115
Στη ζωή υπάρχουν πολλές κατηγορίες ανθρώπων.
Δύο κύριες είναι, αυτοί που προσπαθούν και αυτοί που αφήνονται.
Κάποτε δύο βάτραχοι έπεσαν σ' ένα κανάτι με γάλα.
Ο ένας σκέφτηκε ότι δεν άξιζε το κόπο να προσπαθήσει να βγεί γιατί ήταν αδύνατον.
Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να διασκεδάσει πίνοντας όσο γάλα μπορούσε.
Φυσικά ήπιε, ήπιε, έως ότου πνίγηκε.
Ο δεύτερος σκέφτηκε, ότι έτσι και αλλιώς ήταν χαμένος,
ας προσπαθούσε τουλάχιστον μήπως τα κατάφερνε.
Και άρχισε να κτυπά τα μπροστινά και πίσω πόδια του.
Απ’ το πολύ κτύπημα το γάλα σιγά-σιγά έπηξε και έτσι κατάφερε να βγει.
Εσύ λοιπόν πρέπει να αποφασίσεις τί θέλεις να' σαι.
Μα να θυμάσαι ότι όλα είναι στα δικά σου χέρια.
Προσπάθησε και θα πετύχεις.
Όταν κάποιος πνίγεται τί κάνει αλήθεια;
Μήπως κάθεται ακίνητος για να τον καταπιεί η θάλασσα;
Όχι φυσικά, αλλά κτυπά τα χέρια και τα πόδια του.
H θάλασσα δεν πήζει, αλλά η βοήθεια έρχεται απ' τους γύρω ευρισκόμενους
που γνωρίζουν όμως να βοηθούν.
Έτσι και στην πορεία της ζωής στην θάλασσά σου, μάθε να ζητάς βοήθεια,
αλλά το κυριώτερο, μάθε να κολυμπάς, μάθε να προσπαθείς,
γίνε καλός, αγαπητός,
όμορφος, αυτός που δεν αφήνεται.
Και τότε η ζωή σε κρατά στον αφρό της, πήζει για σένα
και σ' ακουμπά στα καθαρά ξέβαθα νερά της.