Liefde en dood

Haar boeketten zijn verwelkt
Haar slaap duurde te lang
Hun wrede rode monden zijn verduisterd
Tot gebogen schaduwen
De nieuwe maan opende mijn ogen
Maar toen kwam al te vlug
De lust naar vlees en bloed

Ik aanschouwde haar met ogen als dodensteden
Haar neervleiend op een graf met uitzicht
Haar van haar voeten lichtend
Naar de sterren in haar haar
Dreef zoet bloed naar haar keel
En daar dreef ik mijn lippen uiteen

(Met het geluid van versplinterend been)
Zij schreeuwde in doodsangst
Mijn armen sluiten zich in een vurige omhelzing
Een zinnelijk roofdier
Terug op 4 poten

Een sneeuwwitte wraakgodin
Uit de marteltuinen van Dis
Die nog nooit zo'n bedwelmende avond
Als deze heeft ingeademd
Twee gebiologeerde hellehonden
Harten kloppend als razenden
De hemelen ver achter ons latend
Onder zilveren wolken

God is verminkt, kom laat ons bidden...
Tot de goden van de maan die de weg plaveien
Tussen de levenden en het graf
Liefde en dood
Daar dansten onze wilde schaduwen
We lieten de liefde bloeden op een gedeeld doodsbed
Waar zij mij smeekte haar als prooi te nemen
En we onszelf ver overstegen...

Ik likte haar wonden schoon en nam haar tot mij

Met zilveren sporen
Haalden haar lichtzinnige woorden zich
Een van zonde bezeten tong op de hals
Om handel in vachten te beginnen
Nooit waren die poorten van parels
Zo tot boven opgewreven
Nooit werden de Werelden boven de wolken
Zo gebeten door het dierlijke...

Engelenscharen vielen als guillotines
Sierlijk hun hoofden buigend
In plaats van de voorspellingen terug te roepen
En onze broeders zongen in koor
Liefde en dood
In de dichte naaldwouden
Zongen ze een refrein van hese zielen
Van vorm veranderend en hun ruggen krommend
Om erotische littekens
Te herdenken
Liefde en dood

Gooi je masker af
Kom als een hemelse verschijning in mijn armen
Laat je kleed als een donkere plas aan je voeten liggen
Ik verlang naar geparfumeerde valleien die nog geen man heeft gezien
De kille rouwklacht van de sterren
Over stenen bogen en diepe beboste ravijnen
Een verborgen meridiaan
Waar Midian zou kunnen liggen...

In donkere vertakte moerassen
Eén met deze Godin van het Woud
Zij fluistert mijn naam
Omringd door de vlammen dans ik naar haar wil
Dierlijke cellen
Kolkend in mijn aders

Ik word door getijdestromen meegesleurd die draaien en kronkelen op de voorgrond
Nieuwe lusten verduisteren de lippen
Die mij aan de rand van de Oorlog brachten
Samen met mijn innerlijke beesten
Om te feesten, te vrijen en te lopen
In navolging van de Wolvin verdragen
Gesmeed in de hitte van ondergaande zonnen

Ik hou van de nacht
Ik zou mijn ziel vermoorden
Mocht ik ooit blind worden
Want hoewel jouw lichaam door mijn hoofd spookt
Hou ik ook in gedachten
De vlucht van de wolken
In de avondrode hemels

Met paarse refreinen zoals de lijkwagen
Die jou eerst overgaf aan mijn...
Een onbeteugelde kus toen ik jou in de nevels vond
Gekleed voor de graftombe
Mijn demonische bruid

God is verminkt, kom laat ons bidden...
Tot de goden van de maan die de weg plaveien
Tussen de levenden en het graf
Liefde en dood
Zongen we een refrein van hese zielen
Van vorm veranderend en hun ruggen krommend
Om erotische littekens
Te herdenken
Liefde en dood

Liefde en dood


©Joeri W.