twee stervende geliefden
Een monument voor de gevangenneming van de adem
Terwijl de beperking ervan uit de aders van mijn nek vloeit
Om als rozen op mijn marmeren borst te vallen
Ik verlang naar de wind en de dans van de bladeren
En het parfum van lichamen in de moordlustige bries

Om onderricht te worden door de duisternis en de rondzwevende stemmen

Dit is mijn wil...

Het woud fluistert mijn naam...opnieuw en opnieuw

Ik bewandel het pad
Naar het land van de Duistere Onsterfelijken
Waar de hongerigen mijn ziel zullen dragen
Terwijl de wilde jacht door het bladergewelf doorgaat

Kom naar mij toe, mijn bleke verleidster
In het maanverlichte woud kussen we

Artemis wees mij nabij
In de armen van de oude eik
Waar het daglicht door de maan is verdrongen
En de gehoornde, verborgen god opnieuw wordt aanroepen

Het principe van de evolutie
Van het Kwade wordt nieuw leven ingeblazen
Ik sta in vervoering gebracht door de betovering
...In het fluisterende woud


ŠJoeri W.