Passie in een intense ouverture

Nachten kwamen met in hun kielzog spookconcerten
Diepste gevoelens een serie van skeletachtige doodsstrijkers
Snelle stukken spelend van martel-kamermuziek
Dirigerend in stuiptrekkingen opgevoerd tot een crescendo

Zonder huid zal de duisternis krijsen
Schor zijn haar symfonieën

Met het masker van de dood op zoals de maan
Die haar dromen op een hoger plan had gebracht
En afkeurend bekeken toen ze de wenteltrap afdaalde
Tot waar de waardeloze slaven ronddwaalden
Haal malse prooi tot het uiterste vernederend
Slipte zij in haar bruidsjurk

Hoe vast slapen de vromen nu?
Passie in een intense ouverture

Een gevolg van denkbeeldige waanzinnigheid
De Gravin aanschouwd in lijkkleren
Door meisjes beroofd van toekomstige geloften
Om weldra gehuwd te worden met de bevroren aarde
Brandend als een toorts met de goedkeuring van god
Leidde een sterk verlangen haar hand naar zijn vastgebonden engelenkoren

Dieprood sisten de zweepslagen
Onder de grillen van kwade wil
Terwijl zij in verrukking werd gebracht, onverschillig, in de zevende hemel
Werd nog meer muziek van overdreven verwoesting gespeeld

Wat zullen de vromen wenen
Passie in een intense ouverture

In een groeiende wijnkelder van verpulverde rozen,
Plassen bloed en gebroken poppen,
Een schaduwtheater in het toortslicht bezield
Door de nagalmende kreten van levens die zij gestolen had

De tijd dodend
Sloeg zij de uren neer
Onder haar heerschappij
In zo'n menopauze
Begon haar klok van uitgehakte konten
Te slaan

'Onder dertien slagen in een eeuwenoude toon
Blijf ik geesten oproepen met een dodenzang
Die de leegte vult met uitgeschreeuwde pijn
Die mijn sexuele drang vervult'

Verschrikkingen komen huilend vanuit de Duisternis
Een snel muziekstuk van geheimzinnige felle aanvallen behekste liploze monden
Met fluweel begroeven hun stemmen haar in een trance
Met bloed bespat en bevredigd
Terwijl buiten de zwangere lucht het onweer baarde

Hoe vast slapen de vromen nu?
Passie in een intense ouverture

Zoals wanneer machtige winden
De gegeselde bomen gelijkmaken
Zou haar wilde bovenkomende natuur
Opnieuw de smeekbeden
Van haar geliefdes naar ondraaglijke pijnen leiden

Alsof het elke nacht
De eerste keer was
Dat ze haar zegel kerfde
In het levende vlees


©Joeri W.